Πρωτομαγιά και Πρωταπριλιά

Για πρώτη ίσως φορά από τότε που ο Παναθηναϊκός γιγαντώθηκε και άρχισε να μονοπωλεί τους τίτλους, η ζυγαριά ενός ντέρμπι στο ΟΑΚΑ έδειξε απόλυτο κόκκινο.

Οσοι είχαν ακόμη διάθεση να ασχοληθούν με τον ίδιο τον αγώνα μετά τα απαίσια μεθεόρτια είπαν ότι η σελίδα γύρισε. Η διαφορά ανάμεσα στις ομάδες ήταν πολύ μεγάλη. Σαν να συγκρίνεις Πρωτομαγιά με Πρωταπριλιά.

Βεβαίως, ένα μεμονωμένο ματς δεν παύει να είναι η φωτογραφία της στιγμής. Αυτό που ισχύει την Πρωτομαγιά δεν είναι απαραίτητο να ισχύει και στις 1 Ιουνίου, πόσο μάλλον την επόμενη Πρωτοχρονιά. Ωστόσο, ο χθεσινός Παναθηναϊκός έμοιαζε με ψέμα πρωταπριλιάτικο.

Ας το γράψω διαφορετικά για να συνεννοηθούμε. Ο Ολυμπιακός ήταν μια μηχανή που βρισκόταν σε πλήρη ρυθμό φάιναλ-φορ και αντιμετώπισε το εγχώριο ντέρμπι σαν γερή προπόνηση, όχι ικανή να τον εκτροχιάσει.

Ο Παναθηναϊκός, πάλι, έδειχνε σαν ομάδα εσωτερικής κατανάλωσης. Μολονότι έπαιζε το ματς της χρονιάς, εμφανίστηκε -για πολλοστή φορά φέτος- πνευματικά και αγωνιστικά ανέτοιμος.

Η απουσία του Τζέιμς Γκιστ τον έκανε πιο γήινο και συμβατικό και του στέρησε τη δυνατότητα για αγωνιστικά τρικ από αυτά που σε προηγούμενα ντέρμπι έγειραν την πλάστιγγα.

Εν έτει 2015, ο αθλητικός και απίστευτα βελτιωμένος σε σύγκριση με την αρχική του "βερσιόν" Γκιστ είναι ο σημαντικότερος παίκτης του Παναθηναϊκού. Με αυτόν παροπλισμένο, ήταν αδύνατο να προστατευτεί ο εναέριος χώρος και ακόμη πιο αδύνατο να περιοριστεί το οπτικό πεδίο του Σπανούλη.

Ο Ιβάνοβιτς προτίμησε να ποντάρει σε έναν 17χρονο που μάλιστα χρησιμοποιήθηκε σε λάθος θέση, παρά να παίξει το χαρτί Λαουάλ με παράλληλη μετατόπιση του Μαυροκεφαλίδη στο "4" πίσω από τον αβοήθητο Φώτση. Η συμπεριφορά του στο συγκεκριμένο θέμα αγγίζει τα όρια του ανεξήγητου.

Ο Λαουάλ ήταν στη 12άδα, αλλά έκανε αισθητή την παρουσία του μόνο όταν πλησίασε τον Σπανούλη για να του ψιθυρίσει κάτι στο αυτί, μετά την επιστροφή του Ολυμπιακού στα αποδυτήρια. Τι να του είπε άραγε; Θυμωμένος, πάντως, δεν ήταν...

Ο Ολυμπιακός ήταν ο καλύτερος Ολυμπιακός που εμφανίστηκε ποτέ στο ΟΑΚΑ. Μολονότι ξεκίνησε το ντέρμπι με το αριστερό και έφαγε τρία απανωτά τρίποντα από τον παίκτη του Σπανούλη (Γιάνκοβιτς), μολονότι είχε τον ηγέτη του άσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο, ήταν συγκεντρωμένος, σοβαρός και απόλυτα σίγουρος για τον εαυτό του.

Το αμυντικό του σχέδιο δούλεψε στην εντέλεια, με παίκτη αιχμή τον θαυμάσιο Ντάρντεν που αποκτήθηκε ακριβώς για τέτοιου είδους αποστολές. Τον περιμένουν, στο παλιό του σπίτι, ο Ντε Κολό και ο Ουίμς.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, η μπάλα κυκλοφόρησε γρήγορα και σωστά, με αποτέλεσμα να βγουν ελεύθερα σουτ με το τσουβάλι, ιδίως από τις γωνίες και από τις 45 μοίρες: ο Πρίντεζης, ο Μάντζαρης, ο Ντάρντεν, ο Λοτζέσκι, όλοι σούταραν σαν σε προπόνηση και φυσικά έβαλαν πολλά, περισσότερα απ'όσο άντεχε ο Παναθηναϊκός των 7 παικτών.

Το κλειδί ήταν φυσικά ο Σπανούλης, ο οποίος απέφυγε τις υπερβολές και έγινε γρανάζι στην υπηρεσία της ομάδας. Οι 7 ασίστ που μοίρασε στα πρώτα 25 λεπτά ήταν πιο σημαντικές από τους 10 φαρμακερούς πόντους που έβαλε στο β' ημίχρονο.

