H Απόλυτη Τρύπα

Υπάρχουν μερικά πράγματα που τα ξέρεις επειδή τα έχεις ζήσει. Υπάρχουν και πράγματα που τα ξέρεις επειδή απλώς υποθέτεις πώς είναι.

Δηλαδή:

Ολοι έχετε μια άποψη για το πώς ζεί ένας μεγαλοδημοσιογράφος.Οχι μόνο πού ζεί, αλλά πώς σκέφτεται. Κρίνετε εκ του αποτελέσματος… απ’ αυτό που βλέπετε στην τηλεόραση ή διαβάζετε στο γραπτό του.

ΟΚ. Συμφωνώ… είναι μια άποψη και μάλιστα αρκετά ασφαλής.

Ξέρετε γιατί είμαι ΠΟΛΥ θυμωμένος με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας; Όσα συμβαίνουν από την τσέπη μας και την ψυχική μας υγεία μέχρι τις ομάδες μας και την πολιτική…

Είμαι θυμωμένος γιατί ΔΕΝ υποθέτω πώς ζουν, σκέφτονται, αντιδρούν και το πιο σημαντικό πώς ξεκίνησαν, αλλά γνωρίζω και μάλιστα με λεπτομέρειες. Από μικρός ήμουν παρατηρητικός. Είναι το αγαπημένο μου παιγνίδι.

Ξέρω όχι επειδή έχω κάνει κανένα φοβερό ρεπορτάζ, αλλά γιατί είναι ακριβώς της γενιάς μου… με άλλα λόγια ξεκινήσαμε μαζί… όταν όλοι μας (φυσικά) αγνοούσαμε αυτό που ΘΑ μας συμβεί…

Εσείς μπορεί να έχετε μια γνώμη από το γεγονός ότι είναι με το ΠΑΣΟΚ, τον ΠΑΟΚ, τη ΝΔ, τον Ολυμπιακό, τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Προοδευτική… σε μένα όμως μετράει που ξέρω πώς συμπεριφερόταν με τις γκόμενες, αν έτρεμε μπας και τον απολύσουν γιατί πώς θα το΄λεγε στον μπαμπά του, αν είναι καλός πατέρας/μητέρα, αν είναι συντροφικός ή τσόγλανος ή εμπαθής επειδή είναι 1.60 και δεν συμφωνεί με κανέναν και τίποτα… αν είναι ζηλοφθονος ή γενναιόδωρος…αν είναι τεμπέλης ή εργατικός…

Και επειδή ξέρω, θυμώνω.

Θα σας πω ένα παράδειγμα για να συνεννοηθούμε:

Κάποτε βρεθήκαμε στη Ρόδο πολλοί συνάδελφοι (οικογενειακώς) για μια γιορτή. Το βράδι πήγαμε στο Καζίνο. Στο blackjackκάθισα δίπλα σε έναν τηλε-στάρ που έπαιζε σαν τρελλός…

1^ον δεν ήξερε πώς παίζεται το παίγνιον.. δηλαδή έπαιζε άθλια ...

2^ον έπαιζε (ποντάριζε) τεράστια ποσά…

3^ον παθιαζόταν τόσο πολύ που άλλαζαν τα χαρακτηριστικά του.

Κάποια στιγμή τον πλησίασε η γυναίκα του –που δεν έπαιζε- και του ζητησε μια μάρκα π.χ. των 20 ευρώ γιατί πεινούσε και ήθελε κάτι να φάει.. ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Μια συμπαθέστατη και χαμηλών τόνων κυρία.

-Φύγε από δώ γαμώ τη πουτάνα μου…της είπε και συνέχισε να τραβάει από το …16

Φυσικά κάηκε…

Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε.

-Δεν σου’πα να μη με ενοχλείς… Μπρος πάρε 10(ευρώ) και πολλά σου’ναι... ταυτόχρονα ποντάρισε μια μάρκα των χιλίων κι άλλη μία των 500 στο box του διπλανού….

