Ας τους τρελλάνουμε!

Ας τους τρελλάνουμε!

bet365

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει για το μοναδικό όπλο που έχουμε και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι Ευρωπαίοι.

Θέλω να σας πω ότι τώρα τελευταία απέκτησα μια θεωρία, που κάθε μέρα μ’ αρέσει και περισσότερο. Δεν την έχω ακόμα ονοματίσει αλλά μπορώ να σας την περιγράψω.
Τους Ευρωπαίους τους πιάνουμε κοροϊδα όχι εδώ και 10-12 χρόνια, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτοί δεν είναι καλοί άνθρωποι και μας ανέχονται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί τους βραχυκυκλώνουμε.
Δεν παίζουμε με τους κανόνες τους. Εχουμε δικούς μας…κάτι σαν τους Γαλάτες του Οβελίξ και του Αστεριξ. Το βασικό κόλπο είναι ότι τους λέμε «Ναι…ναι… βέβαια… μα τι λέτε; deal “ και μόλις επιστρέφουμε σπίτι μας, τους γράφουμε πάραυτα στα παπάρια μας. Πάραυτα όμως και πάντα.
Αυτά ως γενική αρχή, που φαντάζομαι ότι ψιλο-συμφωνείτε. Γενικώς ρε παιδί μου. Πάμε από τότε που ξεκίνησε το πρώτο μνημόνιο και μετά. Από την εποχή του Γιωργάκη. Πήγε ο Χριστιανός και συμφώνησε όποια μαλακία του είπαν. Τη συμφώνησε όμως. Αυτοί αυτό κατάλαβαν. Επιστρέφει… κάνει 6 μήνες να μας το πει καθαρά… μένουν μαλάκες οι ξένοι… μετα από λίγο καιρό συμφωνεί μαζί τους κάτι άλλο… δεν θυμάμαι τώρα ποιο…. Έχει συμφωνήσει άλλωστε τόσα…. Επιστρέφει στην πατρίδα, λεει «Δημοψήφισμα»… θυμάστε το υστερικό που πάθανε Μέρκελ και Σαρκοζί; … μετά από λίγο (λέμε τώρα) παραιτείται. Κάνουνε οικουμενική, εθνική, κάθε χρήσης …πείτε το όπως θέλετε… κυβέρνηση. Μέχρι να συμφωνήσουνε παίζανε ξύλο κι όταν συμφωνήσανε ξαναπαίζανε ξύλο. Υπογράφουνε τα περίφημα χαρτια… και ξαφνικά τους ενός τουρχεται να θέλει εκλογές τώρα, ενώ ξέρει ότι θα τις χάσει. Οι ξένοι ελπίζουν ότι τώρα πια του πούστη θα βγάλουν κυβέρνηση.
Πρίτς! Εμάς μας ρώτησες αν θέλουμε; ξαφνικά από το πουθενά (μιλάμε για το μυαλό των ξένων ετσι;… γίνετε για λιγάκι π.χ. κάτι ουδέτερο…Βέλγος ας πούμε… και προσπαθληστε να παρακολουθήσετε) από το πουθενά πετάγεται ο Αλέξης… και ξαφνικά οι δυο προαιώνιοι εχθροί γίνονται αγαπημένοι κολλητοί σε βάρος του Αλέξη. Να πάν να γαμηθούνε… λένε οι ξένοι… κυβέρνηση να συνεννοηθούμε, θα κάνουν;
ΟΧΙ… αυτός ο καινούργιος ο Αλέξης, δεν θέλει κυβέρνηση τώρα , αλλά θέλει κι άλλες εκλογές… Αρχίζουν λοιπόν οι άνθρωποι (οι ξένοι λέμε) με χίλιους τρόπους να λένε : «Παιδιάαααααααα… από το ευρώ ΔΕΝ σας βγάζουμε. Εντάξει; Μην ανησυχείτε!»…Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός… ιθαγενώς ο μεγάλος τσαμπουκάς λέγεται: «Στο ευρώ ή πίσω στη δραχμή;» … μέχρι που λέει κανένας ανθρωπάκος διεθνούς βεληνεκούς και ισχύος καμμιά καλή κουβέντα και την είδηση μόνο που δεν την καίνε στην πλατεία Συντάγματος.
Προσπαθεί ο Βελγάκος να καταλάβει τι κάνουν αυτοί εκεί κάτω… δεν ξέρει δα και λεπτομέρειες… ο,τι π.χ. παραλίγο να ήταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Παπουτσής… (μη γελάτε καθόλου)… δεν ξέρουν πώς ο Σαμαράς τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε και δεν διέγραψε τον εαυτό του … δεν ξέρουν ότι ο ΚΚΕ δεν γουστάρει… τι σημαίνει αυτό για έναν Βέλγο ; δεν γουστάρει ρε παιδί μου… πώς να το πώ καλύτερα… δεν γου-στα-ρει. Τέλος! Με το ζόρι γίνεται;
Στο μεταξύ η χώρα πεινάει. Στα παπάριααααααααα μας λέμε… μην επαναλαμβάνομαι…. Ταυτόχρονα και ξαφνικά όλοι εναντίον του Αλέξη… ΟΛΟΙ όμως… με την βεβαιότητα ότι θα τον φθείρουν…. Ενώ είναι σίγουρο ότι κάνουν εντελώς το αντίθετο. Ως ψυχοπονιάρης λαός συμπαθούμε αυτόν που βαράνε όλοι, ακόμα κι αν δεν τον συμπαθούσαμε από την αρχή.
