Ζέλικο πες αλεύρι! (pics)

Ομολογώ πως δεν μου αρέσει να χαρακτηρίζω κάποιον "θεό" και σίγουρα δεν (θα) αρέσει καθόλου ούτε στον Ομπράντοβιτς, ούτε και στον Πεδουλάκη, αλλά... δικαίωμα, που λένε και οι χαρτοπαίκτες! Όντως η υπόθεση σηκώνει δικαίωμα, διότι, διάβολε, ένας άνθρωπος που ήρθε στην Αθήνα (για να πιάσει δουλειά) με πυκνά μαύρα μαλλιά, με ένα μωρό στην κούνια και με επτά συλλογικά τρόπαια τον Ιούνιο του 1999 και έφυγε τον Ιούνιο του 2012 με αραιωμένα γκρίζα μαλλιά, με έναν έφηβο γιο και συνοδεία μιας μεταφορικής εταιρείας για να του κουβαλήσει άλλα 23 τρόπαια τα οποία κατέκτησε με τον Παναθηναϊκό, προφανώς δεν ανήκει στην κατηγορία των "κοινών θνητών"!

Εν πάση περιπτώσει, το εάν και κατά πόσο, κάποιοι ταλαντούχοι, χαρισματικοί και αξεπέραστοι στη δουλειά τους άνθρωποι μπορούν να παίρνουν προαγωγή και να θεωρούνται "θεοί" συνιστά μια υπόθεση που εκτός από δικαίωμα, σηκώνει και πολλή κουβέντα, η οποία δεν είναι της παρούσης, οπότε πάμ' παρακάτω!

Παρακάτω, στην κυριολεξία, είναι ο αυριανός αγώνας στον οποίο ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει το παρελθόν του, ο Ομπράντοβιτς το ομορφότερο κομμάτι της ζωής του και και περισσότερο από ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δύο ομάδες που διανύουν εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες έως τώρα στο Top 16 της Ευρωλίγκας, πρόκειται για μια ιστορική συνάντηση, που εφόσον γινόταν ταινία, θα της ταίριαζε απολύτως ο τίτλος της περίφημης δραματικής ταινίας που γύρισε ο Σίντνεϊ Πόλακ το 1973 με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ...

The way we were, τουτέστιν (στην ελληνική εκδοχή του), τα καλύτερα μας χρόνια!

Αυτά τα καλύτερα τους χρόνια είναι δέκα τρία, ωστόσο η σχέση του Παναθηναϊκού με τον Ομπράντοβιτς δεν άρχισε στις 6 Ιουνίου του 1999, αλλά την 1η Δεκεμβρίου του 1993, όταν βρέθηκαν για πρώτη φορά ενώπιος ενωπίω και δεν ξέρω εάν τότε γεννήθηκε ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, σίγουρα πάντως εκείνη η βραδιά στη Γλυφάδα έφερε το πρώτο σκίρτημα!

Απλώς και προς χάριν του ερωτικό mood, που ούτως ή άλλως αποπνέει η σχέση τους, θα έλεγα ότι σε αυτό το πρώτο ραντεβού, ο Παναθηναϊκός έριξε μια τεράστια χυλόπιτα στον Ομπράντοβιτς!

Από το 1991 όταν έπιασε στον αέρα το γάντι του Κιτσάνοβιτς και έγινε εν μία νυκτί προπονητής της Παρτίζαν μέχρι και τα τέλη του '93, οι δρόμοι τους δεν είχαν διασταυρωθεί ποτέ. Την περίοδο 1991-92, καθ' οδόν προς τον θριαμβευτικό τελικό της Πόλης (με το buzzer beater τρίποντο του Σάσα Τζόρτζεβιτς), ο Ομπράντοβιτς βρήκε απέναντι του τον παρακμάζοντα, εκείνη την εποχή, Αρη, απέναντι στον οποίο πέτυχε δύο νίκες, παρά τα όργια του Γκάλη και στέκομαι προκαταβολικώς στον Νικ διότι (θα) έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία που πραγματεύομαι...

