Δωδέκατος μεταξύ ίσων

Είκοσι λεπτά αγκομαχητό και ισορροπία του τρόμου, είκοσι λεπτά ισοπεδωτικής υπεροχής και περίπατος. Ο Ολυμπιακός έφτασε στο 3-1 χωρίς να αγχωθεί πολύ, αλλά είχε απέναντί του μία ομάδα επιπέδου Eurocup, ανήμπορη να τον ρίξει νοκ-άουτ.

Θα χρειαστεί να καταθέσει πολύ περισσότερα για να τρομάξει τους μνηστήρες του τίτλου. Την ερχόμενη εβδομάδα τον περιμένει στην Πόλη πληγωμένος από τις αλλεπάλληλες ήττες ο Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με 0/9 τρίποντα. Κάθε άστοχο σουτ πολλαπλασίαζε τον εκνευρισμό και ροκάνιζε την αυτοσυγκέντρωση της ομάδας, προξενώντας αμυντικές αδράνειες. «Παίξτε άμυνα και τα σουτ θα μπουν», φώναζε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στα τάιμ-άουτ.

Χρειάστηκε όμως να βάλει το χεράκι του ο 12^ος παίκτης της ομάδας για να αισθανθούν καλύτερα οι υπόλοιποι ένδεκα.

Τα απανωτά τρίποντα του Γιάννη Αθηναίου γύρω στο 15^ο λεπτό, πάνω που η Λιμόζ έπαιρνε θάρρος με το 16-22, άλλαξαν μεμιάς την ατμόσφαιρα και έλυσαν τα ποδάρια.

Ο Ολυμπιακός έγινε αφεντικό του αγώνα σε χρόνο μηδέν και η «άμυνα Μπόζα» των Γάλλων παρέδωσε το πνεύμα. Προηγουμένως, είχε κρατήσει τον πρωταθλητή Ελλάδας άσφαιρο επί 5 λεπτά.

Θα κέρδιζε και χωρίς τα τρίποντα του Αθηναίου ο Ολυμπιακός. Τα όπλα που διαθέτει παραείναι βαριά για το «λάιτ» οπλοστάσιο της Λιμόζ.

Οι «ερυθρόλευκοι» αναζήτησαν το σκοράρισμα σε εναλλακτικές πηγές, όπως τα επιθετικά ριμπάουντ (9 στο α’ ημίχρονο και 11 συνολικά) και οι αιφνιδιασμοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστέρησε ιδιαίτερα στο πέντε-εναντίον-πέντε.

Ο Πάτρικ Γιανγκ κέρδισε τις μονομαχίες από τους αθλητικούς ψηλούς της Λιμόζ, ο Βασίλης Σπανούλης μοίρασε τις συνηθισμένες 10 ασίστ, ο Γιώργος Πρίντεζης αξιοποίησε με 6/8 σουτ και 2/2 βολές τις μπάλες που πήρε, ο Βαγγέλης Μάντζαρης έγραψε 10+8+5.

Ο Σφαιρόπουλος χρησιμοποίησε 12 παίκτες και η ατάλαντη Λιμόζ ξέμεινε γρήγορα από καύσιμα. Τις επελάσεις του Στρόμπερι στο β’ ημίχρονο θα τις δει μια και καλή στο βίντεο…

Ο αριθμός κλειδί της βραδιάς είναι φυσικά το «49» των Γάλλων, οι οποίοι πέτυχαν μόλις 7 πόντους στην δ’ περίοδο. Ο φετινός Ολυμπιακός αξιοποιεί θαυμάσια το αμυντικό κληροδότημα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.

Eμένα, πάντως, τα ζευγαρώματα Ολυμπιακού-Λιμόζ θα μου θυμίζουν πάντοτε το 1993 και το «Μπομπλάν». Ο Ιωαννίδης με είχε τότε για γούρι, αλλά η πραγματικότητα τον διέψευσε, αφού οι δύο περιγραφές μου από τη Γαλλία συνοδεύτηκαν από οδυνηρές ήττες.

Οι «κόκκινοι» θυμούνται τη γραμμή του Πάσπαλι και κλαίνε (αν και ο αγώνας ήταν ακόμη ισόπαλος, 32’’ πριν το τέλος), αλλά στο δικό μου μυαλό έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα κάτι άλλο, πολύ πιο δυσάρεστο: ο θάνατος ενός οπαδού του Ολυμπιακού σε νοσοκομείο του Κλερμόν Φεράν.

Ο δύστυχος νέος κατέρρευσε, από αδιευκρίνιστους λόγους, μέσα στο πούλμαν της εκδρομής για τη Γαλλία. Νοσηλεύτηκε για μερικές ώρες στην πλησιέστερη πόλη, αλλά δεν συνήλθε ποτέ.

Έμαθα το μαντάτο στη διάρκεια της μετάδοσης του δεύτερου προημιτελικού και δεν ήξερα πώς να το χειριστώ, αφού δεν είχα τρόπο να το διασταυρώσω άμεσα. Δεν γνώριζα καν αν είχε ενημερωθεί η οικογένεια του εκλιπόντος.

Νομίζω ότι τελικά το αποσιώπησα, ρισκάροντας την οργή της διψασμένης για αίμα Αθήνας. Η είδηση μπορούσε να περιμένει μέχρι το δελτίο ειδήσεων του μεσονυκτίου.

Την επόμενη μέρα, βέβαια, έτρεχα με συνεργείο στο ξενοδοχείο όπου έμεναν οι –χρηματοδοτούμενοι- οπαδοί για μακάβριο ρεπορτάζ.

Δώδεκα μήνες πιο μετά, με τη Λιμόζ πρωταθλήτρια Ευρώπης, οι φανατικοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ξεχύθηκαν στις εσχατιές της Ευρώπης για να δυσφημίσουν την Ελλάδα και τον αθλητισμό της, με την ευλογία φυσικά των δύο διοικήσεων.

Και δύο δεκαετίες αργότερα, προχωρήσαμε στο επόμενο στάδιο. Σαν να μη μας έφτανε η εξαγωγή αλητείας, κάνουμε τώρα και εισαγωγές από τα λοιπά Βαλκάνια…