Στο ΣΕΦ για... φιλικό

Ενα ωραιότατο... φιλικό στο ΣΕΦ είναι η επιβράβευση του Παναθηναϊκού για την πρόκριση στην «8άδα» της Ευρωλίγκα, παίρνοντας ταυτόχρονα τον χρόνο για να βελτιωθεί και να έχει τύχη απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ή τη Ρεάλ. Οι «πράσινοι» «καθάρισαν» σαν... αβγό τη Μάλαγα που άντεξε με... τεχνητές αναπνοές και στην ουσία είχε «παραδοθεί» με το καλημέρα του αγώνα.
Το δεδομένο είναι ότι ο Παναθηναϊκός διαχειρίστηκε σωστά τα «πρέπει» του παιχνιδιού. Δεν έκανε τίποτα περισσότερο απ' αυτα΄που ξέρει να κάνει καλά. «Χτίστηκε» το καλοκαίρι με φιλοσοφία να «εγκλωβίζει» τον αντίπαλο στους 60-65 πόντους, άφησε στην μπάντα τα περί γρήγορου μπάσκετ και πολλών κατοχών και με την πετυχημένη συνταγή έφτασε στην άνετη επικράτηση. Είναι δεδομένο πως σε «do or die» παιχνίδια κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις σίγουρος κι αφήνεις κατά μέρους τις δοκιμές.

Ο Αλβέρτης μπορεί να αγχώθηκε στη διάρκεια της τρίτης περιόδου, αλλά το πράγμα «μύριζε» από το ξεκίνημα. Οταν ένας αντίπαλος παίζει στο ΟΑΚΑ, μαζεύει 8 περισσότερα ριμπάουντ στο πρώτο πεντάλεπτο και καταφέρνει, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να βρίσκεται μπροστά με μόλις ένα καλάθι, τότε είναι σαφές πως δεν έχει τύχη για κάτι περισσότερο. Ηταν μαθηματικά βέβαιο πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο Παναθηναϊκός θα έφτανε στη νίκη και δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα περισσότερο απ' αυτά που ξέρει για να την πετύχει.

Στα τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια με τον Αλβέρτη στον πάγκο, τα πράγματα είναι λίγο - πολύ ξεκάθαρα. Μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην παλιοσειρά (Μπατίστ, Φώτση), ευκαιρίες στον Μαυροκεφαλίδη, καλύτερη διαχείριση στην περιφέρεια, σε μια προσπάθεια να μοιραστεί ο χρόνος και να περνάει η μπάλα λιγότερο από τα χέρια του Διαμαντίδη.

Αυτό που επίσης έχει δείξει μέχρι σήμερα ο «Φράγκι», με τη βοήθεια προφανώς και του υπόλοιπου προπονητικού τιμ, είναι η ικανότητα να «διαβάζει» τις ευκαιρίες της μιας φάσης. Το 'κανε με επιτυχία κόντρα στη Φενέρ, το πέτυχε ξανά με τη Μάλαγα, επιλέγοντας να κάνει αλλαγή στις τελευταίες φάσεις 10λέπτων αναγνωρίζοντας εξαιρετικά το «μις ματς» που προκύπτει.

Με τους Τούρκους πέταξε στο παρκέ τον Μαυροκεφαλίδη, με συγκεκριμένη στόχευση να πάρει τα φάουλ, με τους Ισπανούς επανέφερε στο παρκέ στο τελευταίο λεπτό της α' περιόδου τον Διαμαντίδη, απλά και μόνο για να βάλει στην «πλάτη» τον Κάλογουεϊ. Και τις δύο φορές δικαιώθηκε και μπορεί σ' αυτά τα δύο ματς να μην έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο αυτές οι φάσεις, αλλά είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι ο Αλβέρτης ψάχνει την λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά.

Από 'κει και πέρα, ουδείς Παναθηναϊκός δικαιούται να πανηγυρίζει για την πρόκριση στην «8άδα». Οι «πράσινοι» έκαναν το αυτονόητο, με βάση τους στόχους που τέθηκαν στο ξεκίνημα και τα χρήματα που διατέθηκαν γι αυτό τον σκοπό. Απλά, οι «πράσινοι» δικαιούνται να αισθάνονται ανακούφιση που «έσωσαν» σ' ένα βαθμό την ευρωπαϊκή χρονιά, αν σκεφτούμε τις δυσκολίες που συναντούσαν πριν από ένα μήνα και την αναταραχή που προκάλεσε η απόλυση του Πεδουλάκη και η ανάθεση της ομάδας στον Αλβέρτη.

Το αν υπάρχει μέλλον για τον Παναθηναϊκό στην Ευρωλίγκα, ουδείς μπορεί να το απαντήσει... Το 'παμε και την προηγούμενη φορά, αν οι «πράσινοι» αισθάνονται μια φορά πίεση, η ΤΣΣΚΑ και η Ρεάλ θα αισθάνονται διπλάσια. Καμία δεν θα ήθελε απεναντί της μια ελληνική ομάδα, έστω κι αν έχουν το πλεονέκτημα έδρας και παρότι μοιάζουν μεγάλα φαβορί για την πρόκριση. Το σίγουρο είναι πως για να έχει τύχη ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να εμφανιστεί κατά 30% καλύτερος. Να διορθώσει πράγματα στην επίθεση που είναι αμφίβολο αν σηκώνουν μεγάλη βελτίωση, με τα αργά γκαρντ που διαθέτει...

Αν οι «πράσινοι» μπορούσαν να επιλέξουν, αν και κατά τη γνώμη μου οι μεγάλες ομάδες τις τελευταίες αγωνιστικές ουδέποτε διαλέγουν αντίπαλο, έχω την αίσθηση πως θα επέλεγαν την ΤΣΣΚΑ. Η ρωσική ομάδα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα, δεν διαθέτει ισχυρή προσωπικότητα, δεν έχει παίκτη - ηγέτη, δεν «τρομάζει» η έδρα της και δεν φοβίζει η μέχρι τώρα εικόνα της. Αναμφισβήτητα οι Ρώσοι θα είναι το φαβορί, αλλά η... καρδούλα του Μεσίνα ξέρει πόσο θα αγχωθεί για να το αποδείξει.

Πλέον, είναι ευκαιρία να γίνει και μια «εμφύλια» αναμέτρηση, χωρίς το άγχος και την πίεση του «ο θανατός σου, η ζωή μου». Θεωρητικά θα δούμε καλύτερο μπάσκετ απ' ό,τι στα προηγούμενα παιχνίδια κι έχει ενδιαφέρον το αν οι «πράσινοι» θα αντιμετωπίσουν τον Ολυμπιακό με την συνήθη λογική, αυτή που τους έχει χαρίσει τις νίκες σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια της τελευταίας διετίας, με δεδομένη βεβαίως την αλλαγή προπονητή και την προσπάθεια του Αλβέρτη να βάλει καινούρια πράγματα στην ομάδα.