Συγγνώμη παππού&γιαγιά!

Κάποτε το όνειρο των δημοσιογράφων ήταν να γίνουν μέλη της ΕΣΗΕΑ (δλδ της Ενωσης Συντακτών). Μιλάμε για μεγάλο καμάρι. Τότε οι εξετάσεις ήταν δύσκολες και τα νέα μέλη μπαίνανε (σχεδόν) με το σταγονόμετρο. Η συντεχνία προσπαθούσε να είναι ένα κλειστό club. (δεν συμφωνώ, ούτε συμφωνούσα τότε… αλλά δεν είναι αυτό σήμερα το θέμα μου).
Προσωπικά έγινα μέλος μετα από 7 συναπτά χρόνια εργασίας.
Θυμάμαι ότι ήταν γύρω στα τέλη της 10ετίας του ’80.
Μετά από μερικούς μήνες έγιναν έκλογές στο Σωματείο και αδημονούσα να πάω με τον πατέρα μου (τον Αρχέλαο), που ήταν ιδρυτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ, να ψηφίσουμε. Από μικρό με έπαιρνε από το χέρι και πηγαίναμε στα γραφεία της Ενωσης, όπου μου χάϊδευαν το κεφάλι μερικά από τα ιερά τέρατα (εκείνης της εποχής).
Όταν έφτασε λοιπόν η στιγμή που θα πήγαινα μαζί του ως (χαχαχαχαχαχα) ισότιμο μέλος, όπως καταλαβαίνετε ήταν για μένα μεγάλη.
Ξύπνησα λοιπόν πρωί-πρωί και πήγα στο πατρικό μου να τον πάρω να πάμε μαζί. Επινε το καφεδάκι του με τη μάνα μου. Φορούσε τις πυτζάμες του.
-Αντε ρε πατέρα, ακόμα να ετοιμαστείς; τον ρώτησα ανυπομονώντας.
-Για τι πράγμα; μου είπε.
-Ε, δεν θα πάμε να ψηφίσουμε;
-Όχι!
-….. Τί όχι;
-Δεν θάρθω… πήγαινε εσύ!
-Πλάκα μου κάνεις!
-Καθόλου! Δεν θάρθω…
-Μα τι λές;
-Ακου αγόρι μου. Εγώ πια είμαι συνταξιούχος. Ο,τι ήταν να ψηφίσω, το ψήφισα στην δική μου εποχή. Τώρα είναι δική σας εποχή. Δεν μπορώ να επηρρεάζω εγώ το μέλλον σας. Να πάς μόνος σου.
-Μα….
-Δεν έχει μα…. Τέρμα η κουβέντα. Να σου φτιάξει καφέ η μάνα σου;
Εφυγα κτυπώντας εκνευρισμένος την πόρτα.
(Τον άκουσα να γελάει)
Σήμερα… 30+ χρόνια μετά… συγκινούμαι και που το σκέφτομαι.
Το μέλλον το φτιάχνουν αυτοί που έχουν μέλλον. Είναι αποκλειστικά δικιά τους ευθύνη.
Παρακολουθώ εξαιρετικά ενοχλημένος σήμερα τους πολιτικούς να προσεγγίζουν με κάθε τρόπο τους μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους. Με κάθε τρόπο. Με κάθε εμετικό τρόπο… Μεχρι και το κόψιμο (μείωση) των συντάξεων και των επικουρικών ανέβαλαν για μετά… τις εκλογές.
Με απελπισία παρακολουθώ νέους ανθρώπους να’ναι κολλημένοι στα κόμματα. Το βλέπω και τρελλαίνομαι… φαντασθείτε τώρα πόσο κολλημένοι είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Ισως (δεν είμαι σίγουρος) φαντάζονται ότι παραμένουν νέοι, αν γαντζωθούν στο παρελθόν τους… δλδ στην εποχή που ήταν εκείνοι νέοι.
Δεν γίνεται όμως έτσι.
Δεν είναι δυνατόν να υποθηκεύσουν το μέλλον των παιδιών μου (και βέβαιια των δικών σας) άνθρωποι που έχουν λατρεία με τον μακαρίτη τον Ανδρέα Παπανδρέου, ή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ή επειδή φοβούνται τους…κουκουέδες… ή μισούν τους δεξιούς… ή αναπολούν την 21η Απριλίου… ή γιατί ακόμα πιστεύουν ότι ο βουλευτής της περιφέρειας τους θα διορίσει την ανεψούλα τους στο Δημόσιο… (Βάλτε όποια περίπτωση από τις παραπάνω θέλετε).
Δυστυχώς δεν έχουμε καιρό να τους αλλάξουμε γνώμη… άστε που είναι (σχεδόν) απίθανο να τους την αλλάξουμε.
Βλέπετε αυτοί οι άνθρωποι (οι παππούδες και οι γιαγιάδες) δεν έχουν πρόσβαση στο internet. Βλέπουν μόνο τηλεόραση και προσπαθούν να συνθέσουν το χθές με το σήμερα. Με άλλα λόγια: βούτυρο στο ψωμί όλων των κομμάτων…
Μία ψήφος ο 80χρονος, μία ψήφο και ο 18χρονος.
Δημοκρατικό… αλλά τόσο άδικο.
Ισως ναχετε διαβάσει (στο διαδίκτυο) την άποψη που λέει: «Κρύψτε την ταυτότητα της γιαγιάς και του παππού την ημέρα των εκλογών». Δυ-στυ-χώς…επαναλαμβάνω: ΔΥΣΤΥΧΩΣ το προσυπογράφω.
Ναι, ξέρω: Είναι άντιδημοκρατικό… είναι σκληρό… δεν είναι σωστό… όμως είμαι σίγουρος ότι (αν μπορούσαν) ο παππούς και η γιαγιά θα συμφωνούσαν στο τραγούδι της εποχής τους «μια φορά είναι τα νιάτα!»… αντί λοιπόν να τους τουμπάρουν οι πολιτικοί, χίλιες φορές να τους τουμπάρετε εσείς (εμείς). Ας κάνουμε μια Επανάσταση που δεν μπορούν να την εμποδίσουν τα χημικά ή τα γκλόπς.
Αλλωστε…εμείς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο… ξέρουμε ότι άλλο Τούμπα κι άλλο Κωλοτούμπα!
Είτε είμαστε λοιπόν ΠΑΟΚτσίδες, είτε αντίπαλοι…ας γεμίσουμε μια φορά την (εσωτερική μας) Τούμπα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και εντός έδρας, να τους βγάλουμε τ’ άντερα!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

επειδή δεν θέλω να κατεβάσω (τόσο σύντομα) αυτο το post... αλλά ταυτόχρονα θέλω να γράψω για τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο...όσοι/ες έχετε κέφι διαβάστε το άρθρο που ανέβασα στο FB... ΕΔΩ... ή στο προφιλ μου www.facebook.com/mantonaros