Ετσι μπορεί ο Olympiacos F.C.

• Μπορεί κάποιος να κάνει πλάκα. Να γράφει και να μιλάει για «γαλλογερμανικό άξονα», να λέει ότι οι «Γερμανοί άνοιξαν τα πόδια», να εμπλέκει τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί επειδή είναι της μόδας. Η’ από την άλλη πλευρά (των αντιπάλων του Ολυμπιακού) να κοροϊδεύει επειδή οι Ερυθρόλευκοι αποκλείστηκαν με εννέα βαθμούς (έχουν αποκλειστεί και με δέκα!), όπως ο Παναθηναϊκός το 2005 με τον Σκάζνι στον πάγκο, να συγκρίνουν τον Mannone με τον Κοστάντζο , να αναρωτιούνται αν το Mannone (κατά το «σαριέγκι» του Αντώναρου) είναι αυτό το υγρό για τα νύχια ή να… πανηγυρίζουν επειδή ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε όπως αποκλείστηκε από τον επόμενο γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτά είναι για να γελάμε και να πειράζουμε ο ένας τον άλλο, όπως συμβαίνει πάντα. Είναι απολύτως θεμιτά. Για μένα, όμως, η Ευρώπη είναι πολύ σοβαρό πράγμα.

• Ο Ολυμπιακός είχε την ατυχία λόγω απραξίας στο πρώτο ματς με την Μαρσέιγ και την τύχη να αντιμετωπίζει «αδιάφορη» την Αρσεναλ στο τελευταίο εντός έδρας. Είχε την ατυχία να μην καταλογιστεί καθαρό υπέρ του πέναλτι στο Ντόρτμουντ («βαμβακούλειο» χέρι Χούμελς) και την τύχη να μην καταλογιστεί καθαρό εναντίον του πέναλτι στη Μασσαλία. Ετσι γίνεται εκεί όπου δεν υπάρχουν παράγκες, στρατηγικές, συνωμοσίες. Μια φορά θα σε αδικήσει, μια φορά θα σε ευνοήσει. Θα ξέρεις, όμως, πως ό,τι γίνεται, δεν γίνεται για λόγους πολιτικής από τους διαιτητές.

• Γι’ αυτό, άλλωστε και ο Ολυμπιακός, όπως και όλες οι ελληνικές ομάδες, δεν βγάζουν ανακοινώσεις όταν αδικούνται σε ευρωπαϊκά ματς. Κωλώνουν από τη μια. Ξέρουν ότι δεν θα επηρεαστεί κανένας από την άλλη, ότι θα τους γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια και θα τους κοιτάζουν με ακόμη χειρότερο μάτι (ήδη μας έχουν σταμπαρισμένους με τα απανωτά ρεκόρ τιμωρίας του Ολυμπιακού μέχρι πέρυσι και τα διαδοχικά πρόστιμα και τιμωρίες του Παναθηναϊκού τα τρία τελευταία χρόνια).

• Ταμείο λοιπόν: ο Ολυμπιακός έκανε καλύτερη πορεία απ΄ αυτή που μπορούσε, βάσει των απωλειών του κατά τη διάρκεια του μίνι πρωταθλήματος των έξι αγωνιστικών. Στην πραγματικότητα «λίγος» βάσει απόδοσης απέναντι στον αντίπαλο φάνηκε στα δικά μου μάτια μόνο στο ματς της Γερμανίας. Σε κανένα άλλο! Ο Βαλβέρδε υποχρεώθηκε να ψάξει στο βάθος του ρόστερ της πληρέστερης ελληνικής ομάδας για να καλύψει τις απώλειες στη μεσαία γραμμή και τα κατάφερε άψογα στα δύο τελευταία ματς, βγάζοντας άσο από το μανίκι κυρίως με τον Μανιάτη, όμως τα μεγάλα όπλα του Ολυμπιακού σ’ αυτή την πορεία ήταν η αμυντική τετράδα του, οι Τζιμπούρ – Μιραλάς, οι οποίοι μπορούν να αγωνιστούν στο 60% των ομάδων που συνεχίζουν στο Europa League και κυρίως η ποδοσφαιρική ταυτότητά του που χτίζεται από πέρυσι και φαίνεται πιο καθαρά (και με τα ωραία της και με τις αδυναμίες της) στα ευρωπαϊκά παιχνίδια και όχι στα ελληνικά των maximum 50 λεπτών καθαρού χρόνου και των 8-9 παικτών πίσω από τη μπάλα στο 80% των αγώνων.

