Μακσβίτις στο Gazzetta: «Ο “κοιμώμενος γίγας”, οι δυνατότητες του Μπραζντέικις και η υπόθεση Γκριγκόνις!»
Στην μικρή χώρα της Βαλτικής, όπου το μπάσκετ λατρεύεται σαν θρησκεία και οι ταπεινοί άνθρωποι που έρχονται από το... πουθενά, ανεβαίνουν σταθερά τα σκαλιά της ιεραρχίας και «εξαργυρώνουν» χωρίς αλαζονεία τους καρπούς των επιτυχιών τους, τυγχάνουν μεγαλύτερης αναγνώρισης και αποκτούν μεγάλη δημοφιλία.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τον Κάζις Μακσβίτις, που κατάγεται από ένα μικρό χωριό 1500 κατοίκων κοντά στην Κλαϊπέντα, δεν έπαιξε ποτέ μπάσκετ αλλά με σκληρή δουλειά, χαμηλό προφίλ και αγάπη για το άθλημα, έφτασε να κατέχει ταυτόχρονα τις δύο πιο σημαντικές προπονητικές θέσεις του λιθουανικού μπάσκετ.
Ο ξανθομάλλης τεχνικός που κοουτσάρει σε άκρως επαγγελματικό επίπεδο από την ηλικία των 33 ετών, έφτιαξε το όνομά του οδηγώντας την τελευταία προικισμένη φουρνιά της χώρας του (με προεξάρχοντα τον Γιόνας Βαλαντσιούνας) σε τέσσερα διαδοχικά χρυσά μετάλλια. Το 2008 στο πανευρωπαϊκό παίδων, το 2010 στο αντίστοιχο των εφήβων, το 2011 στο παγκόσμιο κάτω των 19 ετών και το 2012 στο Eurobasket νέων.
Έκτοτε, όλες οι επαγγελματικές ομάδες πλην των «δύο μεγάλων» (Ζάλγκιρις και Ρίτας), άρχισαν δειλά δειλά να τον καλοβλέπουν και το πρώτο «μπαμ» έγινε με την Νεπτούνας (2012-2015), την οποία οδήγησε σε πρώτη φάση στην 3η θέση του πρωταθλήματος και στην συνέχεια στην 2η, εξασφαλίζοντας την παρθενική συμμετοχή του συλλόγου στην Euroleague και το βραβείο του προπονητή της χρονιάς στην Λιθουανία (2014).
Ακολούθησε η θητεία του στην Λιετκάμπελις (2η θέση το 2017), για να επιστρέψει στην Νεπτούνας πριν βγει για πρώτη και μοναδική φορά από τα σύνορα της πατρίδας του, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία της Πάρμα Περμ στα βάθη της Σιβηρίας.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, όμως, δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει το 3ετές συμβόλαιό του και η οικειοθελής αποχώρηση κι επιστροφή του στο Κάουνας, άνοιξε τον δρόμο για την συμφωνία του με την Ζάλγκιρις και λίγο αργότερα με την Εθνική Λιθουανίας.
Τα υπόλοιπα είναι λίγo πολύ γνωστά (κατέκτησε το “νταμπλ” πέρυσι, μπήκε στα playoffs της EL και οδήγησε την "Lietuva" στην 6η θέση στον κόσμο), οπότε το πρώτο εφετινό ταξίδι του στην Αθήνα, αποτέλεσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
Το Gazzetta τον συνάντησε στο ξενοδοχείο που κατέλυσε η λιθουανική αποστολή και ο 46χρονος τεχνικός «ακούμπησε» με χαμόγελο όλα τα θέματα που τέθηκαν προς συζήτηση.
