Εκτέλεση στα 3μ.80

Βλέπει τον κόσμο από τα 2μ.18 και αγωνίζεται κεντρικός. Ο ρόλος του συνήθως δεν ήταν πρωταγωνιστικός αλλά έγινε ο μεγάλος ήρωας των Ολυμπιακών Αγώνων και πέρασε στην ιστορία ως ο «κόκκινος ήρωας» του Λονδίνου.

Χάρις την αποφασιστικότητα ή και την απόγνωση (όπως θέλετε δείτε το) του Βλαντιμίρ Αλεκνό να τον περάσει διαγώνιο στη θέση του Μαξίμ Μιχαήλοφ που θεωρείται ο κορυφαίος διαγώνιος του παγκοσμίου βόλεϊ, ο Μουσέρσκι άρχισε να «χτυπάει» ότι πετούσε.

Ο Μιχαήλοφ πέρασε ακραίος και ο Απαλίκοφ από ακραίος πήγε κεντρικός. Ήταν η τριπλή εσωτερική αλλαγή που έγραψε ιστορία και τίναξε στον αέρα όλα τα πλάνα των βραζιλιάνων που στην κυριολεξία «έσκασαν» μη μπορώντας να φτάσουν τη μπάλα από τις επιθέσεις του Μουσέρσκι. Είναι το χειρότερο συναίσθημα για έναν μπλοκέρ και ειδικά σε αυτό το επίπεδο. Είναι σαν να κάνεις σουτ και να μην φτάνει η μπάλα στο τέρμα.

Με χτυπήματα κοντά στα 3 μέτρα και 80 εκατοστά ο Μουσέρσκι των 2μ.18 και τεντωμένο χέρι στο μέγιστο άλμα κάρφωνε πάνω από το βραζιλιάνικο μπλοκ, στον δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας κερδίζοντας συνολικά 31 πόντους. Έκανε να φαίνεται «μικρός» ακόμα και ο μέγιστος Μαξίμ Μιχαήλοφ που σήμερα έχει και την ονομαστική του εορτή...

Ήταν εξωπραγματικά τα χτυπήματα του 23χρονου που μετά από κάθε επίθεση κοιτούσε αμήχανα τους συμπαίκτες του σαν να ζητούσε επιβεβαίωση. Τους κοιτούσε με απορία κατά μάλιστα κατά τη διάρκεια των πανηγυριών στο φινάλε του αγώνα τον... ξέχασαν (στη φωτογραφία φαίνεται στο βάθος με το Νο13 που βαδίζει μόνος του ενώ οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν). Ο αγαθός γίγαντας πανηγύριζε σχεδόν μόνος του αφού και ο ίδιος και οι συμπαίκτες του τις πρώτες στιγμές μετά το τέλος του τελικού δεν είχαν συνειδητοποιήσει ποιος έφερε στη Ρωσία το πρώτο της χρυσό μετάλλιο 20 χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Σύντομα, όμως, θα το καταλάβουν...

Η Ρωσία σε όλο το τουρνουά έχασε «μαρς» από την Βραζιλία με 3-0 στη φάση των ομίλων. Το ίδιο θα γίνονταν και στον τελικό εάν ο Αλεκνό δεν έκανε την τριπλή αλλαγή. Για τους Ρώσους τέτοιου είδους αλλαγές είναι σπάνιο φαινόμενο, όπως γενικά είναι σπάνιο να αλλάζουν οι βασικοί και να γίνονται αλλαγές.
Σημειώστε επίσης πως οι Ρώσοι νίκησαν με ανατροπή, δηλαδή, ενώ έχαναν 2-0 σετ και τον αγώνα με τους Αμερικανούς για την 4η αγωνιστική του Β΄ομίλου.
Παρά την ήττα της η Βραζιλία παίζει το πιο ορθόδοξο και πιο μοντέρνο βόλεϊ από οποιαδήποτε ομάδα στον πλανήτη αλλά στον τελικό ακόμα και ο μέγιστος Μπερνάντο Ρεζέντε έκανε δύο μεγάλα λάθη που όπως αποδείχτηκε γίνονται από τη πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη ομάδα. Ποια ήταν αυτά;

