• «Θυμάμαι πιο έντονα τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τη Ρόμα»
• «Δεν πήρα ποτέ την ευκαιρία που άξιζα στη Βαλερένγκα»
• «Ο Χάαλαντ είναι σαν... θεός στη Νορβηγία, έχουν σοκαριστεί με όσα κάνει»
• «Δεν με έχουν προσεγγίσει από την Ελλάδα μετά την κλήση στη Κ16»
• «Δεν θα ξεχάσω το γκολ με τη Ρόζενμποργκ»

«Ο Έλληνας έχει ταλέντο» ακούς συνεχώς από συνεντεύξεις ανθρώπων που είναι «μέσα» στο ποδόσφαιρο. Ξέρουν τι εστί το άθλημα και δεν το λένε τυχαία. Είναι μία έκφραση που κάνει γκελ και παρά τα δεδομένα του ελληνικού αθλητισμού, τα ελληνόπουλα που είναι στο εξωτερικό, την επιβεβαιώνουν.

Ανάμεσα στα ελληνικά «διαμάντια» του εξωτερικού διακρίνεται και ο Χρήστος Ζαφείρης. Ένα παιδί 19 ετών που τα τελευταία δέκα χρόνια ζει μόνιμα στη Νορβηγία και θεωρείται ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της χώρας.

Αν και γεννήθηκε στην Ελλάδα, ο νεαρός χαφ αγωνίζεται με το εθνόσημο των Σκανδιναβών, φορώντας και το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο. Παράλληλα αποτελεί ένα από τα βασικά γρανάζια της Χάουγκεσουντ που βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία της χώρας και δεν αργεί να έρθει το επόμενο, μεγάλο βήμα.

Η ιστορία του δεν είναι τόσο σύντομη παρά το νεαρό της ηλικίας του, καθώς ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού προτού μεταναστεύσει με τους γονείς του στη Νορβηγία. Εκεί πέρασε από αρκετές ομάδες μέχρι να φτάσει στη Βαλερένγκα και από στη Γκρόρουντ όπου έγινε και επαγγελματίας.

Από το καλοκαίρι του 2021 ανήκει και επίσημα στη Χάουγκεσουντ και μετράει ήδη 26 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις με απολογισμό τρία γκολ και τέσσερις ασίστ, κάνοντας τη διαφορά στο πρωτάθλημα.

Το Gazzetta βρήκε τον ταλαντούχο χαφ και εκείνος με τη σειρά του, μίλησε για τη ζωή του, την ποδοσφαιρική του πορεία αλλά και το θέμα του εθνόσημου.

Γεννήθηκες στην Ελλάδα αλλά κατέληξες στη Νορβηγία. Πώς ήταν η προσαρμογή σου και γιατί πήγες;

«Ήμουν στην Ελλάδα μέχρι τα εννιά μου χρόνια όταν αποφασίσαμε να πάμε Νορβηγία. Ο παππούς μου για κάποιο λόγο είχε πάει στη Νορβηγία πιο παλιά και είχε βρει μία γυναίκα από εκεί. Το 2011 ήρθε και μας επισκέφτηκε και όταν ήταν να γυρίσει πίσω, ο πατέρας μου πήγε μαζί του για μία εβδομάδα. Σε εκείνο το διάστημα κατάφερε και βρήκε μία δουλειά σαν μηχανικός, οπότε έμεινε μόνιμα και λίγους μήνες μετά μετακομίσαμε και εμείς. Ουσιαστικά το πήραν απόφαση γιατί και ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήθελαν για εμάς μία καλύτερη ζωή. Έβλεπαν πως ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα και έτσι επέλεξαν να δοκιμάσουν κάτι άλλο.

