Kέρασαν στο Μπαρ

Ενώ στην Ελλάδα ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο για το πως, που και με ποιες συνθήκες θέλουμε να γίνονται οι τελικοί των πρωταθλημάτων και ειδικά της Α1 γυναικών, ευτυχώς στο Μπαρ του Μαυροβουνίου η νέα γενιά του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ κέρασε... επιτυχίες. Έγραψε τη δική της ιστορία και έβαλε τον πήχη λίγο πριν από το βάθρο ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Η 5η θέση που πήρε η νέα φουρνιά της Εθνικής Κορασίδων στο Ευρωπαϊκού πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε απόψε είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει το ελληνικό γυναικείο βόλεϊ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και μετά.

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε 5η θέση σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όχι μόνο σε επίπεδο Κορασίδων αλλά και σε επίπεδο Νεανίδων και Γυναικών.

Για να ξέρουμε και που βαδίζουμε, δηλαδή, σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουμε σε επίπεδο Ανδρών το χάλκινο μετάλλιο της Γάνδης το 1987 και μετά οι επόμενες καλύτερες θέσεις μέσα στην 8άδα είναι η 6η θέση του 2005, δύο 7ες θέσεις το 1985 και το 1995 και η 8η θέση του 2009.

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Εφήβων έχουμε τρεις 5ες θέσεις το 1992, το 1994 και το 1996, μία 7η το 1998 και μία 8η το 1971.

Σε επίπεδο Παίδων έχουμε κορυφαία επιτυχία το ασημένιο μετάλλιο του 1997 στην Σλοβακία.

Στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα γυναικών το καλύτερο πλασάρισμα είναι η 8η θέση του 1991, σε επίπεδο Νεανίδων η 8η θέση του 1992 και σε επίπεδο Κορασίδων η 8η θέση του 2011 και τώρα στο Μαυροβούνιο η 5η θέση είναι ότι καλύτερο έχουμε πετύχει στα κορίτσια.

Και δε είναι μία τυχαία επιτυχία. Η 5η θέση ήρθε μέσα από πολύ καλές εμφανίσεις και εντυπωσιακά αποτελέσματα, αρκεί να υπολογίσουμε ότι η ελληνική ομάδα έκανε 5 νίκες σε 7 αγώνες μεταξύ των οποίων δύο φορές 3-2 τη Σλοβενία και νίκες με Μαυροβούνιο, Πολωνία και Ρωσία. Να σημειωθεί μάλιστα πως η Πολωνία κατέκτησε τον τίτλο και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Επειδή και στο παρελθόν είχαμε ακούσει από τους παράγοντες πως «πρέπει να προσέξουμε αυτά τα ταλέντα, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα» και τίποτα δεν γίνονταν στο τέλος, καλό είναι να είμαστε πιο προσεκτικοί και κυρίως πιο ουσιαστικοί. Στην πραγματικότητα η μοναδική βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η ΕΟΠΕ και οι παράγοντες των σωματείων που αγωνίζονται αυτά τα 12 κορίτσια αλλά και μια ντουζίνα ακόμα καλών και ικανών αθλητριών είναι να φτιαχτεί ένα σωστό περιβάλλον πρωταθλήματος, με καλές συνθήκες και ήρεμους ρυθμούς ώστε να μπορούν τα παιδιά αυτά να αποδώσουν αγωνιστικά, να αναπτυχθούν σωστά και παράλληλα να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους διότι μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μαθήτριες Λυκείου και όχι για επαγγελματίες αθλήτριες.

Επίσης όπως φάνηκε η ομάδα αυτή μέσα από τους αγώνες έβγαζε περισσότερη ενέργεια που σημαίνει πως είχαν γυμναστεί σωστά και είχαν αντοχές την κατάλληλη στιγμή. Μάλιστα τα κορίτσια που είχαν «ψηθεί» στην Α1 γυναικών, όπως η Ανθή Βασιλαντωνάκη και η Όλγα Στράντζαλη έκαναν αμέσως τη διαφορά. Όχι, ότι λόγω των σπάνιων φυσικών προσόντων που έχουν δεν ξεχωρίζουν, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Τα κορίτσια έπαιξαν με «αέρα», φάνηκε πως τους βοήθησε η εμπειρία της Α1 γυναικών, είχαν αυτοπεποίθηση και από αγώνα σε αγώνα παρουσιάζονταν όλο και πιο βελτιωμένες Μάλιστα η Βασιλαντωνάκη αναδείχτηκε και πρώτη σκόρερ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.

Πρόκειται για δύο αθλήτριες πραγματικά φαινόμενα που αν κάνουν τις σωστές επιλογές θα μπορέσουν να κάνουν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό βοηθώντας και την Εθνική ομάδα γυναικών. Οι εμφανίσεις που έκαναν σε αυτό το Ευρωπαϊκό δεν πέρασαν απαρατήρητες από την ελίτ των κορυφαίων κλαμπ. Χρειάζεται, όμως, προσοχή σε όλα τα επίπεδα για να μην επέλθει κορεσμός και να μην γίνουν λάθος επιλογές.

