Κώστας ο Τερματοπρεπής!

Eίδα στον ύπνο μου μια σκιά πάνω από το κεφάλι μου.
Είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν γραμμή από κιμωλία κάτω από ένα πελώριο ξύλινο «Π».
Είδα στον ύπνο μου πώς ήμουν μια ποδοσφαιρική μπάλα που την πιάνουν δυο χέρια τανάλιες.
Είδα στον ύπνο μου ότι ο Κώστας Χαλκιάς ήταν συνεχώς πολύ κοντά μου. H σκιά που λέγαμε…
Τι ασφάλεια που ένιωσα Θεέ μου!
Και τότε ξύπνησα.
Τι καλύτερο ξύπνημα από ένα όνειρο που σε έχει γεμίσει σιγουριά.
Ηπια μια γουλιά καφέ και και θυμήθηκα πόσο πολύ είχα συγκινηθεί όταν είδα τον Κώστα τον Τερματοπρεπή να φορά το εθνόσημο στο στήθος.
Ο άνθρωπος είναι σταρ. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο πρώτος και μοναδικός Ελληνας που είναι στην κορφή αγγλικής ποδοσφαιρικής λίστας. Είναι ο χειρότερος τερματοφύλακας που έπαιξε ποτέ στην Αγγλία. Όχι, μην το ερμηνεύετε… κατ’ αρχήν ο Γκέμπελς το’χει λύσει το πρόβλημα…γράφε-γράφε όλο κάτι θα μείνει… φυσικά και γνωρίζετε πόσα γκολ έχει γράψει ο Κώστας ο Τερματοπρεπής… και στο φινάλε, ποιοι είμαστε εμείς οι πικρόχολοι που θα σχολιάσουμε το φλεγματικό αγγλικόι χιοιύμορ, dear.
Αλλωστε ο άνθρωπος βλέπει μπροστά… μόνο μπροστά…ούτε πλάγια, ούτε ψηλά , ούτε χαμηλά. Μόνο μπροστά. Δεν διακινδυνεύει με τίποτα να δεχθεί γκολ η ομάδα… συνάχι να υποψιασθεί ότι έχει, ζητά αμέσως αλλαγή. Πόσο πολύ να νιώσει κανένα τσίμπημα… Γι’ αυτό και δεν παίζει ποτέ σε περιοχή που έχει κουνούπια.
Αν ο πορτιέρο δεν εχει μεγάλη καρδιά, δεν είναι τίποτα, Θυμηθείτε πόσες φορές ο Κώστας ο Τερματοπρεπής έδωσε τη θέση του σε συνάδελφο πορτιέρο. Δεν είναι μονοφαγάς. Μόλις φάει δυό-τρία στα γρήγορα, νιώθει την συναδελφική ανάγκη να δώσει την ευκαιρία και στον β΄γκολκήπερ. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά. Respect που γράφουν και οι φανέλες του Euro.
Το όνειρο κάθε προπονητή όταν παίζει δε υψηλό επίπεδο είναι να έχει δυο κήπερ. Τον Κώστα και τον Κωστά-ντσο.
Φταίει ο Τερματοπρεπής για τα γκολ που φάγαμε προσφάτως;
Δεν θέλω αηδίες. Αφού και στα τρία που ρούφηξε την ακούμπησε την μπάλα… την ακούμπησε; Μα τι λέω; Την έδιωξε… αλλά όπως έχει πει και ο Οσιμ η μπάλα είναι πόρνη… δλδ με άλλα λόγια… ενώ την διώχνεις αυτή δεν φεύγει. Εχετε δει εσείς πόρνη που να μην της αρέσει το δικτυωτό;
Ένα άλλο τρομερό προσόν του είναι ότι κρατά στην τσίτα τους οπαδούς της ομάδας. Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες για να μην κουράσω. Φέρτε απλώς στη μνήμη σας το παιγνίδι του ΠΑΟΚ με την Τότεναμ στο Λονδίνο. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πώς καταφερα και μάσησα το renote control μαζί με τα νύχια μου.
Δεν είναι διασταυρωμένο (δεν φέρνω την εύθύνη της είδησης, που λέει κι ο Λοβέρδος) αλλά έμαθα ότι το «Χαλκιάς» προέρχεται από το Χάλκ… τον ξέρετε τον πράσινιο Χαλκ… έτσι; Τον θυμάστε που κάθε φορά που ήταν χαρούμενο βαρούσε το χέρι του στο στήθος;
Δεν το’΄χω ακόμα διαβάσει την αυτοβιογραφία του Αντώνη Νικοπολίδη «Ο Αγώνας της ζωής μου» που΄χει γράψει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος για τις εκδόσεις MVPublications… αλλά όπως μαθαίνω όταν ο Νικοπολίδης είχε οικονομικά προβλήματα με τον ΠΑΟ κι έπαιζε ο Κώστας ο Τερματοπρεπής, κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο, ακούμπαγε τη μπάλα, η θαύμαζε ο,τι πετούσε προς την εστία του βάραγε ως (βέβαια) πράσινος Χαλκ, στο στήθος του το τριφύλλι.
Τώρα θα παίξουμε κόντρα στη Ρωσία χωρίς τον Χαλκ…
Τίποτα δεν θα΄ναι πια το ίδιο.
Χάλ(κ)ια!