Eννέα ασίστ έδωσε και ο Διαμαντίδης, ο οποίος όμως ουδέποτε απείλησε το αντίπαλο καλάθι. Δεν δοκίμασε ούτε ένα δίποντο στα 32 λεπτά της συμμετοχής του...

Ο Ολυμπιακός είχε 10 παίκτες με ουσιαστική προσφορά και 10 παίκτες που μάτωσαν το καλάθι. Θύμισε περισσότερο την υπερηχητική ομάδα του δεύτερου αγώνα της Βαρκελώνης παρά το συνονθύλευμα προηγούμενων αγώνων του στο ΟΑΚΑ.

Πήρε το κρίσιμο ματς εύκολα και με αέρα 11+6=17 πόντων, μολονότι έκανε σχεδόν διπλάσια λάθη από τον Παναθηναϊκό. "Εγραψε" 21 τελικές πάσες και τελείωσε το ματς, τέτοιο ματς, με ποσοστό 50% εντός παιδιάς. Η στατιστική του είναι γεμάτη με τέτοια μικρά διαμάντια.

Δεν τα περίμενε όλα από τον αρχηγό του, αλλά είχε και δεύτερο πόλο εξουσίας, τον υπέροχο Πρίντεζη με τα 9 ριμπάουντ, τα 4 τρίποντα, τις 3 ασίστ. Ο Σλούκας μοίρασε 5 ασίστ σε 19 λεπτά συμμετοχής, ενώ ο Μάντζαρης έβαλε 2 τρίποντα όταν η μπάλα έκαιγε.

Η δράση του Μπατίστα ήταν το μοναδικό αγκάθι στα πλευρά του Γιάννη Σφαιρόπουλου, αλλά ο Ολυμπιακός δεν φοβόταν τον Μπατίστα. Φοβόταν τον Διαμαντίδη, τον Φώτση, τον Παππά, τους μπαλαντέρ τύπου Σλότερ.

Οι τέσσερις μαζί σούταραν 2/17 τρίποντα και όλος ο Παναθηναϊκός 3/28 μετά το αρχικό κρεσέντο του Βλάντο Γιάνκοβιτς. Ακραίο καιρικό φαινόμενο, θα πείτε, αλλά δεν είδα να υπάρχει Σχέδιο Β.

Ο Ολυμπιακός θα κάνει μία τελευταία γερή προπόνηση στο Αλεξάνδρειο και θα πάει στη Μαδρίτη με το κεφάλι του ήσυχο, χωρίς τον βραχνά του ΟΑΚΑ. Το πρωτάθλημα της Α1 θα κριθεί πλέον στο Φάληρο, εκεί όπου τον νίκησε φέτος μόνο η Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς.

Ο Παναθηναϊκός του 2015 μόνο στις φανέλες θυμίζει τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς. Ακόμα κι αν βρει τρόπο να αλώσει το ΣΕΦ, δεν μπορεί πια να ποντάρει στο άβατο του ΟΑΚΑ, μετά το χθεσινό δείγμα γραφής.

Μάιο μήνα, ο πρωταθλητής έχει το σακούλι του σχεδόν άδειο, με εξαίρεση την αξιέπαινη αλλά και κάπως συγκυριακή νίκη επί του "αιωνίου αντιπάλου" στο ντέρμπι του Κυπέλλου. Αυτή είναι που τον κράτησε όρθιο και πρόσθεσε ένα γαλόνι στη στολή του, σε συνδυασμό βεβαίως με το τρίποντο του Γιάνκοβιτς στην Πυλαία.

Αρκεί όμως; Το δείγμα γραφής της σεζόν είναι ασυνήθιστα ισχνό για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού.

Για το θλιβερό υστερόγραφο, δεν έχω να πω πολλά. Κουράστηκα να γράφω τα ίδια και τα ίδια. Ας γίνει κάποιος άλλος κακός. "Πάντοτε αυτά γίνονται στην Ελλάδα", έλεγε ο Σέρβος σπήκερ στο κανάλι από το οποίο παρακολουθούσα το ντέρμπι.

Ο Σέρβος! Που έχει κι αν έχει δει χειρότερα στα γήπεδα της πατρίδας του!

"Ο Σπανούλης θα χρειαστεί ελικόπτερο της αστυνομίας για να πάει στο σπίτι του", πρόσθεσε γελώντας. Και πού να μπορούσε να καταλάβει όσα λέγονταν στο γήπεδο και στους διαδρόμους των αποδυτηρίων...

Ένα έχω να πω, ανεξαρτήτως χρωμάτων, ομάδων και προσώπων.

Όταν επιτρέπεται να καθυβρίζονται μανάδες από αφιονισμένα πλήθη αλλά απαγορεύεται να πανηγυρίσει ένας αθλητής τη νίκη του, ο αθλητισμός μας έχει φτάσει στο απόλυτο ναδίρ.

Πράγματι, πρόεδρε Δημήτρη, δεν έχει θέση ο Σπανούλης σε αυτή τη χώρα. Ούτε ο Διαμαντίδης ούτε ο Φώτσης ούτε ο Πρίντεζης ούτε κανείς. Τους αξίζει κάτι καλύτερο.