Αυτό που χρειαζόταν

Ακόμη και οι πιο έμπειροι διαχειριστές του δημόσιου λόγου, υπάρχουν στιγμές, που δεν καταφέρνουν να κρύψουν την αμηχανία τους, όταν αδυνατούν να εξηγήσουν κάτι αφύσικο. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης βρέθηκε στη συγκεκριμένη φάση τουλάχιστον δύο-τρεις φορές στη διάρκεια της σεζόν. Αξιολογούσε τα όπλα που έχει στα χέρια του κι έχοντας γνώση περί των αγωνιστικών χαρακτηριστικών του δεν μπορούσε να αιτιολογήσει τους 50-60 πόντους τους οποίους έβαζε (μετά κόπων και βασάνων) η ομάδα του. Και σ’ ένα προηγούμενο blog είχαμε σημειώσει ότι αυτές οι πενιχρές επιδόσεις ξεπερνούσαν τα όρια του παράλογου δεδομένου του πρότερου αγωνιστικού βίου των παικτών καθώς επίσης και ήταν θέμα «αδιαφάνειας» των ρόλων.

Κοίτα τις ασίστ

Ένα παιχνίδι δεν είναι αρκετό για την εξαγωγή ουσιαστικών συμπερασμάτων, αλλά στην Πολωνία αναδείχθηκε μια αλήθεια. Και δεν ήταν τόσο οι 22 πόντοι που πέτυχε ο Λευτέρης Μποχωρίδης όσο οι εννιά τελικές πάσες του. Γιατί το τρίποντο είναι ευχή και κατάρα. Θα μπορούσε να είχε αστοχήσει στις δύο προσπάθειες που επιχείρησε από τα 8,5 μέτρα και ο… λογαριασμός να ήταν διαφορετικός. Οι εννιά ασίστ είναι όμως ένα στοιχείο το οποίο δείχνει πολλά περισσότερα από τους πόντους που πέτυχε. Εξάλλου, ο Άρης δεν σούταρε θεαματικά πάνω από το ποσοστό ευστοχίας που έχει στο τρίποντο, αλλά οι 21 τελικές πάσες ήταν ένα στοιχείο που σίγουρα δεν είχε κι αυτό τον οδήγησε στο να πετύχει 80 πόντους, για πρώτη φορά φέτος.

Δεν άλλαξε ο Μπελ, αλλά το… σύστημα

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής και στην περίπτωση του Άρη θα πρέπει να προσκομίσει πολλά (αγωνιστικά) κριτήρια για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του ίδιου του κοινού, αλλά χθες έδειξε κάτι. Γιατί αυτό που πέτυχε ο Άρης αποτυπώνεται στα σουτ και κυρίως στις προϋποθέσεις των προσπαθειών που πήρε ο Μπελ. Όλα ήταν ελεύθερα, με πάσα στην αδύναμη πλευρά κατόπιν κίνησης του Αμερικανού και σκριν (ψηλά) από τον εκάστοτε ψηλό. Ο Μπελ δεν χρειάστηκε να κουβαλήσει την μπάλα και να ξοδέψει δυνάμεις σ’ έναν ανούσιο (γι’ αυτόν) ρόλο. Ο «τύπος» είναι δολοφόνος έξω από τη γραμμή του τριπόντου, αλλά αν δεν δουλέψουν οι ψηλοί (σ. σ. ως γνωστόν είναι οι «χαμάληδες» των κοντών), δεν είναι χρήσιμος. Συνεπώς, ο Μπελ δεν έγινε ξαφνικά καλός παίκτης. Έβαλε το πρώτο και το δεύτερο σουτ και στη συνέχεια αφέθηκε το υψηλό επίπεδο αυτοπεποίθησης να τον καθοδηγήσει. Η αξιοποίηση του Μπελ αποτελούσε ένα από τα βασικά αγωνιστικά προβλήματα του Άρη.

Αυτή του Μπένσον έχει λυθεί εδώ και τουλάχιστον δύο εβδομάδες καθώς οι κοντοί «ταΐζουν» τον ψηλό τους και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στους τελευταίους τρεις αγώνες ο Αμερικανός έχει κατά μέσο όρο 16 πόντους και 9 ριμπάουντ με ικανοποιητικό ποσοστό ευστοχίας στο δίποντο (55.8%).

Η… επαφή είναι απαραίτητη

Το δεύτερο στοιχείο που έδωσε χθες ο Μποχωρίδης ήταν η διείσδυση. Πουλιανίτης και Φλιώνης προφανώς νιώθουν ότι δεν έχουν τη συγκεκριμένη ελευθερία για να την επιχειρήσουν, ενώ το συγκεκριμένο στοιχείο μάλλον δεν εντάσσεται στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού των Αθηναίου, Μπελ. Συμπεριλαμβανομένου και του Βον που ήταν στις θέσεις 1-2, ουσιαστικά ο Άρης είχε πέντε παίκτες αλλά ουδείς εξ’ αυτών έμπαινε στο παιχνίδι των σωματικών επαφών. Ο Μποχωρίδης το έκανε χθες τουλάχιστον επτά φορές, από τη στιγμή μάλιστα που ο αφελής αντίπαλός του, του έδωσε την αριστερή ντρίμπλα δείχνοντας ότι στη διαδικασία του video μάλλον είχε παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα.

