Η Ρεάλ μετά τον Μουρίνιο

Ο Μουρίνιο φεύγει. Αυτό πλέον θεωρείται κάτι περισσότερο από τετελεσμένο γεγονός. Τουλάχιστον αυτό αισθάνονται στη Μαδρίτη, με τον Τύπο να προσπαθεί να φτιάξει ένα προσχέδιο για το πως θα είναι η Ρεάλ μετά το κλείσιμο του κύκλου... Ζοσέ. Στο gazzetta.gr συγκεντρώσαμε όλα τα δεδομένα, προσθέσαμε και μερικές δικές μας σκέψεις και θα προσπαθήσουμε να στήσουμε την Βασίλισσα της επόμενης σεζόν. Οσο και στεναχωρεί και να φοβίζει πολύ κόσμο η αποχώρηση του Πορτογάλου κόουτς, το θεματάκι αυτό δίνει ελπίδα ότι το... αύριο της ομάδας μπορεί να είναι καλύτερο.

Η μπαγκέτα όλα συνηγορούν πως θα βρεθεί στα χέρια του Κάρλο Αντσελότι. Στο Παρίσι οι οπαδοί της Παρί του στέλνουν κάρτες, παρακαλώντας τον δημοσίως να παραμείνει και στη Μαδρίτη ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον περιμένει με ανοικτές αγκάλες. Αλλωστε ο ίδιος πριν από τέσσερα χρόνια του είχε διαμηνύσει να περιμένει λίγο, ώστε να κερδίσει τη σίγουρη εκλογή του στην προεδρία του συλλόγου και να τον πάρει στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Ο Καρλέτο όμως δεν το είχε με την αναμονή και υπέγραψε στην Τσέλσι. Εστω και με καθυστέρηση τετραετίας λοιπόν και λίγο πριν την επανεκλογή του Πέρεθ (σ.σ.: έχει εκλογές τον Ιούνιο), ο γάμος θα γίνει.

Γιατί όμως όχι τον Κλοπ, τον Βίλας-Μπόας, τον Χάινκες; Προσωπικά πιστεύω πως πρόκειται για την καλύτερη επιλογή τόσο αγωνιστικά όσο και αναφορικά με το «mediatico» (σ.σ.: έτσι αποκαλούν οι Ισπανοί κάποιον που το έχει με τα μίντια) προφίλ του επικείμενου νέου τεχνικού. Ο 54χρονος Ιταλός μπορεί να «ΜΗΝ ΠΟΥΛΑΕΙ», όπως εύστοχα είχε γράψει λίγο καιρό πριν ο Μιχάλης Τσόχος στο gazzetta, αλλά έχει τα εξής καλά: Το πρώτο και σημαντικότερο είναι πως μετά από όλη αυτή την τρικυμία της τριετίας του Μουρίνιο, ο Αντσελότι μπορεί πραγματικά να φέρει τη νηνεμία στα αποδυτήρια και στη σχέση ομάδας-κόσμου.

Ανέκαθεν είχε έναν αξιοζήλευτο τρόπο να κουμαντάρει τις βεντέτες χωρίς όμως να χάνει εκείνος την αξιοπρέπεια του. Και μιλάμε για κάποιον που σε 19+ χρόνια καριέρας δούλεψε με τους καλύτερους σε Γιουβέντους, Μίλαν, Τσέλσι και ακόμα και τώρα στην Παρί έχει καλμάρει κοτζάμ Ζλάταν. Εγκρατής, αυστηρός, σοβαρός, με σεβασμό για τη δουλειά των συναδέλφων του, καθόλου επικριτικός απέναντι στους αντιπάλους και ειδικός στην κατάσβεση εσωτερικών ερίδων και αντιπαραθέσεων, ο Καρλέτο ακούγεται τόσο, μα τόσο... ξενερουά σε σχέση με τον προκάτοχο του που μπορεί στα αλήθεια να φέρει τη λύτρωση. Και πάνω απ' όλα, δεν θα κράξει και δεν θα κραχτεί ποτέ από τους οπαδούς.