Στις 9 Ιανουαρίου του 1992, στο Αλεξάνδρειο, οι Σέρβοι νίκησαν με 83-75, με τον "γκάνγκστερ" να σημειώνει 33 πόντους (7/11δ., 3/3τρ., 10/11β.), ενώ στις 27 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς στη Φουενλαμπράδα, όπου έδιναν τους εντός έδρας αγώνες τους οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης, επικράτησαν με 99-65, απόντος του Γκάλη, ο οποίος έμεινε στη Θεσσαλονίκη...

Την ίδια σεζόν (1991-92), ο Παναθηναϊκός αγωνιζόταν στο Κύπελλο Κόρατς και συναντούσε για πρώτη φορά, ως αντίπαλο τον (τότε παίκτη της Ρόμα) Ντίνο Ράτζα, ενώ την επόμενη (1992-93) αμφότερες οι ομάδες έμειναν εκτός ευρωπαϊκού νυμφώνος: οι μεν Σέρβοιι λόγω του εμπάργκο του ΟΗΕ, οι δε οι "πράσινοι", για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια, εξαιτίας της ήττας τους στα πλέι οφς από τον Πανιώνιο, στον αγώνα που διεξήχθη στο ΣΕΦ και σημαδεύθηκε αφενός από επεισόδια και αφετέρου από το triple double figure του Φάνη Χριστοδούλου.

Το καλοκαίρι του ΄93 ο Ζοτς άφησε το Βελιγράδι για να αναλάβει τον πάγκο της Τζουβεντούτ Μπανταλόνα, ενώ ο Παναθηναϊκός με προπονητή τον Ζέλικο Παβλίσεβιτς και αφού ξεπέρασε το εμπόδιο της Λέφσκι Σόφια, επέστρεφε μετά από απουσία εννέα ετών στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, σε έναν όμιλο στον οποίο συμμετείχαν επίσης η Μπενφίκα, η Εφές Πίλσεν, η Καντού, η Ορτέζ, η Βίρτους Μπολόνια, η Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ και μια ομάδα που φορούσε επίσης πράσινα και στον πάγκο της καθόταν ο πρότερος θύτης της!

Το γράφω αυτό διότι στον τελικό της Πόλης, η Παρτίζαν είχε νικήσει την Μπανταλόνα, η οποία όταν προσλάμβανε τον Ομπράντοβιτς προσδοκούσε να της δώσει πίσω αυτό που της στέρησε τότε: όπερ και εγένετο με τη νίκη της στον τελικό εκείνης της σεζόν, στις 21 Απριλίου του 1994 στο Τελ Αβίβ, κόντρα στον Ολυμπιακό!

Στις 25 Νοεμβρίου του 1993, στη Γλυφάδα, ο Παναθηναϊκός (στον εφεξής καλούμενο, όπως έγραφα και τις προάλλες, "αγώνα με τις πέντε στημένες καρέκλες του Ερς") γνώρισε την ήττα από την Εφές Πίλσεν με 82-67 και το ίδιο βράδυ ο Παύλος Γιαννακόπουλος σχόλασε τον Παβλίσεβιτς και ανέθεσε την τεχνική ηγεσία στον Κώστα Πολίτη. Μάλιστα το ίδιο βράδυ πήγε ο ίδιος (ο Παύλος) στο σπίτι του "Τσολιά" στη Γλυφάδα, κρατώντας μια μεγάλη τούρτα για να γιορτάσουν τη συμφωνία τους!

Τρεις μέρες αργότερα ο "Ευρωκόουτς" καθήμενος ανάμεσα στον Παύλο και στον Θανάση, παρακολούθησε τον αγώνα Μίλωνας-Παναθηναϊκός (91-100), στον οποίο χρέη κόουτς ανέλαβε ο (παίκτης των πρασίνων) Μηνάς Γκέκος και την επόμενη μέρα φόρεσε τη φόρμα του και έπιασε δουλειά, έχοντας μπροστά του τον αγώνα με την Μπανταλόνα!

