Παιδική Χαρά χωρίς χαρά!

Σε κάτι λιγότερο από 2 μήνες –κι αν όλα πάνε καλά-θα έχει προστεθεί στην οικογένεια μου ένα ακόμα μέλος. Ένα αγοράκι.
Ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου το κλισέ:
-Μα σε τι κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου;
Μα είναι απλό:
Σε έναν κόσμο που θα τον αλλάξουν τα παιδιά.
Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να τα βοηθήσουμε εμείς στα πρώτα χρόνια της ζωής τους.
Μα είναι εύκολο;
Είπα εγώ «εύκολο»;
«Απλό» είπα.
Σιγά μη σταματήσουμε να κάνουμε παιδιά, επειδή μας κυβερνούν οι εντελώς ανίκανοι. Όχι, δεν θα πέσω στην λούμπα να αναλύσω το «ανίκανοι». Αν ζείτε σε «άλλη» χώρα (δεν εννοώ στο εξωτερικό), είναι δικό σας πρόβλημα…δεν είναι δικό μου και πολύ περισσότερο δεν είναι πρόβλημα εκείνων που καταλαβαίνουν, τί λέω.
Ανέκαθεν ο άνθρωπος –στις δύσκολες εποχές- έκανε (περισσότερα) παιδιά…επειδή αυτός είναι ο αποτελεσματικότερος και μοναδικός τρόπος για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του σ’ αυτόν τον πλανήτη. Κι αν δεν με πιστεύετε τραβάτε να ρωτήσετε τα κοάλα ή τις λευκές τίγρεις….
Και εντελως ξαφνικά για λογιστικούς (!!!) λόγους έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι πρέπει να πεθαίνουμε νέοι και να μην πολλαπλασιαζόμαστε. Το εγκλημα των εγκλημάτων.
Δεν γνωρίζω αν κάποιοι «οίκοι» υποβαθμίζουν την οικονομία μας… και μεταξύ μας: στα παπάρια μου… αλλά θα αντισταθώ όσο αναπνέω σε όσους τολμούν για να υποβαθμίσουν τις επιταγές του DNA μας.
Παρακολουθώ χαλαρά από την Χαλκιδική τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και για πρώτη φορά στη ζωή μου (εγώ που λατρεύω τα σπορ) βασικά αδιαφορώ.
Γιατί;
Επειδή ντόπα πάει σύννεφο;
Σιγά… δεν γεννήθηκα χθες.
Επειδή κάνει πάρτι ο ρατσισμός;
Σιγά μωρέ… τι να πει δλδ ο Τζέσε Οουενς στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου …76 ολόκληρα χρόνια πριν, όταν ανάγκαζε τον Χίτλερ να φεύγει από το στάδιο, καθώς έπαιρνε το ένα χρυσό μετά το άλλο;
Όχι, δεν αδιαφορώ για τους Ολυμπιακούς γι’ αυτούς τους λόγους, αλλά για άλλους…πιο γήινους… πιο καθημερινούς.
Θέλετε να διαβάζετε έναν;
Ευχαρίστως.
Στον Πολύγυρο όπου παραθερίζω εδώ και 4 χρόνια υπάρχει στα 200 μέτρα από το Δημαρχείο, μια δημοτική παιδική χαρά… κάθε καλοκαίρι πηγαίνω την κόρη μου να παίξει… κάθε καλοκαίρι θέλω να σπάσω τα όργανα που τρίζουν, τις τσουλήθρες που είναι σιδερένιες και επικίνδυνες, τα αλογάκια που λείπουν τα χερούλια τους… τις κούνιες με τις σκουριασμένες αλυσίδες… Φέτος η γυναίκα μου, μου έσκασε το παραμύθι:
-Είναι τα ίδια «παιγνίδια» από τότε που ήμουν εγώ παιδί.
