Ενα καθαρό σημάδι αποτελεσματικής δουλειάς από τον Χιμένεθ

Είχε ελάχιστο ψυχαγωγικό, επιθετικό ποδόσφαιρο μέσα του το κυριακάτικο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, και γι' αυτό δεν ήταν ελκυστικό. Είχε όμως πολύ ποδόσφαιρο μέσα του, και έδωσε τροφή για πολλή συζήτηση, η οποία αφορά την κατάσταση και την προοπτική της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού. Χωρίζω τη συζήτηση σε δύο σκέλη, και ξεκινώ από τον μεγάλο ωφελημένο της βραδιάς, τον Μανόλο Χιμένεθ. Αν καταφέρει να ριζώσει τούτη τη φορά στην ΑΕΚ, ο Ισπανός προπονητής θα ανακαλεί στο μέλλον από τη μνήμη του αυτό το ντέρμπι και θα το μνημονεύει, ως σημείο αναφοράς, ως το πρώτο καλό σημάδι για την ικανότητά του να αποδειχθεί αποτελεσματικός για την ΑΕΚ. Διότι αυτό πέτυχε το απόγευμα της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Αν σκεφτεί τι ΑΕΚ παρέλαβε και τι ΑΕΚ παρουσίασε σε ομαδικότητα, συνοχή, συντονισμό και συγχρονισμό στις κινήσεις, συγκέντρωση και προσήλωση στην εκτέλεση του αγωνιστικού σχεδίου, ο παρατηρητής οδηγείται στο συμπέρασμα ότι ακριβώς έναν μήνα μετά την πρώτη του μέρα στη δουλειά ο Χιμένεθ παρέδωσε ένα τεκμήριο που στηρίζει τον ισχυρισμό ότι είναι ικανός αυτό το σύνολο ποδοσφαιριστών που παρέλαβε να το μετατρέψει σε αποτελεσματική ομάδα. Αυτό το ματς είναι μια τρανή απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό όσων επέμεναν ότι το ρόστερ της ΑΕΚ δεν ήταν των προδιαγραφών που φαινόταν ότι είχε στον καιρό των προκατόχων του Χιμένεθ, αλλά σαφώς καλύτερο.

Το σχέδιο του Χιμένεθ είχε τρεις διαφορετικές φάσεις. Στην πρώτη, μέχρι το 34' έβαλε την ΑΕΚ να κάνει επιθετική άμυνα φτάνοντας μέχρι τους στόπερ και τον τερματοφύλακα με στόχο να κλέψει τη μπάλα και να επιτεθεί απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν θα είχε προλάβει να οργανωθεί. Στο διάστημα αυτό η ΑΕΚ εκτέλεσε ένα σύνθετο σχέδιο, διότι πρέσαρε ψηλά με το μυαλό και στην απομόνωση του Μάρτινς, διότι ο Χιμένεθ προτιμούσε να δει τον Ολυμπιακό να χτίζει τις επιθέσεις του με γεμίσματα από τους στόπερ ή με συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση τον Ρομαό και τον Φορτούνη και όχι τον Πορτογάλο. Η επιλογή είχε ρίσκο, διότι συχνά ο Φορτούνης έβρισκε χώρους για να τρέξει με τη μπάλα και να ανεβάσει τους συμπαίκτες του στο επιθετικό τρίτο του τερέν, αλλά για καλή τύχη του Χιμένεθ οι υπόλοιποι μεσοεπιθετικοί του Ολυμπιακού δεν μπόρεσαν να στηρίξουν αποτελεσματικά τις προσπάθειες του Ελληνα διεθνούς μέσου στο πρώτο 35'λεπτο.

Η δεύτερη φάση του game plan του Χιμένεθ ήταν η αλλαγή συμπεριφοράς όταν άλλαξαν τα δεδομένα, δηλαδή όταν η ΑΕΚ πήρε το προβάδισμα. Ο Ισπανός προπονητής τράβηξε πίσω την ομάδα του και την έβαλε να αμύνεται στα όρια του αμυντικού τρίτου του τερέν, με στόχο να κλείσει τους χώρους στον Ολυμπιακό και να βρει εκείνη ένα κλέψιμο που θα της επέτρεπε να βγει γρήγορα στην κόντρα επίθεση. Από το 38' μέχρι και περίπου το 60' η ΑΕΚ πήγε να την πληρώσει αυτή την επιλογή διότι δεν εκτελούσε σωστά το σχέδιο του προπονητή της: οι γραμμές της είχαν μεγάλη απόσταση, ο Μπέντο το είδε και έφερνε τον Σεμπά και τον Ελιονούσι στον άξονα προκειμένου να εκμεταλλευτούν τον ελεύθερο χώρο μπροστά από την αμυντική γραμμή της ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός έφτιαξε στιγμές και την ευκαιρία που απέκρουσε ο Μπάρκας. Ο Χιμένεθ διάβασε την αδυναμία, και άρχισε να την καλύπτει από το 55', όταν έφερε στο παιχνίδι τον Γιόχανσον και έβαλε τον Σιμόες να πάρει το βάθος και να παίξει μπροστά από τους στόπερ. Και η ΑΕΚ έπαψε να ανησυχεί, επειδή ο Μπέντο δεν βρήκε άλλη αδυναμία στο αγωνιστικό της σχέδιο για να την χτυπήσει.

