Τα δύο μεγάλα λάθη στον Ολυμπιακό ήταν στη διαχείριση

Έστω…λίγο αργά, να αποκαταστήσω την πραγματικότητα για την περσινή προετοιμασία του Ολυμπιακού που υποτίθεται ότι ήταν η μητέρα όλων των κακών για την φετινή σεζόν. Τουλάχιστον την πραγματικότητα στα δικά μου μάτια.

Πρώτον, είναι αλήθεια ότι η προετοιμασία που έκανε ο Χάσι ήταν χαλαρή. Εξίσου όμως αλήθεια είναι ότι για να πας στους ομίλους του Τσαμπιονς Λιγκ πρέπει να είσαι φρέσκος τέλη Ιουλίου με τέλη Αυγούστου. Άρα, δεν μπορείς να κάνεις σκληρή προετοιμασία, ειδικά όταν μιλάμε για ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι πολύ απλά θα πάθεις αυτό που έπαθε ένα χρόνο πριν ο Ολυμπιακός, όταν ο Βίκτορ έκανε δυνατή προετοιμασία και η ομάδα σε δύο 90λεπτα με την Χάποελ Μπερ Σεβά έκανε μισή φάση για γκολ…Εδώ φρέσκος ήταν ο Ολυμπιακός επί Χάσι και με το ζόρι απέκλεισε την Παρτίζαν και τη Ριέκα-μην στέκεστε στα αποτελέσματα, θυμηθείτε πώς κύλησαν τα ματς κι ότι και τα τέσσερα ήταν σε μία κλωστή ως το τελευταίο λεπτό. Όταν θες να πας στους ομίλους, δεν μπορείς να τρέχεις ατελείωτα το καλοκαίρι.

Δεύτερον, όλα θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα, εάν «έπιαναν» οι περισσότερες «βασικές» μεταγραφές (βλέπε π.χ. Εμενίκε, Βούκοβιτς, Καρσελά), αλλά κι αν γενικότερα οι προσθήκες γίνονταν πιο έγκαιρα. Εάν λ.χ. το 80% του ρόστερ ήταν από την αρχή της προετοιμασίας, θα υπήρχε χρόνος αφενός μεν να δέσει καλύτερα και πιο γρήγορα η ομάδα, αφετέρου δε να ήταν πιο έτοιμοι οι παίκτες ώστε στη συνέχεια να έβγαζαν μικρότερα προβλήματα κόπωσης. Όμως, προκρίθηκε η επιλογή απόκτησης όσο το δυνατό καλύτερων παικτών από πλευράς ονομάτων, με συνέπεια η υλοποίηση μεγάλου μέρους του σχεδιασμού να γίνει παραμονές των προκριματικών.

Τρίτον, ακόμη κι έτσι όμως, όλα θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα. Το λάθος του Χάσι, που του κόστισε και την απόλυση, λόγω των αποτελεσμάτων (δύο ισοπαλίες και δύο ήττες σε τέσσερα ματς το Σεπτέμβρη) ήταν ότι την κρίσιμη στιγμή δεν έκανε το σωστό ροτέϊσον. Είχε ο Ολυμπιακός να παίξει μέσα σε μια εβδομάδα, αρχές Σεπτέμβρη, με Ξάνθη έξω, Σπόρτινγκ μέσα και Αστέρα μέσα. Και τι έκανε; Έπαιξε με οκτώ ίδιους παίκτες στην αρχική ενδεκάδα και τα τρία παιχνίδια (!): Καπίνο, Φιγκέϊρας, Ένγκελς, Ρομάο, Ζιλέ, Οτζίτζα, Μάριν, Τζούρτζεβιτς. Το αποτέλεσμα; Δυο ισοπαλίες στο πρωτάθλημα και μία εντός ήττα (με κολακευτικό σκορ) στο Τσάμπιονς Λιγκ-και μετά κι η ήττα από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, μία εβδομάδα μετά, πάλι με τους ίδιους παίκτες.

Όταν ανέλαβε ο Λεμονής η ομάδα δεν είχε θέματα αντοχών; Αναπόφευκτα είχε, λόγω της πιο χαλαρής προετοιμασίας. Ο Τάκης, όμως, το χειρίστηκε αλλιώς. Το πήγε φουλ στο ροτέϊσον όταν είχε (κι είχε συνέχεια) τριάδες αγώνων μέσα σε μία εβδομάδα.