Όσο για την προσαρμογή μου, γενικά ήταν λίγο δύσκολη για όλους. Δεν ξέραμε τη γλώσσα ή τις συνήθειες. Για εμένα όμως ήταν κάπως πιο εύκολα λόγω του ποδοσφαίρου. Συγκεκριμένα έβγαινα από το σπίτι συχνά για να παίξω ποδόσφαιρο και πήγαινα στο γήπεδο που είχαμε δίπλα από το σπίτι. Εκεί έβρισκα παιδιά στην ηλικία μου, παίζαμε, έκανα φίλους, άρχισα να καταλαβαίνω τι λένε και σιγά-σιγά την έμαθα λίγο πιο εύκολα από τις αδερφές μου»

Είχες παίξει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πριν φύγεις;

«Ναι, ναι είχα ξεκινήσει ποδόσφαιρο στα τρία μου χρόνια. Ο πατέρας μου ήθελε πάρα πολύ να αρχίσω σε μία ομάδα και με είχε γράψει σε ένα πολύ μικρό κλαμπ στα Καλύβια. Θυμάμαι πως με άφησαν μία μέρα εκεί και απλά άρχισα να παίζω με τα 5χρονα. Έπειτα έφυγα και βρήκαμε τους Τάκη και Γιώργο Κατσούλη και πήγα στην ακαδημία τους όπου έμεινα για αρκετά χρόνια. Τέλος στα οκτώ μου με πήρε ο Παναθηναϊκός και ήμουν για ένα χρόνο εκεί»

«Θυμάμαι πιο έντονα τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τη Ρόμα»

Υπήρχε κάτι που είδες και σε έκανε να... κολλήσεις με το ποδόσφαιρο;

«Ο Τζιμπρίλ Σισέ με είχε εντυπωσιάσει όταν ήταν μικρός. Μου άρεσε πάρα πολύ και θυμάμαι πολύ έντονα τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τη Ρόμα που είχε προκριθεί και είχε κάνει πολύ καλά ματς ο Νίνης»

Λόγω του Παναθηναϊκού δεν είχες σκεφτεί να μείνεις πίσω στην Ελλάδα;

«Δεν το είχα σκεφτεί τόσο με το ποδόσφαιρο. Ήμουν πολύ μικρός και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Δεν γινόταν να μείνω πίσω όταν οι γονείς μου μού είπαν να φύγουμε. Με τον Παναθηναϊκό ήμουν με τους 2002 (δεν είχε γίνει ομάδα του 2003) αλλά δεν έμεινα»

Μόλις πήγες στη Νορβηγία, μετά από πόσο καιρό ξεκίνησες να ψάχνεις για ομάδα;

«Σχεδόν κατευθείαν ξεκίνησα. Υπάρχει μία βασική διαφορά όταν είσαι εννιά ετών στο ποδόσφαιρο της Νορβηγίας και της Ελλάδας. Στην Ελλάδα ήμουν στον Παναθηναϊκό ενώ εδώ, θέλουν τα παιδιά απλά να περνούν καλά, δεν κάνουν κανονική προπόνηση. Βρήκα τελικά τη Φορνεμπού και έπαιξα για ένα χρόνο αλλά σταμάτησα γιατί ήταν μακριά από εκεί που έμενα. Μετά πήγα στη Λίλεστρομ για περίπου οκτώ με εννιά μήνες και έπειτα σε μία πιο μικρή ομάδα για 1,5 χρόνο πριν κάνω το βήμα στη Βαλερένγκα όταν ήμουν 13 ετών. Από εκεί και πέρα έμεινα για τρία χρόνια.»

Πως ήταν η εμπειρία στις ακαδημίες της Βαλερένγκα;

«Εξελίχθηκα πολύ μέσα από τη Βαλερένγκα. Έπαιζα κυρίως 10άρι με φορ και ευτυχώς ο προπονητής ήταν από την Πορτογαλία και πολύ καλός και με έκανε 6άρι. Από εκεί και πέρα έμαθα τη θέση, εξελίχθηκα και θεωρώ πως τότε έκανα το μεγαλύτερο άλμα για εμένα στο αγωνιστικό κομμάτι»

«Δεν πήρα ποτέ την ευκαιρία που άξιζα στη Βαλερένγκα»

Έχεις παίξει ως εξτρέμ, ως δεκάρι, ως φορ, ως εξάρι. Τελικά ποια θέση θεωρείς πως σου ταιριάζει περισσότερο;

«Αυτή τη στιγμή πιστεύω πως μου ταιριάζει περισσότερο το 8άρι. Τύπου box-to-box. Μπορώ να μαρκάρω αμυντικά και να βοηθάω επιθετικά αρκετά. Στη φυσική κατάσταση είμαι πολύ καλά, τρέχω αρκετά στο γήπεδο, οπότε μου ταιριάζει το 8άρι. Στο Χάουγκεσουντ έχω παίξει σε διάφορες θέσεις. Μπορώ να το κάνω αλλά η θέση που μου ταιριάζει είναι στον άξονα μεταξύ 8άριου και 6αριού»

