Θύρα 6: Επιστρέφουμε!

Θύρα 6, ένα όνομα, χιλιάδες λέξεις και εικόνες. Ένα όνομα που εδώ και 36 χρόνια αντιπροσωπεύει το πιο μαχητικό, συνειδητοποιημένο και οργανωμένο κομμάτι του κόσμου του Παναιτωλικού. Ένα όνομα για το οποίο είμαστε περήφανοι που αποτελεί κινητήριο μοχλό για τις πράξεις μας και τον τρόπο ζωής μας. Είμαστε τα παιδιά της Θύρας 6, ανδρωθήκαμε μέσω αυτής και όσο ζούμε θα την τιμούμε και θα την προστατεύουμε. Κίνητρό μας είναι η ανιδιοτελής και παντοτινή αγάπη μας για τον Παναιτωλικό. Ο Παναιτωλικος είναι για μας ιδέα, συναίσθημα και διαφυγή από την πραγματικότητα. Βρίσκεται στις καρδιές μας, στα όνειρά μας, στον δρόμο, στα σπίτια μας, στους χώρους εργασίας μας, στα θρανία μας. Δεν είναι ανώνυμη εταιρία, επαγγελματισμός, συμφέροντα. Δεν είναι κάτι ελεγχόμενο και αποστειρωμένο για εταιρική κονόμα. Δεν τον μάθαμε στα εύκολα αλλά τον κρατήσαμε ζωντανό στα δύσκολα. Παναιτωλικός για μας σημαίνει ρομαντισμός, αξιοπρέπεια, κοινωνική προσφορά, γροθιά στο αθλητικό κατεστημένο, γήπεδο γεμάτο ασφυχτικά, ατελείωτα χιλιόμετρα, ομάδα και κόσμος ένα. Ο Παναιτωλικός είναι μεγάλος, όχι από τους τίτλους του, όχι από τους κορυφαίους παίχτες αλλά από τον κόσμο του. Η ατελείωτη αγάπη και η στήριξή του ανεξαρτήτως κατηγορίας, μέρους και συνθηκών τον κάνει μοναδικό.

Στα πλαίσια αυτά των ιδεών μας θα εναντιονόμαστε πάντα σε κάθε τι που εκφράζει το ‘μοντέρνο ποδόσφαιρο’. Το ποδόσφαιρο της διαφθοράς, της διαπλοκής και των άδειων γηπέδων που βρίσκει αποδιοπομπαίο τράγο τους οργανωμένους οπαδούς. Θα επιζητούμε πάντα την έντιμη στάση της εκάστοτε διοίκησης και θα καταδικάζουμε οτιδήποτε αλλοιώνει το dna του Συλλόγου. Είναι λοιπόν φυσικό επακόλουθο να αντιδρούμε σε κάθε αλλαγή του σήματος για εμπορικούς λόγους και σε κάθε υπονόμευση του κόσμου της ομάδας, να απεχθανόμαστε τις ‘εξέδρες φυλακές’, την απροκάλυπτη αστυνομική βία, την απαγόρευση μετακινήσεων και πολλά άλλα. Είναι όμως και φυσικό επακόλουθο να αναγνωρίζουμε την φιλανθρωπική προσφορά, την ανάδειξη της ιστορίας του Συλλόγου, την προβολή του αθλητισμού στα σχολεία, τα έργα στο γήπεδο και την τίμια αγωνιστική καταξίωση. Τα τελευταία χρόνια όμως, στο απόγειο αυτής της αγωνιστικής καταξίωσης μεγάλο κομμάτι του κόσμου γύρισε την πλάτη προς την ομάδα κι αυτό ήταν η μέγιστη ζημιά. Μεγαλύτερη από κάθε υποβιβασμό, από κάθε κακή πορεία στο πρωτάθλημα και από κάθε ήττα.

Η δική μας αποχή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο πράξη αυτοάμυνας απέναντι σ’ ένα ύπουλο και μεθοδευμένο σχέδιο τρομοκρατίας και συκοφαντίας που είχε εξαπολυθεί σε βάρος μας. Ήταν αδιανόητο για εμάς το κλείσιμο ολόκληρων κερκίδων εξαιτίας μεμονωμένων περιστατικών, από την στιγμή που είχαν γίνει τεράστια βήματα προόδου σε σχέση με το παρελθόν και από τη στιγμή που ο Παναιτωλικός σε σχέση με άλλες λαοφιλείς ομάδες καλούταν ελάχιστες φορές σε απολογία. Μια διαδικασία που επιφέρει συνήθως πρόστιμα δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τα ‘αδικήματα’ ενώ είναι εμφανές ότι δεν έχουν όλες οι ομάδες την ίδια αντιμετώπιση.. Το γεγονός ότι νιώσαμε ξένοι μέσα στο γήπεδό μας κι αναγκαστήκαμε να μείνουμε μακριά απ’ αυτό, είναι κάτι που μας πόνεσε πολύ και δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Θεωρούμε τιμή μας που για το καλό του συλλόγου κρατήσαμε παθητική στάση. Κάθε προσπάθεια όμως μερικών να πολεμήσουν και να διασπάσουν την Θύρα 6, ήταν εξ αρχής καταδικασμένη να αποτύχει. Στο όνομα της, κάποιοι έχουν υπερβεί εαυτούς, έχουν δώσει ψυχή και σώμα και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Η κληρονομιά που κουβαλάμε, οι ιδέες μας και τα βιώματά μας είναι τόσο δυνατά που δεν μπορούν να σβηστούν από κανέναν. Οι κακοθελητές να μην αυταπατώνται… Εν έτη 2017 με ότι συνεπάγεται αυτό γενικότερα για την κοινωνία και ειδικά για το οπαδικό κίνημα, με περίσσια περηφάνια και θράσος δηλώνουμε παρών!

