Περιμέναμε μια εξήγηση

Μια φορά, πάντως, η Εθνική Ανδρών την έβγαλε την υποχρέωση του Ευρωπαϊκού Λιγκ που φάνηκε περισσότερο αγγαρεία παρά ως μια ουσιαστική ευκαιρία ανάκαμψης και ανανέωσης.
Επτά παίκτες (Μπέλος, Πετρέας, Τερζής, Σαρικεϊσογλου, Παπαδημητρίου Αχιχλλέας, Στιβαχτής και Ριζόπουλος) σήκωσαν το βάρος και των 12 αγώνων που δόθηκαν τις τέσσερις εβδομάδες της διοργάνωσης.
Από 9 αγώνες συμμετείχαν οι Καριπίδης, Πελεκούδας, Παπαδημητρίου Θανάσης, από 6 αγώνες οι Σμαραγδής, Σουλτανόπουλος, Τακουρίδης, Κοκκινάκης και από 3 αγώνες οι Τζούριτς, Ασπιώτης, Κυριακίδης.
Δεν αγωνίστηκαν καθόλου για διαφόρους λόγους ενώ αρχικά είχαν δηλωθεί στο Ευρωπαϊκό Λιγκ οι Αρμενάκης, Γκόρτσανιουκ, Κουμεντάκης, Λάππας, Μαρούλης, Προύσαλης, Στεφάνου, Τζιουμάκας, ενώ ο Χριστοφιδέλης δεν κλήθηκαν καθόλου τουλάχιστον για την συγκεκριμένη διοργάνωση.
Όπως μπορεί να αντιληφθείτε στην Εθνική ομάδα για το Ευρωπαϊκό Λιγκ δεν αγωνίστηκαν όσοι έπρεπε αλλά όσοι ήταν πιο φιλότιμοι και εύκαιροι να πάρουν αγώνες και εμπειρίες. Σε άλλες εποχές σίγουρα ο Αλέκος Λεώνης θα είχε θέσει πολλά ζητήματα σχετικά με το αγωνιστικό «πόθεν έσχες» των αθλητών του αλλά και του σχεδιασμού του εθνικού συγκροτήματος.
Μελετήσαμε μια, προς μια όλες τις ομάδες που αγωνίστηκαν στο Ευρωπαϊκό Λιγκ και διαπιστώσαμε πως όλες, μα όλες στους περισσότερους αγώνες που έδωσαν αγωνίστηκαν με τη βασική σύνθεση με στόχο τη διάκριση στη διοργάνωση αλλά και για τη καλύτερη δυνατή προετοιμασία για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Η Ισπανία, η Σλοβακία, το Ισραήλ και η Δανία αγωνίστηκαν με ότι καλύτερο διαθέτουν και φυσικά είχαν και αποτελέσματα. Εμείς ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι θέλαμε και τι πετύχαμε. Δεν έγινε τίποτα από αυτά που σχεδιάζαμε. Και για να μην παρεξηγηθούμε. Δεν έγινε τίποτα από αυτά που ακούσαμε στην επίσημη συνέντευξη Τύπου πριν από τη διοργάνωση. Είχαμε ακούσει από τον Αλέκο Λεώνη για εκ περιτροπής συμμετοχή όλων των παικτών αλλά τελικά στις τέσσερις εβδομάδες όπου δόθηκαν 12 αγώνες συμμετείχαν συνολικά 17 αθλητές εκ των οποίων οι 7 ήταν «μόνιμοι» και 8 δεν εμφανίστηκαν καθόλου.
Για δεύτερη συνεχή χρονιά βγήκαμε τελευταίοι στο Ευρωπαϊκό Λιγκ με μόλις 3 νίκες σε 12 αγώνες. Αυτό έχουμε αρχίσει να το συνηθίζουμε. Αντί να συνηθίζουμε τα ψηλά, συνηθίζουμε να βρισκόμαστε στον πάτο και να χάνουμε ακόμα και από τη Δανία που ουδέποτε είχαμε ηττηθεί στο παρελθόν.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι κάνει αισιόδοξο τον Λεώνη για το... θαύμα της πρόκρισης στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στις αρχές Σεπτεμβρίου. Τι θα αλλάξει στην Εθνική ομάδα εάν δεν αλλάξει η διάθεση των αθλητών και η νοοτροπία της ομοσπονδίας που τους χρεώνει μέχρι και τα οδοιπορικά τους ενώ γνωρίζει πως άπαντες είναι σε κακή οικονομική κατάσταση.