Η τρίτη φάση της στρατηγικής του Χιμένεθ ήταν η αλλαγή συμπεριφοράς μετά το 75', όταν δημιουργήθηκε το νέο δεδομένο της αποβολής του Μποτία. Ο Ισπανός προπονητής έβαλε την ΑΕΚ να ξαναπιέσει ψηλά, και χρησιμοποίησε στο έπακρο τη δύναμη της φωνής του και την γλώσσα του σώματός του για να σπρώξει τους ποδοσφαιριστές του προς τα εμπρός όταν τους είδε να οπισθοχωρούν είτε επειδή είχαν λιγοστέψει οι φυσικές δυνάμεις είτε επειδή είχαν λιγοστέψει οι ψυχικές δυνάμεις. Η ΑΕΚ δεν εκτέλεσε σωστά το αγωνιστικό σχέδιο, και γι' αυτό ανησύχησε στις επιθέσεις που επιχείρησε να δημιουργήσει ο Ολυμπιακός. Παρόλο που έπαιξε για περίπου 20' λεπτά με παίκτη παραπάνω, η ΑΕΚ τελείωσε το παιχνίδι με 55% κατοχή μπάλας επειδή δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει το αριθμητικό και ψυχολογικό πλεονέκτημά της, παρόλο που αγωνιζόταν μπροστά στον κόσμο της, που ήταν περισσότερος από ποτέ φέτος. Ο προπονητής όμως επέμεινε να ζητεί το σωστό, βοήθησε όσο μπορούσε την ομάδα του να αποκτήσει φρέσκα πόδια με τις αλλαγές, και προσπάθησε να παίξει σωστά, παίρνοντας το ρίσκο που έχει αυτή η επιλογή όταν η ομάδα σου δεν είναι δουλεμένη και ψυχικά ώριμη και έτοιμη για να αποδώσει πιστά το αγωνιστικό πλάνο.

Τόση στρατηγική η ΑΕΚ δεν είχε στις προηγούμενες μέρες της. Ούτε τόση και τόσο συντονισμένη και συγχρονισμένη κίνηση στη φάση της προσπάθειας επανάκτησης της κατοχής της μπάλας. Ούτε τόση κίνηση από τόσους ποδοσφαιριστές χωρίς τη μπάλα για να δώσουν επιλογές και να βοηθήσουν την ανάπτυξη του παιχνιδιού στη φάση κατοχής της μπάλας. Κι όλα αυτά είναι καθαρά σημάδια που δημιουργούν την εντύπωση ότι στη διάρκεια του τελευταίου μήνα υπάρχει ένας προπονητής που καταφέρνει να βελτιώσει την ομαδική λειτουργία και την ομαδική τεχνική της ομάδας του. Και αυτά δεν τα αντιλαμβάνονται μόνο όσοι παρακολουθούν το παιχνίδι ως θεατές. Τα αντιλαμβάνονται και οι ποδοσφαιριστές. Γι' αυτό και η ΑΕΚ βγήκε ωφελημένη από ένα ματς “ζωής και θανάτου” για το πλασάρισμά της στην 5αδα, διότι οι ποδοσφαιριστές εμπιστεύονται περισσότερο τον προπονητή και το πλάνο του όταν βλέπουν την αποτελεσματικότητά του.