Η προσαρμογή και το upside του Μπραζντέικις στα «ερυθρόλευκα», η «ανύπαρκτη» κόντρα που «κατασκεύασαν» τα media, η υπόθεση Γκριγκόνις, η πιθανή μονομαχία με τον coach Σπανούλη το ερχόμενο καλοκαίρι, ο σεβασμός προς τον Σλούκα, οι στόχοι της σεζόν, το σχόλιο-έκπληξη για τον Παναθηναϊκό, η «σύνδεση» με τον ιδιοκτήτη των Μάβερικς, Μαρκ Κούμπαν και η λογική της σκέψης του για την αναμέτρηση Λιθουανίας-Αμερικής στο πρόσφατο Mundobasket, που «άφησε» την Εθνική Λιθουανίας εκτός ημιτελικών.
Όλα αυτά και άλλα πολλά στις 2.070 λέξεις που ακολουθούν.
«Δεν θέλουμε να παίξουμε με την Ελλάδα στο Προολυμπιακό!»
Οι πιο παλιοί και πιο μυημένοι της Euroleague, θα σας θυμούνται από την σεζόν 2014-2015, όταν οδηγήσατε την Νεπτούνας στην κορυφαία διασυλογική διοργάνωση και τότε μάλιστα είχατε αντιμετωπίσει δύο φορές τον Ολυμπιακό με τον Σπανούλη και τον Σλούκα στο δυναμικό του. Τον πρώτο, πλέον, ίσως να τον συναντήσετε το καλοκαίρι στο προολυμπιακό τουρνουά ή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τον δεύτερο αύριο (σ.σ.: απόψε) με τον Παναθηναϊκό...
«Κατ’ αρχάς, δεν θέλουμε να παίξουμε με την Ελλάδα! Είναι ίσως ο πιο δυνατός αντίπαλος που θα μπορούσε να μας τύχει από το δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας και προφανώς θέλουμε να την αποφύγουμε. Σίγουρα θα έχουμε κάποιες προσθήκες στο ρόστερ μας σε σχέση με τις Φιλιππίνες, αλλά ιδανικά θα θέλαμε να βρεθούμε σε πιο βατό όμιλο, που θα δεν περιλαμβάνει την χώρα σας! Όλα μπορούν να συμβούν βέβαια, αλλά προτιμώ να μην συναντηθώ με τον Σπανούλη πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Από ‘και και πέρα, δεν μπορώ με τίποτε να ξεχάσω αυτούς τους δύο αγώνες πριν από 9 χρόνια στην πρώτη μου συμμετοχή στην Euroleague. Ειδικότερα τον δεύτερο στον οποίο χάσαμε στην παράταση και ο Βασίλης είχε καθορίσει το αποτέλεσμα με 34 πόντους, που τότε ήταν ατομικό του ρεκόρ στην διοργάνωση. Δεν είχε παίξει καλά στις τρεις πρώτες περιόδους, αλλά στα τελευταία 15 λεπτά, έδειξε το επίπεδο και τον αγωνιστικό του χαρακτήρα. Το θυμάμαι καλά αυτό το ματς, γιατί εκείνη η ήττα μας είχε στοιχίσει την πρόκριση στο Top-16!»
Τι συμβουλή θα δίνατε στον Σπανούλη σαν ομοσπονδιακός τεχνικός εδώ και δύο χρόνια αλλά και σαν coach στην Euroleague και τι πιστεύετε ότι προσφέρει μέχρι τώρα ο Σλούκας στον Παναθηναϊκό;
«Nα είναι σκληρόπετσος και να έχει γερό στομάχι! Γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να δουλεύεις ταυτόχρονα στην Εθνική ομάδα της πατρίδας σου και σε έναν σύλλογο και ειδικότερα σε χώρες με μεγάλη μπασκετική παράδοση όπως η Λιθουανία και η Ελλάδα, όπου οι φίλαθλοι αγαπάνε τις νίκες περισσότερο από το ίδιο το άθλημα! Αν όμως, δεν το δοκιμάσει μία τόσο σπουδαία προσωπικότητα όπως ο Σπανούλης, ποιος θα το κάνει; Όσον αφορά στον Σλούκα, τον πρωτοείδα στον τελικό του Πανευρωπαϊκού Εφήβων το 2009, όταν η Εθνική σας είχε νικήσει την δική μας στον τελικό και είχε πάρει το χρυσό μετάλλιο. Είχατε εξαιρετική φουρνιά τότε και εκτός από τον Κώστα, είχα ξεχωρίσει τον Παπανικολάου και τον Παππά. Θεωρώ ότι πρόκεται για έναν παίκτη με μεγάλη συνέπεια και διάρκεια στο παιχνίδι του και αυτό δεν έχει αλλάξει στην νέα του ομάδα. Έχει πολύ δυνατό χαρακτήρα, είναι παίκτης από τους λεγόμενους game changers και για τα μεγάλα και σημαντικά παιχνίδια και σίγουρα κάθε προπονητής θα ήθελε να τον έχει στην ομάδα του!»
