Για θυμήσου και φαντάσου, Ζέλικο μου!

Προσπαθώντας (μετά τον Ιβκοβιτς) να μπω, όσο γίνεται, και στο μυαλό του Ομπράντοβιτς, βάζω τα γέλια διότι νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που σκέπτεται είναι πώς, στη συνέντευξη Τύπου μετά τον σημερινό ημιτελικό, δεν θα ξεχάσει το όνομα του Καζλάουσκας!

Το εννοώ αυτό, διότι θυμάμαι την αλήστου μνήμης σκηνή, που εκτυλίχθηκε στις 10 Απριλίου του 2006 στην αίθουσα Τύπου του ΟΑΚΑ, όπου μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού, ο Ζέλικο (έκανε πως) δεν θυμόταν το όνομα του αντιπάλου του. Νωρίτερα ο Καζλάουσκας είχε εκφράσει τα παράπονα του για την ατμόσφαιρα στο γήπεδο και τη φιλοξενία του Παναθηναϊκού, διερωτώμενος μάλιστα «πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν στην Ελλάδα, που γέννησε και διέδωσε τον πολιτισμό». Όταν πήρε τον λόγο ο Ομπράντοβιτς είπε, φανερά ενοχλημένος ότι «εγώ είμαι υπερήφανος που ζω σε αυτή τη χώρα, σε αντίθεση με τον κύριο.», ακολούθησε παύση ολίγων δευτερολέπτων, μέχρι να ρίξει μια ματιά στο φύλλο της στατιστικής και να προσθέσει. «σε αντίθεση με τον κύριο Καζλάουσκας»!

Τότε ο Ζέλικο δεν είχε τα κέφια του, αλλά παραδόξως (μετά τις σπόντες που πετάει συνεχώς τις τελευταίες ημέρες για την «επόμενη μέρα» στον Παναθηναϊκό) σήμερα στην Πόλη, τα είχε και μάλιστα σε πλεόνασμα! Στο τέλος της απογευματινής προπόνησης χαριεντιζόταν με όλο τον κόσμο, ύστερα ανήγγειλε ότι μόλις αποσυρθεί από την προπονητική, θα παρακολουθεί τα Φάιναλ Φορ με δημοσιογραφική διαπίστευση, έσκασε στα γέλια βλέποντας κάποιες φωτογραφίες που του έφερε ένας φίλος του από το Βελιγράδι και. όλα καλά, όλα ανθηρά!

Αύριο βεβαίως, με το που θα αρχίσει ο 13ος ημιτελικός της καριέρας του σε Φάιναλ Φορ, θα αλλάξει το τσιπ και θα μετακομίσει στη γνωστή από εικοσαετίας φάση της «σχιζοφρένειας», αφήνοντας κατά μέρος και τις σημερινές πλακίτσες, αλλά και τους χρησμούς για το μέλλον του. Επ' αυτού θα ήθελα να σημειώσω ότι οι επανειλημμένες αναφορές του σε αυτό το θέμα, που ταλανίζει εδώ και καιρό τον Παναθηναϊκό κινδυνεύουν μεν να χαρακτηρισθούν άκομψες και πάντως άκαιρες, αλλά με την πάρτη του δεν βγάζεις εύκολα άκρη. Δεν αποκλείεται (και) αυτή η μουρμούρα να εντάσσεται στις γνωστές ασκήσεις πανικού και πάντως σε ένα σχέδιο, με σκοπό να αποφορτίσει τους παίκτες και να απορροφήσει ο ίδιος τους κραδασμούς, που προκαλεί η πίεση.

Η πίεση του αουτσάιντερ, όχι του φαβορί!

