Παναθηναϊκός: Η σφαλιάρα της πραγματικότητας

• Με τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγεια
• Το «Λιοντάρια - Χριστιανοί» και η... επόμενη πάσα των «ερυθρολεύκων»
• Το μέγεθος των γκαρντ του Ολυμπιακού και το... τελείως διαφορετικό ματς του ΟΑΚΑ

Έβλεπες το ματς, κοιτούσες το σκορ στον ηλεκτρονικό πίνακα, έριχνες μια ματιά στην στατιστική και αναρωτιόσουν αν κοιμάσαι ή αν ζούσες σε μια εικονική πραγματικότητα.

Μπα. Η αλήθεια ήταν. Μια αλήθεια βγαλμένη από το πιο αισιόδοξο σενάριο των φίλων του Ολυμπιακού ή αν προτιμάτε από τον χειρότερο εφιάλτη των φιλάθλων του Παναθηναϊκού. Έχουμε παρακολουθήσει και αν έχουμε παρακολουθήσει ντέρμπι «αιωνίων».

• Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 75-51: Σκόνη και θρύψαλα

Όμως με τα δεδομένα που υπήρχαν πριν από τζαμπολ, με όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατούσε, με το ολικό και άκρως ποιοτικό λίφτινγκ του Παναθηναϊκού, σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε "μια από τα ίδια" και φέτος. Και ας βρισκόμαστε ακόμα στο ξεκίνημα της σεζόν. Όσο να 'ναι, ο μπασκετικός κόσμος περίμενε να δει κανονικό ματς. Με εναλλαγές στο σκορ. Με ένταση. Με σασπένς. Τελικά... ούτε καν.

Με τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγεια

Παρουσιάστηκε χειρότερος και από τον περσινό Παναθηναϊκό στο πρώτο μεγάλο ντέρμπι της χρονιάς. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι η περσινή ομάδα θα κέρδιζε τη φετινή έτσι όπως παρουσιάστηκε στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ξαναλέω. Στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ παιχνίδι. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παρκέ με τις... δάφνες της offseason και ότι με την ποιοτική αναβάθμιση που είχε πραγματοποιήσει το περασμένο καλοκαίρι θα κατακτούσε το πρώτο τρόπαιο της νέας σεζόν. Ε δεν γίνονται έτσι οι δουλειές στο μπάσκετ. Χρειάζεται χρόνος και πολλή δουλειά.

• Γιαννακόπουλος: «Μπράβο στον Ολυμπιακό, πολύ καλύτερος, προχωράμε»

Λένε ότι με «τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγεια». Και αν μη τι άλλο, σύσσωμος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού έβαζε από τη πρώτη μέρα της προετοιμασίας πολύ ψηλά τον πήχη των προσδοκιών. Θέλω να πιστεύω ότι οι πράσινοι πήραν ένα γερό μάθημα από τον μεγάλο τους αντίπαλο. Και η «σφαλιάρα» από αυτό το ματς να ήχησε δυνατά στα αυτιά όλων. Σε αντίθετη περίπτωση θα υπάρχει πρόβλημα. Μεγάλο.

Ο Παναθηναϊκός δεν έγινε υπερομάδα επειδή πήρε πολύ καλούς παίκτες. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που δεν έχει γίνει καν ακόμα... ομάδα. Και όπως ανέφερα και την ημέρα του αγώνα, ο Ολυμπιακός διέθετε ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Την ομοιογένεια. Ο Παναθηναϊκός που να την έβρισκε; Να την ψώνιζε από το σούπερ μάρκετ; Αν και δεν πιστεύω ότι η ομοιογένεια του Ολυμπιακού έκανε την μεγαλύτερη διαφορά στον τελικό, όσο η ανυπαρξία του Παναθηναϊκού.

Το «Λιοντάρια - Χριστιανοί» και η... επόμενη πάσα των «ερυθρολεύκων»

Λιοντάρια - Χριστιανοί θύμιζε το ματς στη Ρόδο. Απο τη μια ομάδα που... δάγκωνε στις καρωτίδες και από την άλλη μια ομάδα η οποία ή είχε μείνει στα αποδυτήρια, ή... άρχισε να πίνει θάλασσα μη μπορώντας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός ντέρμπι. Και ας μιλάμε για έναν άτυπο τίτλο. Ακόμα και τον Λεμπρόν με τον Κάρι (sic) να φέρει ο Παναθηναϊκός, με τέτοια νοοτροπία που μπήκε στο παρκέ, δεν πρόκειται να κερδίσει ποτέ τον Ολυμπιακό. Αυτόν τον Ολυμπιακό. Που έχει μάθει να παίζει αυτό το μπάσκετ. Το μπάσκετ του προπονητή του. Ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση;

Λέμε για τις συνεχόμενες πάσες των ερυθρόλευκων και το καλό spacing. Ναι, ισχύει. Και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη στιγμή που είναι μια ομάδα που έχει μάθει να παίζει μαζί. Όμως μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση το γεγονός ότι οι παίκτες δεν κοίταζαν το καλάθι αλλά την επόμενη πάσα πριν καν... υποδεχθούν τη μπάλα στα χέρια τους. Και ας βρίσκονταν σε πλεονεκτική θέση για σουτ. Έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την ακόμα καλύτερη πάσα, στον ακόμα πιο κατάλληλο άνθρωπο για να σουτάρει. Και αυτό είναι κάτι που «χτίζεται» και κερδίζεται με τον χρόνο. Ο Ολυμπιακός το έχει κατακτήσει. Ο Παναθηναϊκός ακόμα ψάχνεται και θα ψάχνεται για αρκετό καιρό ακόμα. Ξαναλέω. Είναι απολύτως λογικό και φυσιολογικό για μια ομάδα με 11 νέους παίκτες.

