Κάτι ξέρει ο Φώτης!

Ο 48χρονος τεχνικός έχει μόλις ολοκληρώσει τις δηλώσεις του στην κάμερα του gTV, όταν ξαφνικά γυρίζει το κεφάλι του και πέφτει πάνω σε καμιά δεκαριά Ισπανούς συναδέλφους, που τον χαιρετούν με εγκαρδιότητα και τον ρωτάνε. αν πλέον έφτασε η ώρα για να κερδίσει την Εθνική ομάδα της χώρας τους. «Ήρθαμε εδώ για να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε και κινούμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση. Η ομάδα βελτιώνεται κι έχει περισσότερη διάρκεια από παιχνίδι σε παιχνίδι, κάτι που είχαμε προβλέψει ότι θα συμβεί, είναι αήττητη και τώρα ήρθε η ώρα να κερδίσει έναν μεγάλο αντίπαλο, δηλαδή την Ισπανία!», σχολίασε ο Φώτης Κατσικάρης αρκετή ώρα πριν από το τζάμπολ του αγώνα των “φούριας ρόχας” με την Πολωνία, που έληξε με νίκη της ομάδας του Σέρτζιο Σκαριόλο με 80-66.

Ο νέος προπονητής της ισπανικής Μούρθια συμπληρώνει στα μέσα Οκτωβρίου, 9 χρόνια μόνιμης εγκατάστασης στην χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου, στην οποία αντιμετωπίζεται με μεγάλο σεβασμό κι αισθάνεται σαν δεύτερη πατρίδα του. Είναι λογικό, επομένως, αυτό το παιχνίδι να έχει διπλή σημασία γι’ αυτόν... Όχι δεν τον συνδέουν συναισθηματισμοί τον Κατσικάρη με την Εθνική Ισπανίας, ούτε θα δυσκολευτεί να στήσει το πλάνο της νίκης-πρόκρισης. Ίσα-ίσα, δεδομένου ότι ένας προημιτελικός δεν θα μπορούσε ποτέ να ήταν κόντρα σε υποδεέστερο αντίπαλο, η διασταύρωση με τους “φούριας ρόχας”, φαντάζει ως μία μεγάλη ευκαιρία για να πιστοποιήσει την δουλειά που έχει κάνει με τους Έλληνες διεθνείς, που πλέον δείχνουν ότι έχουν φτάσει στο επίπεδο απόδοσης για ένα τόσο δυνατό ματς, στη διάρκεια του οποίου θα διεκδικήσουν την πολυπόθητη υπέρβαση.

Δεν είναι μόνο αυτό, όμως... Ο έμπειρος Έλληνας τεχνικούς γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά τα αγωνιστικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά όλων των Ισπανών παικτών, τον τρόπο με τον οποίο παίζουν και τις αγαπημένες τους κινήσεις, καθώς επίσης και την φιλοσοφία του Ιταλού προπονητή των αντιπάλων μας. Τους τελευταίους μήνες, άλλωστε, που και οι δύο ήταν “άνεργοι”, με τον Σέρτζιο Σκαριόλο και τις γυναίκες τους, αντάλλαξαν ουκ ολίγες φορές απόψεις γύρω από το μπάσκετ εν μέσω ενός καλού δείπνου είτε στο Μπιλμπάο, όπου διέμενε μέχρι πρότινος ο Φώτης, είτε στην κοντινή Βιτόρια, που βρισκόταν η κατοικία του “Mr μπριγιαντίνη”!