Για ποιο λόγο δεν έμεινες μέχρι την πρώτη ομάδα της Βαλερένγκα;

«Δεν ήταν πολλοί λόγοι που δεν παρέμεινα. Απλώς στη Βαλερένγκα ήμασταν δύο παίκτες του 2003 που παίζαμε στην Εθνική. Το άλλο παιδί τον είχαν βάλει ήδη στην πρώτη ομάδα από την αρχή και έκανε εκεί προπονήσεις και εγώ ήμουν στην Κ19. Δεν είχα πάρει την ευκαιρία μου στην πρώτη μου. Για την ακρίβεια δεν μου την έδιναν. Αυτός έπαιζε με την δεύτερη ομάδα στη Γ' κατηγορία και ένιωθα πως και εγώ άξιζα και μπορούσα να παίξω σε αυτό το επίπεδο. Δεν μου έδωσαν την ευκαιρία και αποφάσισα να βρω κάτι καλύτερο και πήγα στη δεύτερη κατηγορία στη Γκρόρουντ. Σε αυτή την ομάδα έκανα το μεγάλο βήμα γιατί έφυγα από την Κ19 και μπήκα στο αντρικό, κάτι που είναι μεγάλη αλλαγή»

Η μεταγραφή στη Γκρόρουντ σε βοήθησε να πας μετά στην πρώτη κατηγορία;

«Με βοήθησε γιατί έκανα δύο γεμάτες σεζόν εκεί και με ζήτησε η Χάουγκεσουντ στη μέση της σεζόν (καλοκαίρι γιατί το πρωτάθλημα τελειώνει τον Δεκέμβρη). Δέχθηκα να πάω αλλά ήθελα να μείνω μέχρι το τέλος της χρονιάς στη Γκρόρουντ και να πάω στην προετοιμασία στη νέα μου ομάδα»

Ήταν δυσκολότερη η μετάβαση από την Κ19 στο ανδρικό ή από την Β' στην Α' κατηγορία;

«Θα πω από την Κ19 στο αντρικό. Ήταν κάτι τελείως... καινούργιο για εμένα γιατί εγώ ήμουν 16 ετών και έπαιζα με άντρες. Έπρεπε να συνηθίσω πως ο ρυθμός ήταν πιο γρήγορος και όλα πήγαιναν με άλλη ταχύτητα. Κάτι που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν η διακοπή για την πανδημία λόγω κορωνοϊού επειδή εκείνη η σεζόν θα άρχιζε Απρίλιο αλλά τον Μάρτιο έκλεισαν όλα μέχρι τον Ιούνιο. Σε αυτό το διάστημα βρήκα την ευκαιρία να δουλέψω τα πάντα. Να γυμναστώ, να φτιάξω τη φυσική μου κατάσταση, να δουλέψω. Και έτσι μόλις μπήκαμε στις προπονήσεις, απέδειξα πως δεν έχω κανένα θέμα. Ήθελα να συνηθίσω λίγο τον ρυθμό αλλά μόλις τα έφτιαξα τρεξίματα και φυσικά κατάσταση, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Μόλις έφυγα από την Γκρόρουντ ήμουν έτοιμος για τη Χάουγκεσουντ. Μπήκα πιο έτοιμος. Για αυτό και έχω πάρει τόσα λεπτά φέτος. Δεν περίμεναν στην ομάδα ένας 19χρονος πως είναι τόσο έτοιμος από την πρώτη προπόνηση»

Τι το ιδιαίτερο έχει το νορβηγικό πρωτάθλημα;

«Το πρωτάθλημα ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια γιατί οι νεαροί παίκτες παίζουν περισσότερο. Όπως ο Χάαλαντ και ο Όντεγκααρντ που κάνουν τη διαφορά στην Ευρώπη και κάνουν τις ομάδες να κοιτούν περισσότερο τους συλλόγους της Νορβηγίας. Το επίπεδο δεν είναι κάτι το τρελό και το καταλαβαίνω όταν παίζω με την εθνική ομάδα πως πρέπει να κάνω το επόμενο βήμα σύντομα. Δεν γίνεται να μην δεις την διαφορά επιπέδου και είναι ένα πολύ καλό μάθημα για εμένα να ξέρω που βρίσκονται οι υπόλοιποι παίκτες της ηλικίας μου»