Αυτό που ζήτησε ο Πολίτης από τους παίκτες του ήταν απλό: "Βάλτε το εμείς κάτω από το εγώ και θυσιαστείτε για την ομάδα" τους είπε στην πρώτη συνάντηση τους και σε μια μεγάλη συνέντευξη που μου έδωσε εκείνη τη μέρα για τα "ΝΕΑ" μου είχε πει το εξής: "Αυτή η ομάδα και κάθε παίκτης ξεχωριστά μετά το ηλεκτροσόκ από την Εφές Πίλσεν, χρειάζονται μια μεγάλη νίκη επί της Μπανταλόνα για να αναθαρρήσουν"!

Το έλεγε και το πίστευε αυτό ο Πολίτης, που δικαιώθηκε πανηγυρικά το βράδυ της πρώτης Δεκεμβρίου (ημέρα Τετάρτη), όταν ο Παναθηναϊκός βάραγε σαν χταπόδι την Μπανταλόνα και στο τέλος της βραδιάς την είχε διαλύσει με σκορ 85-61! Ενώ ο Ζέλικο υπέφερε στη Γλυφάδα -και για να υπάρχει η απαραίτητη σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν- ο κατοπινός διάδοχος του στον Παναθηναϊκό Αργύρης Πεδουλάκης, επέστρεφε θριαμβευτής από τη Μαδρίτη, όπου το Περιστέρι (στο οποίο είχε επιστρέψει μετά τη θητεία του στον Παναθηναϊκό) είχε σαρώσει την Εστουντιάντες με 98-72!!!

Απέναντι στην Μπανταλόνα ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε μεταμορφωμένος κι όπως είχε πει τότε ο Αλεξάντερ Βολκόφ, "ο κόουτς Πολίτης τα άλλαξε όλα και επιτέλους βρήκαμε τον τρόπο να ανοίγουμε τους διαδρόμους στην αντίπαλη άμυνα και να βάζουμε εύκολα καλάθια". Μεγάλη κουβέντα, που πόνεσε τον Ζέλικο, ο οποίος είδε τους παίκτες του Παναθηναϊκού να εκτελούν με το εκπληκτικό ποσοστό 79% στα δίποντα, προεξάρχοντος του Γκάλη που έχασε τέσσερα από τα 16 σουτ του και έβαλε 30 πόντους, ενώ μοίρασε εννέα ασίστ!

"Είκοσι χρόνια που είμαι στα γήπεδα, ως παίκτης και τώρα ως προπονητής, δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου μια ομάδα να σουτάρει με τέτοια ποσοστά ευστοχίας. Με πιάνει τρέλα" ομολόγησε στη λήξη του αγώνα ο Ομπράντοβιτς, που επί σαράντα λεπτά έβγαζε όσους λαγούς είχε στο καπέλο του, αλλά τζίφος! Άρχισε το ματς με man to man, αλλά ο (μετέπειτα αρχηγός του στον Παναθηναϊκό) Φραγκίσκος Αλβέρτης οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο 15-6 κι όταν άρον άρον γύρισε την άμυνα του σε ζώνη 1-3-1, δέχτηκε έξι στα έξι σουτ στη σειρά!

Με ένα σερί 7-0, οι Καταλανοί μείωσαν από 29-15 σε 29-22 και τότε ο Ομπράντοβιτς δοκίμασε το μεγάλο (αλλά πάντοτε ριψοκίνδυνο) κόλπο: ένα pressing σε όλο το γήπεδο, για το οποίο μετάνοιωσε οικτρά, καθώς απέναντι σε αυτή την άμυνα ο Παναθηναϊκός έτρεξε ένα επί μέρους σκορ 20-5, έκλεισε το ημίχρονο με 49-27, ενώ αργότερα η διαφορά έφτασε τους 29 πόντους (67-38) και το ματς κατέληξε σε έναν απροσδόκητο σε μέγεθος, αλλά και σε σημασία, θρίαμβο.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (31/39δ., 5/12τρ., 8/14β., 35ρ., 16ασ., 2κλ., 3τ., 16λ.): Αλβέρτης 12 (4/4δ., 1/1τρ., 1/1β.), Γκάλης 30 (11/15δ., 1/1τρ., 5/7β., 4ρ., 9ασ.), Παταβούκας 10 (2/2δ., 2/4τρ., 5ρ., 3ασ.), Οικονόμου, Γκέκος, Βολκόφ 13 (5/7δ., 1/3τρ., 5ρ.), Βράνκοβιτς 14 (6/7δ., 2/4β., 12ρ., 2ασ., 3τ.), Παπαγιάννης, Γεωργικόπουλος 2, Μυριούνης 4. Προπονητής: Πολίτης

ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ (17/50δ., 4/10τρ., 15/17β., 20ρ., 9ασ., 9κλ., 1τ., 7λ.): Πέτρεθ 2, Ρ. Τζοφρέσα 10, Βιθγιακάμπα 11, Τόμπσον 19 (5/9δ., 0/1τρρ., 9/11β., 4ρ.), Γκαρθία, Μοράλες, Μαρτίνεθ 11, Σμιθ 8. Προπονητής: Ομπράντοβιτς

Σε μια επίδειξη συναδελφικής αλληλεγγύης και αναγνώρισης, ο Πολίτης στο τέλος του αγώνα έκανε μια δήλωση που προξένησε μεγάλη εντύπωση: "Δεν έκανα τίποτε άλλο, παρά να βάλω ένα - δυο καινούργια στοιχεία, σε μια έτοιμη και πολύ καλή ομάδα. Είδα από την πρώτη στιγμή τη λάμψη στα μάτια όλων των παικτών, αλλά δεν είμαι μάγος και θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον κύριο Παβλίσεβιτς για την προσπάθεια που έκανε όλο αυτόν τον καιρό"!

Την ίδια στιγμή, ο Ομπράντοβιτς έβγαζε την κακοτροπιά του, που εκείνη την εποχή αποτελούσε casus belli στην Ισπανία, όπου οι προπονητές των υπολοίπων ομάδων, τον έβριζαν επειδή δεν τηρούσε τη δεοντολογία. Τότε ο Ζέλικο είχε πέσει στο στόμα του συχωρεμένου εδώ και μερικούς μήνες) Μανέλ Κομάς, ο οποίος ως πρόεδρος του Συνδέσμου Προπονητών, τον κατηγόρησε διότι συνήθιζε να καλεί τάιμ άουτ στα τελευταία δευτερόλεπτα αγώνων που είχαν κριθεί, έκανε εμπρηστικές δηλώσεις και δεν εμφανιζόταν στις υποχρεωτικές συνεντεύξεις Τύπου!

Αυτό (το τελευταίο) συνέβη και εκείνο το βράδυ: ο Πολίτης τον περίμενε μάταια στην αίθουσα Τύπου κι αφού είδε κι απόειδε μίλησε μόνος του, αλλά δεν μπορούσε να χωνέψει τη συμπεριφορά του Ομπράντοβιτς και είπε το εξής: "Βρίσκομαι μόνος μου εδώ, αφού ο συνάδελφος νομίζει ότι έγινε μεγάλος προπονητής μέσα σ' έναν χρόνο"! Ήταν όντως τσατισμένος ο προπονητής του Παναθηναϊκού και γι' αυτό δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό το σχόλιο, αλλά με τον αέρα που τον διέκρινε πήγε στα αποδυτήρια της Μπανταλόνα και έκανε νουθεσία στον Ζοτς...

"Σε θαύμαζα ως παίκτη, διότι ήσουν πολύ έξυπνος και θέλω να σε θαυμάζω και ως προπονητή. Να ξέρεις ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο και μετά τις νίκες και μετά τις ήττες"!~

Ο Ζέλικο του έγνεψε καταφατικά, αναγνώρισε το λάθος του, χαιρετήθηκαν κι ανανέωσαν το ραντεβού τους για το ματς του δευτέρου γύρου, που έμελλε να εξελιχθεί σε ένα ατέλειωτο και συγκλονιστικό θρίλερ!