Αγωνιστικά επίσης κάποιοι θα πουν πως δεν ταιριάζει στη Ρεάλ, επειδή έχει τη φήμη αμυντικογενούς προπονητή. Ας θυμηθούν όμως τις παραστάσεις που παρέδωσε η δική του τεράστια Μίλαν των τριών τελικών Τσάμπιονς Λιγκ (2003, 2005, 2007), αλλά και τα 103 γκολ της Τσέλσι (2009-'10) που αποτελούν ρεκόρ παραγωγικότητας στην ιστορία της Πρέμιερλιγκ και ας αναθεωρήσουν. Εντάξει, δεν λέει κανείς πως οι Μαδριλένοι θα δουν αυτό το σούπερ επιθετικό παιχνίδι που ανέκαθεν ονειρεύονται. Αυτό δεν μπορεί να τους το δώσει ο Αντσελότι. Ωστόσο, είναι καθόλα ικανός να φέρει μία ισορροπία μεταξύ καλής μπαλίτσας και προσήλωσης στον στόχο των τίτλων.

Η έλευση του Ιταλού θα φέρει εννοείται αλλαγές και στο ρόστερ, κάτι που αποτελεί το 50% για να υπάρξει μία επιτυχημένη χρονιά και κατ' επέκταση η δική του μακροημέρευση. Υπάρχει κόσμος που θεωρείται δεδομένο ότι θα πωληθεί. Φάμπιο Κοεντράο και Ντι Μαρία αρέσουν σε... Αγγλους και ο Ιγουαΐν σε Γιουβέντους, Τότεναμ, Αρσεναλ. Αδάν, Καρβάλιο και Εσιέν έχουν φύγει ήδη. Εφόσον με το καλό μπουν και ορισμένα φράγκα από τις όποιες πωλήσεις, τότε θα ξεκινήσουν οι αγορές. Για την ακρίβεια Η ΚΑΛΗ θα γίνει εκ των προτέρων.

Ο Γκάρεθ Μπέιλ αποτελεί τον ΝΟ1 στόχο των «νεο-γακλάκτικος» του Πέρεθ που γράφεται ότι θα δώσει ακόμα και 60-70 εκατ. για να τον πάρει. Ο Ουαλός μπορεί να αποτελέσει το... αντίβαρο στα πλευρά (ακόμα και 2ος επιθετικός), καθώς θα παίξει απέναντι από τον Κριστιάνο Ρονάλντο και οι επίθεση δεν θα γέρνει... μονόπατα αριστερά. Μετά πάμε στη μεσαία γραμμή, όπου πρέπει να βρεθεί αυτός που θα δώσει ανάσες στον Τσάμπι Αλόνσο. Ο Αντσελότι καθιέρωσε φέτος τον Βεράτι στην Παρί και λογικά θα τον θέλει. Ωστόσο, τις μαδριλένικες καρδιές έχει κλέψει για τα καλά πλέον ο Γκουντογκάν, ενώ υπάρχει και ο Κοντογκμπιά της Σεβίλλης που όμως μοιάζει λιγότερο στον Τσάμπι και περισσότερο στον Γιάγια Τουρέ.

Σίγουρα στο δεξί άκρο της άμυνας δεν θα είναι βασικός ο Αρμπελόα, με τον Καρβαχάλ της Λεβερκούζεν να είναι νεαρός, Ισπανός και να αρέσει. Και φτάνουμε στη γραμμής κρούσης, όπου κάποιος θα πρέπει να τη συνθέσει μαζί με τον Μπενζεμά. Πολύ πιθανό να είναι ο Αγουέρο. Ολα αυτά τα σούπερ ονόματα όμως κοστίζουν «mucho dinero» που λένε και οι Ισπανοί. Στη Μαδρίτη υπάρχει αυτή την περίοδο και λίγο πριν την επανεκλογή Πέρεθ (σ.σ.: ο μοναδικός υποψήφιος) μία «παπανδρεϊκή» κατάσταση του στυλ «λεφτά υπάρχουν». Εαν ισχύει -και εφόσον πάρει και τον Αντσελότι στα σίγουρα- τότε η Ρεάλ θα βρει την ισορροπία της και θα βγει κερδισμένη. Φυσικά να μην ξεχάσουν να ανανεώσουν τον Κριστιάνο Ρονάλντο πριν κάνουν οτιδήποτε άλλο...

ΥΓ. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα κάνει ο Αντσελότι με τον Κακά και εάν πιστεύει πως μπορεί να τον αναστήσει. Στα χέρια του πάντως ο Βραζιλιάνος έφτασε να γίνει ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στον κόσμο.

Follow me: @jorgekaraman