Έλα, πες την αλήθεια… Ζήλεψες! Πολύ!

Έλα, πες την αλήθεια… Ζήλεψες! Πολύ!

Έλα, πες την αλήθεια… Ζήλεψες! Πολύ!
Ο Θανάσης Ασπρούλιας και ο Σπύρος Καβαλιεράτος γράφουν για τη... ζήλια που προκάλεσε η παρουσία του κόσμου του Παναθηναϊκού και τους εφιάλτες που βλέπει ο Ναβάρο με τον Μάικ Μπράμος.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Ισως θα περιμένατε να διαβάσετε κάτι αγωνιστικό, για τα τρικ του Πεδουλάκη, που στην φάση όπου ο Διαμαντίδης ευστόχησε στο τρίποντο έδειξε αντανακλαστικά μεγάλου κόουτς, αφήνοντας άναυδο τον Πασκουάλ. Για την μεγαλειώδη εμφάνιση του Μάικ Μπράμος, για τον Δημήτρη Διαμαντίδη, που καθιστά την ελληνική γλώσσα ελάχιστη να του δομήσει το λεκτικό προφίλ. Με δεδομένο όμως, ότι το μεγαλύτερο βήμα θα γίνει την Πέμπτη και τούτη την ώρα οι θριαμβολογίες δεν ωφελούν σε τίποτα, θα πιαστώ από τη φιγούρα του συμπαθέστατου ανθρώπου που βρήκε μία άνετη θέση στις πολυθρόνες του ΟΑΚΑ, τη στιγμή που αν υπήρχε μαύρη αγορά, ένα εισιτήριο για τον αγώνα θα μπορούσε να αγγίξει διαστημική τιμή.

Προφανώς και οι περισσότεροι από εσάς δεν ξέρετε ποιος είναι… Δεν πρόκειται άλλωστε για ένα προβεβλημένο στέλεχος. Το όνομά του είναι Ντιέγκο Γκιγέν και το Μαρούσι παρέστη ως εκπρόσωπος της διοίκησης της Ευρωλίγκα. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό παιδί, που δεν έχει δώσει δικαιώματα κριτικής μέχρι τούδε… Εντούτοις, στο ΟΑΚΑ, παρέστη κατόπιν της πρόσκλησης του προέδρου του τριφυλλιού εις ένδειξη καλής θέλησης μετά την επεισοδιακή προηγούμενη εβδομάδα, με τις καταγγελίες της ΤΣΣΚΑ, με τις φοβίες της Μπαρτσελόνα, με το πρόστιμο μαμούθ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δικαίως τιμωρήθηκε ο Παναθηναϊκός, αλλά αν ήμουν στη θέση του Ντιέγκο απόψε και φέρνοντας στο μυαλό μου την (όχι εντελώς άστοχη) ανακοίνωση της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, θα προβληματιζόμουν. Η μάλλον θα γελούσα. Ελα Ντιέγκο, πες την αλήθεια… Ζήλεψες! Ετσι δεν είναι; Ζήλεψες βλέποντας τόσες χιλιάδες κόσμου συγκεντρωμένο σε ένα γήπεδο μπάσκετ για τη δική σου διοργάνωση, απολαμβάνοντας μία εικόνα που δεν στη προσφέρει καμία άλλη ομάδα στην Ευρώπη…

 

Ζήλεψες, που οι ..απολίτιστοι Ελληνες, παρότι για ακόμα μία φορά δεν τηρήθηκε κανείς κανόνας ασφάλειας, έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν τέτοια ατμόσφαιρα, χωρίς να επιβεβαιώσουν την (επαναλαμβάνω, όχι τελείως άστοχη) ανακοίνωση της ΤΣΣΚΑ.

Εδώ βέβαια θα αφήσω ένα κενό, διότι στο φινάλε του αγώνα είδα τον Πεδουλάκη να κατευθύνεται προς τον πάγκο της Μπαρτσελόνα μιλώντας προς τον κόσμο, και υποθέτω ότι μπορεί σε εκείνο το σημείο να συνέβη κάτι άσχημο. Αλλά, πταίσμα!

Ζήλεψες που οι Ελληνες της κρίσης, διακατέχονται από το περίφημο σύνθημα της δικής σου διοργάνωσης: Devotion!