   

• Επιμένω από την αρχή της σεζόν. Τούτη η περίοδος είναι μεταβατική για τον Ολυμπιακό μετά από το γιγάντιο ρόστερ που δημιούργησε πέρυσι και το οποίο… υπέστη μίνι ξεκαθάρισμα εφέτος. Μεταβατική και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Δεν πρέπει καθόλου να τον ενοχλεί ο αποκλεισμός. Οι παίκτες καλούνται να αντιληφθούν ότι πλέον αγωνίζονται σε μια ομάδα με ισχυρότατο ανταγωνισμό, όπου δίνουν εξετάσεις σε κάθε αγώνα, ο Μαρινάκης να ακούσει τον Βαλβέρδε (ό,τι κι αν πει, ακόμη και ορισμένες λανθασμένες επιλογές να κάνει) και να τον πείσει να μείνει και την επόμενη σεζόν, ο προπονητής να μοχθήσει για να κρατήσει το μέτρο σε μια ομάδα που το χάνει συχνά-πυκνά και μετά από μεγάλες νίκες και μετά από ήττες - γκέλες. Το μέτρο δίνει επιπλέον «κανονάκια» στις ομάδες!

• Και ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει πολλά «κανονάκια» για το εφετινό Europa League, αρκεί να μην το χάσει το μέτρο, να δει πώς μπορεί να βελτιωθεί με μια – δυο κινήσεις στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου (τερματοφύλακας σίγουρα, ίσως καθαρόαιμο «εξάρι» ανάλογα και με τους τραυματισμούς) και να προετοιμαστεί για ωραίες, δυνατές, ποδοσφαιρικές μάχες! Σοβαρά, μεθοδικά, προγραμματισμένα, με κέφι και κίνητρο, σαν να παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ, δίχως κλυδωνισμούς από πιθανές γκέλες στο πρωτάθλημα.

• Θέλετε μια ματιά στους αντιπάλους; Εχουμε και λέμε: από το Τσάμπιονς Λιγκ Βαλένθια, Πόρτο, Βικτόρια Πλζεν, Νάπολι ή Μάντσεστερ Σίτι, Βασιλεία ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Αγιαξ ή Λυών, Λιλ ή Τραμζοσπόρ ή ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Από το Europa League έχουν ήδη προκριθεί οι: ΠΑΟΚ, Ρουμπίν Καζάν, Σταντάρ Λιέγης, Ανόβερο, Αϊντχόφεν, Λέγκια Βαρσοβίας, Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, Στόουκ, Μπεσίκτας, Αθλέτικ Μπιλμπάο, Μέταλιστ, Ατλέτικο Μαδρίτης, Ουντινέζε, Σάλκε, Τβέντε, Μπράγκα. Τις υπόλοιπες θέσεις διεκδικούν οι: Λάτσιο ή Βασλούι, Σάλτσμπουργκ ή Παρί Σεν Ζερμέν, Αούστρια ή Αλκμααρ, Μακάμπι Χάιφα ή ΑΕΚ Λάρνακας ή Στεάουα, Φούλαμ ή Βίσλα Κρακοβίας, Μπέρμιγχαμ ή Μπριζ.

• Όπως αντιλαμβάνεται κάποιος, αν προκριθούν στο Τσάμπιονς Λιγκ οι δύο Μάντσεστερ απόψε («χλωμό» για τη Σίτι, διότι η Νάπολι παίζει με την αδιάφορη Βιγιαρεάλ), αυτές είναι τα «βαριά» ονόματα. Πιθανότατα η πρωτοπόρος της Πρέμιερ Λιγκ θα «μετατεθεί» στο Europa, αλλά αυτό δεν πρέπει να φοβίζει κανέναν, διότι το μυαλό της το έχει περισσότερο στο πρωτάθλημα. Υπάρχουν τέσσερις –πέντε «εύκολες», πολλές στο «50% - 50% και τρεις – τέσσερις που θα ήταν φαβορί απέναντι στους Ερυθρόλευκους (Βαλένθια, Πόρτο, Νάπολι, Λάτσιο). Καμία ανίκητη, όμως, πλην της Μάντσεστερ Σίτι!

Υ.Γ. Δεν νομίζω να υπάρχει έστω ένας φίλος του Παναθηναϊκού που να θεωρεί ότι με αυτό το ρόστερ των 16 παικτών και αυτές τις απώλειες υπήρχε περίπτωση οι Πράσινοι να προκρίνονταν στον όμιλο του Ολυμπιακού. Κατά 90% θα τερμάτιζε τέταρτος και καταϊδρωμένος, κατά 10% τρίτος. Και όχι μόνο αυτό: δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο ο Παναθηναϊκός να βρισκόταν πρώτος αν συμμετείχε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ζήτημα θα ήταν αν βρισκόταν πάνω από τον τέταρτο Ατρόμητο. Αυτή είναι η αλήθεια όσο κι αν πονάει τον οπαδό του Τριφυλλιού.