Σε ότι αφορά τους γκαρντ, εφόσον ο Παναγιώτης Γιαννάκης καταφέρει να «μπολιάσει» τα χαρακτηριστικά των Μποχωρίδη-Αθηναίου, τότε ο Άρης θα βαδίσει σε πιο ασφαλές μονοπάτι. Είναι προφανές ότι ο Αθηναίου δούλεψε πάρα πολύ πάνω στην κίνηση που (χρόνια τώρα) χαρακτηρίζει τον Βασίλη Σπανούλη με το βηματάκι προς τα πίσω ή πλαγίως (έξω από το τρίποντο) για να μεγεθύνει το οπτικό πεδίο. Αν έχει την υπομονή να περιμένει το παιχνίδι να έρθει επάνω του, τότε σίγουρα η αγωνιστικά αξία του θα ανέβει επίπεδο στο τέλος της χρονιάς. Αν πιέσει καταστάσεις θα λειτουργήσει εις βάρος του εαυτού του. Τώρα έχει δίπλα του ένα παιδί που είναι team player και ο οποίος μπορεί να τον καταλάβει. Ο Βον δεν θα μπορούσε να βάλει τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία λόγω εθνικότητας. Δεν είναι ρατσισμός αλλά έτσι σκέφτεται η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικάνων.

Φάκελος «ενίσχυση»

Πάμε στο κομμάτι της ενίσχυσης. Λέγεται ότι λόγω της χθεσινής εμφάνισης του Μποχωρίδη, ο Γιαννάκης αποφάσισε να μην προχωρήσει στην απόκτηση ενός πλέι μέικερ. Μύθος. Αυτή η απόφαση λήφθηκε από την ημέρα που προστέθηκε ο Μποχωρίδης στο ρόστερ. Τότε κρίθηκε φρονιμότερο να αξιολογηθεί η ομάδα με την παρουσία του 23χρονου γκαρντ και στη συνέχεια να καταλήξουν για την αναγκαιότητα προσθήκης πλέι μέικερ. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Άρης βρίσκεται στην αγορά κοιτώντας α) παίκτη που μπορεί να αγωνιστεί στις θέσεις 3-4, β) ένα 4-5αρι και γ) ένα 5αρι. Το τελευταίο σχετίζεται και με το μέλλον του Μπένσον. Μέχρι στιγμής ο Αμερικανός έχει απορρίψει δύο προτάσεις (από Πολωνία και Τουρκία) γιατί προτιμούσε να μείνει στον Άρη. Ωστόσο, για να «σφραγιστεί» η παραμονή του θα πρέπει να πληρωθεί.

Η ώρα του Λάσκαρη

Ανεξαρτήτως του τι θα καταφέρει ο Γιαννάκης και οι παίκτες του, το μαχαίρι και το καρπούζι είναι στα χέρια του Νίκου Λάσκαρη. Αυτό ίσχυε το καλοκαίρι, το ίδιο ισχύει και σήμερα. Μετά την απόφαση ανακρίτριας και εισαγγελέα, ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ παραδέχθηκε αυτό που σημειώνουμε εδώ και τουλάχιστον 6-7 μήνες στη συγκεκριμένη γωνιά. Ό,τι δεν μπορούσε (λόγω του σοβαρού προσωπικού προβλήματος) να ασχοληθεί με τον Άρη με συνέπεια η ομάδα να χάσει σχεδόν ενάμιση χρόνο και στο ίδιο διάστημα να δημιουργηθούν χρέη. Τον τελευταίο μήνα τακτοποιήθηκαν όλες οι υποχρεώσεις απέναντι στο Δημόσιο που αφορούσαν ληξιπρόθεσμες οφειλές του άρθρου 99, ενώ καταβλήθηκε κι ένα μέρος της οφειλής στην εφορία από την περσινή χρήση.

Πλέον μένει να αποδειχθεί αν ο Νίκος Λάσκαρης έχει τη δυνατότητα να λύσει τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν επί δικής του θητείας. Αντιλαμβάνεται και ο ίδιος ότι οφείλει να το πράξει. Οι δηλώσεις που έκανε μετά την απολογία του έδειξαν ότι είναι αποφασισμένος να το κάνει. Επί του παρόντος δεν αμφισβητείται ότι μπήκε σε ουσιαστική διαδικασία ενασχόλησης, αλλά χρειάζονται κι άλλα πράγματα για να βγει η ομάδα από την εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Για την ακρίβεια, χρειάζεται χρήμα. Αν αυτό προέλθει από την τσέπη του ή από τις χορηγικές και εμπορικές συνεργασίες με τους Τούρκους επιχειρηματίες, αυτό έχει μικρή σημασία. Ό,τι είναι να γίνει όμως, θα πρέπει να γίνει τώρα. Όπως επίσης θα πρέπει η ΚΑΕ να λειτουργήσει σε επαγγελματικό πλαίσιο και να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα που αφορούν τον ρόλο του καθενός. Γιατί τα μπερδέματα έχουν κακά ξεμπερδέματα.