Όλοι ψάχνουν πως μπορεί να χάσει η Εφές!
- Γιατί οι Τούρκοι «μοιράζουν»… τρόμο!
- Το «πλεονέκτημα» του Saras και η κομβικότητα του Καλάθη!
- No Calathes, no party!
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Η χθεσινή σαββατιάτικη ηλιοφάνεια στην Κολωνία, ήταν πραγματικά χάρμα ιδέσθαι. Οι εξαιρετικές καιρικές συνθήκες μας επέτρεψαν να κυκλοφορήσουμε με φουλ καλοκαιρινή περιβολή, να περπατήσουμε στις όχθες του Ρήνου χαζεύοντας τα υπαίθρια πικ-νικ των Γερμανών, να θαυμάσουμε τις λεπτομέρειες του εντυπωσιακού καθεδρικού ναού, που αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης και γενικότερα να πάρουμε μία γεύση από την ζωή στο 4ο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας.
Παρά το μερικό lock-down και τα κλειστά εστιατόρια και καφέ, οι κάτοικοι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να αδράξουν την μέρα, να κάνουν τα ψώνια τους και να αθληθούν σε εξωτερικό χώρο.
Το βράδυ, βέβαια, οι επιλογές μειώνονται δραματικά και επειδή κάθε βράδυ δεν γίνεται να πηγαίνουμε στο κοντινό Ντίσελντορφ (περίπου 40 λεπτά απόσταση) για να φάμε στο ελληνικό εστιατόριο “Brusco”, που μας βόλεψε για τα καλά παραμονές των ημιτελικών, την βγάλαμε στο lobby με παραγγελία από το εστιατόριο του ξενοδοχείου. Από το ολότελα καλή και η Παναγιώταινα…
Το πρόγραμμα περιελάμβανε κουβεντούλα με αρκετούς ξένους διαπιστευμένους συναδέλφους και παράλληλα κλεφτές ματιές στην τηλεοπτική μετάδοση του τελικού του Champions League, ανάμεσα στην Τσέλσι και την Μάντσεστερ Σίτι.
Το βασικότερο θέμα συζήτησης, ήταν φυσικά το πολύ ανταγωνιστικό Final 4 που παρακολουθούμε καθώς και φυσικά η ανάλυση του τελικού της Euroleague, στο οποίο θα αναμετρηθούν η ομάδα που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην εφετινή σεζόν (Εφές) και εκείνη που είχε την μεγαλύτερη διάρκεια και αγωνιστική συνέπεια (Μπαρτσελόνα) από το ξεκίνημα από τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι και σήμερα.
«Δεν βλέπουμε πως οι Καταλανοί θα καταφέρουν να περιορίσουν την περιφερειακή εκτελεστική δεινότητα της τουρκικής ομάδας, που δείχνει να διαθέτει όλους τους τρόπους για να ξεκλειδώσει την καλύτερη άμυνα της διοργάνωσης», μας έλεγε στο πρωινό ο βετεράνος διεθνής Ρώσος forward, Σεργκέι Ταρακάνοφ, μέλος της Εθνικής Σοβιετικής στο Eurobasket ’87 που εκτελεί χρέη σχολιαστή για την ρωσική τηλεόραση.
Στο ίδιο μήκος ήταν και η άποψη του παλαιού μας γνώριμου από την θητεία του στον Παναθηναϊκό (την περίοδο 1996-1997), Ούγκο Σκονοκίνι (κι αυτός σχολιαστής στην ιταλική τηλεόραση), με τον οποίο υποβληθήκαμε σχεδόν ταυτόχρονα σε μοριακό τεστ covid-19 στην Lanxess Arena, έτσι ώστε να μπορέσουμε να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο της επιστροφής.
Γιατί οι Τούρκοι «μοιράζουν»… τρόμο!
Επειδή το μπάσκετ παίζεται με τους “κοντούς” και εκείνοι έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν την καλύτερη περιφερειακή τετράδα στην Ευρώπη, από πλευράς εκτελεστικής ικανότητας και δημιουργίας. Για να μην παρεξηγηθώ, θέλω να διευκρινίσω ότι δεν θεωρώ τον Εργκίν Αταμάν ανεπαρκή προπονητή, ανεξάρτητα αν πιστεύω ότι είναι λιγότερο ικανός και επιδραστικός στο παρκέ από τον Ιτούδη, τον Μεσίνα και τον Γιασικεβίτσιους.