Όταν αυτό το τρελλό πράγμα το κάνεις 2 χρόνια συνέχεια… τους τρελλαίνεις… δεν είναι στο DNA στο μυαλό τους στην εκπαίδευσή τους… είναι (αν είναι) αυστηροί, αλλά εμάς…(πάμε όλοι μαζί) στα πάπάρια μας… εδώ σας λέω συμφώνησε ο άνθρωπος με τον Πρόεδρο της Γαλλίας και την Καγκελάριο της Γερμανίας και μετα από 2 μέρες αυτό που συμφώνησε θέλησε να το βάλει σε Δημοψήφισμα… Δεν το χωράει το μυαλό του Σόϊμπλε… πώς το λένε… είναι σαν να θέλεις να εξηγήσεις στην Μέρκελ τι είναι τσιφτετέλι.
Η θεωρία μου καταλήγει ότι τελικά (για μια ακόμη φορά) θα νικήσουμε. Θα νικήσουμε επειδή θα τους αποσυντονίσουμε. Θα σηκώσουν τα χέρια ψηλά. Πάρτε ο,τι θέλετε και παρατάτε μας.
Φυσικά θαναι μια άλλη Ευρώπη, με άλλους συσχετισμούς… αλλά εμείς για μια ακόμη φορά θα κάταφέρει να τους κάνουμε να μην μπορούν να καταλάβουν τι διάολο κάνουμε.
Με άλλα λόγια είμαστε χαβαλέδες. Δεν γίναμε χθες … είμασταν από την εποχή του Σωκράτη. Γι’ αυτό και βασικά είμαστε ευτυχισμένος λαός. Εμεις έχουμε το Αριστοφάνη, εκείνοι έχουν τον Γκέτε… δεν είναι το ίδιο.
Προσέξτε πόσο χαβαλέδες είμαστε.
Χθες έφυγε η Ολυμπιακή Φλόγα από το Παναθηναϊκό Στάδιο για το Λονδίνο. Για μας είναι ψιλοπανηγυράκι…εντάξει τόχαν τα κανάλια (και η Δημόσια) 5η-6η είδησή, έβρεχε κιόλας… κάτι κοριτσάκια τραγουδούσαν… οικονομία πάνω από όλα στα έξοδα… οι γνωστές χλαμύδες, δώσαμε στους βρετανούς επισήμους (Nτέηβιντ Μπέκαμ, Σεμπάστιον Κόε) τη δάδα, τους συνοδεψαμε μέχρι την άκρη του Σταδίου, τους φιλήσαμε σταυρωτά ( προσέξτε μη σας σβήσει στο δρόμο)..καλό ταξίδι… καλή επιτυχία… γειά σας τώρα… γιατί έχουμε και σοβαρές δουλειές να κάνουμε… βιαζότανε και ο Πύρρος γιατί είχε να πάει στη Βουλή…
Προσέξτε σας παρακαλώ πολύ:
Είμαστε μια χώρα που είμαστε σε μια δυσάρεστη, δύσκολη θέση… ΟΛΟΙ πλέον συμφωνούν ότιο πρέπει να φύγουμε απ’ αυτην…το μάτι όλης της Ευρώπης είναι πάνω μας…. Και έχουμε την ΦΛΟΓΑ…. Την Ολυμπιακή Φλόγα… που ξεκινάει από την Ελλάδα… θυμηθείτε γι’ αυτούς (και ειδικά για τους οργανωτές) δεν είναι αστεία πράγματα… αντιθέτως είναι πολύ σοβαρά… και δεν έχει σκεφτεί κυρίες και κύριοι ούτε ένας άνθρωπος της κυβέρνησης που την στηρίζουν(ζαν) 3 κόμματα να φτιάξει μια υπεροπάραγωγή γι’ αυτό. Να στείλουμε μήνυμα στους Ευρωπαίους… κι όχι μόνο …
Εβρεχε; Ε, και; Το μήνυμα μπορεί να γίνει συγκινησιακό… φλόγα βροχή, διαμαρτυρία, Ελάδα.
Είναι δυνατόν να δίνουν συνετντεύξεις για το εξωτερικό οι πολιτικοί αρχηγού και να μην έχουν φόντο την Ακρόπολη, αλλά το σήμα του κόμματός τους;
Δεν χρειάζεται να’ σαι εθνικιστής για να καταλάβεις ότι αυτή τη φορά η πατρίδα παίζει ρόλο. Το όνομά της είναι το παν. Και έχεις την Φλογα της Ολυμπιακής Ιδέας και κάνεις γιορτούλα. Δεν χρειάζεται νασαι εθνικιστής… αρκεί να’σαι λιγουλάκι ικανός.
Εμείς δεν είμαστε ούτε καν λιγουλάκι σοβαροί.
Και αυτό μερικές φορές είναι εκτός από το βασικό κλειδί για να τους αποδιοργανώνουμε, αλλά και συχνά είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Οι αρχηγοί των δυο ηττημένων κομμάτων Βενιζέλος και Σαμαράς έγραψαν ανεξίτηλα στην πολιτικη τους ιστορία, ότι λόγω της μανίας τους να ηγηθούν, επέτρεψαν έστω και για λίγα 24ωρα (άδηλο το μέλλον) στη Χρυσή Αυγή να μπεί στην Βουλή. Αυτό ο,τι και να γίνει δεν ξεγράφει.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος

Ο Μάνος Αντώναρος γεννήθηκε στην Αθήνα και το πρώτο που θυμάται από τη δημοσιογραφία, ήταν όταν τον έπαιρνε από το χέρι ο πατέρας του (ο γελοιογράφος Αρχέλαος) και τον πήγαινε στα παλιά γραφεία της «Αθλητικής Ηχούς» για να παραδώσει τα σκίτσα του. Εκεί ο πιτσιρικάς Μάνος έβλεπε με ορθάνοικτα μάτια μερικά από τα ιερά τέρατα της (αθλητικής) δημοσιογραφίας να εργάζονται πυρετωδώς ακριβώς μπροστά στις λινοτυπικές μηχανές. Φυσικά του΄κανε εντύπωση και φυσικά ήθελε να γίνει ένας απ' αυτούς. Ετσι γύρω στα 20 του πήγε και είδε (μόνος του) τον μακαρίτη Κλεομένη Γεωργαλά και του είπε ότι ήθελε να δουλέψει στην «Ηχώ». Και εκείνος προφανώς θέλοντας να του κάνει πλάκα τον ρώτησε:

-Και τι θες να κάνεις;

-Να γράφω κάθε μέρα τη γνώμη μου!

Και -ω του θαύματος- ο Γεωργαλάς του απάντησε:

-ΟΚ! Αρχίζεις από σήμερα το απόγευμα.

Ετσι και έγινε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μάνος Αντώναρος έγραφε καθημερινά τη γνώμη του στην πίσω σελίδα της κραταιάς εφημερίδας.

Αργότερα δούλεψε σε πολιτικές εφημερίδες επί πολλά χρόνια, σε ραδιόφωνα και κανάλια. Κάθε φορά που εργαζόταν σε εφημερίδες έψαχνε την ευκαιρία να γράφει πού και πού στις αθλητικές σελίδες. Oι συνάδελφοι του αθλητικοί ρεπόρτερ πάντα του άνοιγαν την καλά φυλασσόμενη πόρτα τους.

Είναι ένας από τους πρώτους blogger στην Ελλάδα και υποστηρίζει φανατικά ότι το internet δεν είναι media, αλλά community.

Εδώ και δυο χρόνια εγκατέλειψε (από άποψη) τη μάχιμη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε μαζί με τη γυναίκα του στο blog της www.eimaimama.gr

Τον τελευταίο διάστημα ανεβάζει post του στο gazzetta.

Hταν καιρός -όπως λέει ο ίδιος- να ξανανιώσει την χαρά της ελεύθερης και δημιουργικής δημοσιογραφίας.