Στην απέναντι πλευρά ήταν ένας προπονητής που δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει στην ομάδα του έναν νέο μηχανισμό λειτουργίας χωρίς τον Μιλοβόγεβιτς. Θεωρητικώς ήταν εύκολο για έναν προπονητή με την εμπειρία του Πάουλο Μπέντο να απαντήσει στην “μπλοκάρουμε τον Μάρτινς” κίνηση του αντιπάλου του. Στην πράξη όμως η απάντηση απαιτεί επιλογές, και ο Μπέντο είχε μόνο μία, αυτή που έκανε, δηλαδή να δώσει τη μπάλα στον Φορτούνη και να περιμένει από αυτόν να δημιουργήσει συνθήκες αριθμητικής υπεροχής για τον Ολυμπιακό στο μισό της ΑΕΚ. Ο Μπέντο το έψαξε, και μάλιστα νωρίς, με την επιλογή να φέρει στο ματς τον Ανδρούτσο αντί του Ρομάο, παίρνοντας μάλιστα το ρίσκο να πληρώσει, σαν άλλος Δέλλας, αυτή την επιλογή στην περίπτωση που η ΑΕΚ είχε την τόλμη και την αποτελεσματικότητα για να εκμεταλλευτεί την χαλάρωση που έφερνε στην ανασταλτική ικανότητα του Ολυμπιακού στον άξονα αυτή η επιλογή.

Ο Μπέντο αντέδρασε και στην αλλαγή τακτικής από τον Χιμένεθ: διάβασε πολύ γρήγορα στο ματς ότι μετά την αποβολή του Μποτία και με την ΑΕΚ να πιέζει στο μεσαίο και στο επιθετικό τρίτο του τερέν ελλόχευε ο κίνδυνος να πληρώσει τους κενούς χώρους που θα έβρισκε η ΑΕΚ στον άξονα λόγω και της αλλαγής Ανδρούτσου – Ρομάο και επέλεξε να παίξει με γεμίσματα, προωθώντας τον Ντα Κόστα σε θέση φορ στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού. Ο Πορτογάλος δούλεψε πολύ το ματς, κι αν είχε σε καλύτερη βραδιά τους μεσοεπιθετικούς και τον φορ του θα είχε άλλη εικόνα η ομάδα του. Το κύριο λάθος που έκανε στο ματς, το έκανε πολύ προτού αυτό αρχίσει, με την επιλογή του να αφήσει εκτός αποστολής τον Καμπιάσο. Είτε τον είχε χρησιμοποιήσει από την αρχή, είτε τον είχε φέρει στο ματς στη θέση του Ρομάο, χρησιμοποιώντας τον Ανδρούτσο ως αλλαγή στον κακό Ελιονούσι, είναι πιθανό να είχε πάρει περισσότερα, δεδομένων και της εμπειρίας και του χαρακτήρα του Αργεντινού στα μεγάλα ματς. Θεωρητικώς η εικόνα του Ολυμπιακού θα ήταν καλύτερη.

Σε ένα ματς με πολύ λίγο ψυχαγωγικό ποδόσφαιρο και πολλή στρατηγική, αναμετρήθηκαν δύο ανέτοιμες, για διαφορετικούς λόγους, ομάδες, δηλαδή δύο ομάδες που δεν είναι ακόμη έτοιμες να εκτελέσουν πιστά και αποτελεσματικά το αγωνιστικό σχέδιο του προπονητή τους. Η ΑΕΚ επειδή δουλεύει εδώ και μόλις έναν μήνα με τον Χιμένεθ, ο Ολυμπιακός επειδή μετασχηματίζεται και αλλάζει πρόσωπα από έναν προπονητή που δουλεύει βλέποντας πιο μακριά, όπως πολύ λογικά θα έπραττε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ένας προπονητής που έχει ήδη πάρει το πρωτάθλημα και έχει τη νοοτροπία να επανδρώνει ομάδες με παίκτες από την ακαδημία και λειτουργεί με τη συνείδηση ότι το ρόστερ της επόμενης σεζόν πρέπει να κοστίζει λιγότερο και να αποδίδει καλύτερα. Αν κανείς βάλει στη ζυγαριά και το δεδομένο ότι ο Μπέντο έπρεπε να λειτουργήσει και με τη συνείδηση ότι την Πέμπτη τον περιμένει μια πολύ δύσκολη ρεβάνς εκτός έδρας για το Europa League οδηγείται στο συμπέρασμα ότι δεν θα μπορούσε να ζητήσει πολύ περισσότερα στο κυριακάτικο ντέρμπι.

Σημείωση: Ηταν μια κακή, ελληνική διαιτησία, από έναν διαιτητή που δεν σφύριζε μόνο όσα έβλεπε αλλά και όσα του έλεγε το μυαλό του στην επεξεργασία των δεδομένων που του δημιουργούσε το παιχνίδι. Εκανε λάθη στις κάρτες, που θα είχαν αφήσει νωρίτερα τον Ολυμπιακό με παίκτη λιγότερο, έκανε λάθος στο πέναλτι που δεν έδωσε στο 50' στον Ολυμπιακό. Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι ο Μάνταλος ήταν και αποδείχθηκε ότι παραμένει ανεπαρκής για μεγάλα παιχνίδια. Κι αυτό η ΚΕΔ το ήξερε.