Μικρός ή μεγάλος τελικός;

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Το Φάιναλ Φορ του απόλυτου κέρδους

Χρειάζεται να είσαι ...Ομπράντοβιτς, (ή αντιστοίχως Ιβκοβιτς) για να απαντήσεις σε ερώτηση δημοσιογράφου, λίγες ώρες πριν το Φάιναλ Φορ, πως... "Φίλε, χάσεις κερδίσεις την Παρασκευή το ίδιο είναι... Κοίτα λίγο τα λάβαρα που έχουμε στο γήπεδο και σκέψου... Πόσες ομάδες έχουν περισσότερα;".

Αδικο έχει; Αντιστοίχως, αν ο Ιβκοβιτς σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο, έχει τρόπο να το τεκμηριώσει, ακόμα σε ώρα αμάθητων σε ήττες οπαδών... Ποιος περίμενε από τον Ολυμπιακό φέτος να είναι στο Φάιναλ Φορ; Ούτε ένας και μάλιστα από τους πιο φανατικούς οπαδούς του. Αρα; Τι θα γίνει; Αν ηττηθεί την Παρασκευή από την Μπαρτσελόνα, θα σημάνει αυτομάτως και η καμπάνα της αποτυχίας; Κατά τη γνώμη μου, όχι! Θα είναι θράσος αν βρεθεί κάποιος να απευθυνθεί στους δύο προπονητές, μετά το καλοκαίρι που πέρασαν, λέγοντας... "Απέτυχες".

Θράσσος και άγνοια. Το ελληνικό μπάσκετ στέλνει το δικό του μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Προ εβδομάδων μας λοιδορούσαν οι Αμερικάνοι με δημοσιεύματα για το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος που έχουμε. .. Και σκεφτόμουν... "Αν μας λοιδορείτε έχοντας δύο ομάδες στο Φάιναλ Φορ, τότε τι θα γινόταν αν αυτές οι κακόμοιρες ομαδούλες που ακολουθούν, είχαν πέντε φράγκα περισσότερα να επενδύσουν; Ισπανοί, Ιταλοί και Ρώσοι θα έτρεχαν να κρυφτούν". Δεν είμαι εθνικιστής, ούτε υπέρμαχος, με κάθε κόστος της εθνικής υπερηφάνειας. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία, ως Ελληνες θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.

Κυριολεκτικά! Και στο μπάσκετ, ή τον αθλητισμό, γενικότερα, πολύ περισσότερο. Οφείλουμε όμως, να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς και κάθε άλλο παρά ισοπεδωτικοί. Το ελληνικό μπάσκετ είναι ένα θαυμάσιο σε πρώτη ύλη, προίόν, το οποίο αφήνουν κάποιοι και σαπίζει, αρνούμενοι να το βγάλουν στο φως του ήλιου, μακριά από την υγρασία και τα ζιζάνια. Απόλυτοι εκφραστές της ποιότητας είναι οι δύο αιώνιοι κι ακολουθούν όλοι οι υπόλοιποι...

Θα τολμήσω να πω ότι σε τρόπο (μπασκετικής) σκέψης, προπονητών και τακτικής, δεν υπάρχει πλέον λαός που να μπορεί να συγκριθεί με τον Ελληνα παίκτη και αντιστοίχως τον Ελληνα προπονητή. Κανείς! Ούτε οι ίδιοι οι Σέρβοι πια. Κι αν συμβαίνει αυτό το χρωστάμε στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατά πρώτο λόγο, ασφαλώς στον Ντούσαν Ιβκοβιτς και σε όλους τους μεγάλους ξένους προπονητές που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα. Στην Πόλη, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν μόνο να κερδίσουν.

Τίποτα λιγότερο. Κι όποιος το αποδέχεται πατάει με τα δύο πόδια του στο έδαφος. Οποιος το αρνείται, αιθεροβατεί. Καλό είναι λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε ως τέτοιο το Φάιναλ Φορ... Ως ένα event που θα έχει δύο ομάδες φορτωμένες με άγχος (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας) και δύο που θα επιχειρήσουν να κλέψουν ό,τι μπορούν. Και έχουν όλες τις δυνατότητες να τα καταφέρουν. Τις χειροκροτούμε και τις υποστηρίζουμε. Εστω και μόνο με τη συμμετοχή τους εκεί.

