Ελα μωρέ, με τους μπετατζήδες...

Το φιλικό ματσάκι της Εθνικής με τη Νιγηρία στο εξωτικό Σάο Κάρλος ήταν τελικώς πάρα πολύ χρήσιμο. Όχι μόνο βοήθησε την καταφανώς ανέτοιμη ελληνική ομάδα να βρει ρυθμό λίγες μέρες πριν το τζάμπολ του Προολυμπιακού τουρνουά, αλλά υπενθύμισε μία «λεπτομέρεια» την οποία τείνουμε να ξεχνάμε.

Υπάρχουν και άλλες ομάδες στη διοργάνωση.

Στο ημερολόγιο προσφορών της vistabet κάθε μέρα μια νέα προσφορά

Τίποτα δεν με εξοργίζει τόσο, όσο ο νεολληνικός ξερολισμός που συνδυάζεται με την απαξίωση των αντιπάλων. Το «έλα μωρέ…».

Στο μπάσκετ, αυτή η τακτική συμπυκνώνεται στον βλακώδη αφορισμό που όλοι έχετε διαβάσει και αρκετοί έχετε ξεστομίσει: «Ελα μωρέ, μόνο πέντε-έξι χώρες ασχολούνται σοβαρά με το μπάσκετ».

Θυμάστε τι έλεγαν οι λογής λογής σοφοί τις μέρες του Ευρωμπάσκετ; Καφενείο η FYROM, καπηλειό η Κροατία, ψαράδες οι Φινλανδοί, λαθρομετανάστες οι Βόσνιοι, παιδιά των φαναριών οι Γεωργιανοί.

Στο τέλος έβγαλαν ανύπαρκτη και τη Σερβία, μόνο και μόνο επειδή την κατατρόπωσε η Εθνική μας. Τη Σερβία του Ιβκοβιτς, του Κρστιτς και του Τεόντοσιτς! Ντροπής πράγματα.

Όχι, φίλοι μου. Το μπάσκετ μπορεί να μην έχει την αδηφάγο δυναμική του ποδοσφαίρου, αλλά παραμένει το δεύτερο σε ανάπτυξη άθλημα και καλλιεργείται συστηματικά από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης (και πάρα πολλές από τον υπόλοιπο πλανήτη).

Απλώς, άλλοι το καλλιεργούν με επιτυχία και άλλοι όχι. Δεν έχουν όλοι το ίδιο ταλέντο στη …γεωργία.

Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε κανείς εύκολα να απαξιώσει αμέτρητες χώρες που είναι βυθισμένες στη μετριότητα. Ελα μωρέ, με το καφενείο την Πολωνία. Ελα μωρέ, με το καφενείο τη Σλοβενία. Ελα μωρέ, με το καφενείο τη Νορβηγία. Ελα μωρέ, με το καφενείο την Αυστρία. Ελα μωρέ, με το καφενείο το Βέλγιο.

Σημαίνει η μετριότητά τους ότι …δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο; Όχι δα. Ούτε για αστείο.

Καλό ή καλούτσικο μπάσκετ παίζεται όχι μόνο στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Τουρκία, τη Ρωσία και τη Σερβία, αλλά και στην Ιταλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Λιθουανία, στην Κροατία, στην Πολωνία, στο Μοντενέγκρο, στο Ισραήλ, στη Λεττονία, στη Σλοβενία, στην Τσεχία, στη Βουλγαρία, στη Γεωργία, στη FYROM, στη Σλοβακία, στην Ουκρανία, στην Κύπρο, στην Πορτογαλία, στη Βρετανία, στο Βέλγιο, στη Βοσνία, στη Φινλανδία, παντού.

Και στη Μαύρη Αφρική. Και στους Αντίποδες. Και στην Καραϊβική. Και στην Απω Ανατολή. Και στις αραβικές χώρες.

Υπάρχουν φυσικά υπερδυνάμεις, υπάρχουν μνηστήρες, υπάρχουν μικρομεσαίοι, υπάρχουν ανερχόμενοι, υπάρχουν παρηκμασμένοι, υπάρχουν διάττοντες, υπάρχουν και παρίες. Όπως και στο ποδόσφαιρο.

Η Εθνική Νιγηρίας που αντιμετώπισε την ελληνική χθες στη Βραζιλία, για μπάσκετ μιλάμε τώρα, είναι μία από τις καλύτερες αφρικανικές ομάδες που έχω δει. Ισως επειδή είναι εξ ολοκλήρου (ή σχεδόν) αμερικανοθρεμμένη.

Στη ραχοκοκκαλιά της βρίσκουμε τον βασικό στους Χόρνετς της Νέας Ορλεάνης Αλ-Φαρούκ Αμίνου, τους επιπέδου ΝΒΑ σέντερ Άικ Ντιόγκου και Ολουμίντε Ογιεντέζι, κάποια κολεγιόπαιδα από αμερικάνικα σχολεία, αλλά και αρκετούς επαγγελματίες από την Ευρώπη.

Ο εξαιρετικός φόργουορντ Ακινγκμπάλα, της Νανσύ και παρ’ολίγον του Ολυμπιακού, δεν χώρεσε στην ομάδα.

Πρόκειται για μία ομάδα εξαιρετικά αθλητική, που όμως ξέρει και (γρήγορο, ελκυστικό) μπάσκετ. Οι δικοί μας χόρτασαν από τάπες και καρφώματα.

Κάθε φορά που η μπάλα έφτανε στο «ζωγραφιστό» της ελληνικής άμυνας, κατέληγε στο καλάθι. Μόλις στο τελευταίο πεντάλεπτο κατόρθωσε η ελληνική ομάδα να προσπεράσει και να εξασφαλίσει τη νίκη.

