Τα όνειρα και τα βράχια

Στις 9 Νοεμβρίου 2014, ο Κώστας Παπανικολάου ξεκίνησε στη βασική πεντάδα των Χιούστον Ρόκετς, αντιμέτωπος μάλιστα με τους μετέπειτα πρωταθλητές Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Έπαιξε 29 λεπτά και ήταν άστοχος (1/9 σουτ), αλλά μάζεψε 10 ριμπάουντ, έκανε 3 κλεψίματα και έδωσε 1 ασίστ απέναντι στην κορυφαία ομάδα του ΝΒΑ.

Είκοσι μέρες αργότερα, η πρώτη του μονομαχία με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν μία ζωντανή διαφήμιση για την Ελλάδα και για το μπάσκετ μας, ένα όνειρο αμερικανικής νυκτός.

Για τον Γιάννη, το όνειρο συνεχίζεται, με χρώματα τεχνικολόρ. Για τον Κώστα, οι 12 μήνες που ακολούθησαν έφεραν γκρίζους εφιάλτες.

Είναι εύκολο να ξεχάσει κάποιος πόσο καλά έπαιξε ο Παπανικολάου στο πρώτο τρίμηνο της καριέρας του στο Χιούστον. Το σουτ του ερχόταν κι έφευγε, αλλά η συνεισφορά του στους Ρόκετς έβαζε λάδι σε μια βαριεστημένη μηχανή: άμυνα, πάσα, οξυδέρκεια, ιδρώτας, φαιά ουσία.

Στιγμές στιγμές έμοιαζε να παίζει διαφορετικό άθλημα από τους συμπαίκτες και τους αντιπάλους του. Γύρω του, ο καθένας έκανε ό,τι του κάπνιζε, με πρωταγωνιστή της αναρχίας τον προικισμένο σκόρερ Τζέιμς Χάρντεν.

Ο Παπανικολάου υστερούσε εμφανώς σε φυσικά προσόντα και σε πηγαίο ταλέντο από τους υπόλοιπους, αλλά τουλάχιστον έπαιζε κανονικό μπάσκετ.

Έδινε βοήθειες στην άμυνα, έκανε σκριν, έτρεχε να στήσει πικ-εν-ρόλ, εκμεταλλευόταν την αδύνατη πλευρά, προσπαθούσε να τα κάνει όλα σωστά όπως έμαθε στην Ευρώπη.

Και δεν είναι δα λίγοι οι 4,2 πόντοι σε 18’ συμμετοχής για έναν ρούκι χωρίς πρότερη επαφή με το αμερικανικό modus operandi. O Nτιρκ Νοβίτσκι είχε μόλις 8,2 στην παρθενική του χρονιά.

Ωστόσο, η ζωή για έναν "ελαφρύ" φόργουορντ στο ΝΒΑ είναι δύσκολη. Η θέση στελεχώνεται από τέρατα της φύσης, ικανά να ισοπεδώσουν όποιον ατυχή δοκιμάσει να τα βάλει μαζί τους.

Ως "τριάρι", ο Παπανικολάου όφειλε και οφείλει να κοιτάξει στα μάτια τον Λεμπρόν Τζέιμς, τον Κέβιν Ντουράντ, τον Κοάι Λέναρντ, τον Πολ Τζορτζ, τον Καρμέλο Άντονι, τον Ρούντι Γκέι, ναι, και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Να μην ανοίξουμε συζήτηση και για τα αμυντικά του καθήκοντα όταν χρησιμοποιείται στη θέση "4". Εκεί τον περιμένουν οι Μπλέικ Γκρίφιν και οι ΛαΜάρκους Όλντριτζ αυτού του κόσμου.

Οι δύο σοβαροί τραυματισμοί, οι μετεγγραφικές κινήσεις των Ρόκετς και το βαρύ συμβόλαιο των 1+1 ετών ήταν η τρίδυμη καταιγίδα που βούλιαξε την καριέρα του Κώστα στο Χιούστον.

Οι Ρόκετς πούλησαν τα δικαιώματά του στους Νάγκετς, αλλά εκείνοι προτίμησαν να αποδεσμεύσουν τον Έλληνα άσο, για να γλιτώσουν τα 4,8 εκατομμύρια δολάρια που προέβλεπε η ενεργοποίηση της "οψιόν". Ήξεραν ότι θα τον ξανάβρισκαν ελεύθερο και πολύ πιο φτηνό.

Αλλά η επαγγελματική αβεβαιότητα ναρκοθέτησε την αυτοπεποίθηση του Παπανικολάου και έφερε την τραυματική εμπειρία του Ευρωμπάσκετ. Ίσως τελικά να ήταν λάθος η συμμετοχή του στην τελική 12άδα. Εκ των υστέρων, είναι πολύ εύκολη η κριτική.

Ο Κατσικάρης δεν ήθελε να "κάψει" τον παίκτη και περίμενε την αντεπίθεσή του μέχρι την τελευταία στιγμή. Αυτή δεν ήρθε ποτέ. Ήταν όμως ένα στοίχημα που άξιζε να παιχτεί. Το ίδιο θα έκανε οποιοσδήποτε προπονητής στη θέση του Φώτη.