Δηλαδή έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια και κανείς Δήμαρχος δεν σκέφτηκε (αν μη τι άλλο) να συντηρήσει την Δημοτική Παιδική Χαρά… 200 μέτρα από το Δημαρχείο που από φέτος φέγγει υπέροχα λες και είναι η Αψίδα του Θριάμβου. Καλά κάνανε και ξοδεύτηκαν και φωτισαν το νεοκλασσικό κτίριο… έστω και αν ξέχασαν να φωτίσουν και το άγαλμα του Αριστοτέλη 5 (!!!) πιο κεί…
Ξέρετε γιατί έχει εγκαταλειφθεί η δημοτική Παιδική Χαρά;
Επειδή εκεί πηγαίνουν (που ΔΕΝ τα πηγαίνουν) οι φτωχοί άνθρωποι… εκείνοι δλδ που δεν έχουν χρήματα να τα πάνε στον παιδικό ιδιωτικό παιδότοπο.
Πόσο κοστίζει μωρέ να συντηρείς μια παιδική χαρά;
Πόσο κάνουν δυο ασφαλείς τσουλήθρες και 5 κούνιες;
Τίποτα δεν κοστίζουν… αλλά ακόμα κι αν κόστιζαν… πόσο κοστολογεί κανείς το γέλιο και τη χαρά ενός παιδιού;
Πώς τον λένε τον Δήμαρχο;
Α, δεν έχω ιδέα… και δεν με νιάζει να μάθω κιόλας… ούτε αυτόν…ούτε τον προηγούμενο… ούτε τον προ-προηγούμενο… ούτε εκείνον όταν ηταν η γυναίκα μου 3 χρονών…
Σιγά που θα κάνω πολιτική και μάλιστα τοπική, όταν η τραμπάλα που τραμπαλίζεται το παιδί μου, σκούζει σαν καράβι ναυάγιο….
Το πιο φοβερό είναι ότι ενώ το κουβεντιάζω πίνοντας καφέ με τους φίλους μου που μένουν εδώ … μου λένε στα ξαφνικά:
-Σσσσσσσσς!
-Γιατί Σσσσσσσσσς ρε παιδιά; Αφού συμφωνείτε….
-Πιο σιγά μωρέ… στο παραδιπλανό τραπέζι κάθεται… η αντιπολίτευση.
Και τότε μου΄ρχεται να τα σπάσω όλα…
-Θα το γράψω στο gazetta… να τους κάνω ρόμπα σε όλη την Ελλάδα και να γεμίσουν τα comments μου με διαμαρτυρίες κι από άλλες περιοχές της Ελλάδας που (είμαι σίγουρος) ότι αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα….
-Οοοοοοοχι! Μην το γράψεις στο gazzetta….
-Mπαααα… και πού να το γράψω;
-Γράψε ένα άρθρο να το δώσουμε εμείς να το ανεβάσουν στο… τοπικό site!

-Πρίτς!
H γυναίκα μου γνωρίζοντας το ευέξαπτο του χαρακτήρα μου μου πιάνει κάτω από το τραπέζι το χέρι.
Μέσα μου επαναστατεί το είναι μου.
Η Ελλάδα της εχεμύθειας… όχι παίρνω πίσω τη λέξη… η Ελλάδα του φόβου… η περιφέρεια που πάσχει από το «τι θα πεί ο κόσμος;»… με αποτέλεσμα ο κόσμος να μη λέει τίποτα.
Εχετε μετρήσει ποτέ πόσα παιδιά χάθηκαν υπό το βάρος του «τι θα πει ο κόσμος;» Δεν έγινα δημοσιογράφος για να ανησυχήσω «τι θα πει ο κόσμος», αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ για «να πει ο κόσμος».
-Ε, όχι λοιπόν…. Στο gazzetta θα το γράψω…. Να το διαβάσουν οι 3.500.000 αναγνώστες τους… κι όποιος από σας συμφωνεί (όχι μόνο στα λόγια του καφέ) ας το βάλει link στο τοπικό σας site.
Για να δούμε…. Εδώ είμαι και θα επανέλθω…. Είναι υπόσχεση όχι προς σε σας ή εκείνους, αλλά στα παιδάκια που μεγαλώνουν εδώ.
Θέλετε άλλο (καθημερινό) παράδειγμα;
Και πάλι… πολύ ευχαρίστως.
Την περασμένη εβδομάδα είμασταν καλεσμένοι για ένα 2ημερο στην Καψόχωρα. Οι παραλίες τριγύρω είναι παραδεισένιες… Η κωμόπολη είναι ΤΙΓΚΑ στους ξένους τουρίστες… Πιο τίγκα δεν γίνεται… το πρώτο βράδι θέλουμε να κάνουμε το τραπέζι στους ανθρώπους που μας φιλοξενούν… από υποχρέωση…
-Παιδιά, που έχει ATM;
-Εχουμε δυο… ένα εκεί… και το άλλο εκεί.