Ο 55χρονος Τούρκος coach έχει παρουσιάσει τεράστια βελτίωση στην διαχείριση προσωπικοτήτων και στην επιλογή των παικτών που ταιριάζουν με το μπάσκετ που του αρέσει, αλλά δεν είναι ο τεχνικός που φημίζεται για την καθοδήγησή του και την τακτική του ικανότητα στην διάρκεια του παιχνιδιού. Δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη στους βασικούς πρωταγωνιστές του στο παρκέ, τους δίνει άφθονη ελευθερία κινήσεων και επιλέγει να ζήσει και να πεθάνει με τις επιλογές του, χωρίς να μπορεί εύκολα να αλλάξει τα πράγματα, όταν έρχεται η ώρα της «στραβής».
Αυτό είναι το μεγάλο μειονέκτημα της Εφές, που ενώ παίρνει μεγάλο boost όταν ο Λάρκιν είναι στην βραδιά του, είναι πιθανό να «καεί» από τις αρκετά συχνά τραβηγμένες προσπάθειες που παίρνει ο βραχύσωμος Αμερικανός, ο οποίος συχνά δεν έχει ορθολογικές αποφάσεις, όταν έρχονται τα δύσκολα και βγαίνει η πίεση.
Από ‘και και πέρα, όμως, η ομάδα της Κωνσταντινούπολης εκμεταλλεύεται σχεδόν άψογα την πολυτέλεια να έχει τρεις παιχταράδες (Μίτσιτς, Σίμον και Μπομπουά) στην πεντάδα της και να φέρνει τον πιο ακριβοπληρωμένο Αμερικανό στην Ευρώπη, από τον πάγκο!
Το μεγάλο ζήτημα που την κάνει να φαίνεται σχεδόν ανίκητη, δεν είναι ο καθένας ξεχωριστά, αλλά ο συνδυασμός των πραγμάτων που μπορούν και κάνουν και οι τρεις μαζί, πότε καταστρέφοντας τα περισσότερα αμυντικά πλάνα των αντιπάλων και πότε δημιουργώντας εξαιρετικές προϋποθέσεις για σουτ στους υπόλοιπους συμπαίκτες τους.
Και δεν είναι μόνο τα pick’n’rolls που στήνουν με τους ψηλούς και τα εφαρμόζουν στην εντέλεια. Είναι τα off screens, είναι οι καταστάσεις ένας εναντίον ενός αλλά το πιο σπουδαίο απ’ όλα, είναι ότι και οι τέσσερις, εκτός από τρομεροί σκόρερ, είναι και εξαιρετικοί πασέρ! Πως νομίζετε ότι έχει λάμψει το «άστρο» του Σερτάκ Σανλί, που χάρη στο μακρινό του σουτ, το μέγεθος, την αμυντική οξυδέρκεια και το παιχνίδι χωρίς την μπάλα έχει μετατρέψει τον Ντάνστον σε συμπληρωματικό και τον έχει «παρκάρει» στον πάγκο.
Μια ματιά στην στατιστική λέει ότι η τετράδα-«φωτιά» των Τούρκων σκοράρει κατά μ.ο. 52,7 πόντους και μοιράζει 14,1 ασίστ! Κόντρα στην ΤΣΣΚΑ το ανάλογο νούμερο ήταν 61 πόντοι και 11 ασίστ. Τολμώ να προβλέψω ότι αν απόψε ξεπεράσει το 50π. + 10ασ., τότε δύσκολα η Εφές δεν θα σηκώσει την κούπα.
Το «πλεονέκτημα» του Saras και η κομβικότητα του Καλάθη!
Από μόνο του, το γεγονός ότι ο Λιθουανός τεχνικός προέρχεται από την σχολή Ομπράντοβιτς και έχει σεβαστές επιρροές από την φιλοσοφία του Τσάβι Πασκουάλ, σε συνδυασμό και με το ότι ως παίκτης ήταν από τους κορυφαίους Ευρωπαίους point-guard όλων των εποχών, εξηγεί την σαφή υπεροχή του στο κομμάτι της επιδραστικότητας στο παιχνίδι της ομάδας όσο παίζεται το ματς.
Στην διάρκεια των ημιτελικών, η διαφορά τους στην «συμμετοχή» στο ματς ήταν χαώδης. Ο Αταμάν ήταν ανέκφραστος και δεν παρενέβη ουσιαστική στην ροή του παιχνιδιού, ενώ στο τελευταίο τρίλεπτο που ο Μίτσιτς αποβλήθηκε με 5 φάουλ, κοιτούσε στωικά το come back των Ρώσων χωρίς να επιχειρήσει τίποτε ουσιαστικό για να το σταματήσει. Αν βλέπατε τις εκφράσεις του πριν και την κατά την διάρκεια του τριπόντου από τον Κλάιμπερν, θα καταλαβαίνατε…
Ο Γιασικεβίτσιους από την άλλη, ήταν φωτιά και… λαύρα και όπως πάντα δεν κάθεται σε χλωρό κλαρί. Σαφώς και επιτρέπει την πρωτοβουλία στους πολλούς καλούς παίκτες που διαθέτει, ωστόσο, δεν σταματάει να τους κατευθύνει και να κάνει αισθητή την παρουσία του.