Είχε π.χ. σε μία εβδομάδα Πανιώνιο έξω, Μπαρτσελόνα έξω, ΠΑΟΚ μέσα. Και στα τρία αυτά παιχνίδια έπαιξαν (πλην του γκολκίπερ Προτό) μόνο οι Κούτρης, Ρομάο, Οτζίτζα. Στις υπόλοιπες οκτώ θέσεις άλλαζαν όλοι οι παίκτες.

Μετά είχε σε μία εβδομάδα Παναθηναϊκό έξω, Μπαρτσελόνα μέσα, Πλατανιά μέσα. Πάλι το ίδιο! Και στα τρία έβαλε μόνο τους Κούτρη, Ρομάο, που δεν καταλάβαιναν τίποτα και τον Οτζίτζα, για να του κάνει τη διαφορά.

Ύστερα είχε σε μία εβδομάδα Λεβαδειακό μέσα, Σπόρτινγκ έξω, Κέρκυρα έξω. Και στα τρία παιχνίδια έβαλε μόνο τέσσερις παίκτες: Μποτία, Κούτρη, Ταχτσίδη, Φορτούνη. Και στο τρίτο ματς, με το που τους είδε λίγο κουρασμένους, αλλαγή τον Ταχτσίδη στο ημίχρονο και τον Φορτούνη στο 60’…

Και τέλος είχε σε μία εβδομάδα Απόλλωνα μέσα, Γιουβέντους μέσα, Παναιτωλικό έξω. Και στα τρία παιχνίδια έβαλε μόνο τέσσερις παίκτες: Ομάρ, Κούτρη, Ρομάο, Ταχτσίδη.

Με αυτή την έξυπνη διαχείριση ο Ολυμπιακός από το -5 πήγε στο +1 στο πρωτάθλημα και έβγαλε το γκρουπ του θανάτου στο Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να ξεφτιλιστεί, από εκεί που όλοι φοβόντουσαν βαριές ήττες σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια.

Ο Ολυμπιακός την πάτησε άσχημα από την τρελή επιλογή του Όσκαρ Γκαρθία (α ρε Ντάρκο…) να κάνει με το που ήρθε, Γενάρη μήνα, σκληρές προπονήσεις επί δύο ολόκληρες εβδομάδες! Αυτό το δεύτερο μεγάλο λάθος σε επίπεδο διαχείρισης, πάλι από προπονητή, μετά το ροτέϊσον που δεν έκανε ο Χάσι όταν έπρεπε, ήταν ο ποδοσφαιρικός θάνατος της ομάδας, γιατί πολύ απλά την έκανε να καταρρεύσει στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν. Θυμηθείτε ότι από 24 Γενάρη μέχρι 11 Φλεβάρη ο Ολυμπιακός τα έχασε όλα, μην κερδίζοντας ούτε ένα από τα πέντε διαδοχικά παιχνίδια του με ΑΕΚ μέσα (Κύπελλο), Αστέρα έξω, ΑΕΚ μέσα (πρωτάθλημα), ΑΕΚ έξω (κύπελλο), Ατρόμητο έξω…

Έτσι όπως το πήγαινε ο Ολυμπιακός μέχρι αρχές Γενάρη, ήταν δεδομένων των συνθηκών μια χαρά, παρά τα προβλήματα που είχαν προκληθεί από τις μεταγραφές που δεν βγήκαν. Είχαν φύγει κι οι παίκτες που γκρίνιαζαν κι είχε φτιάξει και το κλίμα. Η ομάδα αντιμετώπιζε ακόμη και τα διαιτητικά σφαγεία (τόσο εις βάρος της, όσο κι υπέρ των βασικών αντιπάλων της). Έστω κούτσα κούτσα τα έπαιρνε τα αποτελέσματα. Και το μίνιμουμ που θα είχε καταφέρει αν δεν τα ανακάτευε ο Καταλανός τα πράγματα, θα ήταν να τους ξεφτιλίσει όλους.

Δηλαδή, είτε θα έπαιρνε το πρωτάθλημα, είτε θα τους ανάγκαζε να ξεγυμνωθούν ακόμη περισσότερο και να έκαναν τα εγκλήματα των εγκλημάτων για να σταματούσαν τον Ολυμπιακό από το 8^ο σερί πρωτάθλημα…