Έχοντας νικήσει με 3-0 τη Ρωσία στη φάση των ομίλων και έχοντας αποκτήσει προβάδισμα 2-0 και 20-17 στον τελικό οι βραζιλιάνοι πίστεψαν πως όλα τελείωσαν. Γελάκια και αστειάκια είδαμε και στον πάγκο και μέσα στον αγώνα στοιχείο ανεπίτρεπτο για το επίπεδο της Βραζιλίας. Το μυαλό των παικτών και του προπονητή έφυγε από το γήπεδο και όταν άρχισαν οι Ρώσοι να κοπανάνε άρχισε η άτακτη υποχώρηση, βγήκε η κούραση και ο Ρεζέντε πιάστηκε από τα μαλλιά του αφού έριξε στον αγώνα τον ανέτοιμο και «γερασμένο» Τζίμπα αφήνοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός ομάδας τον Ντάντε. Και το χαρτί του Ρικάρντο δεν «τράβηξε».

Μεγάλος πασαδόρος αλλά πλέον δεν είναι καλύτερος από τον Μπρούνο Ρεζέντε και η απουσία του από την ομάδα όπως και τα χρόνια που πέρασαν (είναι πλέον 37) έπαιξαν το ρόλο τους. Το σίγουρο είναι πως η Βραζιλία το 2016 που θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν θα έχει στη σύνθεση της τους Σέρτζιο, Ρικάρντο, Τζίμπα και «οριακά» θα είναι οι Ντάντε, Μουρίλο που τότε θα είναι 36 και 35 ετών αντίστοιχα.

Αντίθετα η Ρωσία με εξαίρεση τον σπουδαίο Τετιούκχιν που κλείνει με τον πλέον καλύτερο τρόπο την καριέρα του, έχει μπροστά της πολύ μέλλον και σίγουρα μετά τις επιδόσεις του Μουσέρσκι ίσως και πολλά πράγματα να αναθεωρήσουν.

Από τις υπόλοιπες ομάδες με εξαίρεση τη Βουλγαρία που τελικά έμεινε κι εκτός βάθρου δεν είδαμε κάτι το φοβερό. Η Ιταλία μπορεί να ανέβηκε στο βάθρο και να κράτησε ψηλά τη σημαία και το γόητρο της αλλά για τη δυναμική και την παράδοση που έχει περιμέναμε κάτι διαφορετικό σε επίπεδο προσώπων. Γερασμένη ομάδα με τους Φέι, Μπονιφάντε, Πάπι, Μαστράντζελο, Λάσκο να μετράνε αντίστροφα. Της έλειψε ο μεγάλος ηγέτης σε επίπεδο ακραίων ή διαγώνιου.

Η Βουλγαρία άρεσε μέχρι και τον προημιτελικό αλλά μετά έσβησε τις μηχανές, δείγμα έλλειψης προετοιμασίας. Σώθηκαν όμως τα προσχήματα μετά την αποχώρηση του Στόιτσεφ και των Ζέκοφ, Καζίνσκι κι έτσι ο πρόεδρος της βουλγαρικής ομοσπονδίας Ιβάιλο Λαζάροφ θα μπορεί να γυρίσει σπίτι με ψηλά το κεφάλι. Η καλή εικόνα της ομάδας πιστώνεται εκ πρώτης όψεις στον Νάιντεν Ναϊντένοφ ο οποίος πρωτοτυπεί και δε δίνει οδηγίες στους παίκτες του την ώρα του αγώνα αλλά η εικόνα που δίνει στον πάγκο είναι άσχημη δικαιώνοντας αυτούς που υποστηρίζουν πως όλη τη δουλειά την κάνει ο β΄προπονητής, ο Ιταλός Καμίλο Πλάτσι.