Διότι στην Πόλη, το ελληνικό μπάσκετ μπορεί να κάνει άλλες πλάκες. Η μία και μοναδική φορά πάντως, που αναμετρήθηκαν δύο ομάδες από την ίδια χώρα σε τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ήταν το 1983 στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας... Η Μπίλι Μιλάνο και η Φορντ Καντού. Κρατήστε κι αυτό το στοιχείο. Να υπάρχει;

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Το φάιναλ φορ δεν τελειώνει την Παρασκευή

Φτάσαμε αισίως στη μεγάλη Τρίτη της φετινή Ευρωλίγκα και πλέον θα τα λέμε σε μόνιμη βάση για το σπουδαιότερο ραντεβού της σεζόν. Το επόμενο ραντεβού μας θα είναι από την Πόλη, την Τετάρτη όλες οι αποστολές θα βρίσκονται στην πόλη που θα φιλοξενήσει το φάιναλ φορ. Η κούπα περιφέρεται ήδη στην πλατεία Ταξίμ και τις γύρω περιοχές. γενικά η Τούρκοι μόνο αδιάφοροι δεν είναι για τη γιορτή. Αν είχαν και καμιά ομάδα στην τετράδα, το σκηνικό θα θύμιζε Μουντομπάσκετ 2010. Αλλά όταν φτάσουμε με τον καλό εκεί, θα δούμε και πόσο ασχολούνται οι γείτονες με το φάιναλ φορ.

Οπως και να έχει, η αθλητική ζωή θα αποκτήσει και πάλι ρυθμό, γιατί τις τελευταίες μέρες πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Και το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι να μην τελειώσει το φάιναλ φορ την Παρασκευή. Πιστεύει, αλήθεια, κανείς ότι αν δεν υπάρχει Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή και οι δύο στον τελικό, το ενδιαφέρον θα είναι ίδιο την Κυριακή; Εντάξει, για τους φανατικούς μπασκετικούς ο τελικός της Ευρωλίγκα είναι πάντα ο τελικός της Ευρωλίγκα, αλλά μέχρι εκεί.

Ο μικρός τελικός θα είναι αδιάφορος, τα βλέμματα θα έχουν στραφεί νωρίς, νωρίς στα πλέι οφ της Α1. Τουλάχιστον οι Ελληνες ταξιδιώτες δεν πρόκειται να βαρεθούν στην Πόλη, υπάρχουν πολλά όμορφα μέρη που μπορεί να επισκεφθεί κανείς εκεί. Εδώ και πέντε χρόνια, η Κωνσταντινούπολη έχει αλλάξει, έχει ομορφύνει πολύ. Να δούμε πότε θα πάρουν την κατηφόρα και οι διπλανοί μας. Γιατί ήδη ακούστηκε το πρώτο μπαμ από την... υποβάθμιση της οικονομίας.

Αναλύσεις για το φάιναλ φορ θα γίνουν πολλές και διάφορες, για κάθε ματς ξεχωριστά. Εχουμε λίγες μέρες μπροστά μας, ήδη οι δύο ομάδες μπήκαν σε ρυθμό. Αρχισαν με τις ανοιχτές προπονήσεις και τις κοινές συνεντεύξεις Τύπου, ακολουθεί η αναχώρηση και η άφιξη. Αλήθεια, πόσοι πιστεύουν ότι αυτό το φάιναλ φορ θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα ως το τέλος; Σίγουρα δεν είναι οι περισσότεροι, αλλά δεν είναι και λίγοι.

Πάνω από 6.000 Ελληνες θα βρεθούν στην Τουρκία, τα προγνωστικά δεν επιβεβαιώνονται πάντα. Αρα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δεν είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν. Ούτως ή άλλως την πίεση την έχουν οι... ξένοι. Ποιος θα κατηγορήσει τον Παναθηναϊκό αν αποκλειστεί από την ΤΣΣΚΑ; Ποιος θα πει πως ο Ολυμπιακός απέτυχε αν χάσει από την Μπαρτσελόνα;

Αυτά για τώρα, έτσι για να μπαίνουμε σε ρυθμό. Τα ωραία έρχονται, ας χαρούμε την εβδομάδα... Με πραγματικές αναλύσεις, όχι μόνο των ημιτελικών, αλλά και των δηλώσεων... Γιατί άλλο ένα παιχνίδι στα φάιναλ φορ, παίζεται την Πέμπτη το μεσημέρι. Στη συνέντευξη Τύπου των τεσσάρων προπονητών...