Απέναντι στα οφθαλμοφανή πλεονεκτήματα της ΤΣΣΚΑ, ο Παναθηναϊκός έχει να αντιπαρατάξει την εμπειρία, την ομαδική λειτουργία, την προσωπικότητα και την αδιαπραγμάτευτη επιθυμία του να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της Βαρκελώνης. Είναι ο απερχόμενος, αλλά και επανερχόμενος ως δελφίνος, πρωταθλητής Ευρώπης κι όπως είχε πει το 1995 (μετά το δεύτερο σερί πρωτάθλημα των ρόκετς) ο Ρούντι Τομζάνοβιτς, «Don't ever underestimate the heart of a champion», που σε απλά ελληνικά σημαίνει «μην υποτιμάτε ποτέ την καρδιά ενός πρωταθλητή»!

Είναι γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ με τα τεράστια κορμιά που κρύβουν το οπτικό πεδίο και τις υπόλοιπες (σωματικές και τεχνικές) αρετές των παικτών της προκαλεί δέος, αλλά όπως έλεγε και ο συχωρεμένος Αμερικανός δημοσιογράφος, Ελμερ Ντέηβις, που διετέλεσε διευθυντής του Εθνικού Γραφείου Πληροφοριών στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, «το πιο σπουδαίο σε μια μάχη είναι να μην αφήσεις τον εχθρό να σε τρομάξει»!

Ε, λοιπόν, αυτό θα επιδιώξει αύριο το απόγευμα ο Παναθηναϊκός: να μην αφήσει την (πελάτισσα του σε τέσσερα Φάιναλ Φορ) ΤΣΣΚΑ να τον τρομάξει, όπως συνέβη στα δυο ματς της εφετινής κανονικής περιόδου: στο μεν ΟΑΚΑ (όπου οι Ρώσοι επικράτησαν στην παράταση) ο Κιριλένκο έριξε τρεις τάπες στην ίδια φάση στον Μπατίστ, στο δε «Sports Hall» οι Ρώσοι έτρεξαν ένα σερί 14-0 στην αρχή της τρίτης περιόδου και πάπαλα!

Με τη ρακέτα της ΤΣΣΚΑ να θυμίζει δάσος με ψηλούς κορμούς και πολύ πλούσια βλάστηση, είναι ηλίου (που κι αυτόν ώρες ώρες τον κρύβουν τα γομάρια του Καζλάουσκας) φαεινότερον ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει καλά σουτ και ακόμη καλύτερα ποσοστά ευστοχίας σε αυτά τα σουτ από την περιφέρεια, ώστε να ισορροπήσει το έλλειμμα που ενδεχομένως θα έχει στο «inside game».

Πριν, πάνω και πέρα από κάθε τι άλλο, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει αύριο να καταθέσει εξυπνάδα, διορατικότητα και έγκαιρη/ορθή ανάγνωση των φάσεων στην άμυνα και στην επίθεση. Πιστοί στη λογική του «έξις δευτέρα φύσις» οι πρωταθλητές Ευρώπης στηρίζονται ανέκαθεν στην ικανότητα τους να διαβάζουν και να αξιοποιούν τα mismatch στην επίθεση, αλλά η ΤΣΣΚΑ δεν προσφέρεται για τέτοια. Αυτό που συνήθως ο Παναθηναϊκός το επιβάλλει και το εκμεταλλεύεται αύριο θα κληθεί να το διαχειριστεί ως πρόβλημα στην άμυνα του, ως εκ τούτου χρειάζεται να κυνηγήσει όλα τα επιθετικά ριμπάουντ και να υποστηρίξει τη στρατηγική του με διορατικότητα και ταχύτητα.

Κόντρα σε μια ομάδα που έχει υψηλότατο δείκτη δημιουργίας (19.5 ασίστ κατά μέσο όρο) ο Παναθηναϊκός έχει ως προτεραιότητα να της αποκόψει τον ομφάλιο λώρο. Αυτή η στόχευση έχει ονοματεπώνυμο: Μίλος Τεόντοσιτς! Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού είναι αυτός που κρατά τη μπαγκέτα, συνεργάζεται μηχανικά με τον (σύντροφό του από την εθνική ομάδα της Σερβίας) Κρστιτς και σε συνδυασμό με τον πλουραλισμό των συμπαικτών του, που αγωνίζονται στο «3» και στο «4», κάθε αντίπαλη άμυνα πρέπει να χει τα μάτια της δεκατέσσερα, στις περιστροφές, στο μαρκάρισμα των σουτ, στα pick n' pop και στο παιχνίδι από την αδύνατη πλευρά.

