«Ακόμα μετανιώνω για τα ναρκωτικά...» (pics & vid)

Βρισκόμαστε λίγο πριν από την έναρξη της σεζόν 1992-93... Τη μέρα που ο Παναθηναϊκός ανακοίνωνε την απόκτηση του Στόγιαν Βράνκοβιτς (25/8/1992), ο Θοδωρής Ροδόπουλος έφερνε στον Ηρακλή έναν σέντερ αμφιβόλου... ποιότητας, ονόματι Ντέιβιντ Μπάτλερ, προκειμένου να γίνει παρτενέρ του Ντέιβιντ Ανκρουμ (ή... Ινγκραμ αν προτιμάτε καλύτερα) στα ματς της Α1.

Οπως αποδείχθηκε, η επιλογή του πρώην -τότε- σέντερ της Φιλοντόρο Μπολόνια και της Πασαμπαχτσέ ήταν μια... τρύπα στο νερό, αφού στα τέλη του Σεπτεμβρίου αντικαταστάθηκε από τον (μετέπειτα... κάτοικο Ελλάδας), Τζον Πολ Σάσκι. Φυσικά κανείς δεν μπορούσε να περιμένει ότι ο Ηρακλής θα άλλαζε και τον πάλαι ποτέ ηγέτη του Ντέιβιντ Άνκρουμ, ο οποίος περπατούσε στο 35ο έτος της ηλικίας. Και να, που έγινε η μεγάλη έκπληξη.

Στον «Γηραιό» έκαναν τότε τεράστια προσπάθεια προκειμένου να γίνει Έλληνας ώστε να παραμείνει στην ομάδα. Παρά την πίεση που άσκησε για την ελληνοποίησή του, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Ο Ροδόπουλος ήθελε έναν πιο εκρηκτικό παίκτη, στο ίδιο σουλούπι με τον Ανκρουμ, προκειμένου να πάρει τον ρόλο του σκόρερ και να μπορεί να έχει τη μπάλα στα χέρια του ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Εκείνη τη περίοδο, ο ατζέντης Νίκος Λότσος πρότεινε στον Ηρακλή τον Στιβ Μπαρτ! Ενας παίκτης που έβγαζε μάτια στο training camp των Γιούτα Τζαζ, έχοντας στο βιογραφικό του και τρία περάσματα απο το ΝΒΑ. Ένα στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς (1984-85 με 4,2π., σε 47 ματς), ένα με τους Λος Άντζελες Κλίπερς (1987-88 με 9π., σε 19 ματς) και ένα τελευταίο με τους Φοίνιξ Σανς (1991-92 με 6π., σε 31 ματς). Δηλαδή τη χρονιά που είχε προηγηθεί πριν ξεκινήσει το φλερτ με την ομάδα της Θεσσαλονίκης...

Ενα φλερτ που δεν κράτησε πολύ. Από τη στιγμή που οριστικοποιήθηκε η αδυναμία ελληνοποίησης του Άνκρουμ, ο Αμερικανός γκαρντ πήρε τις βαλίτσες του και επέστρεψε στις ΗΠΑ έχοντας αφήσει μια βαριά κληρονομιά στο «Ιβανόφειο». Λίγες μέρες πριν από το πρώτο τζάμπολ του πρωταθλήματος, ο Ηρακλής ανακοίνωσε τη συμφωνία με τον Στιβ Μπαρτ (28χρ., 1.91. τότε) και στις 24 Σεπτεμβρίου παρουσιάστηκε και επίσημα μαζί με τον Τζον Πολ Σάσκι: «Μόλις έμαθα ότι εργάζεται στο Ηρακλή ο Τσίκο Αβερμπακ, ήρθα αμέσως» ήταν τα λόγια του Μπαρτ, αναφερόμενος σε ένα μέλος του προπονητικού τιμ, ο οποίος στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε μόνιμο μέλος των διοικητικών γραφείων των Κλίβελαντ Καβαλίερς.

To ντεμπούτο του Αμερικανού γκαρντ είχε δρομολογηθεί για τις 29/9, όταν ο Ηρακλής φιλοξενούνταν από τον Κεραυνό Λευκωσίας στην Κύπρο. Ο Μπαρτ σημείωσε 24 πόντους στη νίκη της ομάδας του με 96-85 και έδειξε από το πρώτο επίσημο ματς τις... άγριες διαθέσεις του. Ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η πρώτη του εμφάνιση στο πρωτάθλημα της Α1, αφού απέναντι στη Λάρισα (87-77 ο Ηρακλής) είχε 31 πόντους με 11/13 βολές, 4/11 δίποντα, 4/5 τρίποντα, 5 κλεψίματα, 4 ασίστ και 4 λάθη παίζοντας σε όλο το ματς!

