ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Η Gina των Baroness στο gazzetta.gr: «Κάθε γυναίκα στο metal πρέπει να μιλάει για ό,τι της συμβαίνει»

Γιάννης Κονταξής 14 Οκτωβρίου 2019 - 20:39

Οι Baroness έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και δεν χάσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Gina για το μουσικό παρελθόν της, το νέο τους δίσκο, το νέο European Tour τους και τη σεξιστική βία. Του Γιάννη Κονταξή.

Ήταν μόλις η πέμπτη ημέρα του Αυγούστου, μια Δευτέρα, όταν μάθαμε ότι οι Baroness θα επισκεφθούν την Ελλάδα για πρώτη φορά. Ναι, είναι αλήθεια πως ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του σκληρού ήχου της εποχής μας θα κάνουν μια στάση στην χώρα μας! Κύματα ενθουσιασμού πλημμύρισαν τα social media, λουόμενοι πετάχτηκαν από τις ξαπλώστρες τους αλαλάζοντας και εκατοντάδες άλλοι άρχισαν να κάνουν από τότε οικονομίες.

Ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά δεν είναι. Οι Baroness μπορεί να μετρούν μόλις 14 χρόνια ζωής, αλλά έχουν καταφέρει να προσφέρουν πολλά ρίγη συγκίνησης στους φίλους του σκληρού ήχου. Αρχής γενομένης από τον πρώτο δίσκο, όλοι μας γίναμε κοινωνοί του ηχοχρώματος και του φωτός που εξέπεμπαν οι Baroness. Πέντε δίσκοι, επτά χρώματα: "Red Album" (2007), "Blue Record" (2009), "Yellow & Green" (2012), "Purple" (2015), "Gold & Grey" (2019).

Making ‘Gold & Grey’ Episode 5 is out now. We talk about the layers of guitar tracks, thinking more openly, and John & Gina recording in one take. We wrap up the episode with our final thoughts on “Borderlines.” Watch the full episode here: https://t.co/XqYEwNH8qY pic.twitter.com/VnNflJBjXl
— Baroness (@YourBaroness) September 19, 2019

Βαδίζοντας με το ένα πόδι στα ηχοτόπια των Isis και με το άλλο στην κληρονομιά των Tool, ήπιαν νερό από την ευλογημένη πηγή των Neurosis, παρουσιάζοντας ένα πιο τραχύ δείγμα του magnum opus της μπάντας “Yellow & Green” στους δυο πρώτους δίσκους “Red”, “Blue”. Κάθε νότα και κάθε πινελιά του σαγωνοπεσιματικού artwork του John Baizley, είναι μέρος του ταξιδιού των Baroness στον χρόνο! Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και αφιερώστε κάμποση ώρα στο να κοιτάτε με λεπτομέρεια το artwork του συγκροτήματος. Εκτός και αν θεωρείτε τυχαίο το γεγονός ότι συγκροτήματα όπως οι Kvelertak, Kylesa, Pig Destroyer, Skeletonwitch, Torche, Vitamin X και κάμποσα ακόμα του έχουν εμπιστευτεί την εικόνα τους. Ή μήπως νομίζετε ότι τα riffs που γράφει, δεν έχουν άμεση σχέση και με το... πολύχρωμο ταμπεραμέντο του;

Δίνοντας μοναδικές εμφανίσεις επί σκηνής, κατάφεραν τον μουσικό πλανήτη να υποκλιθεί μπρος τους, ενώ το “Purple” του 2015 ετοίμασε το έδαφος για το φετινό “Gold & Grey” που για αρκετούς μουσικοκριτικούς βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για δίσκος της χρονιάς. Αποθεωτικές κριτικές, εξώφυλλα στα σημαντικότερα μουσικά περιοδικά του πλανήτη (όπως τα "Kerrang", "Visions", "Revolver" και "Decibel"), ατέλειωτες περιοδείες, χιλιάδες fans, απίθανη καταξίωση.

Για πρώτη φορά λοιπόν, το βράδυ του Σαββάτου, της 19ης Οκτώβρη θα απολαύσουμε στο Gagarin 205, τους Baroness! Αυτή είναι η άχαστη συναυλία της χρονιάς!

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Baroness (@yourbaroness) στις 14 Οκτ, 2019 στις 6:27 πμ PDT

Το Gazzetta επικοινώνησε με την Gina Gleason, μία εκ των κιθαριστριών του συγκροτήματος, μίλησε μαζί της για το νέο δίσκο και την επερχόμενη συναυλία στην Αθήνα.

