η βλακεία της βεβαιότητας

Λοιπόν θέλω να σας πω ότι αγαπημένες μου ομάδες του εξωτερικού είναι στην Γερμανία, η Μπάγιερν (μεγάλη μου λατρεία), στην Ισπανία η Ρεάλ, στην Ιταλία ή Μίλαν, στην Αγγλία η Τότεναμ και στην Αργεντινή η Μπόκα.
Όπως καταλαβαίνετε πανηγύρισα τον αποκλεισμό της Μπάρτσα από την Τσέλσι (αν και δεν μου είναι –λόγω Τοτεναμ- συμπαθής) και ψιλοβρέθηκα σε δύσκολη θέση στα παγνίδια Μπάγιερν-Ρεάλ…
Όλα αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας της Μπάρτσα, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να θέλω να την δω να χάνει, ακόμα και από ομάδες που δεν είναι καλύτερές της… π.χ. από την Ιντερ… μα πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζω την Ιντερ αφού αγαπώ την Μίλαν… μήπως επειδή αγαπώ τη Ρεάλ;
Μμμμμμ… τώρα που το ξαναβλέπω δεν πρέπει να’ναι αυτό.
Με είχε εκνευρίσει το γεγονός ότι πριν αρχίσει ακόμα κάποιο ματς κόντρα στην Μπάρτσα, όλοι ( οι περισσότεροι τέλος πάντων) βγάζαμε αυθαίρετα (;) το συμπέρασμα… και συχνότατα η ομάδα του Γκαρντιόλα δικαίωνε τις προβλέψεις μας….
(Τόχω ξαναζήσει στην 3ετία του Αγιαξ στη δεκαετία του ’70)
Μου’κανε εντύπωση που δεν μπορούσα να απολαύσω 100% τα μαγικά του Μέσι και της παρέας του.
Η προτίμηση της φανέλας μας κάνει να κουνάμε άσπρα μαντήλια στην (όποια) αντικειμενικότητα.
Καταλαβαίνετε πού το πάω… Δεν χρειάζεται να το αναλύσω πιο πολύ.
Η προτίμηση, η αγάπη, ο έρωτας τυφλώνουν τους ανθρώπους… και μεταξύ μας αυτή η τύφλα κάνει την ζωή έγχρωμη…
Το ερώτημα είναι γιατί έχασε η Μπάρτσα.
Επειδή ήταν σίγουρη ότι ΔΕΝ θα χάσει. Είχε σχεδόν δίκιο… όμως αυτό «σχεδόν» είναι δολοφονικά αντιδραστικό…Σιγά που η Τσέλσι είναι καλύτερη ομάδα… Κι όμως…
Για τον ΙΔΙΟ λόγο απέτυχε να προκριθεί και η αγαπημένη μου Ρεάλ. Ήταν τόοοοοοοσο σίγουρη ότι μετά το 2-1 στο Arena θα προκρινόταν… που ξαφνικά έκανε πολλά εκαταμμύρια ανθρώπους να θέλουν να αποκλεισθεί….
Είναι το ίδιο ακριβως πρόβλημα που ΘΑ αντιμετωπίσει η Μπάγιερν με την σαφώς κατώτερη της Τσέλι στον τελικό στο Μόναχο.
Στη ζωή ( κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, που είναι μια σταγόνα στον ωκεανό της ζωής) η βεβαιότητα είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ κακός σύμβουλος. Είσαι τρομερός γκόμενος και είσαι απόλυτα βέβαιος ότι θα τη ρίξεις την κουκλάρα… και ώ του θαύματος εκείνη ερωτεύεται τον κολλητό σου, που είναι ο Χάλιαμπάλιας σε νέα έκδοση Κουασιμόδου…
Γιατί;
Μα για 1.000 λόγους που επιμένει να αγνοεί (αδιαφορεί) ο ΣΙΓΟΥΡΟΣ.
Είναι η μικρή εκδίκηση της ζωής.
Είναι η πινελιά της ζωής που μας δίνει σε όλους χρώμα.
Και η ζωή έχει πάντα δίκιο.
Μεταξύ μας (καθόλου οπαδικά)… σιγά το ενδιαφέρον που θα’χε ακόμα ένα ισπανικό κλάσικο στον τελικό του FC. E, πόσα να δεις σε μια χρονιά… Ενώ το απρόσμενο Μπάγιερν-Τσέλσι εμπεριέχει και το συναίσθημα της έκπληξης, που επίσης είναι βασικό συστατικό (η έκπληξη) στο έδεσμα: «Η ζωή είναι υπέροχη!».
Δεν κέρδισαν όλους τους τελικούς που συμμετείχε (ούτε πήγαν σε όλους) ούτε ο Πελέ, ούτε ο Μαραντόνα, ούτε ο Κρόϊφ, ούτε ο Μπέκενμπάουερ… ούτε φυσικά ο Μέσι.
Ξέρετε γιατί;
Επειδή έτσι έπρεπε.
Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γίνει και με τις εκλογές της Κυριακής.
Είναι σίγουροι οι τύποι (ΟΛΟΙ τους) ότι θα εκλεγούν. Τολμούν μάλιστα να βγάζουν και (τηλεφωνικές) δημοσκοπήσεις για το ποιος θα’ναι πρώτος βουλευτής, ποιος δεύτερος, ποιος τρίτος … Λές και δεν τρέχει τίποτα…. Είναι προσβλητικό για το εκλογικό σώμα. Άκρως προσβλητικό.
Σαν τη Μπάρτσα που νόμιζε ότι θα τέλειωνε τον Ντρογκμπά ο Μπουσκετς… και να που ω του θαύματος βγαίνει το γίδι ο Βαλντέζ και στέλνει στα αποδυτήρια τον Μπουσκέτς.
Όλα τα γνωστά κόμματα… και πιο πολύ τα αναγνωρισιμα στελέχη τους… είναι απολύτως σίγουρα ότι θα προκριθούν (εκλεγούν)…
Δεν σας ξενερώνει αυτό;
Αλήθεια… δεν σας ξενερώνει;
Είδατε τι ώραία που το γράπωσε το πέναλτι του Ρονάλντο ο γίγαντας Νόϊερ;
Και μεις είμαστε γίγαντες… και η Κυριακή είναι η μέρα μας.

ΥΓ. Το post αυτό το έγραψα γιατί μου το’βαλε στο μυαλό ο φίλος Κώστας που στο www.10lexeis.blogspot.com έστειλε το δικό του (πολιτικό) μήνυμα: «Καντε το οπως η Μπαγιερν! Στειλτε τους *προβλεπομενους* στον ΑΓΥΡΙΣΤΟ!»
ΥΓ2. Συγχωρέστε μου που δεν πρόλαβα να ανεβάσω όλα τα μνμ σας. Δεν φανταζόμουν την ανταπόκριση… και θέλουν δουλειά… τίτλο… ψάξιμο και επιλογή φωτογραφίας… Ήμουν ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα μπορούσα να ανταποκριθώ αμέσως… μόνο που την έπαθα όπως ο Μουρίνιο.