Για τον επόμενο ενάμιση μήνα τα πάντα κυλούσαν... πρίμα για τον Στιβ Μπαρτ και τον Ηρακλή! Όλοι έλεγαν ότι ο «Γηραιός» είχε χτυπήσει διάνα επιλέγοντας τον καλύτερο δυνατό αντικαταστάτη του Ντέιβιντ Ανκρουμ, κάτι που φάνηκε στο μεγάλο ματς με τον Άρη στο «Ιβανώφειο» όπου μέτρησε 43 πόντους με τρία τρίποντα, ωστόσο η ομάδα του είχε γνωρίσει την ήττα με 105-92 στη δεύτερη παράταση. Οι εμφανίσεις του συνέχισαν να κάνουν... θόρυβο, έχοντας να επιδείξει και τους 44 πόντους (14/20διπ., 2/4τρίπ., 10/14βολ., 7ασ., 6κλεψ., 5ριμπ.) που είχε πετύχει στη Λετονία εναντίον της Μετροπόλ.

Την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου, τόσο εκείνος, όσο και ο Σάσκι είχαν μεταβεί στις ΗΠΑ με ολιγοήμερη άδεια, αλλά η επιστροφή δεν ήταν αυτή που θα... περίμενε ο Μπαρτ. Την Τετάρτη 11/11 ο Αμερικανός γκαρντ συνελήφθη στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης έχοντας πάνω του 2 γραμμάρια κοκαΐνης και 11 γραμμάρια χασίς. Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι τα είχε για προσωπική χρήση, ενώ είχε περάσει όλο το βράδυ στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια πήγε για εξετάσεις προκειμένου να διαπιστωθεί αν είναι τοξικομανής ωστόσο το πρώτο αποτέλεσμα ήταν αρνητικό!

«Το σημαντικό είναι ότι η δικαιοσύνη παραδέχθηκε ότι παίκτης δεν είναι τοξικομανής. Ο Ηρακλής επίσης δέχεται ότι δεν είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών και προσπαθεί να διαλευκάνει την υπόθεση. Ο Μπαρτ θα αρχίσει προπονήσεις αλλά υπάρχει σοβαρό ηθικό θέμα» είχε δηλώσει ο πρόεδρος της ομάδας Κώστας Χαΐτογλου. Ο παίκτης είχε καταθέσει εγγύηση ύψους τριών εκατομμυρίων δραχμών και είχε αφεθεί ελεύθερος. Βέβαια είχε οριστεί τακτική δικάσιμος προκειμένου να παρθεί η απόφαση για την κατηγορία από την οποία θα κρίνονταν και το μέλλον του στην Ελλάδα.

Μάλιστα την επόμενη μέρα πήρε κανονικά μέρος σε φιλικό ματς με τον ΠΑΟΚ (83-69 ο «δικέφαλος»), έχοντας 13 πόντους. Στο μεσοδιάστημα ο Αβερμπακ είχε πάρει τη θέση του Θοδωρή Ροδόπουλου στην τεχνική ηγεσία του Ηρακλή (και αυτό μέχρι τη πρόσληψη του Τζόνι Νιούμαν που ακολούθησε) με τον Μπαρτ να δίνει κανονικά το «παρών» σε όλα τα ματς της ομάδας του. Να σημειωθεί ότι στο ταξίδι για την Ιταλία προκειμένου να φιλοξενηθεί από την Φονόλα Καζέρτα, ο Αμερικανός γκαρντ είχε ξεχάσει το... διαβατήριο σπίτι του! Που να ’ξερε ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι θα ήταν και το τελευταίο του στην Ελλάδα, αποχαιρετώντας την Ελλάδα και τον Ηρακλή με 38 πόντους (9/19 δίποντα, 3/9 τρίποντα, 11/14 βολές) στην ήττα της ομάδας του με 101-87. Μία μέρα αργότερα είχε βγει η έκθεση της τοξικολογικής εξέτασης από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τα οποία έδειχναν ότι ο Μπαρτ είναι χρήστης κοκαΐνης και χασίς! Αμέσως άνοιξε ο δρόμος για την απομπομπή του παίκτη από την Ελλάδα και την επιστροφή του στις ΗΠΑ.

