Με μια κουβέντα, μια… ομάδα

Για να είμαστε ειλικρινείς, λέγοντας χθες ότι περιμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις δηλώσεις του Μίτσελ είχαμε κατά νου την εκτίμηση του, για το ποσοστό «ετοιμότητας» του νέου ρόστερ. Σε πρόσωπα. Σε τι βαθμό έχει σχηματιστεί ο νέος Ολυμπιακός κλπ. Στην δημοσιοποίηση των σκέψεων του, για το υλικό που έχει στα χέρια του.

Ο Ισπανός όμως άλλη ατάκα ξεστόμισε, κάνοντας τη διαφορά. Το «αστέρι ο Σαβιόλα» αλλά «θα πρέπει να τον ταιριάξουμε με ένα άλλο αστέρι, τον Μήτρογλου». Αυτές οι κουβέντες του έκλεψαν την παράσταση χθες μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Στουτγάρδη. Έξυπνη κίνηση από έναν άνθρωπο του ποδοσφαίρου, που μπορεί κάλλιστα να αντιληφθεί εξ αρχής τις σκέψεις εκείνων που… πατάνε το χορτάρι.

Πολύ λογικό να σκεφτεί ο Μήτρογλου ότι τώρα με τον Σαβιόλα θα δει τις ευκαιρίες με το… μακαρόνι. Πολύ λογικό αυτό να επηρεάσει την προσπάθεια του. Να τον αποσυντονήσει πνευματικά. Ο Ισπανός όμως με την… μία, του έστειλε μήνυμα. Και μάλιστα δημόσια. Μήνυμα να παλέψει, να προσπαθήσει, να διεκδικήσει. Τη ζωή του έχει αφιερώσει στο football o Μίτσελ. Είναι δυνατόν να μην μπορεί να αντιληφθεί αυτές τις... λεπτομέρειες που καμία φορά κάνουν την διαφορά σε ένα ολόκληρο σύνολο;

Και αυτή η κουβέντα για τον Μήτρογλου, έχει «μετάφραση» σε κάθε ποδοσφαιριστή μιας ομάδας που έχει ήδη διψήφιο αριθμό μεταγραφών και συνεχίζει. Στον Φετφατζίδη που δείχνει διαφορετικός σε αυτή την προετοιμασία, στον Σιόβα (που ο Ισπανός θεωρεί πραγματικά ιδιαίτερη περίπτωση κεντρικού αμυντικού). Σε όλους…

Θα πει βέβαια κάποιος άλλο η… θεωρεία, άλλο η πράξη. Και τέλος πάντων πόσο εφικτό μπορεί να είναι αυτό, όταν θα μαζευτεί όλη η νέα παρέα. Όταν θα πρέπει σε μια 11άδα να χωρέσουν όλοι. Και αυτή δουλειά του Μίτσελ είναι όμως. Όχι δική μας.

Μιλάμε για μια σεζόν των 50 ματς. Και για ποδοσφαιριστές που οι περισσότεροι μπορούν να παίξουν σε παραπάνω από μια θέσεις. Μιλάμε για περιόδους όπου έρχονται, με 7 ματς σε είκοσι μέρες, με ταξίδια, τραυματισμούς, κόπωση. Δεν υπάρχει πια ποδόσφαιρο των έντεκα. Όλοι θα χρειαστούν. Σε όλους θα δοθεί η ευκαιρία.

Ο Μίτσελ γενικά αυτούς τους μήνες, είναι μια περίπτωση προπονητή που δεν γίνεται… ένα με τους παίκτες. Μεγάλη προσωπικότητα, κρατά αποστάσεις, δείχνει με τον τρόπο του ότι θέλει τους ρόλους ξεκάθαρους. Αυτός είναι ο τρόπος του. Η φιλοσοφία του, απέναντι στην ομάδα. Είναι δίκαιος όμως στις επιλογές του (με βάση όσα λένε οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές). Και αυτή είναι ιδανική αφετηρία, για να χτίσεις μια ομάδα από την αρχή.

Η τράπουλα ανακατεύεται και στο τραπέζι θα μείνουν 22-23 παίκτες που θα πάρουν όλοι πάνω τους «φύλλα». Εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να πάρουν όλοι τα ίδια. Στην περίοδο που βρισκόμαστε όμως, στο διάστημα μιας προετοιμασίας σημασία έχει όλοι να νοιώθουν ότι… συμμετέχουν. Τα υπόλοιπα… μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Αυτό πάντως που μπορούμε προκαταβολικά να πούμε, είναι ότι σιγά-σιγά γίνεται αντιληπτό γιατί δεν θέλει να δουλέψει με 27-28. Γιατί θέλει το ρόστερ του ευέλικτο. Με παίκτες που μπορούν να καλύψουν παραπάνω από μια θέση. Με 28 τώρα στην Γερμανία, δεν μπορούν να παίξουν όλοι στα φιλικά. Πόσο μάλλον λοιπόν στα επίσημα…