Ποια είναι η προσέγγιση σας για το παιχνίδι με τους «πράσινους»; Φέτος είναι εμφανές ότι παίζετε καλύτερα εκτός έδρας...
«Αν και ακόμη είναι νωρίς στην σεζόν και το δείγμα γραφής δεν είναι πολύ αντιπροσωπευτικό για την εξαγωγή συμπερασμάτων, μέχρι τώρα είχαμε καλύτερη απόδοση μακριά από το Κάουνας. Θα χαρακτήριζα τον Παναθηναϊκό με “κοιμώμενο γίγαντα”, γιατί έχει πολλή ποιότητα στο ρόστερ του, αλλά για την ώρα απέχει ακόμη πολύ από το επίπεδο απόδοσης στο οποίο μπορεί να φτάσει. Ελπίζω να μην τα καταφέρει εναντίον μας, γιατί ειδικότερα στην επίθεση έχει πολλές λύσεις και είναι δύσκολο να τον σταματήσουμε.»
Με τι προοπτική στηθήκατε στην αφετηρία της εφετινής σεζόν στην Euroleague; Πέρυσι με ένα από τα χαμηλότερα budget στην διοργάνωση, τερματίσατε 7οι και μπήκατε στα playoffs, κάτι που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη επιτυχία...
«Και φέτος το ίδιο πιστεύουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε! Και πρώτος εγώ σαν head coach, έχοντας την ευθύνη να εμπνεύσω και να καθοδηγήσω τους παίκτες μου προς αυτή την κατεύθυνση. Διατηρήσαμε τον βασικό κορμό του περυσινού ρόστερ και χάσαμε μονο τον “Iggy” (σ.σ.: Μπραζντέικις), που ήθελε να παει στον Ολυμπιακό, οπότε σεβαστήκαμε την επιθυμία του. Σίγουρα, λοιπόν, βλέπουμε μακριά και θέλουμε να πάμε στα playoffs, αλλά για την ώρα κοιτάμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και την επόμενη νίκη.»
Το καλοκαίρι επιλέξατε έναν παίκτη που έχει ελληνικό διαβατήριο, τον Ναζ Μήτρου-Λονγκ και βρίσκεται στο radar της Εθνικής Ελλάδας και αποχωριστήκατε έναν άλλον, τον Ίγκνας Μπραζντέικις, που κατέληξε στον Ολυμπιακό. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο γι’ αυτούς;
«Και οι δύο έχουν παρεμφερείς διαδρομές, γιατί κατάγονται από τον Καναδά, έπαιξαν μπάσκετ στο κολέγιο και στη συνέχεια στο ΝΒΑ. Να αρχίσω, όμως, από τον “Iggy”, τον οποίο κάλεσα εγώ πρώτη φορά στην Εθνική ομάδα και ζήτησα να τον πάρουμε στην Ζάλγκιρις. Κατ’ αρχάς να του ευχηθώ τα καλύτερα στον Ολυμπιακό. Μετά το καλοκαίρι είχε έναν μικροτραυματισμό που τον έχει κρατήσει λίγο πίσω και ανυπομονώ να τον δω να βελτιώνεται, γιατί έχει μεγάλες δυνατότητες. Ο Ναζ είναι ένας καινούριος παίκτης για μας, που αγωνίζεται στις θέσεις “1” και “2” και πιστεύω ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι θα εξοικειώνεται περισσότερο με το σύστημά μας και θα μας βοηθήσει πολύ.»