Πράγματι στις 3 Φεβρουαρίου του 1994, ανήμερα των 28ων γενεθλίων του Κώστα Παταβούκα, ο Παναθηναϊκός ξανανίκησε την Τζουβεντούτ, αυτή τη φορά στην Μπανταλόνα με σκορ 86-81, που υπήρξε προϊόν δύο παρατάσεων!

Αυτό το ματς περισσότερο από τον Πολίτη και τον Ομπράντοβιτς, θα πρέπει να το θυμάται ο συνάδερφος Ιάκωβος Φιλιππούσης, που όχι μονάχα βράχνιασε, αλλά κόντεψε κιόλας να... κατουρηθεί πάνω του, αφού δεν μπορούσε να σηκωθεί και να πάει στην τουαλέτα!

Το σκορ στο ημίχρονο ήταν 25-25, η λήξη της κανονικής διάρκειας βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες με 59-59, μετά την πρώτη παράταση αποτυπώθηκε το 70-70 και μετά από πενήντα λεπτά γράφτηκε το 81-86. Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΜΠΑΝΤΑΛΟΝΑ: Πέρεθ 3, Ρ. Τζοφρέσα 8, Τ. Τζοφρέσα 9, Βιγιακάμπα 23, Τόμπσον (0/5 σουτ), Γκαρθία 3, Μοράλες 5, Μαρτίνεθ 8, Σμιθ 22.Προπονητής: Ομπράντοβιτς

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 3, Γκάλης 33 (12/17δ., 9/13β., 3ασ.), Παταβούκας 8, Οικονόμου 10, Βολκόφ 12 (11ρ.), Βράνκοβιτς 6, Παπαγιάννης 1, Γεωργικόπουλος, Μυριούνης 13 (6ρ.). Προπονητής: Πολίτης

Μετά από δυο μήνες οι δυο ομάδες συνευρέθησαν στο Φάιναλ Φορ του Τελ Αβίβ, όπου η Μπανταλόνα (μετά το sweep στα πλέι οφς επί της Ρεάλ Μαδρίτης) νίκησε στον ημιτελικό την Μπαρτσελόνα και στον τελικό τον Ολυμπιακό, ενώ ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από τους "ερυθρόλευκους" και βγήκε τρίτος επικρατώντας στον μικρό τελικό των "μπλάου γκράνα".

Ενάμιση μήνα αργότερα, ο Ομπράντοβιτς αποχώρησε από την Μπανταλόνα και μετακόμισε στη Μαδρίτη για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ, με την οποία γνώρισε άλλες δυο ήττες από τον Παναθηναϊκό, τη σεζόν 1994-95!

Στις 5 Ιανουαρίου του 1995 στη Γλυφάδα, ο Παναθηναϊκός που είχε περάσει από μεγάλες φουρτούνες (τον καυγά Πολίτη-Γκάλη, την αποχώρηση του Νικ, την ήττα από τον Ολυμπιακό στη λήξη και την αλλαγή προπονητή, με τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου αντί του Ευρωκόουτς") επιβλήθηκε της Ρεάλ με 77-64. Εκείνο το βράδυ ο Ζάρκο Πάσπαλι πέτυχε 26 πόντους και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης 16, ενώ στην αντίπερα όχθη ο Αρβιντας Σαμπόνις είχε 21 πόντους και 13 ριμπάουντ.

Το 4-0 του Παναθηναϊκού επί του μετέπειτα προπονητή του, επιτεύχθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1995, στη Μαδρίτη με σκορ 68-66, στην κατάληξη ενός θρίλερ που δεν είχε να κάνει μονάχα με τη νίκη, αλλά και με τις... διαβουλεύσεις στο τελευταίο τάιμ άουτ που κάλεσε ο "Κόουτς Κ" με θέμα το αποτέλεσμα που συνέφερε τους "πράσινους" ώστε να διαλέξουν ή να αδιαφορήσουν για τον αντίπαλο τους στα πλέι οφς (Τσιμπόνα ή Μπολόνια). Ο κύβος ερρίφθη, ο Μίροσλαβ Πετσάρσκι μετά το τάιμ άουτ πέτυχε το νικητήριο καλάθι και στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τους Ιταλούς, τους οποίους απέκλεισε και προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ της Σαραγόσα.

