Τύχη μέσα στη θλίψη

«Κάθε εμπόδιο για καλό» λέει ο σοφός λαός και μέσα στη μεγάλη θλίψη που έχει πέσει στην ισπανική πρωτεύουσα, οι Μαδριδίστας έχουν έναν λόγο να χαμογελούν. Αν κάποιος έχει δώσει σημασία τη συμπεριφορά, τον χαρακτήρα και τον τρόπο που σκέφτεται ο Ζοσέ Μουρίνιο, εύκολα καταλαβαίνει. Από τη στιγμή που το ματς πήγε στα πέναλτι δεν είχα καμία αμφιβολία ότι ο Πορτογάλος θα μείνει στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» και του χρόνου.

«Αν ο σύλλογος και οι παίκτες πιστεύουν ότι μπορώ να προσφέρω κάτι περισσότερο, και ελπίζω να το πιστεύουν, ναι, θα συνεχίσω» ήταν η απάντηση σε ερώτηση μετά το τέλος του αγώνα.

«Αν έχω ένα πράγμα στο κεφάλι μου είναι να κερδίσω με αυτή την ομάδα. Το ότι πήραμε το κύπελλο πέρυσι ήταν σημαντικό για το κλαμπ αλλά και για εμάς, αν καταφέρουμε φέτος να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα θα είναι φανταστικό, όμως θέλουμε περισσότερα. Η αίσθηση που έχω για αυτή την ομάδα είναι πως έχει το περιθώριο να μεγαλώσει, όπως και ο σύλλογος».

Και όταν εννοεί ότι θέλει να κερδίσει δεν εννοεί τίτλους που έχει ήδη κατακτήσει με την Ρεάλ, αλλά την μεγάλη κούπα, αυτή που φέτος δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει, ίσως από δικό του λάθος.

Δεν θέλω να κάνω κριτική σε μεγάλους προπονητές και ειδικά στον Μουρίνιο. Σκέφτομαι «ποιος είμαι εγώ για να κάνω κάτι τέτοιο;» όμως ίσως για πρώτη φορά όσο τον παρακολουθώ, χθες «διαφώνησα» στην προσέγγιση του αγώνα στην παράταση.

Οδηγός θα μπορούσε να είναι ο ημιτελικός του μουντιάλ του 2006, όταν η Ιταλία έπαιξε κόντρα στην γηπεδούχο Γερμανία και το 90λεπτο έληξε 0-0. Ο Λίπι περίμενε στο πρώτο 15λεπτο και στο δεύτερο έριξε ό,τι είχε και έπαιξε φουλ επίθεση αφού ήξερε ότι όταν πάει Γερμανός στα πέναλτι κάτι μεταφυσικό γίνεται και πάντα παίρνει πρόκριση. Θεωρώ ότι ήταν προτιμότερο να ρισκάρει και να πιέσει την άμυνα της Μπάγερν με ταυτόχρονη παρουσία Μπενζεμά και Ιγουαΐν στην περιοχή, παρά να αφήσει το ματς να πάει σε γερμανική ρουλέτα.

Οπως και να 'χει, η Ρεάλ μιμήθηκε την Μπάρτσα και έμεινε Ισπανία και ο Μουρίνιο αν και έφτασε στον ημιτελικό Νο6 σε 8 χρόνια, είδε για δεύτερη φορά τη μπίλια να μην του κάθεται. Συνήθως, όταν λέει ότι θα μείνει, αποχωρεί, όμως τώρα δεν έχει σηκώσει το Champions League. Εκτός συγκλονιστικού απροόοπτου ο πάγκος των Μερένγκες θα είναι Special και από τη νέα σεζόν και αυτό μόνο τύχη μπορεί να είναι για την Βασίλισσα, που θα έχει την ευκαιρία από το καλοκαίρι να χτίσει μία ακόμα πιο δυνατή ομάδα που θα πρωταγωνιστεί σταθερά τα επόμενα χρόνια. Το δέκατο είναι εμμονή για όλους στην Μαδρίτη και ο Ζοσέ θέλει να είναι αυτός που θα το σηκώσει, παρότι πλέον χρειάζεται να περιμένει έναν χρόνο.

Οσον αφορά τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τα είχαμε πει σε προηγούμενο άρθρο μετά τον αγώνα με την Ατλέτικο και όντως ο Πορτογάλος δικαίωσε την άποψη ότι έχει ωριμάσει πολύ ποδοσφαιρικά. Εκεί που η Ρεάλ ήταν κολλημένη με την Χιχόν ήταν αυτός που πέτυχε προς το τέλος το κρίσιμο γκολ, ήταν αυτός που έκρινε το clasico και κόντρα στην Μπάγερν ήταν αυτός που έβαλε δύο γκολ στο πρώτο τέταρτο και είχε δώσει τους Μερένγκες σκορ πρόκρισης αλλά και μαξιλαράκι.

Μετά από 24 σερί επιτυχημένες εκτελέσεις με την Ρεάλ, αστόχησε αυτήν στην ρουλέτα, όπως είχε κάνει και με την Γιουνάιτεντ κόντρα στην Τσέλσι, όμως τώρα έμελλε να το πληρώσει. Λίγος ή άτυχος, ο καθένας μπορεί να βρει επιχειρήματα και για τα δύο, όμως αυτό που δεν χωράει αμφιβολία είναι ότι με τα δικά του γκολ η Ρεάλ είχε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πρόκριση στα πέναλτι.

Οπως είπε ο Μουρίνιο, κάποιος πρέπει να αστοχήσει, και αστοχούν αυτοί που έχουν τα 'αυγά' να εκτελέσουν...