Ακόμη και όταν η Αρμάνι απέκτησε το momentum του 2ου ημιτελικού, ανατρέποντας το -11 της Μπάρτσα και φτάνοντας στο +8 (59-67 στο 28’), ο προπονητής των Λιθουανών έκανε άνω κάτω τους παίκτες του, αλλά δεν έχασε καθόλου την ψυχραιμία και είχε το καθαρό μυαλό για να τους βοηθήσει να γυρίσουν το παιχνίδι.
Αυτά όσον αφορά τα προφίλ των δύο προπονητών του τελικού με τον Τούρκο να μετράει 5 συνεχόμενες νίκες επί του Saras και να προηγείται με 5-2 στις μεταξύ τους μονομαχίες. Το μεγάλο ζητούμενο για την Μπαρτσελόνα είναι πως θα μπορέσει αντιμετωπίσει τα pick’n’rolls της Εφές, να περιορίσει την δράση του Μίτσιτς από τον οποίο αρχίζουν όλα και πως μπορέσει να βρει την απαραίτητη δημιουργία από την κορυφή της ρακέτας αλλά και από το low post, αν στο γήπεδο δεν βρίσκεται ο Καλάθης…
No Calathes, no party!
Ο βασικότερος λόγος έχει να κάνει γιατί διαθέτει ένα δυνατό και αθλητικό κορμί αλλά και πολύ γρήγορα πόδια, που σε συνδυασμό με την ταχύτητα, την οξυδέρκεια και το καλό χειρισμό της μπάλας, εφαρμόζει πολύ αποτελεσματικά το pick’n’roll, είτε φτάνοντας μέχρι το lay up, είτε τιμωρώντας το ρήγμα με πάσα στον ελεύθερο παίκτη που κόβει στο καλάθι ή κάνει pop out ή σκοράροντας με floater από τα 3-4 μέτρα.
Επιπροσθέτως, ο Νικ είναι αυτός που έχει την καλύτερη σωματοδομή για να μαρκάρει τον Μίτσιτς, να τρέξει στην βοήθεια ή να βάλει τα χέρια του στην μπάλα για να δυσκολέψει την δημιουργία και την κίνηση του Σέρβου MVP και γενικότερα να μειώσει την αποτελεσματικότητα της θαυμαστής επιθετικής λειτουργίας των Τούρκων.
Επομένως, όπως καταλαβαίνετε, στην περίπτωση του “No Calathes”, το “no party”, θα πρέπει να θεωρείται λίγο-πολύ ως αναμενόμενο για την Μπάρτσα. Με βάση την μπασκετική λογική πάντα. Γιατί εντάξει και ο Μπολμάρο έχει το αθλητικό κορμί, το μέγεθος και την ενέργεια να κυνηγήσει τον ηγέτη της Εφές, αλλά στην επίθεση πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει χωρίς τον Καλάθη, όταν θα τον παίζουν under και δεν θα τον αφήνουν να πλησιάσει στο ζωγραφιστό;
Από ‘κει και πέρα, οι Καταλανοί πρέπει να πάρουν περισσότερα από τον Χίγκινς και τον Κούριτς, να κατεβάσουν τον Μίροτιτς στο low post και να του δώσουν την μπάλα για εκτέλεση και δημιουργία, ενώ μεγάλο πρόβλημα στην άμυνα, ειδικότερα με τον τρόπο που επιτίθεται η τουρκική ομάδα, όταν ο αργοκίνητος Γκασόλ βρίσκεται στο παρκέ.
Το ίδιο ισχύει και με τον Μαυροβούνιο με το ισπανικό διαβατήριο, που υστερεί αισθητά στην άμυνα, όμως, είναι ο καλύτερος σκόρερ τους και γι’ αυτό θα πρέπει να είναι πολύ καλός για να μείνει πολύ ώρα στο παρκέ. Γιατί συνήθως όσα βάζει, άλλα τόσα «τρώει» πίσω.
Συμπερασματικά, θεωρώ ότι η Εφές είναι το φαβορί αλλά αν ο Καλάθης πατάει καλά απόψε, τότε η Μπαρτσελόνα θα το παλέψει τίμια. Θα παίξει πολύ physical στην άμυνα κι αν κατεβάσει το ποσοστό ευστοχίας αλλά και την δημιουργία των Τούρκων, θα έχει τύχη. Σε αντίθετη περίπτωση, θα αποδοθεί δικαιοσύνη και η πιο καλοστημένη ομάδα της τελευταίας τριετίας, θα πιει σαμπάνια από την κούπα που τόσο καιρό κυνηγάει…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