Σε αυτόν τον δεύτερο αγώνα, που επιφύλαξε τη δεύτερη σερί εντός έδρας ήττα της Ρεάλ από ελληνική ομάδα και την τέταρτη με καλάθι στη λήξη (είχαν προηγηθεί τα δυο "κτυπήματα" του Νάκιτς και ένα του Σιγάλα, στα ματς με τον Ολυμπιακό) ο Παναθηναϊκός καθοδηγήθηκε από τον Πάσπαλι (23π.), τον Γιαννάκη (16) και τον Αλβέρτη (10), ενώ η Ρεάλ αντιπαρέταξε τον Αρλάουκας (23) και τον Σαμπόνις (14).

Τα θρίλερ έμελλε να έχουν συνέχεια και την επόμενη σεζόν, όταν η (μετά από 15 άγονα χρόνια, νικώντας τον Ολυμπιακό στον τελικό) πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ. Στις 26 Οκτωβρίου 1995, στον πρώτο σταθμό του δρόμου προς το Παρίσι, όπου ο Παναθηναϊκός και ο Ομπράντοβιτς συνυπήρξαν για τρίτο Φάιναλ Φορ στη σειρά (χωρίς ωστόσο να συναντηθούν ποτέ εκεί), οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης επιβλήθηκαν των Μαδριλένων με 54-52.

Το δραματικό ματς κρίθηκε 21 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη με καλάθι του Ντομινίκ Γουίλκινς ο οποίος είχε 2/12 σουτ! Στη συνέχεια ο Ζέλικο κάλεσε τάιμ άουτ για να οργανώσει την τελευταία επίθεση στην οποία πέτυχε καλάθι ο Τζόε Αρλούκας, αλλά κρίθηκε εκπρόθεσμο, όπως είχε συμβεί και με εκείνο του Σαμπόνις το 1993 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Για τον Παναθηναϊκό πρωταγωνίστησαν ο Βράνκοβιτς (15π.), ο Οικονόμου (14) και ο Γουίλκινς (12π.-14ρ.) και για την έκπτωτη πλέον (από τότε μέχρι τώρα) "βασίλισσα" ο Σάβιτς (24π.) και ο Αρλούκας (10π,)

Το σκορ στις αναμετρήσεις του Παναθηναϊκού με τον Ομπράντοβιτς είχε φτάσει πλέον στο 5-0, αλλά ο Ζέλικο εδέησε να κάνει σεφτέ στις νίκες, στις 4 Ιανουαρίου του 1996 στη Μαδρίτη, όπου η Ρεάλ επιβλήθηκε με 80-73 (Αρλούκας 31π., Σάβιτς 19π.- Οικονόμου 2π, Αλβέρτης 20π., Βράνκοβιτς 12π. και 10ρ.)

Από τότε πέρασαν κιόλας 18 χρόνια κι αφού στο μεσοδιάστημα ως προπονητής της Ρεάλ και της Μπενετόν Τρεβίζο, ο Ομπράντοβιτς αναμετρήθηκε με τον Ολυμπιακό, με τον ΠΑΟΚ και με την ΑΕΚ, εν συνεχεία βρέθηκε στην αγκαλιά των "πρασίνων" όπου έμεινε από το 1999 έως το 2012. Ηταν γραφτό στο πεπρωμένο τους από εκείνη τη χυλόπιτα της πρώτης βραδιάς του Δεκεμβρίου του '93, να τα φτιάξουν και να ζήσουν έναν έρωτα όλο τρέλα που θα τους κάνει αύριο το βράδυ (να κάνουν μια μικρή παρέκκλιση από τις μπίζνες τους και) να κοιτάξουν με μεγάλη τρυφερότητα ένας τον άλλον!