Ο γκαρντ των Λέικερς έγραψε στο theplayerstribune.com:
«Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που άρχισα να τυλίγω τις κάλτσες του πατέρα μου και να κάνω φανταστικά σουτ νίκης στο Great Western Forum, ήξερα ένα πράγμα ότι ήταν αληθινό: Σε ερωτεύτηκα. Μία αγάπη τόσο βαθιά που σου έδωσα τα πάντα – Από το μυαλό και το κορμί μου, μέχρι το πνεύμα και την ψυχή μου. Ένα εξάχρονο αγόρι ερωτευμένο μαζί σου, δεν είδα ποτέ το τέλος στο τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει μέσα από ένα. Και έτρεξα. Έτρεξα πάνω και κάτω σε κάθε παρκέ, πίσω από κάθε χαμένη μπάλα.
Ζήτησες τη ενέργειά μου, σου έδωσα την καρδιά μου γιατί ήρθε με πολλά παραπάνω. Έπαιξα παρά τον ιδρώτα και τον πόνο, όχι επειδή με καλούσε η πρόκληση, αλλά επειδή ΕΣΥ με καλούσες. Έκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί αυτό κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να νιώθεις τόσο ζωντανός όσο με έκανες εσύ να νιώθω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο αγόρι το όνειρό του με τους Λέικερς και θα σε αγαπώ πάντα γι' αυτό.
Αλλά δεν μπορώ να σε αγαπώ εμονικά για πολύ περισσότερο. Αυτή η σεζόν είναι όσα μου έχουν μείνει για να δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει τους παλμούς, το μυαλό μου την τριβή, αλλά το σώμα μου ξέρει ότι ήρθε η ώρα να πω αντίο. Και αυτό είναι ΟΚ. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω. Θέλω να το ξέρεις, ώστε και οι δυο μας να γευτούμε κάθε στιγμή που μας έχει απομείνει μαζί. Τις καλές και τις κακές.
Έχουμε δώσει ο ένας στον άλλο όλα όσα έχουμε. Και οι δύο ξέρουμε, πως ότι και να κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις τυλιγμένες κάλτσες, τον κάδο σκουπιδιών στη γωνία, με 5'' στο ρολόι, τη μπάλα στα χέρια μου. 5 … 4 … 3 … 2 … 1
Θα σε αγαπώ για πάντα,
Κόμπι».
