Ο συνδυασμός που σκοτώνει…

Μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ακριβώς σε αυτό το σημείο «πατάει» η Κωνσταντινούπολη, και το στενό του Βοσπόρου θαρρείς ότι είναι η …γαλάζια γραμμή που χωρίζει τους δύο πολιτισμούς. Αν κάνεις μια βόλτα σε κάθε πλευρά, θα σχηματίσεις την εντύπωση ότι επισκέφτηκες όχι μόνο διαφορετικές χώρες, αλλά διαφορετικές ηπείρους. Αυτή είναι η μαγεία της Πόλης, που σου επιφυλάσσει απίστευτες εναλλαγές χρωμάτων και εικόνων από γειτονιά σε γειτονιά.

Αν το δούμε λίγο… μεταφορικά ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα του φάιναλ φορ που ανήκει στην πλευρά της Ανατολής. Όχι γιατί ο αγωνιστικός του πολιτισμός υπολείπεται σε σχέση με τους άλλους τρεις μονομάχους, αλλά διότι ως σύνολο ζει την …ανατολή του. Ανατέλλουν μπασκετικά οι ερυθρόλευκοι και μπορεί να έχουν δρόμο μπροστά τους μέχρι να φτάσουν στο μέγιστο ύψος, αλλά πέρα από κάθε αμφιβολία διαθέτουν την φρεσκάδα και τη δύναμη του… πρωινού ήλιου.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο η Μπαρτσελόνα. Μια ομάδα που έφτασε πριν από δύο χρόνια στο δικό της πικ, εξακολουθεί να καίει, αλλά έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι δεν θα λάμπει για πάντα. Όταν προσπαθείς να αποφανθείς για δύο ομάδες που δεν έχουν αγωνιστεί μεταξύ τους, σχεδόν πάντα γέρνεις προς την πλευρά της γνώριμης ποιότητας και του αποδεδειγμένου ταλέντου. Τέτοιο σύνολο είναι και οι μπλαουγκράνα. Γεμάτοι από παίκτες φτασμένους, οι οποίοι έχουν γεμίσει τα μάτια μας με εκπληκτικές εικόνες.

Είναι το φαβορί και δικαίως. Όπως, άλλωστε, συμβαίνει και με… τα συμβόλαια των παικτών, πρώτα δείχνεις πράγματα και μετά πληρώνεσαι καλά. Και πληρώνεσαι γι’ αυτά που έχεις δείξει μέχρι εκείνη τη στιγμή, με την ελπίδα (προφανώς) να συνεχίσεις ανάλογα. Έτσι και η Μπάρτσελόνα. Τον τίτλο του φαβορί τον κερδίζει πανάξια για όσα έχει δείξει μέχρι τώρα. Αυτό, όμως, δεν μας εγγυάται απολύτως τίποτα.

Διότι την Παρασκευή το βράδυ στο Σινάν Ερτνέμ θα δούμε ένα …πρώτο ραντεβού. Ένα ζευγάρι που δεν γνωρίζουμε. Θα πρέπει, λοιπόν, να περιμένουμε τα ματς απ, την άμυνα του ενός πάνω στην επίθεση του άλλου και αντίστροφα, όπως επίσης και τις κινήσεις στην σκακιέρα. Πράγματα τα οποία προσπαθούμε να φανταστούμε, αλλά στην πράξη δεν τα γνωρίζουμε. Και το άγνωστο σε μια τέτοια περίπτωση είναι συνήθως υπέρ εκείνου που έχει και… άγνοια κινδύνου. Η παρουσία του Ολυμπιακού στο κορυφαίο ραντεβού της φετινής ευρωλίγκας, αποτελεί μια πρώτη και γρήγορη απόδειξη ότι κάτι πολύ καλό συμβαίνει στο λιμάνι.

Κάτι που βρίσκεται ακόμη στα πρώτα του βήματα, τα οποία πάντως διακρίνονται από μια αναπάντεχη σταθερότητα. Ειδικά από τη στιγμή που οι Πειραιώτες άφησαν τα «μπουσουλητά» και τα σκαμπανεβάσματα και στάθηκαν για τα καλά στα πόδια τους. Έκτοτε, ο διασκελισμός τους άρχισε να ανοίγει και πλέον δείχνουν ικανοί για το μεγάλο άλμα.

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο Ολυμπιακός συμβαδίζει και με τον ρυθμό ανάπτυξης της Πόλης, ο οποίος πραγματικά καλπάζει. Με τη διαφορά, ότι οι παίκτες του Ίβκοβιτς δεν δείχνουν το παραμικρό ίχνος… νεοπλουτισμού, σε αντίθεση με τους γείτονες (όχι όλους φυσικά), που έχουν βουτήξει στην κραιπάλη, ξοδεύουν τα εκατομμύρια με επιδειξιομανία και χρησιμοποιούν κάρτες ακόμη και για να αγοράσουν τσίχλες από το περίπτερο! Δεν θα τους βγει σε καλό…

Μόνο να βλέπατε σε τι χώρο γράφτηκε το συγκεκριμένο κείμενο, θα καταλαβαίνατε πολλά!

Περισσότερο στο «Αrtificial Intelligence» παραπέμπουν οι εγκαταστάσεις του ΝΤV SPOR, παρά σε τηλεοπτικό σταθμό. Ένα αυτοματοποιημένος, εκπληκτικός πολυχώρος, που σε κάνει να θέλεις να δουλεύεις 15 ώρες τη μέρα!

Κοίτα να δεις που φτάσαμε στο σημείο να ερχόμαστε στην Κωνσταντινούπολη και να νιώθουμε λες και κατεβήκαμε από τα βουνά! Σημεία των καιρών μάλλον…

Ο καλός φίλος και συνάδελφος Ισμαήλ Σενιόλ, που επισκέφτηκε από κοντά και τις τέσσερις ομάδες του φάιναλ φορ, πέταξε μια κουβέντα που ίσως και να λέει πολλα: «Διαπίστωσα στην ομάδα του ο Ολυμπιακού μια εκπληκτική ψυχολογία. Νιώθουν ελεύθεροι σαν να μην έχουν τίποτα να χάσουν από τη μία, όμως από την άλλη πιστεύουν πραγματικά και με πάθος ότι μπορούν να τα καταφέρουν! Σε αντίθεση με τον Πασκουάλ και την Μπαρτσελόνα. Έχουν μεγάλο βάρος και πίεση στις πλάτες τους και χρησιμοποιούν συνεχώς την λέξη «πρέπει» όταν αναφέρονται στον ημιτελικό. Αυτό είναι πολύ πιθανό να τους στοιχίσει».

Είναι ευχής έργον να συμμετέχεις σε έναν «πόλεμο» γεμάτο τακτική, ειδική προετοιμασία, παιχνίδια του μυαλού, να είσαι αυτός που όλοι περιμένουν να ηττηθείς κι εσύ να αισθάνεσαι όχι μόνο άνετος, αλλά και ικανός. Να ξέρεις ότι κανείς δεν θα σε κατηγορήσει αν πέσεις και ταυτόχρονα να πιστεύεις ότι έχεις τον τρόπο να μείνεις όρθιος. Σκοτώνει αυτός ο συνδυασμός…