“Τα μυαλά μας πονάνε...”

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ τον φραπέ στη Θεσσαλονίκη τον λατρεύω... Κάτι άλλο του βάζουν μέσα ρε παιδί μου, κάτι υπάρχει στη συνταγή που σε απογειώνει, σε στέλνει. Κάπως έτσι, μετά από τέτοιο φραπέ δηλαδή, πρέπει να βγήκε το τρομερό σύνθημα “τα μυαλά μας πονάνε” των φίλων του ΠΑΟΚ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τόσα άλλα εμπνευσμένα συνθήματα που έχουν ακουστεί κατά καιρούς στην Τούμπα.

Η διοίκηση του ΠΑΟΚ λογικά πρέπει να αποφάσισε να εφαρμόσει και στην πράξη κάποια από αυτά τα συνθήματα. Ξεκίνησε με το “τα μυαλά μας πονάνε”. Ο Πάμπλο Γκαρσία επιστρέφει στον ΠΑΟΚ, ως παίκτης! Και επειδή, το ξέρω, καταπιάνομαι με ένα θέμα που θα το συνοδεύσουν ένα σωρό... κολακευτικά σχόλια (gazzetta να περάσουν...) θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ, πριν παρεξηγηθώ πολύ...

Αν ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να ξαναβάλει στο ρόστερ της ομάδας τον Γκαρσία, είναι βέβαιο ότι αποφάσισε να βάλει κι' έναν μεγάλο μπελά στον επόμενο προπονητή. Ο Πάμπλο Γκαρσία αν είναι παίκτης θέλει να παίζει, αν είναι σκάουτερ θέλει να κάνει μεταγραφές, αν είναι προπονητής θέλει να αποφασίζει. Για αυτό είναι ηγέτης, για αυτό είναι leader από τους σπάνιους, γιατί ότι του ζητάς να κάνει, θέλει να το κάνει.

Αν ο ΠΑΟΚ λοιπόν του προσέφερε συμβόλαιο ποδοσφαιριστή, ο Πάμπλο θα γυρίσει για να παίξει ποδόσφαιρο. Οχι ένα δύο ματς, αλλά όλα όσα μπορεί. Κι' αν ο επόμενος προπονητής κρίνει ότι πλέον δεν μπορεί, παρά μόνο να παίζει 20λεπτα ή ένα ματς στις 10 μέρες, μαύρο φίδι που τον έφαγε. Οποιος κι' αν είναι... Μπορεί όμως ο Γκαρσία να παίξει βασικός τώρα, σε αυτή την ηλικία, έχει ήδη μπει στα 37 του, στο επίπεδο διεκδίκησης συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ; Μπορεί να παίξει στο επίπεδο όχι του ελληνικού πρωταθλήματός, αλλά της κατάκτησης του; Κι' αν υποθέσουμε ότι κάποιοι πιστεύουν “ναι” όχι με το συναίσθημα, αλλά με την λογική, πώς το φαντάζονται αυτό; Με τον Κώστα Κατσουράνη δίπλα του ως αμυντικό χαφ; Η λογική κάπου εδώ σταματάει και περνάμε όχι στην φαντασία, αλλά στις φαντασιώσεις...

Και μην νομίζετε ότι αμφισβητώ τις ποδοσφαιρικές ικανότητες ή την ποιότητα του Πάμπλο Γκαρσία. Κατά την άποψη μου τα τελευταία τρία χρόνια (με εξαίρεση ένα μεγάλο μέρος της περσινής σεζόν) ήταν σταθερά ο καλύτερος παίκτης του ΠΑΟΚ κι' ένα από τα δύο τρία (το πολύ) καλύτερα αμυντικά χαφ του πρωταθλήματος κάθε χρόνο. Αλλά... Τι να κάνουμε, μεγάλωσε.

Αν λοιπόν ο ΠΑΟΚ άνοιξε την πόρτα για τον Πάμπλο Γκαρσία προκειμένου να ξαναφορέσει τη φανέλα και να κρεμάσει τα παπούτσια του σε αυτή την ομάδα, όπως του πρέπει και του ίδιου και της ομάδας, έπραξε σοφά. Αν το έφερε πίσω για να παίξει τέσσερα πέντε ματς ως τα Χριστούγεννα, ή και δέκα αν βαστάνε τα ταλαιπωρημένα πόδια του και μετά να αναλάβει κάποιο πόστο στην ομάδα και να μείνει για πάντα σε αυτήν, έπραξε άριστα. Αρκεί να το έχει ξεκαθαρίσει και με τον ίδιο τον Πάμπλο. Αρκεί να είναι σύμφωνος και αυτός σε αυτό. Οτι γύρισε απλώς για να κρεμάσει τα παπούτσια του και να συνεχίσει στον ΠΑΟΚ από άλλο σημαντικό πόστο.

Αν όμως γύρισε για να πάρει φανέλα βασικού, όπως ο ίδιος θα θέλει, αν απλά επέστρεψε ως ένας από τους 25 ποδοσφαιριστές της ομάδας, τότε ας ευχηθούμε όλοι μαζί στο νέο προπονητή του ΠΑΟΚ “καλή τύχη” ή “καλό ταξίδι επιστροφής” γιατί όπως όλα δείχνουν ξένος θα είναι... Ενα είναι σίγουρο άλλωστε, ότι και να του ευχηθούμε εμείς. Τα μυαλά του θα πονάνε...