Ζήλεψες που είδες ακόμα μία ελληνική ομάδα να φωνάζει ότι τα χρήματα (μόνο) τελικά δε φέρνουν την επιτυχία, δείχνοντας για ακόμα μία φορά, ότι πέραν των μπάτζετ, η Ελλάδα διδάσκει πως στον αθλητισμό, υπάρχει μυαλό, ψυχή και καρδιά. Κάτι που μάλλον στερούνται οι ομάδες της χώρας σου, έστω κι αν συγκριτικά με τις ελληνικές, απέχουν έτη φωτός σε θέματα οργάνωσης, συμμετέχοντας σε ένα πρωτάθλημα που κινείται σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν σε σχέση με το ελληνικό. Πιο προηγμένο, πιο όμορφο, πιο άρτιο…

Ζήλεψες και μόνο στη σκέψη ότι στο τέλος της φετινής σεζόν, και πάλι, μία ελληνική ομάδα θα ανέβει στο πόντιουμ και θα ακούσει το We are the Champions. Πες την αλήθεια. Δεν το περίμενες ότι αυτή τη χρονική στιγμή θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο… 2011: Παναθηναϊκός, 2012 Ολυμπιακός 2013 Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός.

Ζήλεψες όταν διαπίστωσες, ότι ακομα και στο σπίτι τους οι Ελληνες μπορούν να μην είναι οι Ούνοι που τους καταδικάζουν όλοι οι Ευρωπαίοι, κάτι για το οποίο βεβαίως δεν ευθύνονται οι Ευρωπαίοι, αλλά οι Ελληνες που όταν αισθάνονται ότι κινούνται σε επίπεδα πλήρους ανομίας, φέρονται σαν Ούνοι και κρετίνοι.

Κι εν κατακλείδι: Αισθάνθηκες στενάχωρα που ηττήθηκε η ομάδα της χώρας σου, αλλά αισθάνθηκες περήφανος που αυτή η ομάδα αγωνίζεται στη δική σου διοργάνωση…

Ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις… Πάντα φιλικά!

Υ.Γ. Φίλοι μπασκετικοί: Ας μην τρελαινόμαστε όμως… Ολοι ξέρουμε ότι ο κρετινισμός μας μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Είναι από τα βράδια, όπου όλοι αισθανόμαστε υπερήφανοι. Αλλά πόσο κοντά είναι η ημέρα που θα αισθανθούμε ντροπή και πόσο μακριά είναι το χθες, που μας προκάλεσε αηδία; Ας μη γελιόμαστε, το μπάσκετ δεν έχει προσπαθήσει καν να αποβάλλει τους σιχαμένους από το περιβάλλον του. Απλά υπάρχουν κάποιες μέρες που ισχύει ότι το συμφέρον της ομάδα είναι μεγαλύτερο από τον κρετινισμό μας!

Υ.Γ. 2 Φίλοι μπασκετικοί: Η διαφορά μας με το κλωτσοσκούφι της Σούπερ Λίγκας είναι μία και μοναδική… Απλά οι ομάδες μας υπό όλες τις συνθήκες μέχρι σήμερα εξακολουθούν να είναι οι καλύτερες της Ευρώπης και εντός αγωνιστικού χώρου, εμείς διδάσκουμε και οι υπόλοιποι μας ακολουθούν. Είτε στον πάγκο είναι ο Ζοτς και ο Ντούντα, είτε ο Μπαρτζώκας και ο Αρτζι.

Υ.Γ. 3 Εύχομαι με όλη μου την ψυχή, την Τετάρτη ο Ολυμπιακός και την Πέμπτη ο Παναθηναϊκός να κάνουν τη μία νίκη που τους λείπει και η Ελλάδα να ξεσηκωθεί. Το timing είναι ιδανικό. Τετάρτη πρωί, ο ΟΠΑΠ θα ανακοινώσει την ανανέωση της χορηγίας του στη Σούπερ Λίγκα, ύψους 13 εκ. ευρώ ετησίως. Αντε παιδιά, σε καλή μεριά. Και ξέρετε εσείς τι θα τα κάνετε.

Υ.Γ. 4 Περισσότερο από τον Τσάβι Πασκουάλ πάντως, το βράδυ της Τρίτης στεναχωρήθηκε μία ψυχή που υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να πανηγυρίζει. Ο Πάμπλο Λάσο, που χωρίς να το γνωρίζω βεβαίως, βάζω στοίχημα ότι δε θέλει ποτέ να συναντήσει τον Παναθηναϊκό στο Φάιναλ Φορ του Λονδίνου και θα έδινε τα πάντα για να βρει την Μπαρτσελόνα μπροστά του.

