Περισσότερα τα κέρδη από τις ζημιές

Ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού είναι απαιτητικός, δεν συμβιβάζεται εύκολα με την ήττα, αλλά εφόσον είναι ρεαλιστής μπορεί να αντιληφθεί πως η εμφάνιση στην Πόλη ίσως είναι πιο αισιόδοξη από τη... μιζέρια που προκαλεί μια οποιαδήποτε ήττα.

Στο πιο δυνατό φετινό ευρωπαϊκό κρας τεστ, οι «πράσινοι» ανταποκρίθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό κι έχουν και το περιβόητο «αν είχαμε και τον Διαμαντίδη» που εδώ που τα λέμε δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Τα κέρδη στην προκειμένη περίπτωση μοιάζουν περισσότερα από τις ζημιές, με την έννοια πως η ήττα στην Κωνσταντινούπολη δεν αποτελεί καταστροφή, δεν αλλάζει σε τίποτα τον στόχο του Παναθηναϊκού που για τρίτη συνεχόμενη φορά ανταποκρίθηκε μακριά από το ΟΑΚΑ.

1ο κέρδος: Οι νίκες στην Καρσίγιακα και στη Ζαλγκίρις αφύπνισαν τον χαρακτήρα του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ. Η όλη αντίδραση στη διάρκεια του ματς είναι αντίδραση ομάδας που δικαιούται να βάζει ψηλά τον πήχη. Ακόμη κι αν δεν έκανε το «διπλό», το γεγονός ότι διαχειρίστηκε το -15 στο ξεκίνημα του αγώνα και ταυτόχρονα παρουσιάστηκε ανταγωνιστικός με τον Διαμαντίδη για 25 λεπτά στον πάγκο, αποτελούν δύο καλά σημάδια πως η εικόνα παρουσιάζει σταθερή βελτίωση. Κι αυτή τη φορά δεν είχε απέναντί του ομάδα επιπέδου Καρσίγιακα ή Ζαλγκίρις, αλλά μια ομάδα φαβορί για την πρώτη θέση στον όμιλο, φαβορί για να είναι στο φάιναλ φορ.

2ο κέρδος: Η αφύπνιση προϋποθέτει την αφύπνιση παικτών - κλειδιά και ο Τζόρτζεβιτς είδε την καταλληλότερη στιγμή να ξυπνάνε παίκτες που είναι υπεραπαραίτητοι. Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός είχε δύο πολύ καλά «τριάρια» που θα μπορούσαν να κάνουν έναν πολύ καλό παίκτη. Φωνάζουμε/φωνάζετε τόσο καιρό για Πάβλοβιτς, Γιάνκοβιτς ωστόσο και οι δύο σήμερα απέδειξαν για ποιο λόγο κλήθηκαν το καλοκαίρι να μοιραστούν το χρόνο στη θέση «3». Και οι δύο μαζί είχαν 18 πόντους με τον Βλάντο να κάνει την πιο μεστή εμφάνιση του τελευταίο τριμήνου.

3ο κέρδος: Ο Παναθηναϊκός μπορούσε υπό προϋποθέσεις να «κλέψει» το διπλό, αλλά αν μη τι άλλο διατήρησε τη διαφορά σε επίπεδα ανατροπής. Το 82-75 είναι σκορ που ανατρέπεται στο ΟΑΚΑ, σε περίπτωση που είναι απαραίτητο το +8 για καλύτερο πλασάρισμα στον όμιλο.

4ο κέρδος: Ο Παππάς χρειαζόταν δύο - τρεις φάσεις ένας εναντίον ενός σε μεγάλο παιχνίδι, τις πήρε κι έβαλε την μπάλα στο καλάθι. Τα 10 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε ήταν μεστά, του δόθηκε η ελευθερία κινήσεων κι έκανε αυτό που ξέρει να κάνει όσο λίγοι, όταν έχει την μπάλα στα χέρια και τον αντίπαλο μπροστά του. Αυτά είναι τα 10λεπτα που βοηθούν πραγματικά έναν παίκτη να «επιστρέψει», να πατήσει καλά στα πόδια του και να αισθανθεί έτοιμος για να βρει τον εαυτό του.

