Καλά, θες να σπουδάσεις για να δουλέψεις στο ποδόσφαιρο;

Για να μην κυκλοφορείς ανασφάλιστος, ασφάλισε το αυτοκίνητό σου τώρα στην Anytime!

Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ταλαιπωρείται χρόνια τώρα να φτιάξει ένα οργανόγραμμα της προκοπής και εδώ και περίπου έναν χρόνο οι εκτός Παναθηναϊκού συνεργάτες του Γιάννη Αλαφούζου ζουν με το “μαράζι” ότι “πληρώνει την έλλειψη συνεργατών με τεχνογνωσία και εμπειρία στη διοίκηση μιας ΠΑΕ”. Ο Ιβάν Σαββίδης εδώ και περίπου έναν χρόνο έψαχνε, και συνεχίζει να ψάχνει την ιδανική σύνθεση στη στελέχωση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ με όραμα να της αλλάξει προδιαγραφές και επίπεδο και να την λειτουργήσει με ευρωπαϊκή αντίληψη και αναγκάζεται να φέρνει στελέχη από την Ρωσία. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης σχολιάζει σε κάθε συζήτηση σχετικά με την ΑΕΚ ότι δεν έχει ούτε τον χρόνο να ασχοληθεί με την διοίκηση της ΠΑΕ ούτε και τα στελέχη για να τους βάλει επάνω τους την ευθύνη διοίκησης της ΑΕΚ αν αποφασίσει να επιστρέψει σε αυτήν. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης αναγκάστηκε να μεταγράψει στελέχη από τις άλλες επιχειρήσεις του στην ΠΑΕ Ολυμπιακός επειδή δεν είχε πολλές προφανείς επιλογές από την αγορά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ενα σωρό μικρότερες ΠΑΕ βαφτίζουν στελέχη ένα σωρό εμπειρικούς, που είχαν εμπλοκή στο ποδόσφαιρο με ένα σωρό άλλες, εξωδιοικητικές ιδιότητες, και περιμένουν από αυτούς να τις πάνε τις ΠΑΕ μπροστά, να τις αναπτύξουν, να τις βελτιώσουν, να τις εξελίξουν. Είναι τόσο φτωχό σε στελέχη το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο όσο δείχνει;

Αν κάναμε την ίδια συζήτηση μια 15ετία πίσω, τότε ναι, θα ήμασταν υποχρεωμένοι να δώσουμε δίκιο σε όσους τραβούσαν στελέχη από άλλα επιχειρηματικά πεδία και τα τοποθετούσαν στο ποδόσφαιρο. Αφενός επειδή δεν ήταν πολύ προχωρημένη η επιστήμη της διοίκησης ποδοσφαίρου και αφετέρου επειδή στην Ελλάδα δεν κυκλοφορούσαν στελέχη με βιογραφικό που έπειθε ότι έχουν αποκτήσει τη γνώση μέσα από την φοίτηση, την εκπαίδευση και την πρακτική σε ποδοσφαιρικά πανεπιστήμια και οργανισμούς. Η σημερινή ελληνική πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Σε αυτήν κυκλοφορούν ένα σωρό νέα παιδιά με πολύ καλές σπουδές στο αθλητικό μάνατζμεντ, με βιογραφικό που πείθει ότι έχουν τη βάση για να στηρίξουν τις ιδέες και τα οράματά τους για την διοίκηση μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας. Νέοι που μένουν χωρίς δουλειά και παραμένουν στην αναμονή ή μεταναστεύουν επειδή δεν αντέχουν να βλέπουν τις θέσεις κατειλημμένες από ανεκπαίδευτους, συχνά αμόρφωτους, ανειδίκευτους, νυχτόβιους, πρώην και νυν τζογαδόρους, ανθρώπους που όχι απλώς δεν γνωρίζουν την επιχειρηματική γλώσσα του ποδοσφαίρου, αλλά ούτε καν την ελληνική.

Γνωρίζω πολλούς που βρήκαν νόημα να σπουδάσουν στην Ισπανία, την Αγγλία, την Γερμανία, την Ιταλία για να αποκτήσουν μόρφωση πάνω στην διοίκηση ποδοσφαιρικών και λοιπών αθλητικών επιχειρήσεων, που ειδικεύτηκαν με το όνειρο να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να δουλέψουν δημιουργικά σε αυτό το πεδίο της αγοράς. Την ίδια στιγμή γνωρίζω ένα σωρό άσχετους που δεν διαβάζουν, που δεν μελετούν το ποδόσφαιρο ούτε ως αναγνώστες, που δεν προβληματίζονται, δεν ενημερώνονται, δεν εξελίσσονται και παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να βγάζουν άσπρο και μαύρο ψωμί από αυτή την αγορά.

Σαν να ήταν στο μυαλό μου, χθες βράδυ ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος μου έστειλε στο twitter ένα link για την ιδέα της Ρεάλ να βγάλει λεφτά και συγχρόνως να κάνει scouting στελεχών μέσα από ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης στελεχών πανεπιστημιακού επιπέδου στη Μαδρίτη. Ακόμη ένα χτύπημα, ακόμη μια διαπίστωση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει ακόμη στον ποδοσφαιρικό Μεσαίωνα. Την ώρα που η προχωρημένη Ευρώπη προβληματίζεται επειδή στο ποδόσφαιρο που βλέπει από την Μπάγερν καθρεφτίζεται μια διοίκηση γεμάτη από μορφωμένους και εκπαιδευμένους πρώην ποδοσφαιριστές, που είναι πλαισιωμένοι από στελέχη με τις ακριβότερες σπουδές, οι Ελληνες του ποδοσφαίρου προβληματίζονται μόνο σχετικά με το πόσα από τα τέσσερα γκολ επί της Μπαρτσελόνα ήταν “καθαρά” και πόσα όχι.

Ζω σε μια αγορά που καθημερινά προβάλει μπροστά από τα μάτια της νοημοσύνης μου την διαφήμιση με τον Γαλιλαίο. Πιάνω τον εαυτό μου πολύ συχνά να ταυτίζεται με τον Γιάννη Ζουγανέλη, να θέλω να πω σε κάθε έναν από όλους αυτούς τους άσχετους, τους παρωχημένους, τους φυτευτούς, τους βολεμένους, αυτό το “είστε πολύ ωραίος τύπος κύριέ μου”, για να εκτονώνω την οργή, τον εκνευρισμό και την απογοήτευση που με κυριεύουν κάθε φορά που διαπιστώνω ή επιβεβαιώνω πώς και από ποιους διοικείται το ποδόσφαιρο. Και κάθε φορά που επικοινωνώ με ένα νέο παιδί που ζητά την άποψή μου σχετικά με το αν έχει νόημα ή όχι να επιχειρήσει να μπει στην ελληνική αγορά του ποδοσφαίρου βρίσκομαι σ' αυτή την αμήχανη θέση που πρέπει να μη το απογοητεύσω αλλά και να του πω την αλήθεια, δηλαδή ότι αυτή είναι μια αγορά που δεν θέλει να αλλάξει και αρνείται πεισματικά να κάνει χώρο σε μορφωμένους, ανήσυχους, σκεπτόμενους, οραματιστές, πρωτοπόρους.

* Αν θέλεις να ενημερωθείς για τα προγράμματα της Ρεάλ, πάτα εδώ.