Σαν ένα μνημόσυνο...

Ήταν περίεργο και αλλόκοτο το προηγούμενο ματς που έπαιξαν οι δυο τους στην εφετινή σεζόν: εκείνο της 19ης Δεκεμβρίου του 2017 εννοώ, στο οποίο ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε της Μακάμπι με 89-76 έχοντας δυο σοβαρές απουσίες, εκ των οποίων η μία καλύφθηκε, αλλά η δεύτερη δεν θα αναπληρωθεί ποτέ…

Τολμώ κιόλας να εκτραπώ σε έναν γραμματικό σολοικισμό, διότι εάν ο τραυματίας Νικ Καλάθης υπήρξε ωσεί παρών (υπό την έννοια ότι ο Λεκάβιτσους, ο Ρίβερς, ο Παππάς και ο Ντένμον φρόντισαν να αναπληρώσουν το κενό του παράγοντας 51 πόντους, 5 ριμπάουντ και 12 ασίστ), ο Τάσσος Στεφάνου ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή το πρωί της ίδιας ημέρας ήταν και θα παραμείνει ωσεί... απών!

Ετύγχανε μάλιστα αυτό το μακρόσυρτο νταλαβέρι των δυο ομάδων ο συχωρεμένος να το ήξερε από τα... μπετά του, είχε κιόλας μακροχρόνιες, φιλικές και οικογενειακές σχέσεις με εξέχοντα μέλη της ισραηλινής ομάδας (όπως ο Σιμόν Μισράχι και ο Ντορόν Τζάμσι, ο οποίος παραβρέθηκε στην κηδεία του στο Φόδελε του Ηρακλείου), οπότε η σημειολογία καθίσταται ακόμη εντονότερη…

Για την ανάμνηση του Κυρίου (με κεφαλαία γράμματα) Τάσσου, δεν το συζητώ : αυτή διατηρείται τόσο άσβεστη και ανεξίτηλη, όσο ανεκτίμητη είναι η προσφορά του, όσο αταλάντευτη υπήρξε η αφοσίωση του και όσο άδολη παρέμεινε επί εξήντα χρόνια η αγάπη του στο μπάσκετ και στον Παναθηναϊκό.

Ο Τάσσος Στεφάνου ήταν εκεί το βράδυ της 19ης του περασμένου Δεκεμβρίου, πώς άραγε θα μπορούσε να λείπει; Απουσίαζε ως φυσική παρουσία και την ίδια στιγμή (φαντάζομαι πως θα) ρύθμιζε τον αποκωδικοποιητή της NΟVA στο εντευκτήριο του Παραδείσου, αλλά ήταν εκεί το πνεύμα του: στη σιγή ενός λεπτού πριν από το τζάμπολ, στο νοσταλγικό βίντεο που προβλήθηκε από τα μάτριξ του ΟΑΚΑ, στην άδεια καρέκλα (του) που ωστόσο γέμισε με άσπρα τριαντάφυλλα, στις δηλώσεις του Τσάβι Πασκουάλ, στην περιρρέουσα συγκίνηση...

Το μόνο που έλειπε ήταν να κτυπήσει ξαφνικά το κινητό τηλέφωνο του για να ακουστεί στο ring tone ο ύμνος του Παναθηναϊκού!

Ο Τάσσος Στεφάνου ήταν εκεί και πριν από σαράντα επτά χρόνια, σιγά που θα έλειπε!

Ήταν εκεί πρώτα στον «Τάφο του Ινδού» και εν συνεχεία στο νεότευκτο «Γιαντ Ελιάου» όπου οι δυο ομάδες συναντήθηκαν για πρώτη φορά, συστήθηκαν και άρχισαν να στήνουν ένα γαϊτανάκι το οποίο έμελλε να εξελιχθεί σε ένα α λα Σέλτικς-Λέικερς all time classic του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Το χρονικό άρχισε να γράφεται στις 2 Δεκεμβρίου του 1971 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σε ένα από τα τελευταία ματς της καριέρας του συχωρεμένου Γιώργου Κολοκυθά (ο οποίος τραυματίσθηκε σοβαρά μετά από λίγες μέρες πρώτα κόντρα στην ΑΕΚ και δίκην χαριστικής βολής απέναντι στη βελγική Μπους Φρουί ) οι Πράσινοι επιβλήθηκαν με 81-73 και έκαναν ένα μεγάλο βήμα για την πρόκριση τους στη φάση των ομίλων .