Στον Ηρακλή ήταν έξαλλοι με τα καμώματα του Αμερικανού, ο οποίος είχε κάνει και... κύρηγμα κατά των ναρκωτικών μέσω της πιο διάσημης τηλεοπτικής εκπομπής της πρωϊνής ζώνης! «Τελείωσε για μας ο Μπαρτ» έλεγε ο Χαΐτογλου και μία μέρα αργότερα ο σούπερ σκόρερ πήρε το... πρώτο αεροπλάνο και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Δίχως γυρισμό!

Αν και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Ευρώπη, ουδέποτε πέρασε ξανά τα σύνορα της Ελλάδας... Υστερα από 24 χρόνια το gazzetta.gr και οι «Μασονικές» Ρετρό Ιστορίες έψαξαν και τον βρήκαν στη Νέα Υόρκη όπου ζει μόνιμα αμέσως μετά το τέλος της καριέρας του. Φυσικά ξαφνιάστηκε για τον λόγο του τηλεφωνήματος ωστόσο δέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά να μιλήσει για τη παρουσία του στην Ελλάδα και τον Ηρακλή, όπως και επίσης και να σχολιάσει τα οσα είχαν συμβεί με την ιστορία των ναρκωτικών: «Ακόμα το μετανιώνω...» δήλωσε o 54χρονος Μπαρτ, πατέρας του Στιβ Μπαρτ που είχε περάσει στα μέασ της προηγούμενης δεκαετίας από το ελληνικό πρωτάθλημα και δη στην Ολυμπιάδα Πατρών.

«Απολαμβάνω την προπονητική και δίνω εξετάσεις για... master»

Αρχικά, ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας αναφέρθηκε στα όσα έκανε μετά την αποχώρησή του από τον Ηρακλή, ενώ στάθηκε και στις σημερινές του δραστηριότητες: «Μετά που έφυγα από την Ελλάδα, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου στην Ιταλία. Αγωνίστηκα σε διάφορες ομάδες μέχρι που έκλεισα την καριέρα μου το 2000 αν θυμάμαι καλά! (γέλια). Στη συνέχεια ξεκουράστηκα για λίγο χρονικό διάστημα ώσπου αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική.

Ξέρεις, πριν γίνω επαγγελματίας ήμουν street baller και θέλησα να επιστρέψω στα ανοικτά γήπεδα. Διοργανώνεται ένα μεγάλο τουρνουάstreet basketball εδώ στην Αμερική, σε 30 πόλεις για την ακρίβεια, και ήμουν προπονητής σε ανάλογες ομάδες και παίκτες. Από το 2007 και μετά ανέλαβα προπονητής και σε λύκεια της Νέας Υόρκης, ενώ μέχρι πρότινος βρισκόμουν στο Bronx Collegiate Academy. Παράλληλα θα δώσω και εξετάσεις για master αυτόν τον χρόνο. Θα είμαι full time coach και θα δουλεύω με μικρά παιδιά όσον αφορά τα βασικά του μπάσκετ. Είναι κάτι που ήθελα να κάνω...»

«Ακόμα σκοράρω... κατά βούληση»

Όταν τον ρωτήσαμε αν είναι σε θέση να αγωνιστεί ακόμα, ήταν... αφοπλιστικός! «Είμαι ακόμα μέσα στο μπάσκετ! Να φανταστείς ακόμα παίζω. Εχουμε ένα πρωτάθλημα βετεράνων στο οποίο παίρνω μέρος, το PFBL League, στο οποίο σκοράρω κατά βούληση! (γέλια) Γενικά είμαι σε πολύ καλή κατάσταση παρά το γεγονός ότι σε λίγο καιρό θα γίνω 54 χρονών! Μου αρέσει να γυμνάζομαι και να προπονούμαι συχνά» αν και όπως μας είπε «προς το παρόν δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο για να προγραμματίσω ένα ταξίδι στην Ελλάδα γιατί έχω πολύ διάβασμα! (γέλια) Αλλωστε παρακολουθώ και πολλές προπονήσεις του Saint John's από κοντά, επειδή είναι ασίσταντ κόουτς ένας πολύ καλός μου φίλος»

