Πώς να θυμώσεις με τέτοια προσπάθεια;

Ο Ολυμπιακός δε συνεχίζει στην Ευρωλίγκα, αλλά η ομάδα αυτή κατάφερε να κάνει ακόμη και έναν αποκλεισμό... να είναι (και όχι να μοιάζει) επιτυχημένος.

Όσο αντρίκεια πήρε τις τελευταίες Ευρωλίγκες, τόσο αντρίκεια αποκλείστηκε.

Με μειονέκτημα έδρας, απέναντι στην κορυφαία ομάδα και σε πέμπτο ματς. Δεν αποκλείστηκε με κάποιο break στο ΣΕΦ, δεν αποκλείστηκε με 3-0, ούτε από κάποια απλά καλή ομάδα.

Δε γίνεται να θυμώσεις με κανέναν από αυτούς.

Με μεγαλύτερη ηρεμία πλέον θα ήθελα να εξωτερικεύσω κάποιες σκέψεις μου και να τις συζητήσουμε.

ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ

Θεωρώ πως οι τραυματισμοί αποτελούν μέρος του παιχνιδιού. Απλά στον Ολυμπιακό ξεπέρασαν κάθε όριο. Το περασμένο καλοκαίρι και ενώ η ανανέωση του Βασίλη Σπανούλη ήταν το μείζον θέμα της διοίκησης, αυτή πήγε και ανανέωσε πρώτο από όλους τον Έισι Λο. Δε νομίζω να ήταν τυχαία η συγκεκριμένη κίνηση. Ο Λο ήταν στο παρκέ το συμπλήρωμα του Σπανούλη, ήταν ο άνθρωπος που όταν ένιωθε πρόκληση πέρναγε χειροπέδες στον καλύτερο επιθετικό των αντιπάλων. Ο Λο έλειψε πάρα πολύ και ειδικά το κρίσιμο δίμηνο που κρίνονται οι τίτλοι.

Ο Γιώργος Πρίντεζης (πενταδάτο τεσσάρι) μπήκε στη σειρά με την Ρεάλ ύστερα από απουσία ενός μήνα. Μία θλάση που άργησε να ανακαλυφθεί ή τέλος πάντων που μπέρδεψε πολλούς, είχε ως αποτέλεσμα ο διεθνής φόργουορντ να μην μπορεί στα τρία πρώτα ματς να παίξει περισσότερο από 10-12 ποιοτικά λεπτά. Φυσικά επειδή είναι παλικάρι, έμενε όσο τον χρειαζόταν η ομάδα, αλλά λογικό είναι σε αυτή την περίπτωση να μην μπορεί να προσφέρει με συνέπεια όσα ήθελε και μπορούσε.

Ο Στράτος Περπέρογλου (πενταδάτο τριάρι) έπαιξε με πυρετό στο πρώτο παιχνίδι και έκτοτε δεν ξανά αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο στη σειρά. Υψηλός πυρετός τον ταλαιπώρησε και εξασθένησε τον οργανισμό του τόσο όσο χρειαζόταν για να τρίβει τα χέρια του ο Πάμπλο Λάσο αφού υπολόγιζε σε έναν έμπειρο παίκτη (στο Λονδίνο του έκανε πλάκα ο Στράτος) λιγότερο.

Στο πρώτο ματς επιβεβαιώθηκε πως ο Γκιόργκι Σερμαντίνι δεν ταίριαζε με τους Μαδριλένους. Αντιθέτως ο Σέντρικ Σίμονς (πρώτη αλλαγή στο σέντερ) στο πρώτο ματς έπαιξε αρκετά καλά και βοήθησε. Στην προθέρμανση του δεύτερου παιχνιδιού έμεινε από προσαγωγό...

Ο Μπρεντ Πέτγουεϊ (πήρε φανέλα βασικού ελέω Πρίντεζη), βοήθησε πολύ την ομάδα - ειδικά στο ΣΕΦ - όμως στο ημίχρονο του τρίτου αγώνα ένιωσε «τσιμπήματα» στον προσαγωγό και μάλιστα το ιατρικό τιμ είπε στον Μπαρτζώκα ότι, «αν το επόμενο παιχνίδι δεν ήταν τόσο σημαντικό, δε θα έπρεπε να παίξει».

Αναφερόμαστε σε πέντε παίκτες λοιπόν εκ των οποίων οι τρεις λογίζονταν ως πρωταγωνιστές στο χτίσμο της χρονιάς (Πρίντεζης. Λο, Περπέρογλου).

Πως να θυμώσεις στην προσπάθεια τους...