Να θυμάστε επίσης και τα υπόλοιπα κορίτσια του Τάκη Φλώρου και του Γιάννη Καλμαζίδη. Την Ειρήνη Κοκκινάκη, που είναι αδελφή του Μενέλαου που αγωνίζεται στον Ολυμπιακό, η Μαρία Σωτηρίου, η Αλεξάνδρα Χαμπηλομάτη, η Ιωάννα Γκουντιμένκο, η Άννα Καλαντάτζε, η Αλεξάνδρα Ψωμά, η Αθανασία Φακοπούλου, η Χαρά Παπαδοπούλου, η Μαρία Σωτηρίου και η Ελένη Σουπιώνη.

Η πρόκριση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ταϊλάνδης και μάλιστα χωρίς προκριματικά είναι το μεγάλο δώρο που έκαναν στην... ομοσπονδία καθώς δεν θα υπάρχουν έξοδα για προκριματικά αλλά όλη η επένδυση πρέπει να γίνει σε αυτή την ομάδα, όχι μόνο για μια πιο δυνατή Εθνική γυναικών αλλά για να αποτελέσουν παράδειγμα και για άλλα νέα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα.

Ελπίζουμε να είναι γιορτή για το γυναικείο βόλεϊ και ο σημερινός τρίτος τελικός στη Νέα Φιλαδέλφεια και να μην έχουμε πάλι τίποτα... κλωτσιές. Η ομάδα που θα δείξει πάθος, χωρίς να χάσει την αυτοσυγκέντρωση της θα πάρει και τη νίκη με την προϋπόθεση να μην παίξουν άλλοι παράγοντες ρόλο, όπως διακοπές αγώνα κλπ. Η ΑΕΚ μπορεί να είναι με την πλάτη στον τοίχο αλλά η εμπειρία που διαθέτουν οι παίκτριες της παίζει μεγάλο ρόλο. Ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει το ψυχολογικό πλεονέκτημα μετά τις δύο τελευταίες ήττες αλλά ο αγώνας αυτός θέλει άλλη διαχείριση. Άλλο «τα παίζω όλα για όλα και ρισκάρω» και άλλο «νίκησα δύο φορές και πρέπει να νικήσω και τρίτη».

Τώρα για τα μέτρα ασφαλείας και όλα τα συναφή δεν ασχολούμαστε. Θεωρούμε πως είναι υποχρέωση όλων να συμβάλουν στο να πάνε όλα καλά και να κυλήσουν όλα ομαλά και άλλωστε υπάρχει και το φάιναλ-4 του Κυπέλλου που έρχεται στη Σαντορίνη.

Στους ημιτελικούς της Βόλεϊ Λιγκ δεν είχαμε καμιά έκπληξη γιατί ούτε ο ΠΑΟΚ αλλά ούτε και ο Εθνικός πίστεψαν στην έκπληξη.

Ο Ολυμπιακός νίκησε τον Εθνικό που δεν είναι μαθημένος σε τέτοιους αγώνες μακριά από τον Έβρο. Πρέπει να φάνε λίγα ψωμιά ακόμα οι πιτσιρικάδες του Μουστακίδη παρά το γεγονός πως συγκρινόμενοι με το ξεκίνημα του πρωταθλήματος έχουν τεράστια βελτίωση. Βαρόμετρο, όμως, είναι ο Σιδηρόπουλος και το γεγονός ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες έμεινε απροπόνητος έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ο Εθνικός για να μπορέσει να νικήσει πρέπει να ξεχάσει ποιος είναι ο αντίπαλος και τι χρώμα φανέλες φοράει.

Ο Παμβοχαϊκός πήρε δύο ματσάκια από τον ΠΑΟΚ κρατώντας την ουσία για τον εαυτό του. Στον β΄ αγώνα η διαφορά των δύο ομάδων φάνηκε στην ενέργεια και στην αποτελεσματικότητα, αλλά στον α΄ αγώνα ο ΠΑΟΚ έχασε από δικά του λάθη. Ο Παμβοχαϊκός δεν ήταν καλός την Παρασκευή, δεν πίεσαν όλοι οι παίκτες στο σερβίς, έγιναν πολλά εύκολα λάθη και ο Γιοβάνοβιτς είχε πάλι μεγάλη αδυναμία στις κόντρα επιθέσεις.

Το δράμα είναι ο Παναθηναϊκός. Χτίζει μεγάλες διαφορές και όταν φτάνει η ώρα να βάλει την σκεπή τα γκρεμίζει όλα. Είναι μακράν η πιο ασταθής ομάδα και όπως πηγαίνουν τα πράγματα θα χρειαστεί δύο νίκες επί του Ηρακλή για να ελπίζει σε σωτηρία, διαφορετικά θα αποχαιρετήσει.