Ποτέ ξανά ποδόσφαιρο στο ΟΑΚΑ

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, μετά τη λήξη του τελικού του κυπέλλου, είδα πολλά πρόσωπα βουρκωμένα την ώρα που έκλειναν τα φώτα. Οχι, δεν επρόκειτο για ανθρώπους που συγκινήθηκαν ή στεναχωρήθηκαν με όσα είχαν δει προηγουμένως στο τερέν. Επρόκειτο για εργαζόμενους οι οποίοι αποχωρούσαν από το ΟΑΚΑ με τη συνείδηση ότι θα περάσει πολύς καιρός για να το επισκεφθούν ξανά για δουλειά. Ανθρώπους που είχαν συνειδητοποιήσει ότι η βραδιά του περασμένου Σαββάτου πιθανόν να αποδειχθεί ιστορική, διότι κανείς δεν ξέρει αν και πότε θα ξαναδούμε ποδόσφαιρο στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Η ΑΕΚ έπεσε και δεν το συζητά καν να ξαναπεράσει ούτε απ' έξω για καιρό, ο Παναθηναϊκός οριστικά μετακομίζει στη Λεωφόρο, όπως επιβεβαίωσε ο πρόεδρος της ΠΑΕ. Με απλά λόγια, ΟΑΚΑ τέλος. Στην καλύτερη περίπτωση θα το ξανασυναντήσουμε, σαν έδρα ποδοσφαιρικού αγώνα, μετά από έναν χρόνο, στον τελικό του κυπέλλου, αν και εφόσον η ΕΠΟ θέλει και μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Στην χειρότερη...

Ενα Στάδιο, του οποίου η ανακαίνιση κόστισε ένα σκασμό εκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2004 (περίπου 400 εκατ. ευρώ δαπανήθηκαν μόνο για το λίφτινγκ ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων), του οποίου το κόστος συντήρησης και φύλαξης (ποιας;) ξεπερνά τα 10 εκατ. ευρώ ετησίως θα σκουριάσει πλήρως. Αν σας έχει τύχει να κάνετε μια βόλτα σε περιβάλλοντες και εσωτερικούς χώρους θα καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Το ΟΑΚΑ, δηλαδή η γενική γραμματεία Αθλητισμού, δηλαδή οι κυβερνήσεις, δηλαδή το Κράτος έκανε διαχρονικά ό,τι μπορούσε για να διώξει τους συλλόγους που κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος του κόστους της ζωής του. Εκανε το ίδιο σε πολλές περιπτώσεις απέναντι σε ιδιώτες που εμφανίζονταν με ένα σχέδιο για να το συνεκμεταλλευτούν επιχειρηματικά με το Κράτος.

Οσες σκέψεις και αν έγιναν για την παραχώρηση, με τη μορφή μακροχρόνιας ενοικίασης του Σταδίου, εγκαταλείφθηκαν. Οι ΠΑΕ, που δεν απέκτησαν ποτέ το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν εμπορικά τους περιβάλλοντες χώρους ώστε να βρουν τρόπους να καλύψουν μέρος της χασούρας τους από τη χρήση του Σταδίου, εγκατέλειψαν. Περίπου το ίδιο κάνουν και οι επιχειρηματίες της ψυχαγωγίας, που φτάνουν να προτιμούν τη Μαλακάσα από το Μαρούσι λόγω κόστους. Στο Στάδιο δεν τοποθετήθηκε ποτέ ένας μάνατζερ με στόχο την πλήρη αξιοποίησή του για να φέρει λεφτά στο κράτος. Οσο για τις διοικήσεις του ΟΑΚΑ, διαχρονικά, ας μη χάνω τα λόγια μου.

Και τώρα, τι; Καλά φαντάζεστε, δεν υπάρχει κανένα σχέδιο. Το Στάδιο έσβησε τα φώτα, και αν κρίνω από την κατάσταση στην οποία το είδα το περασμένο Σάββατο, θα πρέπει να παρακαλάμε να μην πέσει η στέγη των 130 “και βάλε” εκατομμυρίων ευρώ του Καλατράβα και πλακώσει τις κερκίδες. Εκτός και αν αυτός είναι ο στόχος της Ελλάδας για στο Ολυμπιακό της Στάδιο: να φτιάξει στην Αθήνα μια σύγχρονη έκδοση του Κολοσσαίου, προκειμένου να το εκμεταλλευτεί τουριστικά...