Ο παππούς είχε αρχ$%#&@!

Οι νέοι ειρωνικά υποστηρίζουν πως τα γεράματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ερωτοτροπία με τον θάνατο! Και στην ποδοσφαιρική εκδοχή ο 34άρης θεωρείται κάτι παραπάνω από μεσήλικας. Ισως ο Αντρέ Βιλας-Μπόας όταν ανέλαβε την Τσέλσι να διέκρινε ρυτίδες στο πρόσωπο του 34χρονου Ντιντιέ Ντοργκμπά και αυτό να τον ώθησε να τον καθίσει στον πάγκο. Προφανώς ο Πορτογάλος κόουτς δεν είχε καν σκεφτεί πως η σημασία βρίσκεται στο να μην έχεις ρυτίδες στην καρδιά. Και αυτή του παικταρά από το Αμπιτζάν, του τύπου με το ζελεδιασμένο, ξασμένο μαλλί που το έχει κάψει στην ισιωτική, βροντοχτυπούσε σαν μικρού παιδιού.

Μέχρι να τελειώσει το 2011, ο Ντρογκμπά είχε μετρήσει τέσσερα όλα κι όλα 90λεπτα! Ποιος ο Ντρογκμπά! Η λογική του Βίλας-Μπόας έδειχνε από ασέβεια έως αμπαλοσύνη. «Αιδείσθαι πολιοκροτάφους» (σ.σ.: πρέπει να σεβόμαστε τους γέροντες), είχε πει ένας αρχαίος παππούς, ο Φωκυλίδης και ο Μπόας που δεν το τήρησε, τελικά έφυγε νύχτα. Ο Ντρογκμπά είχε ακόμα... κέφια. Εκείνος μαζί με τις άλλες παλιοσειρές, τον Φρανκ Λάμπαρντ που επίσης είχε παραγκωνιστεί αρχικά και τον Πετρ Τσεχ σήκωσαν το λάβαρο αυτής της ποδοσφαιρικής επαναστατικής τρέλας.

Ο Ντρογκμπά όμως ήταν εκείνος που βάλθηκε να επαληθεύσει τη ρήση που υποστηρίζει ότι «ο άνθρωπος δεν γερνάει όσο κάτι αναζητάει»! Ηθελε το Τσάμπιονς Λιγκ. Το ήθελε περισσότερο από τον Μέσι, τον Κριστιάνο, τον Πεπ, τον Ζοσέ, τον Ρομπεν. Και γι αυτό και το πήρε. Αυτός το πήρε! Κυρίως αυτός κι ο Τσεχ, ο οποίος επίσης μέχρι τον Φεβρουάριο σερνόταν. Ο Τσέχος τερματοφύλακας ήταν σε κακή κατάσταση. Δεν θύμιζε την τερματοφυλακάρα που τρόμαζε τους αντίπαλους επιθετικούς. Οχι μόνο στο φετινό ξεκίνημα, αλλά εδώ και περίπου 1,5 με δύο χρόνια.

Και ξαφνικά έγινε ο ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ των γκολπόστ. Οι δικές του αποκρούσεις (στο φινάλε έπεσε σωστά και στα πέντε πέναλτι!!!) και τα γκολ του Ντρογκμπά έδωσαν την ευκαιρία στην Τσέλσι να κάνει το θαύμα. Εγώ όμως επιμένω να έχω κολλήσει με τον ζελεδάκια από την Ακτή. Το έκανε στη Μπαρτσελόνα. Το έκανε και στη Μπάγερν. Μόνος του παλεύοντας κόντρα σε δύο και τρεις κρεμασμένους συχνά πάνω του. Υπό αυτές τις συνθήκες έκανε κοντρόλ χαλαρά και δεν την έχανε σχεδόν ποτέ.

Δεν σκόραρε απλά πολύτιμα γκολ. Κατάφερε με μοναδικό τρόπο να ξεπεράσει το δικό του Γολγοθά. Από ωραίος, μοιραίος και πάλι ήρωας. Και όχι μόνο μία φορά. Με τη Μπάρτσα σκόραρε, έκανε πέναλτι και στο τέλος πανηγύρισε πρόκριση. Πόση δύναμη και αρχ$%#&@ χρειάζεται κάτι τέτοιο. Πόσο μάλιστα για να το επαναλάβεις σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Ακριβώς το ίδιο και την ώρα που η μπάλα έκαιγε και χρειαζόταν αντρικά ωά, την πήρε, έβαλε το 5ό και έστειλε χαιρετίσματα στον Ρομάν Αμπράμοβιτς, αποχαιρετώντας με τον κορυφαίο τρόπο τους Μπλε (λήγει το συμβόλαιο του).

Ο Ντρογκμπά όχι απλά έδειξε νέος στην καρδιά, αλλά διέψευσε και μία άλλη ρήση που έλεγε ότι «Τα γηρατειά έχουν έρθει όταν δύσκολα κάμπτονται όλα τα όργανα, ΕΚΤΟΣ ΕΝΟΣ». Του Ντρογκμπά ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΝΑ (ξέρετε ποιο) ήταν εντελώς άκαμπτο και το αισθάνθηκαν για τα καλά όσοι προσπάθησαν να τον σταματήσουν...


ΥΓ. Δυστυχώς για τους Βαυαρούς και τον Αριαν Ρόμπεν συνέβη το εντελώς αντίθετο. Οχι απλά έχασε το δεύτερο κρίσιμο πέναλτι της σεζόν (και με τη Ντόρτμουντ στο ματς που έκρινε τον τίτλο στη Μπουντεσλίγκα) και λίγο έλειψε να συμβεί το ίδιο και στη διαδικασία των πέναλτι στη Μαδρίτη, αλλά στο τέλος επιβεβαίωσε πως δεν έχει ψυχή. Παικταράς δεν λέω. Τον γουστάρω με τρέλα. ΑΛΛΑ... Ούτε καν πήγε να εκτελέσει. Κρύφτηκε, φοβήθηκε και άφησε τον Νόιερ να εκτελέσει. Αλλά και αυτός ο Χάινκες. Οταν έχεις τόσους Γερμανούς στην ομάδα σου, δεν βάζεις Ολλανδό να χτυπήσει εκείνο το πέναλτι...