1η ζημιά: Η ήττα είναι πάντα ήττα. Οταν είσαι Παναθηναϊκός δεν θες να χάνεις ποτέ και από κανέναν. Υπό αυτή την έννοια, το ξεκίνημα στο Τοπ-16 δεν ήταν καλό για τους «πράσινους» που θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι καλύτερο, δεδομένου του τρόπου που εξελίχθηκε το παιχνίδι.

2η ζημιά: Είναι η πρώτη φορά από την ημέρα που ξεκίνησε η Ευρωλίγκα που ο Τζέιμς Φελντέιν... περνάει και δεν ακουμπάει από το παιχνίδι. Είναι το πρώτο ματς που τελειώνει με μηδέν, έχοντας 0/7 εντός πεδιάς! Ο παίκτης - αποκάλυψη του φετινού Παναθηναϊκού βρέθηκε προφανώς σε πολύ κακή μέρα, αλλά το γεγονός ότι δεν βοήθησε, σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Διαμαντίδη, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη του ματς.

3η ζημιά: Ηταν σαφές πως ο Ομπράντοβιτς ήθελε να κόψει τη δημιουργία του Καλάθη και το κατάφερε και με το παραπάνω. Είναι μόλις το δεύτερο ματς στην Ευρωλίγκα φέτος που ο διεθνής πλέι μέικερ τελειώνει το παιχνίδι με μόλις 3 ασίστ και το πρώτο με τόσα πολλά λάθη (6).

Ο Καλάθης πιέστηκε πολύ από τους Τούρκους, υπήρξαν στιγμές που έμοιαζε να μην έχει «καθαρό» μυαλό, ακόμη και για την πρώτη πάσα μετά το «κατέβασμα» της μπάλας. Ωστόσο, ακόμη κι αυτή η ζημιά έχει το... ισοδύναμό της. Με τον Καλάθη σε κακή μέρα, τον Διαμαντίδη εκτός και τον Φελντέιν στο μηδέν, ο Παναθηναϊκός το πάλεψε μέχρι το φινάλε.

Υ.Γ1.: Μου άρεσε ο τρόπος που αντέδρασε ο Γκιστ, μετά το επιθετικό φάουλ που χρεώθηκε στη διεκδίκηση του ριμπάουντ. Είχα καιρό να δω παίκτη του Παναθηναϊκού να αντιδρά, να φωνάζει, να παθιάζεται τόσο πολύ σε εκτός έδρας παιχνίδι, να αισθάνεται πως ένα σφύριγμα μπορεί να του «κλέψει» κάτι.

Σαφέστατα και δεν υπήρχε φάουλ στη φάση, όπως σαφέστατα έπρεπε να χρεωθεί με τεχνική ποινή για τον τρόπο που πέταξε την μπάλα, ωστόσο κρατάω την αντίδραση του Αμερικανού που ήταν στο ίδιο πλαίσιο με την παθιασμένη αντίδραση που έβγαλε ο Παναθηναϊκός σε όλη τη διάρκεια του ματς.

Υ.Γ2: Μετά από τέτοιες εμφανίσεις σε «καυτές» έδρες και με μεγάλες ομάδες, έχει νόημα να ανοίγουμε τον περιβόητο τον διάλογο για την ενίσχυση που σ' αυτή τη φάση δεν έγινε. Αυτός ο Παναθηναϊκός, με το ρόστερ που έχει, έφτασε κοντά στα όρια του στον αγώνα με τη Φενέρ και θα μπορούσε να είχε κάνει το μεγάλο διπλό, αν είχε και τον Διαμαντίδη.

Τώρα λοιπόν που φαίνεται να διορθώνονται πράγματα σε σχέση με την εικόνα του α' γύρου, τώρα ενδεχομένως αξίζει να συζητήσουμε ποιο είναι αυτό το «κλικ» που χρειάζεται η ομάδα για να ανέβει ένα σκαλί πιο πάνω... Τα δέκα «κλικ» πιο πάνω είναι αδύνατον να τα βρούμε, το ένα, άντε τα δύο, έχει νόημα να το κουβεντιάζουμε...