Ο Κώστας Κεραμιδάς συνεχίζει την προπονητική καριέρα του στην Κίνα, κοουτσάροντας τους Jiangsu Dragons και φιλοξενήθηκε στην εκπομπή «Μπασκετικοί Μετανάστες» του ΕΟΚ Web Radio, μιλώντας για την ιδιαίτερη εμπειρία στο κινεζικό πρωτάθλημα, την καθημερινή ζωή και τις στιγμές που ξεχωρίζει.

Για το πώς βρέθηκε στην Κίνα και τους Jiangsu Dragons: «Τον τελευταίο καιρό έχω βρεθεί αρκετά στο εξωτερικό και προσπαθούσαμε με τον ατζέντη μου να βρούμε κάτι καλύτερο. Φέτος, μέσω ενός κινέζου ατζέντη με τον οποίον συνεργάζεται ο δικός μου, μου έκαναν αυτήν τη πρόταση. Φυσικά, δε μπορούσα να αρνηθώ μια τέτοια πρόταση, για πάρα πολλούς λόγους. Το μόνο που με ενοχλούσε ήταν ότι θα ήμουν μακριά απ’ την οικογένειά μου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα».

Για τους Jiangsu Dragons: «Η ομάδα μου δεν είναι απ’ τα φαβορί και αυτό με βολεύει, διότι δεν έχουμε το άγχος του αποτελέσματος όπως όλοι οι άλλοι. Έτσι μπορώ κι εγώ να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου. Είναι μια ομάδα που, όπως λέει ο ιδιοκτήτης, πρέπει να βελτιώσουμε τα παιδιά της Γιανγκσού και να τα κάνουμε καλύτερα. Από ξένους πήραμε τον Άλφα Καμπά, με καριέρα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, και τον Τζέιλεν Ράιλι που έπαιζε πέρυσι στον ΠΑΟΚ. Οι άλλες ομάδες έχουν πάρει ξένους των 2 εκατομμυρίων.».

Για το μπάσκετ στην Κίνα: «Εδώ δε σταματούν το μπάσκετ όπως στις άλλες χώρες. Τελειώνει το πρωτάθλημα, έχουν 1 μήνα διακοπές και ξεκινάει η προετοιμασία με τους ντόπιους παίκτες για 3.5-4 μήνες. Οι ξένοι έρχονται τον τελευταίο μήνα ξένοι. Όλες οι ομάδες ακολουθούν τον ίδιο ακριβώς ρυθμό, ξεκινούν την προετοιμασία τους 15 Ιουνίου, κάνουν διπλές προπονήσεις σχεδόν την ιδιά ώρα και γενικότερα έχουν το ίδιο πρόγραμμα. Υπάρχει summer league, στο οποίο αγωνίζονται κυρίως οι πιο νεαροί αθλητές και υπάρχουν και παιχνίδια pre-season, τα οποία τα κάναμε την περασμένη ομάδα. Αυτήν τη βδομάδα ξεκινάει το CBA. Η κανονική διάρκεια έχει 52 ματς, κατά το πρότυπο του ΝΒΑ, με περιφέρειες. Η λίγκα γενικά λειτουργεί κατά τα πρότυπα του ΝΒΑ. Επιτρέπονται μόνο δύο ξένοι, απ’ τους οποίους μόνο ένας παίζει στο παρκέ, κάτι που το έχουν κάνει για να δώσουν ώθηση στους δικούς τους αθλητές. Γι’ αυτό δουλεύουν τόσο σκληρά το καλοκαίρι, για να κάνουν καλύτερους τους Κινέζους αθλητές».

Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε: «Στην αρχή είχα μεγάλο πρόβλημα με το φαγητό, αλλά το έλυσα. Το δεύτερο πρόβλημά μου είναι ψυχολογικό. Δηλαδή, εγώ πρέπει να κοιμηθώ κάποια στιγμή, ενώ στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα ζωή. Πρέπει, όμως, να κοιμηθώ, γιατί αν δεν κοιμηθώ έχασα την άλλη μέρα. Μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά για ‘μένα είναι πρόβλημα, διότι την ώρα που πάω για ύπνο στην Ελλάδα είναι απόγευμα. Με ενοχλεί και το ότι είμαι στην άλλη μεριά του πλανήτη. Το καλό είναι ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου ως προπονητής είναι πως ό,τι ζητήσω το έχω. Είναι μεγάλη απόλαυση αυτό, όπως και ότι ανά πάσα στιγμή όταν δούμε τα λάθη μας σε 10-15 λεπτά τα έχει ετοιμάσει ο άνθρωπος που ασχολείται με το scouting, βιντεοσκοπεί όλες τις προπονήσεις, τις δουλεύουμε και τις αναλύουμε. Έχουμε όλες τις ανέσεις, σαν μια ομάδα της Ευρωλίγκας».