Ο Κατσικάρης ξέρει πολλά γύρω από την ομάδα που μέχρι το Ευρωμπάσκετ του 2013 στη Σλοβενία, όπου τους κερδίσαμε χωρίς αντίκρισμα, μας είχε για 15 ολόκληρα χρόνια “πελάτες”! Ότι ο Ρούντι δεν είναι καλά κι ακόμη κι αν παίξει, μπορεί υπό προϋποθέσεις, να μας... βοηθήσει! Ότι οι τρεις κοντοί “κλέβουν” εμφανώς στην άμυνα, ότι στα μετόπισθεν πολύ ευάλωτος είναι και ο Μίροτιτς, καθώς επίσης και ότι μεγάλος Πάου Γκαζόλ, δεν μπορεί να κυριαρχήσει αν δεν βρει χώρους να σουτάρει από μακριά, γιατί η καταπόνηση των ποδιών του (35 ετών γαρ), είναι τέτοια, που οι μάχες σώμα με σώμα μέσα στη ρακέτα, θα τον κουράσουν και δεν θα του επιτρέψουν να κάνει την μεγάλη διαφορά.

Πιο πολύ απ’ όλα όμως, η ελληνοισπανική μονομαχία στους “8” του Eurobasket, “ιντριγκάρει” τον προπονητή της Εθνικής Ελλάδας γιατί θέλει να την οδηγήσει στην πρώτη επιτυχημένη παρουσία της σε διεθνές τουρνουά μετά από 6 χρόνια – το πρώτο και πιο σημαντικό ζητούμενο – αλλά και γιατι μία ενδεχόμενη νίκη θα ανεβάσει το γόητρο του ελληνικού μπάσκετ και στο πρόσωπό του και τις μετοχές των Ελλήνων προπονητών στο άκρως ανταγωνιστικό και απαιτητικό πρωτάθλημα. Έχει κι άλλες πολλές σημειολογικές ιστορίες και για τους Έλληνες παίκτες , ο νοκ-άουτ προημιτελικός της Τρίτης (15/09, 19.30) με την Ισπανία. Ειδικότερα οι τρεις πιο παλιοί (Σπανούλης, Ζήσης και Μπουρούσης), θέλουν να αποδείξουν ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν διεκδικούσε την κορυφή μόνο όταν έπαιζαν ο Παπαλουκάς κι ο Διαμαντίδης κι έχουν πολλά γραμμάτια να ξεχρεώσουν στους Ισπανούς, που μας στενοχώρησαν το 2006 (τελικός Μουντομπάσκετ), το 2007 (ημιτελικός Ευρωμπάσκετ), το 2008 (πρεμιέρα Ολυμπιακών Αγώνων), το 2009 (ημιτελικός Ευρωμπάσκετ) και το 2010 (νοκ-άουτ στους “16” του Μουντομπάσκετ, με τέσσερα από τα πέντε αυτά παιχνίδια να έχουν χαρακτήρα νοκ-άουτ.

Και οι τρεις, άλλωστε, βαθιά μέσα τους γνωρίζουν, ότι αν χάσουμε, δύσκολα θα σύρουν τα ταλαιπωρημένα κορμιά τους σε διαδικασία προολυμπιακού τουρνουά το ερχόμενο καλοκαίρι. Ο Σπανούλης θέλει να συνεχίσει να λατρεύεται ως Θεός στην Ισπανία, ο Ζήσης ότι μπορεί να ξαναπαίξει στην ACB, ενώ ο Μπουρούσης να κάνει τους ανθρώπους της Ρεάλ να “κακίσουν” τον Πάμπλο Λάσο για την αποπομπή του. Ο Πρίντεζης να αποδείξει πόσο βελτιώθηκε από τότε που έφυγε από την Ουνικάχα Μάλαγα. Ο Αντετοκούνμπο να δείξει στο ισπανικό μπασκετικό κοινό τι έχασε η Σαραγόσα, που τον άφησε να πάει στο ΝΒΑ, ο Παπανικολάου να θυμήσει στους aficionados τις εμφανίσεις του με την φανέλα των πρωταθλητών “μπλαουγκράνα” καθώς μαζί του πήραν πρωτάθλημα και ο Περπέρογλου να παρουσιάσει μία γεύση, από το τι έχει να προσφέρει τα επόμενα δύο χρόνια στην Μπαρτσελόνα. Δεν είναι και μικρό το κίνητρο της ελληνικής ομάδας, δεν συμφωνείτε;