«Ο Χάαλαντ είναι σαν... θεός στη Νορβηγία, έχουν σοκαριστεί με όσα κάνει»

Στη Νορβηγία πώς αντιμετωπίζουν τον Χάαλαντ λόγω των όσων έχει καταφέρει;

«Είναι το νούμερο ένα στη χώρα. Όλοι εδώ είναι τρελοί για αυτόν. Έχουν πάθει σοκ με αυτά που κάνει στο εξωτερικό και ειδικά τώρα στη Μάντσεστερ Σίτι που σκοράρει συνεχώς. Είναι σαν θεός εδώ»

Σου έχει έρθει ποτέ πρόταση από ελληνική ομάδα;

«Δεν είχα επίσημη πρόταση αλλά ενδιαφέρονται πάντα ομάδες από την Ελλάδα. Μάλιστα όταν έφυγα από τη Βαλερένγκα είχα πάει για μία εβδομάδα για δοκιμαστικά στον Ολυμπιακό. Βέβαια δεν υπήρξε κάποια εξέλιξη, αν και είχα πάει απλώς για να κάνω προπόνηση. Δεν το είχα δει με την προοπτική να μείνω»

Έχεις σκεφτεί να επιστρέψεις στο μέλλον στην Ελλάδα;

«Το έχω σκεφτεί αλλά είναι ανάλογα. Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι το καλύτερο για εμένα. Δηλαδή αν με ζητήσει κάποια μεγάλη ομάδα από την Ελλάδα θα είναι όντως ωραίο να επιστρέψω αλλά δεν θέλω να πάω και να κάθομαι στον πάγκο. Εγώ θα προσπαθήσω να βρω το καλύτερο μέρος για εμένα στην Ευρώπη. Αν πρέπει να μείνω στη Νορβηγία και στο Χάουγκεσουντ για ακόμα ένα χρόνο θα είναι χαρά μου φυσικά. Δεν έχω άγχος για το επόμενο βήμα και θέλω να το βρω με ηρεμία γιατί θα είναι πολύ σημαντικό».

Ήσουν αρχηγός στα μικρά κλιμάκια της Εθνικής Νορβηγίας. Πως ένιωσες για αυτό;

«Το συναίσθημα είναι πάρα πολύ ωραίο. Είναι μοναδικό να είσαι αρχηγός για τη χώρα σου, γιατί παρότι είμαι Έλληνας, νιώθω και Νορβηγός. Μου έχει προσφέρει πολλά αυτά η χώρα οπότε νιώθω και τις δύο χώρες μέσα μου. Οπότε αυτό το συναίσθημα να είσαι να αρχηγός είναι μοναδικό»

Είχες νιώσει πίεση;

«Όχι, όχι δεν πιέστηκα. Είχαμε μία πολύ καλή ομάδα με εξαιρετικούς προπονητές και όποτε πάω στην Εθνική ομάδα δεν νιώθω άγχος για να δείξω τι αξίζω και αν πρέπει να με ξανακαλέσουν. Κάνω το παιχνίδι μου και δεν τους νοιάζουν τα λάθη. Θέλουν το 100% όπως όλοι αλλά ξέρουν τι μπορείς να προσφέρεις και έτσι παίζεις για αυτό που νιώθεις και όχι με πίεση. Δεν νιώθω κάποιο παραπάνω στρες με το περιβραχιόνιο. Σκέφτομαι διάφορα πράγματα όπως ότι πρέπει αν ηγηθώ αλλά δεν αγχώνομαι»

«Δεν με έχουν προσεγγίσει από την Ελλάδα μετά την κλήση στη Κ16»

Έχεις σκεφτεί καθόλου ποιο εθνόσημο θες να φορέσεις σε επίπεδο ανδρών;