Ειδικότερα θέλω να σας ρωτήσω για τον δεύτερο, που πέρυσι είχε μία πολύ αξιόλογη πορεία με την Ζάλγκιρις και μαζί σας έκανε επίσης ένα πολύ καλό τουρνουά στο Mundobasket, ανεξάρτητα με τα δημοσιεύματα που τον ήθελαν να έχει έρθει σε συγκρούσεις μαζί σας. Γιατί πιστεύετε ότι ακόμη δεν έχει βρει τον ρόλο του στον Ολυμπιακό και αν θεωρείτε ότι είναι θέμα χρόνου να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της απόκτησής του;
«Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω ότι όλες αυτές οι φήμες είναι ψευδείς και ακόμη και το μέσο που της επικαλέστηκε και δημοσίευσε ένα σχετικό άρθρο, αναγκάστηκε να επανορθώσει. Δεν είχε καμία σύγκρουση με κανέναν. Οι σχέσεις μας ήταν και είναι πολύ καλές, ανταλλάσσουμε συχνά μηνύματα ακόμη και τώρα που είναι στον Ολυμπιακό και την επόμενη φορά που θα έρθουμε στην Αθήνα και ο “Iggy” θα είναι εδώ, θα ιδωθούμε σίγουρα και από κοντά. Όσον αφορά την αγωνιστική του κατάσταση, θέλω να σας πω ότι έχει κάνει μεγάλη πρόοδο σε σχέση με πέρυσι που πρωτοήρθε από την Αμερική. Δυστυχώς, χτύπησε στο τελευταίο παιχνίδι της Εθνικής ομάδας στις Φιλιππίνες και ταξίδεψε στην Ελλάδα τραυματίας. Οπότε είναι φυσιολογικό να χρειάζεται ακόμη χρόνο για να βρει τον ρυθμό του και να πλησιάσει στο επίπεδο που μπορεί να παίξει, ειδικότερα από την στιγμή που είναι σε μία νέα ομάδα.»
Είναι αλήθεια ότι από ένα σημείο και μετά στην περυσινή σεζόν και το καλοκαίρι υπήρξε συζήτηση με τον Γκριγκόνις για να επιστρέψει;
«Γενικά με τον Μάριους δεν βρήκαμε ποτέ το κατάλληλο timing. Ούτε πέρυσι στην διάρκεια της σεζόν, ούτε στην αρχή του καλοκαιριού μετά την λήξη της, ούτε και τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν έφυγε ο Μπραζντέικις με buy out και είχαμε χρήματα να ξοδέψουμε για να ενισχυθούμε στο “3”. Πλέον δεν τίθεται θέμα γιατί έχει εδραιωθεί στο rotation και είναι από τους πιο σημαντικούς παίκτες του Παναθηναϊκού!»
