Κοιτάζοντας το... κάδρο

Φυσικά και δεν είναι καταστροφή η απώλεια της πρώτης θέσης του ομίλου. Σε μια χρονιά που ο Ολυμπιακός έχασε από τον Αύγουστο το Τσάμπιονς Λιγκ, δεδομένα απώλεσε και το προνόμιο να σοκάρεται με τα... απλά.

Είναι στους «32» του Γιουρόπα, ανεξάρτητα με το αποψινό αποτέλεσμα στην Κύπρο. Κατάφερε για μια ακόμη σεζόν να φτάσει ως τα νοκ άουτ της Άνοιξης. Το κέρδισε –εύκολα- σε μια περίοδο όπου μπόρεσε να εξασφαλίσει και ένας πρώτης τάξεως προβάδισμα στην Σούπερ Λιγκ, από τους διώκτες του. Άρα τα υπόλοιπα δεν είναι τόσο σημαντικά.

Δεν είναι όμως και ασήμαντα. Η πρόκληση να ολοκληρώσει μια διαδικασία ομίλων, χωρίς ήττα εκτός έδρας. Η νίκη που θα του δώσει σαφώς καλύτερες πιθανότητες στην κλήρωση της Δευτέρας. Οι βαθμοί που θα προσθέσει στο... κοντέρ για το δικό του ranking, αλλά και για την Ελλάδα σε μια περίοδο που τις προέκυψε «δωράκι» Ελβετικό, από τον αποκλεισμό της Βασιλείας, της Γιουνγκ Μπόις και ίσως και της Ζυρίχης. Από πού και ως που να τα σνομπάρεις όλα αυτά, έτσι εύκολα;

Δεν υπάρχει αληθινή συνέχεια ως ομάδα. Ο ίδιος προπονητής, ή έστω οι ίδιοι παίκτες. Δεν είναι ο φετινός Ολυμπιακός, σαν εκείνον του ΄12 ή του 14. Είναι όμως η ίδια φανέλα. Και η ίδια επιθυμία: Για βήματα προς τα εμπρός. Είναι η ίδια προσπάθεια. Οι Ερυθρόλευκοι το καλοκαίρι αποχωρίζονται από την ειδική της βαθμολογία, αυτή της 5ετίας στην UEFA, την συγκομιδή της περιόδου 2011-12. Τη δεύτερη καλύτερη τους (17.520) σε αυτό το διάστημα. Ως εδώ φέτος έχουν 6.880. Αν θέλουν να παραμείνουν στα... ψηλά της ευρωπαϊκής κατάταξης, επιβάλλεται να «μαζέψουν» όσο περισσότερο μπορούν τη «χασούρα». Και αυτό θα συμβεί με νίκες.

Ματς λοιπόν σαν το αποψινό δεν είναι αποκλειστικά γόητρο. Είναι ευκαιρίες, σε υποθέσεις που θα τις ξαναβρείς μπροστά σου. Ότι μπορείς, το μαζεύεις. Μια παρουσία ακόμη στους «32», μια πρώτη θέση σε έναν όμιλο, κάθε μικρό και μεγάλο κομμάτι του παζλ. Γιατί θα μείνει στη συλλογή σου, για χρόνια. Στόχος του Ολυμπιακού είναι να επανέλθει σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ. Άμεσα. Έχει τον πρώτο λόγο στο φετινό πρωτάθλημα, και αυτό είναι το «κλειδί». Χρειάζεται όμως και τα υπόλοιπα. Κατέκτησε στα χρόνια που πέρασαν μια πολύ υψηλή θέση στοranking. Πρέπει να κάνει όσα μπορεί, για να την υπερασπίσει...

ΥΓ. Πριν από μερικά χρόνια είχε κάνει...ροντέο ένα Σίτι-ΤΣΣΚΑ Μόσχας όταν έδειξε κίτρινη σε λάθος ποδοσφαιριστή των φιλοξενούμενων και κάπως έτσι έχασε μια «αποβολή». Προχθές δεν είδε μια «χερούκλα» στο Παρίσι που συνέβαλλε και αυτή με την «αυτοκτονία» της Παρί, κόντρα στη Λουντογκόρετς. Σε μια αναμέτρηση που οι Γάλλοι έχασαν την πρώτη θέση του ομίλου και μαζί τα αυγά και τα καλάθια της κλήρωσης που έρχεται. Όσο για τα εντός; Τα γνωστά. Πατίτο, Βιγιαφάνιες κλπ. Εννοείτε όμως, ότι ο Σιδηρόπουλος είναι «κορυφαίος». Ειδικά όσο κάποιοι επιμένουν για αυτό.