Το φθινόπωρο βρήκε τον 25χρονο φόργουορντ να προπονείται μόνος κι έρημος στη Θεσσαλονίκη, όσο ο μάνατζέρ του ανίχνευε την αγορά ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.

Το ενδιαφέρον από κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας ήταν χλιαρό, ενώ οι προτάσεις από συλλόγους δεύτερης γραμμής έμοιαζαν με κρύο ντους. Ο Παπανικολάου αποφάσισε να εξαντλήσει κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης με το ΝΒΑ, τουλάχιστον μέχρι τα Χριστούγεννα.

Η παρουσία του Αρτούρας Καρνισόβας στο διοικητικό σχήμα των Νάγκετς ήταν μία δικλίδα ασφαλείας και αισιοδοξίας. "Έλα στην προετοιμασία για να διεκδικήσεις μία θέση", ήταν η αρχική πρόταση από το Ντένβερ.

Αλλά χωρίς εγγυήσεις, όπως η παρόμοια πρόσκληση που έλαβε από τους Νικς ο συγκάτοικος του "Παπ" στην Εθνική, Γιάννης Μπουρούσης. Ο Παπανικολάου δεν τη δέχθηκε.

Ζήτησε κάτι πιο χειροπιαστό και τελικά το πήρε, με τη μορφή μερικώς εγγυημένου συμβολαίου ως το τέλος της περιόδου (με ημερομηνία "πιστοποίησης" την 10η Ιανουαρίου), με προοπτική ανανέωσης για άλλον έναν χρόνο.

Οι Νάγκετς έκοψαν τον γκαρντ Έρικ Γκρην και έδωσαν το 15^ο και τελευταίο συμβόλαιο στον Παπανικολάου, ώστε να έχουν εναλλακτική λύση στο "3" πίσω από τον Ντανίλο Γκαλινάρι και τον τραυματισμένο Ουίλσον Τσάντλερ. Ο Ουίλ Μπάρτον είναι περισσότερο "δυάρι".

"Ο Ελληνας θα είναι περισσότερο λύση ανάγκης από την άκρη του πάγκου", γράφει από το Ντένβερ η ιστοσελίδα BSN. Ίσως επειδή δεν έκανε προετοιμασία με τους υπόλοιπους.

Ο προπονητής Μάικλ Μαλόουν ζήτησε από τους βοηθούς του να εντάξουν τον Παπανικολάου σε πρόγραμμα ταχύρρυθμης εκπαίδευσης και έσπευσε να αγκαλιάσει τον νεοσύλλεκτο Έλληνα.

"Το σπουδαίο με έναν παίκτη όπως ο Κώστας, είναι ότι έχει υψηλό μπασκετικό IQ και μαθαίνει πάρα πολύ γρήγορα. Η διοίκηση έχει δουλέψει πολύ την περίπτωσή του και τον γνωρίζει καλά. Η παρουσία του στο 3 και στο 4 μας δίνει πρόσθετη σκληράδα και πληθωρικότητα. Νομίζω ότι θα μας βοηθήσει πολύ", είπε ο Μαλόουν.

Ο Παπανικολάου έκανε ήδη το ντεμπούτο του στα τελευταία δευτερόλεπτα στον αγώνα με τη Τζαζ, πριν καλά καλά μάθει τα ονόματα των συμπαικτών του.

Η μοναδική του χρονιά στους Ρόκετς του χάρισε μία αμύθητη για τα ελληνικά δεδομένα αμοιβή 5,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Φέτος στο Ντένβερ θα παίξει για τον μίνιμουμ μισθό, πάει να πει 845 χιλιάρικα ως το τέλος της περιόδου. Εάν μείνει και του χρόνου, θα πάρει 875.000 δολάρια.

Δεν τον ενδιαφέρει όμως ο πλουτισμός, αλλά η επιστροφή στις ράγες. Η θέση του Κώστα Παπανικολάου δεν είναι στο μισοφωτισμένο γηπεδάκι της ΧΑΝΘ, αλλά στο προσκήνιο. Όχι στα βράχια, αλλά στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο.

Σε μία ομάδα χωρίς βλέψεις πρωταθλητισμού, όπως οι Νάγκετς του Κένεθ «Manimal» Φάριντ και του πολυτάλαντου ρούκι πόιντ-γκαρντ Εμάνιουελ Μουντιάι, θα έχει τις ευκαιρίες για να πάρει λεπτά συμμετοχής χωρίς άγχος, όπως ο Αντετοκούνμπο στην πρώτη του χρονιά στο Μιλγουόκι.

Η παρουσία πολλών Ευρωπαίων, από Γκαλινάρι μέχρι Λοβέρν και από Νούρκιτς μέχρι Γιόκιτς και ...Καρνισόβας, ασφαλώς θα διευκολύνει τον εγκλιματισμό του στο υψόμετρο της "Mile-high City".

Ελπίζω ότι ο Ιούλιος θα βρει τον Κώστα ντυμένο ξανά με τη φανέλα της Εθνικής, για τις ανάγκες του Προολυμπιακού τουρνουά. Ακμαίο, κατασταλαγμένο, φιλόδοξο, ήρεμο και σίγουρο για τον εαυτό του.