Τον ξέρω από την εποχή που αγωνιούσαμε μπας και δεν έχουμε για τον λογαριασμό στο εστιατοράκι δίπλα στην εφημερίδα που δουλεύαμε. Τον ξέρω από τότε που του μίλαγαν οι κοπέλες και έτρωγε τα νύχια του…

Αυτος ο ίδιος άνθρωπος 20 χρόνια μετά μιλάει στον ελληνικό λαό για τα δικαίωματά του…

Πού να κτυπήσω το κεφάλι μου;

Ενας άλλος…ο κοντός που λεγαμε… 20 χρόνια μετα απέκτησε στρατιά από σωματοφύλακες… Τι κοινό είχαν όλοι; Ηταν πιο κοντοί από τον ίδιο… Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…

Ο μέγας Βούδας έλεγε (περίπου δλδ) ότι ό άνθρωπος που καταλαβαίνει την ασημαντότητά του, φέρνει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Οταν καταλάβεις (συμφωνήσεις) ότι μια μέρα… αργά-η γρήγορα… θα δεις τα ραδίκια ανάποδα (ο Νίκος Τσιφόρος το’πε αυτό)… τότε θα καταλάβεις ότι το να έχεις μια Porsche είναι ωραίο πράγμα… αν πιστέψεις ότι η Porsche είναι το πουλί σου … τότε είναι κακό πράγμα. Το κόλπο με άλλα λόγια είναι να οδηγείς εσύ την Porsche κι όχι η Porsche εσένα.

Το αυτονόητο –για το οποίο έγραψα στο προηγούμενο postκαι τόσο πολύ συμφωνήσατε- τελικά με προβλημάτισε. Δεν έχω αντίρρηση με αυτούς που θέλουν να διοικούν. Το ερωτημα είναι γιατί θέλουν. Στο δικό μου μυαλό το να διοικείς πρέπει να σε γεμίζει… να χαίρεσαι που προσφέρεις… άλλωστε εσύ το διάλεξες… με το ζόρι δεν πήγε κανείς… όμως επαναλαμβάνω… πρέπει να σε γεμίζει… όπως σε γεμίζει το να κάνεις δώρο μια μπάλα στον γιό σου και εκείνος να αρχίζει να παίζει μαζί της στον κήπο ή στο σαλόνι…

Συνήθως αυτοί που διοικούν το κάνουν για να καλύψουν δικές τους εσωτερικές τρύπες. Ε, γι’ αυτούς αυτό είναι το αυτονόητο. Δεν καταλαβαίνουν Χριστό όσο και να διαμαρτυρόμαστε οι υπόλοιποι για τον βιασμό του δικού μας αυτονόητου…

Οι περισσότεροι λοιπόν απ’ αυτούς που βλέπω (ξέρω και πολλούς άλλους που δεν εμπίπτουν σ΄αυτή την ομάδα) έχουν εσωτερικές τρύπες.

Θα σας πω ένα μυστικό:

Ξέρετε γιατί διαβάζετε το gazzettaκαι δόξα τω θεω το διάβάζετε πάρα πολλοί.

Ναι…εχει ειδήσεις… είναι καλογραμμένο… σας εκνευρίζει… σας έχει γίνει συνήθεια… έχει συνεχώς νέες ιδέες… μπλα… μπλα.. μπλα.. και άλλα πολλά…. Σύμφωνοι, αλλά γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Επειδή ο διευθυντής αυτού εδώ του εγχειρήματατος, κάθε φορά που συναντιόμαστε οι δυό μας να τσιμπήσουμε ή να πιούμε καφέ έρχεται με τη μηχανή του… δεν ξέρω από μηχανές αλλά δεν είναι και καμμιά σούπερ ντουπερ… μόνος του χωρίς σωματοφύλακες και ΔΕΝ παραγγέλνει αστακό, αλλά σπαγγέτι… και όταν του τηλεφωνώ να του πω καμμιά μαλακία… τον πετυχαίνω όχι πάντα στο γραφείο του, αλλά και στην παιδική χαρά με τα παιδιά του, είτε στο αυτοκίνητο που γυρνάει τα παιδιά του από κάπου…ή δεν μπορεί να μου μιλήσει γιατί έχει πάει να δει τη μητέρα του… και όταν πήγα να τον δω στο γραφείο του το μοιραζόταν με κάποιον άλλον και δεν είχε γραμματέα.