Υ.Γ. 5 Ο Αντε Τόμιτς είναι ένας εξαιρετικός σέντερ, μέχρι τη στιγμή όμως, που θα κληθεί να σκοράρει στο κρίσιμο σημείο. Δεν είναι πρόβλημα δικό του. Η Κροατία ψάχνει εδώ και χρόνια τον παίκτη που θα βγάλει ψυχή και προσωπικότητα όταν η μπάλα καίει.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Ο Διαμαντίδης... αλλά και ο Μπράμος!

Η μπασκετική λογική πήγε περίπατο γιατί τις νίκες δεν τις δίνουν μόνο τα συστήματα και οι τακτικές. Χρειάζεται και ψυχή και καρδιά. Και μέχρι τώρα στη σειρά του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα, η καρδιά έχει χρώμα πράσινο.

Ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε στη ζώνη του Πασκουάλ στο δεύτερο ημίχρονο. Ο προπονητής της Μπάρτσα έκανε κίνηση ματ, τη μάχη του πάγκου δεν την έχασε τούτη τη φορά. Ο Πεδουλάκης δεν είχε απάντηση στη σπαζοκεφαλιά του αντίπαλου προπονητή και οι Καταλανοί έδειχναν ότι θα κάνουν το δικό τους μπρέικ στο ΟΑΚΑ. Μόνο που δεν φτάνει η άμυνα, δεν φτάνει η ζώνη, για να πετύχει μια ομάδα το στόχο της. Χρειάζεται και παίκτες ικανούς να γράψουν την ιστορία.

Ε, για άλλη μια φορά οι παίκτες που έγραψαν την ιστορία ήταν στον Παναθηναϊκό. Πρώτος απ' όλους ο σπουδαίος Μάικ Μπράμος, κορυφαίος της ομάδας του σε άμυνα και επίθεση για δεύτερο συνεχόμενο ματς. Ο Ναβάρο βλέπει... εφιάλτες με τον Ελληνα γκαρντ. Και φυσικά ο Δημήτρης Διαμαντίδης, που επί της ουσίας πέτυχε και πάλι το καλάθι της νίκης. Με λίγη δόση τύχης τούτη τη φορά, αφού το τρίποντο που έβαλε ένα λεπτό πριν από τη λήξη μπήκε με τη βοήθεια του ταμπλό... Λίγο πριν, είχε δώσει εκ νέου προβάδισμα ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, ενώ σημαντικό ότι και το κάρφωμα του Λάσμε, που μετά από ασίστ του Μασιούλις είχε φέρει τη διαφορά στους 2.

όΌσο για την Μπαρτσελόνα; Εχει δύο γεννημένους νικητές, αλλά οι υπόλοιποι είναι μόνο λόγια. Ο Τόμιτς για παράδειγμα επιβεβαίωσε ότι η νέα γενιά παικτών από την Κροατία δεν είναι για τα δύσκολα. Έχασε δύο κρίσιμες βολές... Στην επόμενη επίθεση της Μπάρτσα, ο γίγαντας Σάδα βρέθηκε δύο φορές μόνος του. Ούτε καν κοίταξε το καλάθι. Έψαξε για πάσα. Ο Λόρμπεκ, ο Χουέρτας αγνοούνται. Αναγκαστικά ο Ναβάρο και ο Γιασικεβίτσιους έπρεπε να πάρουν την ευθύνη. Αστόχησαν όπως και στο δεύτερο παιχνίδι στη Βαρκελώνη. Χρειάζεται και καρδιά, αλλά και τύχη. Και ο Παναθηναϊκός την έχει ως τώρα. Ο Γιασικεβίτσιους και στα δύο παιχνίδια είχε την ευκαιρία να αλλάξει την ιστορία της σειράς. Δεν τα κατάφερε. Όπως και να έχει, έχουμε ζήσει ήδη τρία θρίλερ, τρία ματς που έχουν κριθεί στο τελευταίο σουτ. Μέχρι τώρα, ο παίκτης-κλειδί είναι ο Διαμαντίδης που γέρνει την πλάστιγγα υπέρ του Παναθηναϊκού.