Θα το γράψουμε για πολλοστή φορά. Είναι λάθος που η Εθνική ανδρών δεν παίζει με ότι καλύτερο διαθέτει για να διακριθεί όσο μπορεί περισσότερο στο Ευρωπαϊκό Λιγκ. Δυστυχώς η παρακμή που βιώνει το βόλεϊ την τελευταία 4ετία συνεχίζει να βαθαίνει μέρα με τη μέρα και το χειρότερο είναι πως κανείς δε μιλάει. Από τον Αλέκο Λεώνη και τον Σωτήρη Δρίκο που έχουν μάθει να λένε τα πράγματα με το όνομα τους, περιμέναμε και μια εξήγηση...
Γιατί η Εθνική ομάδα δεν είχε τον Τζούριτς νωρίτερα; Γιατί δεν αγωνίστηκαν οι υπόλοιποι 8 που είχαν δηλωθεί; Γιατί δεν τέθηκε στόχος η δεύτερη θέση του ομίλου που οδηγεί στο φάιναλ-4 παρά η ομάδα έγινε ο «καρπαζοεισπράκτορας» της Ευρώπης όπως πολύ εύστοχα έγραψε στην επιστολή του προς την ΕΟΠΕ ο πρώην ομοσπονδιακός και πρόεδρος του ΣΕΠΠΕ Κώστας Χαριτωνίδης; Γιατί δε μπήκε στον κόπο να του απαντήσει κανείς από την ΕΟΠΕ σε όσα καταλογίζει περί ανύπαρκτου σχεδιασμού και ολέθριας πορείας του ανδρικού βόλεϊ;
Όπως έχουμε γράψει κι άλλες φορές για το κατάντημα του ελληνικού βόλεϊ δεν ευθύνεται η οικονομική κρίση αλλά οι πράξεις των παραγόντων του. Απλά την κρίση την επικαλούνται οι ανίκανοι παράγοντες.
Άλλη θλιβερή ιστορία είναι η περίπτωση της τελικής φάσης του Πανελληνίου πρωταθλήματος Παίδων. Δε φτάνει που την άφησαν να γίνει μέσα στο κατακαλόκαιρο και στην εξεταστική περίοδο κάνουν τη διοργάνωση στη Θεσσαλονίκη χωρίς η ΕΟΠΕ να καλύπτει τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των ομάδων. Στο ταμείο της ομοσπονδίας κρατούν χρήματα για τον προεκλογικό αγώνα του Μαυρομάτη αλλά για να καλύψουν τα έξοδα των ομάδων όπως έχουν υποχρέωση δηλώνουν αδυναμία.
Και πάμε στον Ολυμπιακό. Όλοι οι μεγάλοι προπονητές που πέρασαν από τον Ολυμπιακό, όπως ο Μοντάλι, ο Ρίτσι, ο Γκάετς, ο Τράβιτσα ακόμα και ο Κοέγιο έφυγαν από τον Πειραιά με έναν καημό: Πάντα ζητούσαν από τις διοικήσεις του Ολυμπιακού να κλείσουν τα ρόστερ μέχρι τα τέλη Ιουνίου όπως γίνεται και σε όλα τα προηγμένα πρωταθλήματα. Παραδοσιακά, όμως, ο Ολυμπιακός έκανε μεταγραφές τον Αύγουστο, ακόμα και τον Σεπτέμβριο, όμως, εφέτος έσπασε όλα τα ρεκόρ. Εκτός από δύο θέσεις (λίμπερο και διαγώνιου) έκλεισε όλο το ρόστερ, με χαμηλό μπάτζετ, ενώ παράλληλα συνεχίζει το πρόγραμμα αποπληρωμής των χρεών. Ο μοναδικός «κίνδυνος» για τον Ολυμπιακός είναι να μην έχει αντίπαλο αφού όπως φαίνεται τόσο ο Ηρακλής, όσο και ο Παναθηναϊκός πολύ δύσκολα θα συγκροτήσουν ομάδες. Ο πρώτος γιατί δεν έχει ΑΦΜ και ο δεύτερος διότι δεν έχει διοίκηση.
Και θα κλείσουμε δίνοντας συγχαρητήρια στην ομάδα των Αρβανίτη / Τσιαρτσιάνη που κόντρα σε όλους, ακόμα και από τη διοίκηση της ΕΟΠΕ κατάφεραν να κρατηθούν όρθιες και να προκριθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Το ελληνικό μπιτς βόλεϊ θα συμμετάσχει για 4η φορά στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη κάτι που έχουν πετύχει μόνο οι υπερδυνάμεις του παγκοσμίου μπιτς βόλεϊ όπως η Βραζιλία, οι ΗΠΑ, η Αυστραλία, η Γερμανία και η Ιταλία.