Πάμε…
Δεν δουλεύουν ούτε το ένα ούτε το άλλο… ούτε την επόμενη μέρα… μέχρι το βράδι που φύγαμε δεν δούλευαν… αντί να τους κάνουμε το τραπέζι σε μια ταβέρνα… μας έδωσαν κι από πάνω δανεικά… και δεν πειράζει για μας… φαντασθείτε όμως τον αλλοδαό τουρίστα που πρέπει να πληρώσει το ξενοδοχείο του…Σκεφθείτε την απόγνωσή του… Σκεφθείτε πόσο εύκολα μια παραδεισένια παραλία μπορεί να γίνει κόλαση….
Θέλετε να το κάνουμε πιο γενικό;
Μετά χαράς!
Αυτην εποχή οι αστέρες της τηλεοπτικής ενημέρωσης είναι σε διακοπές… πρέπει βλέπετε να ξεκουραστούν από την χειμερινή (κι όχι μόνο) προπαγάνδα… ο βλάκας ο Εκο έγραψε ότι «τον Αυγουστο δεν έχει ειδήσεις» και οι πολιτικοί (που αφού μας έβγαλαν τη ψυχή με δυο συνεχόμενες -τελικά χωρίς λόγο) εκλογικές αναμετρήσεις) μας σέρνουν κα-νο-νι-κά στο αύριο του ΤΙΠΟΤΑ… Μας φλόμωσαν στο ψέμα και το μόνο που μας απασχολεί ειδησεογραφικά είναι τί κάνει και τί λέει ο κ. Νικολόπουλος…. Πώς βρίζονται Βενιζέλος-Χρυσοχοϊδης… πού θα πάει διακοπές ο Αλέξης και τίείπε ξυπνώντας (στιγμιαία) από τον λήθαργο η Παπαρήγα.
ΚΑΙ (παρ΄όλα αυτά) ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ…
Όχι, δεν εννοώ τους πολιτικούς αυτή τη φορα… αυτοί έτσι κι αλλιώς πάσχουν από ψυχική μουγγαμάρα… δεν μιλά ούτε ένας από μας… ούτε λέξη…
Απλώς περιμένουμε….
Δεν έχω ιδέα τι… περιμένουμε… να σκουριάσει το μυαλό μας… όπως ακριβώς τα όργανα της δημοτικής παιδικής χαράς Πολυγύρου…
Επανέρχομαι στον πρόλογό μου.
Καντε παιδιά…
Καντε παιδιά… όμως μάθετέ τα να απαιτούν τον σεβασμό και τα δικαιώματά τους. ΑΠΛΟ ΕΙΝΑΙ.
Και όταν το κάνετε αυτό… τότε μπορείτε να απολαύσετε όσο θέλετε τους (μελλοντικούς) Ολυμπιακούς όπου λευκοί, μαύροι, τιγρέ ή με πουά αθλητές με τρία πόδια θα τρέχουν τα 100 μέτρα σε 4 δευτερόλεπτα. Πλάκα θαχει…

ΥΓ. Και σεις οι μεγαλύτεροι εδώ στα gazzeta, σταματήστε επιτέλους να ισοπεδώνετε τα πιτσιρίκια που είναι ανορθόγραφα, ή υπερβολικά παθιασμένα με την ομάδα τους και συχνά-πυκνά γράφουν χαζομάρες… δεν ξέρω αν πότέ το’χετε σκεφτεί, αλλά τα μόνα που ΔΕΝ φταίνε είναι τα πιτσιρίκια…
Ας σταματήσουμε διάολε να βάζουμε τρικλοποδιές στο μέλλον μας…
ΑΠΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
ΥΓ2. Σας οφείλω ένα video με την γκρανκινιόλ Παιδική Χαρά Πολυγύρου. Τώρα δεν προλαβαίνω γιατί προηγείται ο θυμός μου, που δεν πρέπει να ξεφουσκώσει. Εμείς στο κάτω-κάτω θα γυρίσουμε πίσω… αλλά τα παιδάκια του Πολυγύρου εδώ θα ξεχειμωνιάσουν…