Η χαρά του παιδιού….

Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλάβω, ότι από τα φιλικά δεν μπορεί κανείς να βγάλει συμπέρασμα για την εικόνα, που θα έχει μία ομάδα στην διάρκεια της περιόδου. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο από την στιγμή, που ο Παναθηναϊκός, σύμφωνα και με την δήλωση του προπονητή του Γιάννη Αναστασίου, θα πάρει ακόμα πέντε παίκτες εκ των οποίων οι τέσσερις θα είναι βασικοί.

Προσθέστε σε αυτούς τους Μπαιράμι, Μέντες, Μπέργκ, που ακόμα δεν είναι έτοιμοι και δεν ήταν στην ενδεκάδα κόντρα στην Ελαζίγκσπορ και θα καταλάβετε, ότι αυτό που βλέπουμε τώρα δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που θα δούμε τον Σεπτέμβριο, από πλευράς προσώπων. Οσον αφορά το φιλικό με τους Τούρκους, που έληξε με 4-4 ήταν η χαρά του ..παιδιού. Μπήκαν οι μικροί του Παναθηναϊκού στο πρώτο ημίχρονο, με τον ενθουσιασμό και την …κάψα για να φανούν, έπαιξαν φούλ-επίθεση και….ξέχασαν να παίξουν άμυνα. Διότι ναι μεν λείπει και η ποιότητα στα στόπερ και χρειάζεται ένας τουλάχιστον παίκτης που θα κάνει την διαφορά, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την ..ανύπαρκτη αμυντική λειτουργία της ομάδας ειδικά στο πρώτο μέρος, που έφαγε τα τρία από τα τέσσερα γκολ.

Την ίδια ώρα οι πιτσιρικάδες έκαναν ….παπάδες στην επίθεση. Έβαλαν τέσσερα γκολ, έχασαν άλλα τόσα. Παιχνίδι που γουστάρεις να δεις, που σε καμία περίπτωση δεν πλήττεις, αλλά παιχνίδι, που οι …τακτικές έχουν πάει περίπατο και είναι…. όσα πάνε και όσα έρθουν.

Οι μικροί του Παναθηναϊκού με την απειρία τους και τον ενθουσιασμό τους μπήκαν φουριόζοι, οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν στη συνέχεια το γύρισαν το παιχνίδι, αλλά και αυτοί άφηναν πολλούς χώρους, που ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε. Επιθετικά κόντρα στους Τούρκους η ομάδα ήταν περίπου όπως θα ήθελαν να βλέπουν οι οπαδοί της, αμυντικά, όμως, …τρόμαξε τους οπαδούς της. Εγώ λέω ψυχραιμία. Ακόμα είναι νωρίς για συμπεράσματα. Από την πρώτη αγωνιστική και μετά θα μπορούμε να δούμε περίπου τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή την ομάδα.