Συν τοις άλλοις η ΤΣΣΚΑ έχει στο δυναμικό της έναν παίκτη, που εφόσον παρέμεινε στο ρόστερ της, μετά τη λήξη του lock out αποδείχθηκε «too good to be true» : πέρα από τα προσόντα και το ταλέντο, πέρα από την αμυντική ικανότητα και το επιθετικό ταλέντο του, ο Αντρέι Κιριλένκο είναι ένας εντελώς και. παντελώς απροσδόκητος παίκτης! Βγάζει τρομακτική ενέργεια, πηδάει ως τον θεό, παίζει πολύ με το ένστικτο του, διακτινίζεται σε χρόνο dt στη "weak side", επικοινωνεί με τους γκαρντ και τους σέντερ, μπορεί να πάρει την μπάλα ψηλά και να καρφώσει μετά από pick n' roll, είναι απίκο στα επιθετικά ριμπάουντ και δρασκελίζει το γήπεδο στον αιφνιδιασμό μέχρι να πεις κίμινο!

Όλα αυτά και άλλα πολλά τα είχε περιγράψει με τη γνωστή γλαφυρότητα του, τον περασμένο Σεπτέμβριο (μεσούντος του Ευρωμπάσκετ στο Κάουνας) ο Ντέηβιντ Μπλατ: «Έχετε ιδέα από προπονητές αλόγων;» είχε ρωτήσει για να απαντήσει μονάχος του, πλέκοντας το εγκώμιο του ΑΚ 47. «Ο Αντρέι είναι ένα καθαρόαιμο άλογο που θέλει να τρέξει ελεύθερα στον αγρό. Πολλές φορές μιλάμε για τα βιβλία, τα συστήματα και τις οδηγίες του προπονητή, αλλά έρχονται ξαφνικά παίκτες, όπως ο Κιριλένκο και τα διαλύουν όλα σε μια στιγμή. Τα πράγματα που κάνει, όπως για παράδειγμα η τάπα από τη base line δεν βγαίνουν από το σύστημα, αλλά από την καρδιά και το ένστικτό του. Τέτοιες φάσεις κανείς προπονητής δεν μπορεί να τις διδάξει, αλλά, ευτυχώς για εμένα, και κανείς αντίπαλος προπονητής δεν μπορεί να τα προβλέψει ώστε να προετοιμαστεί για να τα αντιμετωπίσει. Δόξα τω Θεώ, ο Κιριλένκο παίζει στην ομάδα μου»!

Οκτώ μήνες αργότερα ο Μπλατ θα δει το Φάιναλ Φορ από την τηλεόραση, ο Κιριλένκο παίζει στην ομάδα του Καζλάουσκας (και του Σφαιρόπουλου, που βρίσκεται στο πλάι του) και ο Ομπράντοβιτς προφανώς χρειάζεται να επιστρατεύσει όχι μόνον το μυαλό του, αλλά και τη φαντασία του για να προβλέψει την επόμενη κίνηση του ΑΚ47.

Παρ' όλα αυτά η ΤΣΣΚΑ δεν είναι άτρωτη, ούτε ανίκητη κι αυτό μπορούν να το πιστοποιήσουν η Γαλατασαράι και η Μπιλμπάο. Έχει κι αυτή αδύνατα σημεία που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα πάνω στην οποία θα σημαδέψει με το δόρυ του ο Παναθηναϊκός: την αμυντική μειονεξία του Τεόντοσιτς, τη. δυσκοιλιότητα που ενίοτε παρουσιάζει εναντίον άμυνας ζώνης και όποιον άλλον. ψύλλο μπορούν να βρουν ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης μέσα στα ρωσικά άχυρα!