«Δεν έχω φτάσει μέχρι εκεί να σου πω την αλήθεια. Είναι δύσκολη ερώτηση. Δεν ξέρω τι θα επέλεγα στην προκειμένη περίπτωση. Αυτή τη στιγμή είμαι στην Κ21 της Νορβηγίας και μετά από την κλήση μου στην Κ16 της Ελλάδας δεν είχα ξανά ενόχληση, οπότε με βλέπω μετά την Κ21 στην πρώτη ομάδα της Νορβηγίας. Είναι μία επιλογή η Ελλάδα πάντα γιατί την αγαπάω και νιώθω Έλληνας και θα ήταν πολύ ωραίο να φορέσω το εθνόσημο και να τραγουδάω τον ύμνο με την οικογένεια μου. Απλά δεν μπορώ να πω τώρα τι θα έκανα. Είναι εκείνη τη στιγμή τι θα αποφασίσω»

Παρακολουθείς το ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Βλέπω ναι αλλά όχι πάντα γιατί δεν προλαβαίνω»

Βλέπεις κάποια συγκεκριμένη ομάδα ή διάφορα ματς;

«Δεν βλέπω κάποια συγκεκριμένη ομάδα είναι η αλήθεια. Θέλω να βλέπω τα ντέρμπι ή όταν παίζουν Ευρώπη οι ελληνικές ομάδες. Από μικρός βέβαια βλέπαμε το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Είναι το κλασσικό παιχνίδι που βλέπουμε οικογενειακά»

Τι άποψη έχεις για το ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Φαίνεται λίγο καλύτερο από το νορβηγικό. Αλλά βλέπω πως εγώ ως 19χρονος δεν βλέπω ότι μπορώ να πάω σε μία ομάδα στην Ελλάδα και να παίζω βασικός ή πολύ. Δύσκολα δίνουν ευκαιρίες. Ο ΠΑΟΚ δίνει, αλλά δεν είναι πολλές οι ομάδες που το κάνουν. Το επίπεδο είναι πολύ καλό, πάντα υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη σε αντίθεση με εδώ. Από τη Νορβηγία η Μπόντο Γκλιμτ βρίσκεται σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια»

Το γεγονός πως θεωρείσαι από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Νορβηγίας, τι επίδραση έχει σε εσένα;

«Μου δίνει αυτοπεποίθηση θα έλεγα. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα και με ανεβάζει αρκετά. Ειδικά εκεί που είμαι υπάρχει μεγάλη αγάπη για το ποδόσφαιρο και εμένα αυτό μου αρέσει που βλέπω τα μικρά παιδιά να θέλουν μία φωτογραφία μαζί μου. Θέλω να τους επιβεβαιώσω στο γήπεδο πως είμαι καλός. Ακόμα σκέφτομαι πως εντάξει, έχω φτάσει μέχρι εδώ αλλά ποιο είναι το επόμενο βήμα; Θέλω να συνεχίζω να εξελίσσομαι και δεν έχω στρες ή κάτι τέτοιο. Ξέρω πως κάθε μέρα είναι μία καινούργια μέρα στο ποδόσφαιρο και αν κάνω μία κακή εμφάνιση μιλούν για αυτό παρά τις καλές εμφανίσεις. Μαθαίνω μέσα από αυτό κιόλας»

«Δεν θα ξεχάσω το γκολ με τη Ρόζενμποργκ»

Σε ποιο πρωτάθλημα θεωρείς πως ταιριάζεις περισσότερο;

«Θα πω το ιταλικό πρωτάθλημα ότι μου ταιριάζει. Είναι μία λίγκα που μου αρέσει και κουμπώνει πάνω στο στυλ παιχνιδιού μου»

Ποιον ποδοσφαιριστή έχεις ως είδωλο;

«Είχα από πάντα την τριάδα της Μπαρτσελόνα Τσάβι-Ινιέστα-Μπουσκέτς. Ήταν τρεις απίστευτοι παίκτες που έβλεπα συνέχεια. Από τους πιο πρόσφατους μου αρέσει πάρα πολύ ο Βεράτι λόγω του ότι είναι το ίδιο σωματότυπο με εμένα και προσπαθώ να δω πράγματα που κάνει και σκέψεις. Είναι πολύ κοντά στα δικά μου θέλω στον άξονα»

Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή σου στο ποδόσφαιρο μέχρι τώρα;

«Το πρώτο μου γκολ με τη Χάουγκεσουντ αλλά δεν θα ξεχάσω και το τέρμα με τη Ρόζενμποργκ που είχαμε κερδίσει με ανατροπή. Ήταν ιδιαίτερο λόγω της ατμόσφαιρας και μετά είχα βγει και MVP του αγώνα»