Αυτή τη στιγμή (σ.σ. η συνέντευξη έγινε την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου) που μιλάμε, λογικά θα είστε στο Δουβλίνο.

Ω ναι, είμαστε στο Δουβλίνο και είναι πολύ ωραία.

Υπάρχει κάτι εκεί που να σου θυμίζει τις ΗΠΑ;

Όλοι οι Ιρλανδοί! (γέλια)

Και τώρα λοιπόν είστε στο Δουβλίνο και έχετε μπροστά σας μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία σε πολλές πόλεις και χώρες. Είσαι έτοιμη να ζήσεις αυτή την εμπειρία;

Έχω ξανακάνει tour στην Ευρώπη και με άλλες μπάντες, αλλά και με τους Baroness, όταν πρωτοήρθα στο συγκρότημα και είχαμε παίξει σε αρκετά φεστιβάλ. Τώρα θα επισκεφτούμε και πόλεις που δεν είχαμε πάει την προηγούμενη φορά. Για παράδειγμα, σήμερα στο Δουβλίνο θα είναι σίγουρα μια συναρπαστική βραδιά, ενώ περιμένουμε με ανυπομονησία τη συναυλία στην Αθήνα.

Μέχρι τώρα, έχεις μια αρκετά εκπληκτική πορεία στην μουσική. Έχεις συνεργαστεί με τιτάνες όπως ο Carlos Santana, ο John Anderson και ο Jello Biafra, έχεις συνεργαστεί και με το Cirque du Soleil και τώρα είσαι στους Baroness. Πώς το έκανες όλο αυτό;

Το μόνο που ήθελα πάντα, ήταν να παίζω. Δεν ήμουν ποτέ της λογικής «πρέπει να κάνω και αυτό, πρέπει να κάνω και εκείνο». Ήθελα απλώς να παίζω. Έτσι πρέπει να είναι η κουλτούρα ενός ροκ μουσικού. Μου αρέσει πολύ η κιθάρα και ήθελα να παίζω χωρίς να βάλω όρια στο τι θα κάνω. Μπορεί να φαίνεται περίεργο το ότι έπαιζα στο Cirque du Soleil, αλλά πριν ενταχθώ εκεί, δεν ήξερα τι είναι ακριβώς. Το θεώρησα μια ευκαιρία για να παίζω κιθάρα και να εξελιχθώ. Και με βοήθησε πάρα πολύ για αυτό και σας συμβουλεύω να είστε πάντα ανοιχτόμυαλοι και να δοκιμάζετε νέα πράγματα γιατί θα εκπλαγείτε από αυτά που θα ανακαλύψετε.

Έχεις παίξει επίσης και σε δύο tribute μπάντες, τις Misstallica και τις Queen Diamond, που εκτός από γαμάτα ονόματα, ακούγονται και πολύ ενδιαφέροντα projects. Υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα τραγούδια των Metallica και του King Diamond που να μιλάνε στην ψυχή σου;

Μου αρέσουν ΌΛΑ τα Mercyful Fate, ιδίως τα πρώτα που είναι πιο ακατέργαστα και έχουν μία, ας το πούμε, πιο punk αισθητική. Αλλά μου αρέσουν ακόμα περισσότερο το “Them” και το “Abigail” από την solo καριέρα του King Diamond. Από τους Metallica, τρελαίνομαι με το “Kill 'em All” που είναι πιο «βρώμικο», πιο thrash και με πιο «καινοτόμα» παραγωγή.

Ο Πιτερ Ανταμς ήταν με το συγκρότημα κοντά στη δεκαετία και συνέδεσε το όνομά του με το πέρασμα της μπάντας από το underground σε πιο μεγάλα ακροατήρια. Από τη στιγμή που πήρες τη θέση του στο συγκρότημα, ένιωσες ποτέ ότι «πρέπει» να αποδείξεις κάτι;

Όχι, καθόλου. Ποτέ δεν ένιωσα έτσι, κανένας δεν με έκανε να νιώσω έτσι. Πρέπει πάντα να είσαι ο εαυτός σου και να κάνει το καλύτερο που μπορείς. Αφοσιώθηκα στη μουσική, στο να μάθω τα μέρη που αντιστοιχούσαν και να γίνω μέρος όλων όσων αντιπροσωπεύουν οι Baroness. Είναι μεγάλο στοίχημα για εμένα αφενός να εξελιχθώ μέσα από τους Baroness και αφετέρου να εξελίξω τους Baroness.