Στην πολυετή πορεία μας και λόγω του πολυσύνθετου πυρήνα των οπαδών μας αντιμετωπίσαμε πολλά εσωτερικά προβλήματα, αντιμετωπίσαμε και άτομα που καταπάτησαν τις γραμμές που χρόνια υποστηρίζαμε, άτομα που για προσωπικά συμφέροντα πρόδωσαν ιδέες και αισθήματα. Άλλες φορές ήταν ο παρορμητισμός και η αθωότητα που μας οδήγησαν σε λάθη, ενώ η λαχτάρα μας να δούμε τον Παναιτωλικό ψηλά μας έκανε ενίοτε επικριτικούς. Έχουμε το θάρρος και την εντιμότητα να κάνουμε αυτοκριτική. Ας κάνουμε επιτέλους, όλοι και ο καθένας ξεχωριστά την αυτοκριτική μας και ας πράξουμε ότι περνάει από το χέρι μας έτσι ώστε να υπάρξει μια σχετική αρμονία και ανοχή στις σχέσεις όσων περιτριγυρίζουν αυτό το Σύλλογο. Είναι λογικό να υπάρχουν διαφωνίες από την στιγμή που εμείς βλέπουμε τα πράγματα με οπαδική ματιά, ενώ η εκάστοτε διοίκηση λειτουργεί περισσότερο με επιχειρηματική σκέψη. Το ουσιώδες είναι μέσα από τις διαφωνίες και τις εντάσεις, να καταλήγουμε σε προτάσεις που θα βοηθήσουν το Σύλλογο να εξελιχθεί και όχι σε στείρες αντιπαραθέσεις. Μόνο έτσι θα αρχίσει να γίνεται ξανά ο Παναιτωλικός μεγάλος και ‘πιο δυνατός μέρα με τη μέρα’. Οι συνθήκες θέλουμε να πιστεύουμε ότι ωρίμασαν απ’ όλες τις πλευρές. Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια αλλαγή ρότας. Αυτό εισπράττουμε από τις τελευταίες εξελίξεις αλλά δεν επαναπαυόμαστε σε καμία περίπτωση.

Επειδή όμως δεν αντέχουμε άλλο να βλέπουμε το γήπεδο μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε έτσι, ύστερα από Παναιτωλική λαϊκή απαίτηση, με υπέρμετρη ανυπομονησία και τρέλα… ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ! Η ψυχή μας το ξέρει αν φύγαμε και ποτέ. Καλούμε να συμπορευτεί μαζί μας όλο τον αυθεντικό κόσμο του Παναιτωλικού ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και χρώματος. Καλούμε στο πέταλο όλους τους οργανωμένους πυρήνες-συνδέσμους να ενώσουμε την φωνή μας. Μαζική και δυναμική επιστροφή! Σε περίπου έναν μήνα ονειρευόμαστε ένα ‘κλουβί’ από τα παλιά. Ο κόσμος θα περιμένει στην ουρά για ένα μαγικό χαρτάκι και οι κερκίδες θα είναι κατάμεστες. Τα τύμπανα στο πέταλο θα χτυπάνε δυνατά και θα δίνουν τον ρυθμό. Όλο το γήπεδο στο πόδι με ξαναμμένα μάτια βοηθώντας την ομάδα να φτάσει στη νίκη. Οι αντίπαλοι θα μιλάνε μετά για την δυσκολία της έδρας. Έτσι μάθαμε τον Παναιτωλικό κι έτσι τον γουστάρουμε. Λένε κάποιοι ότι αυτές οι μέρες πέρασαν κι όλα αυτά πέθαναν. Άστους να λένε κι έλα να κάνουμε την κερκίδα να λυσσομανάει!

ΥΓ. ‘’Κι αν όσα έζησες τιμάς, μην σταματάς, έχουμε πόλεμο…’’