Ο ευγενικός μουσαφίρης

O μέχρι χθες αχτύπητος Oλυμπιακός έφτασε από το ζενίθ στο ναδίρ του, μέσα σε μία εβδομάδα. Η ρουτίνα της Εuroleague είναι αδυσώπητη και δεν καταλαβαίνει ούτε από φανέλες ούτε από ονόματα. Το ολοκληρωτικό μπάσκετ της Πέμπτης γίνεται αποκρουστικό την Παρασκευή.

Για μία ομάδα που στοχεύει στην κορυφή, είναι προφανώς προτιμότερη μία εντός έδρας νίκη επί της φιλόδοξης Χίμκι, ασχέτως απόδοσης. από ένα διπλό στη Βαρκελώνη.

Επειδή όμως δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός κοιτάζει πολύ ψηλά, νομίζω ότι θα είχε μεγαλύτερη βαθμολογική αξία ένας θρίαμβος εκτός συνόρων απέναντι σε άμεσο ανταγωνιστή.

Πρώτα η οχτάδα και μετά το πλεονέκτημα έδρας. Πρώτα σώζεις την παρτίδα και μετά κοιτάζεις να την πάρεις διπλή.

Οι δύο ελληνικές ομάδες έφυγαν στραπατσαρισμένες από το παλαιικό Παλάου Μπλαουγράνα και ξέρουν πια ότι δεν αντέχουν σε πιθανή ισοβαθμία με τους Καταλανούς.

Δυστυχώς, αυτό το ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πέταξε την λευκή πετσέτα στο παρκέ γύρω στο 32^ο λεπτό, όταν απέσυρε στον πάγκο όλους τους πενταδάτους του.

Οι παίκτες του, όμως, τη λευκή πετσέτα την έφεραν μαζί τους από τα αποδυτήρια και τη φορούσαν μέσα από το σορτσάκι. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τον Ολυμπιακό τόσο κακό;

Το ξεκίνημα ήταν καλό (2-8, 10-14) και η εικόνα της ομάδας ενθαρρυντική, αλλά τα νερά γέμισαν το αμπάρι μόλις μπήκε στην εξίσωση η εξέδρα, με τα πολιτικά της συνθήματα και τον ενθουσιασμό της.

Ο φιλοξενούμενος της βραδιάς κάθισε ευγενικά στο σκαμνί του κομπάρσου, σαν να μην ήθελε να χαλάσει το συλλαλητήριο των Καταλανών. Μόνο που το παράκανε με τη γαλαντομία.

Πού ξανακούστηκε, ολόκληρος Ολυμπιακός να τελειώνει ευρωπαϊκό ντέρμπι με 51 πόντους και 21 λάθη; Απόψε του έλειψε ο Σπανούλης περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ήταν πολλά τα στοιχεία που ενόχλησαν το γυμνό μάτι. Η στατιστική γέμισε με μουντζούρες.

Η Μπαρτσελόνα πέτυχε 4 καλάθια απ' ευθείας από επαναφορά, με ελάχιστο χρόνο στο ρόλοι. Έβαλε 16 πόντους στον αιφνιδιασμό χωρίς να δεχθεί έστω έναν.

Πήρε το ματς με +22 μολονότι ο Ολυμπικός εκτέλεσε 13 παραπανίσιες βολές και έφτανε νωρίς στο μπόνους σε κάθε περίοδο. Οι Ισπανοί είχαν 11 παίκτες στη λίστα των σκόρερ και 11 στη λίστα των ριμπάουντερ.

Όσο και αν ξεψαχνίσει κανείς τα πεπραγμένα της βραδιάς, δεν θα βρει κάποιο στοιχείο που να κολακεύει τον Ολυμπιακό.

Τα ποσταρίσματα του Πρίντεζη και των δύο «Παπ» έδωσαν κάποιους πόντους όπως αναμενόταν, αλλά η ομάδα εμφανίστηκε προβλέψιμη, βαριά και αργή.

Ο Σίτο Αλόνσο ανέβασε ψηλά την άμυνά του για να εκμεταλλευτεί την ισχνή περιφερειακή γραμμή του Ολυμπιακού, μίκρυνε το γήπεδο και απέκοψε τον Μιλουτίνοβ από τους υπόλοιπους.

Ο Σφαιρόπουλος νικήθηκε στη σκακιέρα και οι παίκτες του ξέμειναν στους 51 ψωρο-πόντους, από 82 κατοχές της μπάλας!

Θα πρέπει να είναι κάποιου είδους αρνητικό ρεκόρ, αυτό το κλάσμα. Ιδίως για τον Ολυμπιακό της τελευταίας εξαετίας.

Σε εμένα, που είμαι και γεροντάκι του μπάσκετ, η εικόνα του β’ ημιχρόνου θύμισε τις αιχμαλωσίες του Άρη στα τέλη της δεκαετίας του '80, μετά το αλησμόνητο 88-89 του 1987.

Τριάντα χρόνια αργότερα, το μουχλιασμένο Παλέ που πρόκειται να κατεδαφιστεί σύντομα για να χτιστεί στη θέση του καινούριο, έγινε ξανά κατηφορικό για τα ελληνικά χρώματα.