Θετικές εντυπώσεις άφησαν ακόμα η Αργεντινή του Χαβιέ Βέμπερ που στήνει την ομάδα στη βραζιλιάνικη λογική με το τρίπτυχο υποδοχή – ταχύτητα – άμυνα αλλά και η Αυστραλία που για τα κυβικά της είχε αξιοπρεπή πορεία και νίκησε την τελευταία ημέρα του ομίλου και την Πολωνία που έστω κι αυτή ήταν αδιάφορη βαθμολογικά.

Οι Πολωνοί δεν μας έδειξαν τις αρετές τους και μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Λιγκ δεν μπόρεσαν να κάνουν δεύτερη κορύφωση μέσα σε 20 ημέρες. Έχασαν από την Βουλγαρία 3-1 και στα προημιτελικά έριξαν μπουνιά στο μαχαίρι κόντρα στη Ρωσία την οποία πήγαν να αντιμετωπίσουν με τα ίδια όπλα, δηλαδή, με δύναμη πάνω στη δύναμη και ηττήθηκαν κατά κράτος αφού και αυτοί δεν παρουσίασαν κανέναν νεοτερισμό.

Γενικά το Ολυμπιακό τουρνουά του Λονδίνου στο βόλεϊ ανδρών θα το θυμόμαστε για τον υπέροχο τελικό που ήταν διαφήμιση για το άθλημα και τους ωραίους και αμφίρροπους αγώνες στον Β΄ όμιλο, τις δύο ανατροπές της Ρωσίας με τις ΗΠΑ και στον τελικό με την Βραζιλία αλλά και τα λάθη των βραζιλιάνων στην διαχείριση του τελικού.

Αν... έχαναν νωρίτερα από την Βραζιλία

Αντίθετα, στις γυναίκες η Βραζιλία πήρε το χρυσό μετάλλιο διότι στη φάση των ομίλων μπήκε πολύ άσχημα, έφαγε... σφαλιάρες από Τουρκία και ΗΠΑ και μπήκε από το... παράθυρο στην 8αδα.

Η πλάκα είναι πως εάν οι Αμερικάνες που ήταν αδιάφορες βαθμολογικά στην τελευταία ημέρα των ομίλων αν είχαν χάσει τον αγώνα από την Τουρκία (όπως ορισμένοι περίμεναν) η Βραζιλία θα ήταν εκτός 8αδας και πιθανότατα οι ΗΠΑ να είχαν κατακτήσει εύκολα το χρυσό. Οι Αμερικάνοι όμως δεν μπαίνουν σε τέτοιες λογικές έπαιξαν «ευθεία», η ομάδα τους πήγε «τρένο» μέχρι τον τελικό χωρίς να ξέρει τι θα πει ήττα κι έχασε από την «τελειωμένη» Βραζιλία.

Η Βραζιλία στη φάση των ομίλων κρεμάστηκε από μια κλωστή αφού μετά το δύσκολο 3-2 επί της Τουρκίας στην πρεμιέρα στη συνέχεια έχασε από τις ΗΠΑ και στην 4η αγωνιστική νίκησε δύσκολα την Κίνα 3-2.

Όλα τα λεφτά ήταν ο προημιτελικός όπου η ομάδα του Γκιμαράες έχοντας αλλάξει την ψυχολογία της αντιμετώπισε με άλλη δυναμική τη Ρωσία την οποία και νίκησε με 3-2 ύστερα από συγκλονιστικό αγώνα. Γενικά όλοι οι προημιτελικοί των γυναικών είχαν μεγάλο ενδιαφέρον κι έγιναν ματσάρες. Στους τελικούς απελευθερωμένες πλήρως από το άγχος οι βραζιλιάνες έκαναν εκπληκτικές εμφανίσεις και οι Ζακλίν Καρβάλιο, Κλαουντίνο, Κάστρο, Ροντρίγκεζ και Φαμπιάνα έδωσαν ρεσιτάλ. Αντίθετα, οι αμερικανίδες για πρώτη φορά είδαν την υποδοχή τους να βάζει νερά στον τελικό και μετά το άνετο 25-11 στο 1ο σετ κλάταραν. Ίσως εάν είχαν γνωρίσει μια ήττα στη φάση των ομίλων όλα να ήταν διαφορετικά. Παρόλα αυτά θαυμάσαμε την Χούκερ να καρφώνει λες και παίζει ανδρικό ενώ η πασαδόρος Μπέργκ ήταν αλάνθαστη σε όλο το τουρνουά.