ΣΛΟΥΚΑΣ

Μπορείτε να πείτε ό,τι θέλετε αλλά η άποψή μου είναι η εξής: Επιθετικά ο Κώστας Σλούκας είναι ο επόμενος Σπανούλης του Ολυμπιακού. Το παλικάρι έχει απίστευτη επαφή με το αντίπαλο καλάθι, δεν φοβάται να πάρει το κρίσιμο σουτ και κυρίως δεν κρύβεται στο τέλος. Στη σειρά με την Ρεάλ δεν βοήθησε καθόλου. Ίσως να μην του ταίριαζαν κάποια πράγματα, ίσως να διαχειρίστηκε λανθασμένα ορισμένες καταστάσεις.

Αυτό δε σημαίνει πως είναι κακός παίκτης. Αλίμονο. Αυτός ήταν που έστειλε στα σκοινιά τον Παναθηναϊκό πριν 20 μέρες για να τον αποτελειώσει το τρίποντο του Σπανούλη. Αυτός είναι που θα το ξανακάνει στα play offs της Α1.

ΛΟΤΖΕΣΚΙ

Όταν ο Σπανούλης είναι καλός, ο Ματ είναι σπουδαίος. Όταν όμως πρέπει να βγει μπροστά και να βοηθήσει την ομάδα όταν ο αρχηγός του είναι εγκλωβισμένος από την αντίπαλη άμυνα, τότε μας τα χαλάει. Προσωπικά τον φόβο που διέκρινα στο παιχνίδι του στα δύο πρώτα ματς ειδικά, τον θεωρώ λογικό αφού είναι τελείως διαφορετικό να φοράς τη φανέλα της Οστάνδης και διαφορετικό τη φανέλα του back to back Πρωταθλητή Ευρώπης.

ΚΟΛΙΝΣ

Ο Αμερικανός δεν είναι ο ξυλοκόπος που όλοι πιστεύουν. Ο Κόλινς στη σειρά με τους Μαδριλένους έδειξε στοιχεία τα οποία αν τα επαναλάβει στους ελληνικούς τελικούς τότε ο Ολυμπιακός θα έχει ακόμη περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει τον τίτλο. Τρομερή δημιουργία και βασικότερο... δημιουργούσε καταστάσεις από ντρίπλα (1 on 1) και όχι μετά από σκριν. Φυσικά και η αμυντική του σκληράδα είναι χρήσιμη, αλλά δεν είναι μόνο αυτή.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ

Δεν είδα παρά μόνο ένα ματς (το δεύτερο) του Παναθηναϊκού με την ΤΣΣΚΑ. Στο πρώτο παιχνίδι βρισκόμουν στην Μαδρίτη και δεν το έδειχνε η TV και στα υπόλοιπα, τα ματς των δύο ομάδων ήταν ίδια μέρα.

Δε μπορώ να λοιπόν να μπω σε λεπτομέρειες, ωστόσο βλέποντας στατιστικά και συζητώντας με συναδέλφους κατάλαβα πως οι «πράσινοι» ήταν καλύτεροι από την ΤΣΣΚΑ στα τρία από τα πέντε ματς (1,3,4) με εξαίρεση ένα τραγικό τελευταίο πεντάλεπτο στο Game 1. Με την τελευταία εμφάνιση μάλλον αδίκησαν τους εαυτούς τους και την προσπάθειά τους στα προηγούμενα ματς.

Στον Ολυμπιακό να ξέρετε πως αντιμετωπίζουν με απίστευτο σεβασμό τον Παναθηναϊκό ενόψει των τελικών και αυτό δεν είναι κλισέ, είναι η πραγματικότητα.

ΥΓ: Αυτή τη στιγμή (Δευτέρα απόγευμα) ο Ολυμπιακός 99% θα συνεχίσει μέχρι τέλους με τον Γκιόργκι Σερμαντίνι. Ο Ντέρικ Μπράουν προέκυψε όπως είχε γίνει προς μηνός με τον Μπόμπι Μπράουν. Από τον Ολυμπιακό είχαν απλά ρωτήσει για τις αποδοχές και την availability του παίκτη. Δεν είχε καταθέσει επίσημη πρόταση. Έτσι και τώρα. Ο Ντέρεκ Μπράουν αρέσει στον Ολυμπιακό όπως αρέσει και σε κάθε ομάδα της Ευρωλίγκας, ωστόσο οι υποχρεώσεις της Λοκομοτίβ στην Βαλτική Λίγκα (με φόντο τη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν) κρίνουν την μετακίνησή του εντός της εβδομάδας (τελειώνει η προθεσμία την Παρασκευή 02/05) σχεδόν αδύνατη. Για του χρόνου... βλέπουμε.

ΥΓ 2: Όταν τσακώνεστε μεταξύ σας, είστε τραγικοί. Όταν αντιθέτως διαφωνείτε πολιτισμένα, χωρίς ειρωνείες και με επιχειρήματα είστε αξιολάτρευτοι. Σιγά σιγά θα γίνουμε περισσότεροι αυτοί της δεύτερης ομάδας και θα παρασύρουμε και τους πρώτους.