Φυσικά μίλησε για τον γιο του, Στιβ Μπαρτ Τζούνιορ, ο οποίος είχε περάσει από τα μέρη μας φορώντας τη φανέλα της Ολυμπιάδας Πατρών τη σεζόν 2006-07: «Οπως θα γνωρίζετε και ο γιος μου παίζει μπάσκετ και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Κίνα. Εχει παίξει σε πολλές χώρες! Τον είχα μαζί μου όταν ήμουν στην Ιταλία. Είναι το μωρό μου (γέλια). Μπορεί να είναι 32 χρονών αλλά για μένα, παραμένει το μωρό μου! Το ίδιο και η κόρη μου η Στέφανι, η οποία μου χάρισε πρόσφατα και το πρώτο μου εγγόνι, ενώ έχω και μια μεγαλύτερη κόρη, την Τζανίν. Βέβαια όλοι γνωρίζουν τον γιο μου (γέλια). Ο Στιβ όπως ξέρετε έχει παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα και πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος που έχει περάσει από τα μέρη που ήταν και ο μπαμπάς του. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για εκείνον εκείνη την περίοδο και μακάρι να τον ξαναδώ στο μέλλον. Γενικά απολαμβάνει την ευρωπαϊκή του εμπειρία...»

Η 43άρα με τον Αρη, τα σουλάτσα και ο... doctor

Του ζητήσαμε, επίσης, να θυμηθεί κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές του από τη σύντομη παραμονή του στην Ελλάδα και αμέσως εστίασε σε ένα παιχνίδι: «Στο μυαλό μου έχω ένα ματς εναντίον του Άρη που είχε πάει σε δύο παρατάσεις! Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είχα πετύχει 44 πόντους! (σ.σ. 43 για την ακρίβεια έχοντας 14/21 δίποντα, 3/7 τρίποντα και 6/8 βολές!) Θυμάμαι που είχα παίξει απέναντι στον Ρόι Τάρπλεϊ, όπως και στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ηταν φοβερός αμυντικός, απλά σ' εκείνο το παιχνίδι ένιωθα ότι δεν μπορεί να με σταματήσει κανείς! Δυστυχώς είχαμε χάσει αυτό το παιχνίδι» (σ.σ. 105-92 στο Ιβανώφειο).

Και να 'ταν μόνο αυτός; «Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να προσαρμοστώ με τίποτα στον εσωτερικό κανονισμό! Στην Ευρώπη οι ομάδες είναι σαν τα κολέγια. Δηλαδή μένουν όλοι μαζί, κάνουν τα πάντα μαζί οι παίκτες, σε γενικές γραμμές είναι πολύ ενωμένοι. Εγώ είχα μάθει διαφορετικά και έφευγα μόνος μου, έκανα πράγματα χωρίς άλλους. Ε, δεχόμουν συνέχεια παρατηρήσεις και προσπαθούσα να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν. Ολο μου έλεγαν 'Στιβ που πας; Ελα εδώ' αλλά εγώ πήγαινα για ψώνια και βόλτες. (γέλια). Ε, τελικά κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω...»

Οταν του ζητήσαμε να ανασύρει από τη μνήμη του μερικά ονόματα παικτών από την εποχή που έπαιζε στον Ηρακλή, αμέσως είπε: «The doctor!! Τι κάνει ο Παπαδόπουλος; (γέλια) Ελπίζω να είναι καλά, όπως και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που παίξαμε μαζί. Θυμάμαι επίσης τον 'Big Sas'! Τον άλλον Αμερικανό που είχαμε στην ομάδα. Τον Τζον Σάσκι. Ωραίες οι αναμνήσεις από την Ελλάδα. Α! Και φυσικά και ο ατζέντης μου ήταν εξαιρετικό παιδί. Ο Νικ Λότσος. Με βοήθησε πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ευρώπη! Να δώσετε χαιρετίσματα σε όλους!»

«Ακόμα μετανιώνω για τα όσα έκανα και έφυγα από τον Ηρακλή»

Φυσικά η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην πάει στα όσα συνέβησαν και ο Μπαρτ δεν αγωνίστηκε περισσότερα από εννέα παιχνίδια στην Α1 και τέσσερα στο κύπελλο Κόρατς: «Μακάρι να έμενα περισσότερο στον Ηρακλή! Ακόμα μετανιώνω για όλα όσα είχαν συμβεί. Φυσικά και μετανιώνω! Ο μοναδικός υπεύθυνος και ο μοναδικός που κατηγορώ είναι ο εαυτός μου. Εγώ φταίω για όλα. Κανείς άλλος! Το λάθος ήταν μόνο δικό μου. Μόνο δικό μου! Μόνο δικό μου! Πίστεψέ με έμαθα από αυτό το λάθος την επόμενη, κιόλας, στιγμή. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να αλλάξω τα πράγματα. Εμαθα από αυτό το λάθος, αν και σου ξαναλέω, δεν έπρεπε να γίνει ποτέ...»