Θα προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες η Νιγηρία; Μάλλον όχι. Θα είναι εύκολη λεία για τους αντιπάλους της; Μου φαίνεται απίθανο.

Δεν θα εκπλαγώ αν κατατροπώσει την οικοδέσποινα Βενεζουέλα (του καταπληκτικού Γκρέιβις Βάσκες) στο πρώτο της παιχνίδι. Εάν το διαπράξει, ενδέχεται να βρεθεί ξανά αντιμέτωπη με την Ελλάδα.

Προσπαθώ να πω ότι όλοι οι αγώνες κρύβουν σκοπέλους. Οσοι έζησαν την αναμέτρηση της Εθνικής με το Κατάρ, στο ξεκίνημα του Μουντομπάσκετ 2006, καταλαβαίνουν ότι η πρεμιέρα του Προολυμπιακού τουρνουά (Ελλάδα-Ιορδανία) δεν θα είναι απαραίτητα περίπατος στο πάρκο.

Δύο μέρες μετά, θα περιμένει τον Ηλία Ζούρο και τους διεθνείς μας ένας αντίπαλος που μας έχει άχτι, διότι θεωρεί ότι …χειρουργήθηκε από τη διαιτησία πρόπερσι στην Άγκυρα.

Το Πουέρτο Ρίκο έχει στις τάξεις του τον μοναδικό ΝΒΑ-er γκαρντ της διοργάνωσης (Μπαρέα), τον περπατημένο Αρόγιο, τους «κύκλωπες» των 2μ20 Ράμος και Σαντιάγο, τον δυναμικό Μπάλκμαν και έναν πυρήνα έμπειρων παικτών που παίζουν μαζί εδώ και χρόνια. Ο ατίθασος Αγιούσο έφυγε κλωτσηδόν, ενώ ο σκόρερ Βασάγιο είναι τραυματίας.

Η Δομινικανή Δημοκρατία, γελάστε όσο θέλετε εσείς που νομίζετε ότι αποτελείται από αλιείς μαργαριταριών, έχει στον πάγκο της έναν από τους κορυφαίους προπονητές του πλανήτη, τον πρωταθλητή του φετινού NCAA, Τζον Καλιπάρι. Ναι, ναι, αυτόν τον Καλιπάρι! Του Κεντάκυ.

Στη ρακέτα τους δεσπόζει ο Αλ Χόρφορντ των Ατλάντα Χοκς, όχι μία αλλά δύο φορές Ολ-Σταρ στο ΝΒΑ. Είχε προσκληθεί και ο Τσάρλι Βιλανουέβα των Πίστονς, αλλά κόπηκε, αφού ο Καλιπάρι δεν ανέχεται τεμπέληδες. Ο Μεχία της ΤΣΣΚΑ αποκλείστηκε λόγω προβλημάτων με το διαβατήριό του.

Όπως και το Πουέρτο Ρίκο και η Βενεζουέλα, οι Δομινικανοί μπαίνουν στο Προολυμπιακό ζεστοί, αφού έπαιζαν μέχρι την περασμένη Κυριακή στο «Σεντρομπάσκετ».

Μάλιστα η ομάδα του Καλιπάρι κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, με θρίαμβο επί των Πορτορικάνων μέσα στο Σαν Χουάν. Εάν παίξουν με καμία FYROM στο «χιαστί» του Προολυμπιακού τουρνουά, θα βρεθούν σε τροχιά πρόκρισης.

Το γνώριμο περιβάλλον της Λατινικής Αμερικής θα είναι πρόσθετο πλεονέκτημα για τις ομάδες της. Αν κρίνω από τα πρώταδείγματα γραφής και από τα βαριά σαν μολύβι πόδια των Ελλήνων διεθνών, οι Ευρωπαίοι θα αργήσουν να προσαρμοστούν. Το ίδιο ισχύει και για τους Νεοζηλανδούς, οι οποίοι όμως ξέρουν να τιμωρούν όποιον τους θεωρεί παρακατιανούς.

Tην γκρουπ των διεκδικητών συμπληρώνουν οι ομάδες που μοιράστηκαν τις θέσεις 3-5 στο περυσινό Ευρωμπάσκετ. Σεσημασμένοι άμπαλοι και αυτοί.

Η Ρωσία του Μπλατ ποντάρει στην …ΤΣΣΚΑ (Κιριλένκο, Χριάπα, Σβεντ, Κάουν, Πανκρασόφ, αλλά όχι Βοροντσέβιτς) αλλά και στον σέντερ-δυναμίτη Μαζγκόφ που καταπίνει τους δικούς μας για πρωινό τρία καλοκαίρια σερί.

Η FYROM κατεβάζει απαράλλαχτη την περυσινή ομάδα, αλλά με τον ΜακΚάλεμπ καταπονημένο λόγω Σιένα. Η αυτοπεποίθησή της βρίσκεται στη στρατόσφαιρα και οι γείτονες νομίζουν ότι έπιασαν τον παπά από τα αχαμνά.

Οι Λιθουανοί έχουν ξανά (ευλογία και κατάρα) τον Λίνας Κλέιζα, ο οποίος απουσίασε λόγω τραυματισμού από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Αλλά και τους Γιασικεβίτσιους, Βαλανσιούνας, Σονγκάιλα, Ματσιούλις, Γιανκούνας, Πότσιους, Καλνιέτις. Με την ίδια, περίπου, σύνθεση κατέκτησε παγκόσμιο μετάλλιο το 2010.

Καλά που υπάρχουν κάτι Κορέες και κάτι Ανγκόλες και κάτι Ιορδανίες και θα έχουν να λένε οι παντογνώστες για μπυραρίες και για άμπαλους μπετατζήδες…