Προσοχή, όμως. Το 2-1 έγινε, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν προκρίθηκε. Και τα τρία παιχνίδια κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, στο σουτ. Το πιθανότερο είναι να συμβεί το ίδιο και την Πέμπτη. Και ήδη η Μπαρτσελόνα βρήκε ένα αδύνατο σημείο των πράσινων... Η ζώνη δυσκόλεψε τον Παναθηναϊκό, που πέτυχε 27 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο...Λογικά, στον τέταρτο αγώνα της σειράς οι Καταλανοί θα καταφύγουν πιο νωρίς στη λύση της ζώνης. Αν βρει λύσεις ο Παναθηναϊκός, το 3-1 είναι σίγουρο. Αλλιώς θα ζήσουμε άλλο ένα θρίλερ.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος
Ασπρούλιας - Καβαλιεράτος

Εντελώς τυχαία η γνωριμία τους ξεκίνησε μέσα από τις διαχωριστικές γραμμές που τους επέβαλλαν το πράσινο και το κόκκινο χρώμα. Ο ένας ως αθλητής των τμημάτων του Παναθηναϊκού κι ο άλλος ως σούπερ σταρ της ερυθρόλευκης και ταπεινής Δραπετσώνας... Τους ένωναν οι διόπτρες που φορούσαν αμφότεροι, τους χωρίζουν πολλά και κυρίως το μείζον αναπάντητο ερώτημα: Ποια ήταν καλύτερη ομάδα, το παιδικό του Παναθηναϊκού, ή της Δραπετσώνας... Ο ένας ακόμα έχει να λέει για τη νίκη μέσα στον Τάφο του Ινδού και τις διαδοχικές 30άρες που σκόραρε με το αριστερό χέρι του... Ο άλλος, αντιπαραθέτει τις πολλαπλές συμμετοχές του Παναθηναϊκού σε τελικές φάσεις πανελληνίων πρωταθλημάτων Παίδων κι Εφήβων.

Εξυπηρετούν το μοντέλο μίας σχέσης την οποία αντιπροσωπεύει το "Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν"... Ο ζερβοχέρης ξεκίνησε τη δημοσιογραφική καριέρα του, πολύ πριν τον ψηλό διοπτροφόρο, στο "ΦΙΛΑΘΛΟ", εκεί όπου βρήκε το λιμάνι του (δεν υπάρχουν ταμπού στις λέξεις παρακαλώ) ο Ασπρούλιας, μετά την αποχώρησή του από την Sport.gr ή αλλιώς Sportline. Εκεί όπου ο ζερβοχέρης συνάντησε και συνεργάστηκε με τον ψηλό μετά τον "ΦΙΛΑΘΛΟ". Καταλάβατε τίποτα; Αν όχι, μην ανησυχείτε. Ούτε ο Καβαλιεράτος κατάλαβε πως το έκανε... Η συνύπαρξη συνεχίστηκε στο GOAL (σαν είπαμε μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν) κι αφού ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του ...ζερβού με προορισμό την Sportday, αποφάσισαν και ίδρυσαν από κοινού το Superbasket.gr. Στο μεταξύ, ο Καβαλιεράτος ενστερνιζόμενος την άποψη που αναφέρει ότι "Οταν δεν μπορείς να νικήσεις τον εχθρό σου, κάντον φίλο σου" μετά την απώλεια της ανόδου του Εθνικού από την ΑΕΚΤ στο ιστορικό παιχνίδι του Παπαστράτειου διήγαγε κοινή αθλητική πορεία στην ομάδα του Εθνικού, όπου ο Ασπρούλιας έκατσε πάνω στα εκατομμύρια του συμβολαίου των Πειραιωτών, με αποτέλεσμα η άνοδος στην Γ'Εθνική να μην περάσει ούτε έξω από το Παπαστράτειο.

Στις απόψεις τους, στην κοσμοθεωρία, την αντιμετώπιση των πραγμάτων, τους χωρίζουν πολλά. Τα περισσότερα... Τους ενώνουν όμως ακόμα περισσότερα και ίσως πιο σημαντικά... Το έτος γέννησης (74άρηδες και οι δύο), η απύθμενη αγάπη για το μπάσκετ, η αιώνια (παρά τις διαφορές) φιλία και κυρίως ο σεβασμός του ενός για τον άλλον. Ηρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν! Εκκινώντας, ο μεν Καβαλιεράτος από τη θέση του ως εις εκ των κορυφαίων (αν όχι ο κορυφαίος) ρεπόρτερ Ολυμπιακού, ο δε Ασπρούλιας ως ένας άνθρωπος που ζει (σ)τον Παναθηναϊκό από μικρό παιδί. Σε αυτή τη γωνιά, δε θα κάνουν τίποτα περισσότερο από αυτό που συμβαίνει όταν πίνουν τον καφέ τους: Θα διαφωνούν... Ως συνήθως! Με φόντο τους δύο αιώνιους, αλλά με βάση και αφετηρία την αρχή της αξιοπρέπειας, όπως και οι δύο την ορίζουν. Οχι μιλώντας, αλλά γράφοντας... Και βάζοντας στο παιχνίδι όλους εσάς!