Τι θα γινόταν αν είχε μείνει στον Ηρακλή και δεν είχε συλληφθεί στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο του '92; «Γι' αυτό σου είπα ότι αυτό το λάθος δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Πιστεύω ότι θα κάναμε μεγάλα πράγματα με τον Ηρακλή. Βρισκόμουν σε εξαιρετική κατάσταση εκείνη την περίοδο και ήθελα πολύ να μείνω στην ομάδα. Δυστυχώς, έγινε ό,τι έγινε. Αλλωστε και στις ομάδες που αγωνίστηκα στη συνέχεια, έδειξα ότι μπορούσα να ηγηθώ του Ηρακλή. Ηταν μια καλή περίοδος για μένα. Ειδικά στο Ισραήλ...»

«Και πρόταση να είχα, δεν θα επέστρεφα στην Ελλάδα»

Η ιστορία με τα ναρκωτικά είχε πειράξει πολύ τον Στιβ Μπαρτ, ο οποίος δεν σταμάτησε να νιώθει τύψεις για όλη του τη ζωή: «Ξέρεις, ένιωθα ότι πρόδοσα κάποιους ανθρώπους που με είχαν εμπιστευτεί. Έκτοτε δεν είχα κάποια άλλη πρόταση από ελληνική ομάδα. Ομως, ξέρεις κάτι; Ακόμα και να είχα, δεν θα επέστρεφα. Ένιωθα πολύ άσχημα και δεν ήθελα να επιστρέψω σε μια χώρα που είχα στιγματιστεί. Και ήταν κρίμα, γιατί οι φίλοι του Ηρακλή μου είχαν δείξει από τη πρώτη στιγμή την αγάπη τους και εγώ τους θυμάμαι ακόμα και σήμερα».

Ομως υπήρχε και ένας ακόμα λόγος που είχε δεθεί με τον Ηρακλή: «Ηταν μια ομάδα που ταίριαζε απόλυτα στο στυλ μου. Μια ομάδα που αγκάλιασε και με εμπιστεύτηκε ως ηγέτη. Και γνώριζα πολύ καλά το βάρος που κουβαλούσα, αφού πριν από εμένα υπήρχε ο Ανκρουμ. Μάλιστα είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο πριν συμφωνήσω με τον Ηρακλή και μου είπε να έρθω χωρίς δεύτερη σκέψη. Και αυτό έκανα! Πάντα μου άρεσε να παίζω σε μια ομάδα που να έκανε προσπάθεια να ανέβει. Ηταν πολύ πιο συναρπαστικό από το να είσαι σε μια ομάδα που έχει πάντα τους καλύτερους παίκτες και θα κερδίζει σε όλα τα ματς».

«Θαύμαζα Γκάλη, Γιαννάκη και Μπέρι»

Σκαλίζοντας το παρελθόν και τα όσα πρόλαβε να ζήσει στην Ελλάδα, θυμήθηκε και τους μεγάλους του αντιπάλους: «Μου άρεσε πάρα πολύ ο Ουόλτερ Μπέρι. Φίλος μου από τη Νέα Υόρκη (γέλια)! Φυσικά ο Νίκος Γκάλης , ο οποίος ήταν κυρίαρχος του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπως επίσης και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο οποίος ήταν εξαιρετικός αμυντικός. Βέβαια όλες οι ομάδες που είχα παίξει αντίπαλος, συνήθως χρησιμοποιούσαν δύο παίκτες για να με μαρκάρουν. Οπότε είχα δύσκολο έργο κάθε φορά που έβγαινα στο παρκέ!»

Όσο για τους προπονητές που είχε; «Ο Ροδόπουλος θυμάμαι με ήθελε από την αρχή με τον Ηρακλή. Αν και ήξερε ότι μπορούσα να σκοράρω, ήθελε να πασάρω (γέλια). Εντάξει, το καταλάβαινα. Πάντως είχα ελευθερία στο παιχνίδι μου. Ηταν καλός κόουτς θυμάμαι. Πάντως όταν είσαι νέος σε μια ομάδα και μάλιστα από μια ξένη χώρα, νιώθεις λίγο μόνος σου. Ομως στον Ηρακλή τα παιδιά με είχαν αγκαλιάσει από τη πρώτη στιγμή. Πάντως γενικά δεν έβγαινα. Ημουν με την κοπέλα μου και περνούσαμε χρόνο μαζί στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα η ομαδα μου είχε δώσει και οδηγό που μας πήγαινε παντού για να μάθουμε την πόλη. Τους συμπαίκτες μου τους έβλεπα μόνο στις προπονήσεις και στα παιχνίδια».