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κολοκυθάς 14, Κέρκλαντ 19, Κέφαλος 7, Πέππας 3, Ιορδανίδης 10, Δημαράς 8, Κόντος 4, Χαϊκάλης 2, Παναγιωταράκος 10, Ανάγνος 4, Παπάζογλου. Προπονητής: Κώστας Μουρούζης

ΜΑΚΑΜΠΙ: Κοέν 2, Αβισάρ 5, Κοέν-Μιντζ 16, Μπρόντι 14, Στάρκμαν 4, Νέουμαρκ, Λέγια, Τσάμπιν 32. Προπονητής: Ραλφ Κλάιν

Μια εβδομάδα αργότερα ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στο Τελ Αβίβ για να υπερασπισθεί έναντι οποιουδήποτε τιμήματος (και κυριολεκτώ, τούτο θα γίνει άλλωστε αντιληπτό στη συνέχεια) τη διαφορά των οκτώ πόντων...

Οι Πράσινοι έπεσαν στην περίπτωση διότι ο επαναληπτικός της 9ης Δεκεμβρίου συνέπεσε με την τελετή παράδοσης της ανακαινισμένης έδρας της Μακαμπί!

Όταν έφτασαν στο Τελ Αβίβ, παρόντος του Τάσσου Στεφάνου, αντίκρισαν ένα... γιαπί, μάλιστα οι εργασίες συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα και το «Γιαντ Ελιάου» (που είχε εγκαινιασθεί για πρώτη φορά στις 17 Σεπτεμβρίου του 1963 και μετά από δέκα πέντε μήνες έπαιξε εκεί η ΑΕΚ) παραδόθηκε μόλις λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να μένουν με το στόμα ανοιχτό από το θέαμα....

Πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι στις εξέδρες, κατά μήκος του αγωνιστικού χώρου κάθονταν πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια μερικοί από τους ακρωτηριασμένους ήρωες του ισραηλινού στρατού, ενώ στο κέντρο στεκόταν αγέρωχος (για να χαιρετήσει τις δυο ομάδες) ο διαβόητος μονόφθαλμος Υπουργός Άμυνας Μοσέ Νταγιάν, ο οποίος τον Ιούνιο του '67 υπήρξε ο αρχιτέκτονας της νίκης στον «Πόλεμο των Έξι Ημερών».

Το ματς εξελίχθηκε σε θρίλερ, με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Κώστα Μουρούζη, που όντας κιόλας θυμωμένος επειδή οι Ισραηλινοί τον κορόιδεψαν και τον έστειλαν σε άλλη πόλη όταν, μερικές μέρες, νωρίτερα, πήγε στο Ισραήλ για να κατασκοπεύσει τη Μακαμπί, είχε έναν λόγο παραπάνω για να θέλει να τους νικήσει...

Τρία δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη (κι ενώ το σκορ ήταν 81-80) ο πανούργος «Ντίνο» κάλεσε τάιμ άουτ και διέταξε τον Κρις Κέφαλο να αστοχήσει επίτηδες στις δυο βολές, που επρόκειτο να σουτάρει!

Ο ομογενής γκαρντ που δεν φημιζόταν για το...κουβαρνταλίκι του και υπολόγιζε ακόμη και το πενηνταράκι, άκουσε τον Μουρούζη να του λέει «εάν βάλεις έστω και μία, θα φας πρόστιμο εκατό χιλιάδες δραχμές» και ακολούθησε πιστά την οδηγία του: αστόχησε και στις δυο βολές, το σκορ παρέμεινε 81-80 και ο Παναθηναϊκός προτίμησε να ηττηθεί, παρά να ρισκάρει το - 9 στην παράταση!

Ο τότε Γενικός Γραμματέας της FIBA, Γουίλιαμ Τζόουνς, που ήταν παρών, δεν δίστασε να δώσει συγχαρητήρια στον Μουρούζη για την πονηριά του, εξαιτίας της οποίας αποφάσισε να αλλάξει τον ισχύοντα κανονισμό, καταργώντας την παράταση σε περίπτωση ισόπαλου αποτελέσματος.

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε αυτόν τον επαναληπτικό αγώνα:

ΜΑΚΑΜΠΙ: Μπρόντι 26, Αβισάρ 18, Ντάνλοπ 12, Τσάμπιν 9, Κοέν-Μιντζ 8, Στάρκμαν 6, Μπιέλσκι 2.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Κέφαλος 16, Κέρκλαντ 15, Πέππας 16, Χαϊκάλης 15, Ιορδανίδης 7, Κόντος 9, Δημαράς 2, Ανάγνος.