Ο σεβασμός δεν χρειάζεται γραμματέα. Δεν ονοματίζεται αυτό. Είναι στάση…έτσι γεννήθηκες… έτσι σε μάθανε. Τέλος.

Ο Βούδας θα ήταν πολύ ευχαριστημένος με τον φίλο μου τον Βασίλη. Τα πράγματα είναι στις σωστές τους διαστάσεις.

Γι’ αυτό γράφω «ο,τι θέλω», όπως μου’πε από την πρώτη μέρα. Επειδή έρχεται με τη μηχανή του…και επειδή δεν έχει γραμματέα… τι να την κάνει άλλωστε; Εχει το κινητό του.

Γι’ αυτό το gazzetta, έχει απίστευτη επισκεψιμότητα.

Δεν μπορείς να εχεις ήθος και να τρως αστακό κάθε μέρα…εκτός κι αν είσαι Πολυνήσιος ψαράς… Όχι, δεν είναι κακό να σ΄ αρέσει ο αστακός… και μένα μ’ αρέσει, αν και προτιμώ τις γαρίδες της Μαργαρώς στο Χατζηκυριάκειο… ναι λέμε μ’ αρέσει ο αστακός, αλλά βασικά τον γράφω στα παπάρια μου για ένα καλό πιτόγυρο στο «Γυράδικο» στην Τούμπα… Θέλω να πώ ότι ο αστακός ειναι φαγητό, δεν είναι mustούτε διαβατήριο…

Πιστέψτε με… δεν έχω επισκεφθεί ποτέ στην καριέρα μου διευθυντή που να ΜΗΝ έχει γραμματέα. Όχι, δεν είναι κακό να’χεις γραμματέα… είναι κακό να θέλουν να σου μιλήσουν οι φίλοι σου και συ ναχεις δώσει το κινητό σου στην γραμματέα.

Προσπαθώ να σας πω τόση ώρα ότι είναι αποδεκτά…αρκεί να είναι στη σωστή τους διάσταση… Η σωστή διάσταση δεν είναι το ίδιο με το «μέτρον άριστον»… Μπορεί ναναι και μια υπερβολή… στη σωστή της διάσταση… δεν είναι κακό μια βραδιά να κάψεις τον μισθό σου επειδή έχεις ντέρτι … είναι κακό όμως να κάψεις τον μισθό σου μια βραδια στα μπουζούκια επειδή έχεις ντέρτι, αλλά και δυο παιδιά…

Είμαι θυμωμένος γιατί οι άνθρωποι που μας διοικούν (γενικώς) είναι γεμάτοι εσωτερικές τρύπες. Μισώ την εξουσία όχι ως πραγματικότητα, αλλά ως ασθένεια αυτών που την έχουν. Είναι η χειρότερη αρρώστια που’χω δει στη ζωή μου. Τρόμαξα… αλήθεια σας λέω…

Μια μέρα κάνω βόλτα στο Κολωνάκι. Τηλεστάρούμπας τρώει σουβλάκια με τη γυναίκα του και έναν άλλον κύριο. Μικρά τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο.