Οι Baroness επανήλθαν φέτος με έναν διπλό δίσκο, επτά χρόνια μετά το “Yellow and Green”. Δεν είναι και μια τόσο συνηθισμένη κίνηση να βγάζει ένα συγκρότημα διπλό δίσκο το 2019, λες και ήμαστε στα '70s που κάτι τέτοιο θα ήταν κάτι συνηθισμένο. Για πολλούς ακροατές μάλιστα, οι διπλοί δίσκοι είναι μία υπερβολή. Πώς και πήρατε μια τέτοια απόφαση και πόσο δύσκολο ήταν να την υλοποιήσετε;

Δεν είχαμε αποφασίσει από την αρχή ότι θα βγάλουμε έναν διπλό δίσκο. Απλώς μπήκαμε στο στούντιο να γράψουμε μουσική και δεν περιορίσαμε ούτε στο ελάχιστο τη δημιουργικότητά μας. Το κλίμα ήταν εξαιρετικό, οι ιδέες πολλές και αρχίσαμε να γράφουμε. Δεν είχαμε κάποιο σχέδιο για ένα... γιγανταίο άλμπουμ με ιντερλούδια, παύσεις, εναλλαγές και λοιπά τέτοια κόλπα. Μας βγήκε πολύ φυσικά όλο αυτό που ακούτε στο δίσκο. Και ναι, έχεις δίκιο που αναφέρεις τα '70s γιατί έχει μια τέτοια αισθητική ο δίσκος, να αφήσουμε δηλαδή τον εαυτό μας να δημιουργήσει και να μην έχεις το άγχος του χρόνου.

Στο “Gold & Grey” είναι εμφανές ότι έχετε πάρει μια απόσταση από το heavy παρελθόν σας. Ιδίως αν αναλογιστούμε πως στο “Purple” υπήρχαν παντού αναφορές στους Mastodon. Τώρα, με το νέο σας δίσκο φαίνεται σαν να πλησιάζετε περισσότερο προς ένα πιο indie κοινό και να ανακαλύπτετε νέες πτυχές του εαυτού σας. Μήπως μπαίνετε σε μια νέα εποχή;

Βασικά, ελπίζουμε να φέρουμε νέο κοινό στις συναυλίες μας και στην «οικογένειά» μας. Να γνωριστούμε με κόσμο που δεν μας είχε ξανακούσει και θα μας δει πρώτη φορά live. Πάντα είναι καλοδεχούμενος αυτός ο κόσμος. Άλλωστε, τον δίσκο δεν τον κάναμε με σκοπό να βρούμε νέο κοινό, αλλά απλώς γιατί πιέσαμε τους εαυτούς μας να ανακαλύψουμε νέους μουσικούς δρόμους. Και σίγουρα έτσι θα πράττουμε από εδώ και πέρα, προσπαθώντας πάντα να δημιουργούμε κάτι καινούριο. Είμαστε ένα συγκρότημα που συνεχώς εξελίσσεται, από δίσκο σε δίσκο, και έτσι θέλουμε να συνεχίσουμε. Δεν σταματάμε ποτέ, ούτε ατομικά ούτε συλλογικά, να ανακαλύπτουμε πράγματα που μας αρέσουν.

Η rock και metal σκηνή είναι ένας χώρος που κυριαρχούν οι άντρες. Δυστυχώς, τα τελευταία τρία χρόνια, συνέχεια μαθαίνουμε για περιστατικά σεξιστικής βίας από άντρες προς γυναίκες μουσικούς ή προς τις συντρόφους τους. Εσύ, έχεις δεχτεί ποτέ κάποιου είδους «περίεργη» συμπεριφορά ως γυναίκα;

Αυτή είναι μια αρκετά περίπλοκη ερώτηση και δεν έχουμε πολύ χρόνο. Θα πω απλώς ότι η κάθε γυναίκα έχει τις δικές της εμπειρίες και πρέπει να νιώθει άνετα να μιλάει για αυτές. Πρέπει να ανοίγεται και να μην τα κρατάει για τον εαυτό της. Όταν συμβαίνει κάτι τόσο τρομερό, δεν πρέπει να το κρύβουμε.

Και μια τελευταία ερώτηση. Τι να περιμένουμε να δούμε στη συναυλία σας;

Όποιος μας έχει ξαναδεί, να είναι σίγουρος ότι θα δει κάτι εντελώς διαφορετικό. Όποιος μας δει για πρώτη φορά, θα του μείνουμε αξέχαστοι!