Για τις στιγμές που ξεχωρίζει: «Καταρχάς, όταν κάνω την προπόνηση έχω έναν μόνιμο μεταφραστή, ο οποίος είναι “υπάλληλός” μου. Ο άνθρωπος αυτός είναι εκεί για να κάνει τη ζωή μου ευκολότερη. Μιλούν ελάχιστα αγγλικά στην Κίνα, αυτός όμως έχει σπουδάσει και στην Αμερική, μιλάει άπταιστα. Εγώ προχωράω, λέω τις διορθώσεις μου ή μιλάω στους παίκτες την ώρα της προπόνησης και αυτός με ακολουθεί και είναι η… κινέζικη φωνή μου. Ακριβώς ό,τι λέω, με το ίδιο στυλ, το λέει στα κινέζικα. Τρέχει από πίσω μου σαν την… ουρά μου. Γυρίζω πίσω και τον βλέπω να μ’ ακολουθεί παντού και να λέει ό,τι λέω στα κινέζικα. Είναι απίστευτη εμπειρία, έως και κωμικό. Με έχει βοηθήσει, όμως, πάρα πολύ, σε ό,τι ήθελα ήταν δίπλα μου. Το δεύτερο κομμάτι είναι το φαγητό. Δεν είναι το κινέζικο που τρώμε στην Ελλάδα, είναι τελείως διαφορετικές οι γεύσεις. Εγώ δε μπορούσα να τις συνηθίσω στην αρχή, αλλά οι ομάδες του CBA συνήθως έχουν ήδη έτοιμα Western Restaurants που είναι κατά βάση ιταλικά. Οπότε με πήγαιναν αρχικά εκεί, με συγκεκριμένα φαγητά. Στη συνέχεια τα συνήθισα τα φαγητά, έμαθα τις γεύσεις και πλέον τρώω μαζί με όλους τους ανθρώπους της ομάδας τα κινέζικα που τρώνε αυτοί απ’ τον μπουφέ των ξενοδοχείων».

Για τη γνώμη των Κινέζων για τους Έλληνες προπονητές: «Εδώ υπάρχουν άλλοι δύο Έλληνες προπονητές, ο Ισίδωρος Κουτσός και ο Αλέξης Φαλέκας, ο οποίος είναι και 6 χρόνια. Η γνώμη των Κινέζων είναι πάρα πολύ καλή. Θεωρούν ότι είμαστε απ’ τις πολύ ψηλά ιστάμενες μπασκετικές χώρες και συνέχεια με ρωτούν τι κάνουν στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη για διάφορα θέματα. Επίσης, και τους Σέρβους τούς έχουν πολύ ψηλά. Στις αναπτυξιακές ηλικίες της ομάδας μας έχουμε σέρβους προπονητές. Και άλλες ομάδες έχουν Σέρβους, Ισπανούς, Ιταλούς και Έλληνες. Τα τελευταία χρόνια αποφεύγουν να φέρνουν Αμερικάνους προπονητές. Φέρνουν Αμερικάνους παίκτες, με ευρωπαίους προπονητές».

Για τον λόγο που η Κίνα δεν καταφέρνει να φέρει μια επιτυχία με την Εθνική της: «Προσπαθούν πάρα πολύ, έχουν επενδύσει πάρα πολλά λεφτά. Η αγάπη του κόσμου για το μπάσκετ είναι απίστευτη. Ακόμη και αγώνες προετοιμασίας χωρίς ενδιαφέρον έχουν 15 χιλιάδες κόσμο. Είναι πάρα πολύ προβληματισμένοι για την εικόνα που παρουσίασε η Εθνική τους στο Παγκόσμιο και τους Ασιατικούς Αγώνες. Επειδή έχουν πολύ μεγάλα κασέ εδώ ακόμα και οι ντόπιοι αθλητές, δεν πάνε σε άλλη χώρα να παίξουν, γι’ αυτό και οι ατζέντηδές τους κοιτούν για τη χώρα εδώ. Αυτοί έχουν μόνο τις εσωτερικές εμπειρίες. Μπορεί να φέρνουν ξένους προπονητές, αλλά και αυτοί πρέπει να προσαρμοστούν στην κουλτούρα της Κίνας. Έχουν συγκεκριμένες ώρες προπόνησης, συγκεκριμένο τρόπο προπόνησης, συγκεκριμένες συνήθειες. Στο Παγκόσμιο ήταν η μοναδική χώρα που έπαιξε με αθλητές που είχαν παραστάσεις μόνο απ’ το τοπικό πρωτάθλημα. Επίσης, αυτοί παίρνουν συνήθως 2 Αμερικάνους, με τρομερά κασέ, οι οποίοι κηρύσσουν το παιχνίδι της ομάδας, κυρίως το επιθετικό. Για να το πω αλλιώς, δε δίνουν ούτε πάσα. Τα προσαρμόζουν όλα στους ξένους τους. Οι Κινέζοι όλοι έχουν δευτερεύον ρόλο στην ομάδα τους και καλούνται στην Εθνική να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Δε γίνεται αυτό».