• Παναθηναϊκός προς διαιτητές: «Δεν μας σέβεστε, η κα. Τσαρούχα έχει εμμονή μαζί μας»!

Και γι' αυτόν τον λόγο έγραφα και ξαναέγραφα ότι ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί του τελικού. Θέλω να πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός θα συνέλθει. Εδώ που τα λέμε ήταν και λίγο παρά... φύσιν αυτό που έγινε. 2/25 σουτ και συνολικά 11 πόντοι σε ένα ημίχρονο; Ούτε σε παιδικό πρωτάθλημα ΕΣΚΑ δεν τα βλέπουμε αυτά τα πράγματα. Πόσω μάλλον από ομάδα που συγκαταλέγεται και στις υποψήφιες για το φετινό Final Four της Euroleague. Πραγματικά ανεξήγητο αυτό που έγινε. Ναι, ο Ολυμπιακός ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να βγει από τα νερά του και το πνεύμα του παιχνιδιού, αλλά... τέτοια εικόνα; Ανήκουστο.

Όχι ότι ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε κάποια ματσάρα. Έτσι; Στοιχειωδώς καλός να ήταν ο Παναθηναϊκός και όχι αυτό το χάλι θα μπορούσε να δώσει άλλο χρώμα στο ματς. Απλά οι «ερυθρόλευκοι» στηρίχθηκαν στην άμυνά τους, έβαλαν τα (περισσότερα από τα) ελεύθερα σουτ που έβγαλαν, εκμεταλλεύτηκαν στο πρώτο ημίχρονο τις κάκιστες επιστροφές των αντιπάλων τους (σ.σ. οι οποίες είχαν παρατηρηθεί έντονα και στα φιλικά), πήραν πράγματα απ' όλους τους παίκτες και... πάπαλα.

Το μέγεθος των γκαρντ του Ολυμπιακού και το... τελείως διαφορετικό ματς του ΟΑΚΑ

Από το «πράσινο» ναυάγιο φάνηκε ότι ο Σλούκας είχε το κίνητρο και προσπάθησε να βγάλει περισσότερο εγωισμό για όσα συνέβαιναν στον τελικό ωστόσο όπως πήγε το ματς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απολύτως. Τιμιότατος και πάλι ο Κώστας Αντετοκούνμπο, ο μοναδικός, ίσως, που πάλευε και προσπαθούσε να διεκδικήσει κάτι σε όλες τις φάσεις. Ο Γκραντ φάνηκε στο τέλος όταν είχαν κριθεί τα πάντα. Από εκεί και πέρα το απόλυτο χάος καθώς «χάλασε» και το μυαλό και η ψυχολογία όλων από τη συνεχόμενη αστοχία. Δεν θέλει και πολύ να σε πάρει η κάτω βόλτα.

Και κάτι ακόμα που παρατήρησα. Ο Ολυμπιακός «χτύπησε» την περιφέρεια του Παναθηναϊκού γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε το μέγεθος αλλά ούτε και το αντίπαλο αμυντικό δέος. Βάλτε δίπλα-δίπλα τον Κάνααν με τον Γκάι και τον Γουόκαπ με τον Βιλντόζα. Διπλάσιοι είναι μυϊκά οι παίκτες του Ολυμπιακού.

• Το χειροκρότημα των φίλων των «πρασίνων» στην ομάδα παρά την ήττα

Τώρα η μεγάλη πίεση μεταφέρεται στη μεριά του Παναθηναϊκού ενόψει του αγώνα της Παρασκευής (6/10) για την πρεμιέρα της Euroleague. Αντίθετα ο Ολυμπιακός θα δουλέψει ήρεμος και απερίσπαστος. Συν το γεγονός ότι ο Μπαρτζώκας μπορεί να υπολογίζει και σε δύο ακόμα παίκτες όπως οι Μπραζντέικις και Γκος. Έτσι; Όπως φυσικά και ο Παναθηναϊκός στον Γκριγκόνις. Αν και δεν πιστεύω ότι θα άλλαζαν δραματικά τα πράγματα εάν έπαιζε ο Λιθουανός. Μεγαλύτερη θεωρώ την απουσία του Μήτογλου, κυρίως για το πως μπορεί και «δένει» την αμυντική front line βοηθώντας πολύ στα ριμπάουντ και δη στα επιθετικά.

Βέβαια η λογική λέει ότι το ματς που ακολουθεί σε έξι ημέρες στο κλειστό του ΟΑΚΑ αναμένεται να είναι τελείως διαφορετικό με τα όσα συνέβησαν στην Ρόδο. Θεωρώ απίθανο να δούμε κάτι αντίστοιχο. Όπως θεωρώ απίθανο να δούμε γενικά ανάλογα ντέρμπι «αιωνίων» έως και το τέλος της σεζόν. Κρατάω ως επίλογο την κίνηση του Σλούκα να μαζέψει όλους τους παίκτες (σ.σ. όπως βλέπετε και στη σχετική φωτό) μετά τη λήξη του τελικού για να τους ανεβάσει το ηθικό

ΥΓ: Για να σας μεταφέρω και την εικόνα του αεροδρομίου και της μεταμεσονύκτιας πτήσης της επιστροφής μετά τον τελικό. Και πάλι. Παίκτες, προπονητές, αντίπαλοι είχαν στήσει «πηγαδάκια» και μιλούσαν σαν να είχαν πάει μια βόλτα όλοι μαζί. Σαν να μην είχε προηγηθεί κανένα ματς και καμία αντιπαλότητα.