Η μεγάλη έκπληξη ήταν οι πορεία της Ιαπωνίας και της Κορέας αλλά κι αυτό έχει την εξήγηση του. Οι γιαπωνέζες είχαν πορεία μέσα από τον εύκολο Α΄ όμιλο και κατάφερε να κερδίσει τα δύο μεγάλα ασιατικά ντέρμπι όπου έχει καλή ψυχολογία και ίδιο στιλ παιχνιδιού. Νίκησε την Κίνα στον προημιτελικό και την Κορέα στο μικρό τελικό και πήρε μετάλλιο μετά από 28 χρόνια. Η Κορέα είχε πιο δύσκολο έργο διότι είχε να βαδίσει μέσα από τον πολύ δύσκολο Β΄ όμιλο και τα κατάφερε περίφημα νικώντας την Βραζιλία 3-0 που ήταν και το αποτέλεσμα του τουρνουά. Έχασε 3-2 από Κίνα και Τουρκία και στον προημιτελικό διέλυσε την Ιταλία 3-1. Ολα αυτά χάρις την σπουδαία Κιμ που με 207 πόντους αναδείχτηκε πρώτη σκόρερ του τουρνουά.

Απογοήτευση ήταν η Ιταλία αλλά και η Ρωσία που έμειναν εκτός ημιτελικών με τις ρωσίδες να πληρώνουν το μονότονο στιλ παιχνιδιού με την Γκάμοβα η οποία αποχωρεί χωρίς χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Στις κερδισμένες και η Τουρκία. Έκανε καλές εμφανίσεις (ειδικά το 3-2 που έχασε από την Βραζιλία) και παρά τον αποκλεισμό της από την 8αδα είναι από τις επιτυχημένες παρουσίες.

Για το τέλος αφήσαμε την Σερβία. Και στους άνδρες και στις γυναίκες οι ομάδες είχαν προβλήματα και απουσίες. Στους άνδρες η πρωταθλήτρια Ευρώπης ίσως να βρήκε στο πρόσωπο του Ατανασίγιεβιτς το... νέο Μίλκοβιτς αλλά θέλει πολύ χρόνο για να αποκτήσει η ομάδα νέα δυναμική, ενώ στις γυναίκες έλλειπαν 2-3 βασικές που έκαναν την ομάδα απρόσωπη.

Γενικά στο τουρνουά του βόλεϊ γυναικών είδαμε αγώνες με περισσότερο σασπένς, πιο γεμάτα σετ και 7 τάι μπρέικ σε 38 αγώνες, ενώ στους άνδρες είδαμε 5 τάι μπρέικ σε 38 αγώνες αλλά τα τέσσερα από αυτά τα κέρδισαν ομάδες που έχαναν από 2-0 σετ (δύο η Ρωσία και από ένα Ιταλία, Γερμανία). Eίδαμε 76 αγώνες σε γεμάτα γήπεδα με τους συνολικούς θεατές να αγγίζουν το 1εκ. συνολικά ξεπερνώντας κάθε προσδοκία ακόμα και της Παγκόσμιας ομοσπονδίας αφού οι Βρετανοί έδειξαν πως εκτός από το ποδόσφαιρο και το ράγκμπι θέλουν να μάθουν και άλλα αθλήματα.

Δυστυχώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελείωσαν. Για 15ημέρες είδαμε ωραίους αγώνες και «ξεχαστήκαμε» από την πεζή ελληνική πραγματικότητα. Ελπίζουμε μόνο οι παράγοντες μας και οι αθλητές μας και οι προπονητές μας να είδαν πολλούς αγώνες και να πήραν μαθήματα για το πως παίζεται το καλό και ποιοτικό βόλεϊ και προς το που πρέπει να βαδίσουμε...

Υ.Γ. Σαν σήμερα πριν οκτώ χρόνια ξεκινούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Καλημέρα...