Μπράβο, αλλά δεν βλέπω πώς θα προκριθούμε…

Κατ΄αρχάς, πρέπει ένα μπράβο για τον προπονητή και τους διεθνείς μας, αφού με την προσπάθεια που έκαναν από το 30’ ως το 95’ άξιζαν να μη χάσουν.

Οι Βόσνιοι είχαν περισσότερες ευκαιρίες, αλλά όχι πολύ περισσότερες. Και της εθνικής μας ήταν καλύτερες: το δοκάρι του Φορτούνη και οι δύο φορές που ο Μήτρογλου βρέθηκε φάτσα με τον αντίπαλο γκολκίπερ. Κι εν τέλει μπορεί σαν ποιότητα να έβγαλαν καλύτερη οι Βόσνιοι, όμως κι οι Έλληνες έβγαλαν χαρακτήρα και προσωπικότητα. Δεν νομίζω ότι ήταν άδικο το αποτέλεσμα.

Φάνηκε ότι στην αρχή το φοβηθήκαμε το ματς ίσως περισσότερο απ΄ όσο έπρεπε, από την άλλη όμως μην υποτιμάμε και τον παράγοντα αντίπαλο: μπήκε στο ματς στο φουλ, στο 100% και ήταν ανώτερος…

Απλά πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν οι παίκτες μας ότι σε τέτοιο υψηλό επίπεδο, όλα κρίνονται στη λεπτομέρεια.

Κάποια στιγμή π.χ. θυμάμαι τον συγκλονιστικό Παπασταθόπουλο να βγαίνει μπροστά με κούρσα και την κρίσιμη στιγμή αντί να κάνει πάσα δίπλα στο Φορτούνη, πήγε να ντριμπλάρει κι άλλον Βόσνιο και τα χάλασε όλα.

Ξέρω γω η αντίδραση του Κυριάκου (που σημειωτέον είχε πολλές καλές επεμβάσεις) ξεπερνάει τα όρια της επιπολαιότητας. Να ξέρεις ότι θα αποβληθεί αντίπαλος σου και θα έχεις παίκτη παραπάνω και να πηγαίνεις να κάνεις βλαχομαγκιές, είναι επιεικώς ηλίθιο. Έτσι, εκτός των άλλων, θα χάσει και τα πιο δύσκολα ματς, σε Βέλγιο και Βοσνία…

Κατά τα άλλα, σε τεχνικό επίπεδο, απλά μία παρατήρηση: έχω την αίσθηση ότι έτσι όπως παίζει η εθνική, είναι προτιμότερο στα περισσότερα από τα λεγόμενα δύσκολα παιχνίδια της να έχει σέντερ φορ πιο κινητικό, όπως ο Καρέλλης κι όχι τον Μήτρογλου.

Τέλος πάντων, το καλό είναι ότι αυτή η εθνική θυμίζει λίγο εκείνη του Ρεχάγκελ και του Σάντος, σε ό,τι αφορά το δέσιμο της ομάδας, αλλά και το σκληροτράχηλο του χαρακτήρα της. Κι όχι μόνο: στηρίζεται στην άμυνα και στο ταλέντο του Φορτούνη, σκοράρει βασικά από στημένες φάσεις (στην Εσθονία Τοροσίδης από κόρνερ και Σταφυλίδης από φάουλ, τώρα ο Τζαβέλλας από αράουτ), παίρνει λύσεις στο γκολ από αμυντικούς (στο Γιβραλτάρ επίσης είχε σκοράρει ο Τοροσίδης κι ακόμη και με την Κύπρο το πρώτο γκολ το ξεκίνησε ο Τζαβέλλας κάνοντας έξυπνο φαουλάκι), εκμεταλλεύεται λάθη αντίπαλων (το δεύτερο γκολ στην Κύπρο ήταν δώρο του γκολκίπερ) κι έχει ρέντα (στο Γιβραλτάρ το κρίσιμο 1-2 ήταν με αυτογκόλ)…

Να πάμε όμως στην ουσία, στην πρόκριση; Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά εγώ δεν βλέπω πώς θα προκριθούμε, έστω μέσα από τη δεύτερη θέση του ομίλου.Έστω να κερδίσουμε και Κύπρο έξω και Εσθονία, Γιβραλτάρ μέσα, αλλά και Βέλγιο μέσα. Και να πάρουμε κι ισοπαλία στη Βοσνία! Θα φτάσουμε στους 23 πόντους! Θεωρώ ότι κι η Βοσνία θα τους πιάσει: κερδίζοντας τα δύο ματς στο Γιβραλτάρ και στην Κύπρο και στην Εσθονία, αλλά και το Βέλγιο μέσα, προτελευταία αγωνιστική. Και στη διαφορά τερμάτων θα είναι πάνω από την εθνική μας…Το Βέλγιο λογικά θα πάρει την πρώτη θέση, ακόμη και με ήττες σε Ελλάδα και Βοσνία! Κερδίζοντας απλά τα υπόλοιπα ματς πάει στους 24…

Νομίζω ότι η στόχευση χθες έπρεπε να ήταν διαφορετική κι όχι, «κι η ισοπαλία δεν είναι κακή». Χθες ο στόχος έπρεπε να ήταν νίκη και μόνο νίκη. Ειλικρινά μακάρι να πέσω έξω, αλλά δεν βλέπω το πώς θα τερματίσουμε πάνω από του Βόσνιους. Εκτός άμα πάμε εκεί και κερδίσουμε! Τότε πάω πάσο…