-Μάνο, με φωνάζει… Κάτσε ρε… (Γνωριζόμασταν από τότε που ο μισθός και των δυο μας ήταν 850 ΔΡΑΧΜΕΣ)

-Τι γίνεται;

-Όλα καλά…

Δεν με συστήνει κανένας στον άλλον κύριο που κάθεται στο τραπέζάκι… μισό μέτρο απέναντί μου… Δεν μ’ αρέσει αυτό… ΄

-Είμαι ο Μάνος Αντώναρος του λέω…

-Λάζαρος…

Μιλάμε για διάφορα, η δουλειά, τα παιδιά, η κατάσταση κ.λ.π. ο Λάζαρος τσιμουδιά… λες και δεν υπάρχει… Προσπαθω ευγενικά να τον βάλω στην κούβεντα … τίποτα ο Λάζαρος… αφελώς μεν αλλά το κατάλαβα τότε… σωματοφύλακας… Κάθεται με τη γυναίκα του σε τρεπαζάκι καφενείου και αναμεσα τους είναι ενας τρίτος… ένας άσχετος… που δεν μιλάει ποτέ… θεςε να της πεις πόσο την αγαπάς ή πόσο σε πονάει τα’ αρχίδι σου ή να σου πει ότι ο θείος Γιώργος έχει γκόμενα και πρέπει να τα πεις παρουσία τρίτου…

Δηλαδή έλεος…

Μην ξεχνάτε ότι πολλοί από όσους ξέρω καλά…μέχρι και ο αδελφός μου… μπλέξανε με την πολιτική. Με την εξουσία…

Ξέρετε είναι άτιμη ασθένεια… Ξυπνάς ένα πρωί και την έχεις… και όλα δίπλα σου αλλάζουν: δεν περιμένεις στη σειρά, σου λένε ΜΟΝΟ καλά λόγια, δεν φλερτάρεις αλλά σε φλερτάρουν… ναι αλλά φλερτάρουν εσένα ή τη θέση σου; Με τον καιρό παύει να σε απασχολεί και σιγουρεύεσαι ότι φλερτάρουν εσένα… απλώς ξέρεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι αμα την χάσεις )την εξουσία ντε) θα φλερτάρεις με τη χούφτα σου… ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ… και έτσι αρχίζουν οι δοσοληψίες με την εξουσία…και αντί να την ασκείς…σε χειραγωγεί…. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ αρκεί να μην την αφήσω…ώπα έτσι γίνεται η Porsche το πουλί σου… δεν έχω άμεση γνωση αλλά βάζω στοίχημα ότι εκείνοι που έχουν για πουλί τους την Porsche τους, δεν πηδάνε ποτέ μέσα στην Porsche.

Αν είσαι ψηλός αναμεσα σε έναν στρατό κοντύτερων σωματοφυλάκων είσαι ψηλός...έτσι δεν είναι; Είσαι όμως όταν πας στο πάρτι που κάνει το αφεντικό; Πειράζει δλδ νασαι κοντός; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ... Πότε διαλέξαμε τους φίλους μας με το μέτρο;

Φέρτε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Ακόμα και τους φόβους σας… ειδικά τους φόβους σας… δεν είναι κακό να φοβάσαι, σόφό είναι… να παγώνεις από τον φόβο σου είναι κάκιστο.

Δείτε την πραγματικότητα όπως έχει… επιστρέψτε στις μικρές χαρές που είναι και οι ωριαότερες… και μην αφήνετε τους Καραγκιόζηδες να καταστρέφουν τη ζωή και τα όνειρα.

Mη γεμίζετε τη ψυχή σας με αηδίες. Λερώνεται εύκολα και καθαρίζεται δύσκολα.

-------------------------------------------

PrivateMessage: προς τον φίλο μου τον Θανάση. Φέρε τα πράγματα στη σωστή ΤΟΥΣ διάσταση.

Skepsis: Ποτέ δεν θατρωγε αστακό μπροστά στα μούτρα σας ο Τσιτσάνης, η Γαλάνη, ο ερευνητής γιατρός… ξέρετε γιατί; Επειδή όλοι τους ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους και οι άνθρωποι ξέρουν τη δουλειά τους δεν χρειάζονται ούτε ντουντούκες ούτε φωτεινές επιγραφές.

ΤΙΡ. Τον χαλάς βλάκα τον αστακό άμα τον πλακώνεις στις σος.