Στη Λιθουανία λένε ότι ακριβώς επειδή προέρχεστε από ένα μικρό χωριό (Νταρμπενάι), κουβαλάτε μαζί σας έναν κρυφό μυστικό που σας επιτρέπει να κάνετε «μαγικά» και να πετυχαίνετε παντού (μικρές Εθνικές, Νεπτούνας, Λιετκάμπελις, Ζάλγκιρις, Εθνική ανδρών). Τι είναι αυτό που, κατά την γνώμη σας, χαρακτηρίζει τις επιτυχίες σας;
«Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ξεκίνησα προσπαθώντας να παίξω μπάσκετ και γι’ αυτό μετακόμισα μετά το σχολείο στο Κάουνας! Για να σπουδάσω αθλητική αγωγή και να βρω μπασκετικές ευκαιρίες! Με την πάροδο του χρόνου αντιλήφθηκα ότι δεν θα παίξω σε υψηλό επίπεδο και σταδιακά προσάρμοσα το μπασκετικό μου όνειρο στην προπονητική, αρχίζοντας από τις μικρές ηλικίες. Πήρα το δίπλωμά μου κι έπεσα με τα μούτρα στην δουλειά, έχοντας μεγάλο μεράκι και επιθυμία για τη νίκη. Πάντα, όμως, έχοντας θετική ενέργεια, χτίζοντας καλές σχέσεις με τους παίκτες και παίρνοντας μαθήματα από κάθε σταθμό της διαδρομής μου και από κάθε αντίπαλό μου! Μου αρέσει πολύ η δουλειά μου, ίσως γιατί απέχει παρασάγγες από το επάγγελμα του μέσου πολίτη και κυρίως γιατί αποτελεί χόμπι και για εμένα προσωπικά ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.»
Δεν ξέρω αν σας έχει ανακαλύψει ακόμη ο Μαρκ Κούμπαν, ειδικότερα μετά την νίκη επί της Εθνικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Και το λέω αυτό γιατί η γιαγιά του κατάγεται από το ίδιο μέρος με σας! Ίσως αυτό να σας βοηθήσει να βρεθείτε στους Μάβερικς;
«Ήταν μεγάλη έκπληξη όταν το έμαθα αυτή την πληροφορία! Η αλήθεια είναι ότι στο χωριό μου υπάρχει μία αρκετά μεγάλη εβραϊκή κοινότητα, πολλά μέλη της οποίας μετανάστευσαν στην Αμερική για μία καλύτερη ζωή. Και το ίδιο συνέβη με την γιαγιά του! Ποιος ξέρει τι θα γίνει αν κάποια στιγμή μας επισκεφτεί για να γνωρίσει τις ρίζες του και ταυτόχρονα ρωτήσει για την σχέση του Ντάρμπεναϊ με το μπάσκετ... (γέλια)»
Η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων ειδικότερα για τους Λιθουανούς, που είναι τόσο παθιασμένοι με το μπάσκετ αλλά και τους απανταχού μπασκετόφιλους, είναι τι θα κάνατε αν είχατε την ευκαιρία να ξαναπαίξετε το ματς με την Αμερική; Θα προτιμούσατε να το «χτυπήσετε» και να παίξετε με την Σερβία στον ημιτελικό του Mundobasket ή να το χάσετε και να αντιμετωπίσετε την θεωρητικά πιο βατή Ιταλία και να έχετε περισσότερες πιθανότητες για πρόκριση στα ημιτελικά;
«Καταλαβαίνω το νόημα της ερώτησης, αλλά θέλω να είμαι ξεκάθαρος για τον εαυτό μου αλλά και για την ομάδα! Ποιος προπονητής Εθνικής ομάδας μπορεί να πει στους παίκτες του ότι πρέπει να χάσουν για να έχουν θεωρητικά έναν ευκολότερο αντίπαλο σε επόμενο παιχνίδι; Προσπαθήσαμε να παίξουμε με μεγαλύτερο rotation και μπήκαμε στο γήπεδο χωρίς πίεση για να το απολαύσουμε και ίσως γι’ αυτό νικήσαμε. Ίσως η Ιταλία να ήταν η ιδανική διασταύρωση για μας στα ημιτελικά, με τι σεβασμό θα με αντιμετώπιζαν στο εξής οι παίκτες μου αν τους έλεγα να κάτσουν να χάσουν; Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό γιατί στον αθλητισμό πρέπει να προβάλλουμε και τις ηθικές αξίες και παρ΄ότι το συγκεκριμένο θέμα σήκωσε πολλή συζήτηση στην Λιθουανία, δεν μετάνιωσα ποτέ για την απόφασή μου!»
