Τα 4 βασικά προβλήματα του Παναθηναϊκού

Σε ακόμη ένα δείγμα, τώρα που πλησίασε πολύ ο καιρός για την έναρξη της περιόδου των επίσημων αγώνων του, ο Παναθηναϊκός έδωσε μια σειρά από χρήσιμες διαπιστώσεις στον προπονητή του. Αυτή που τον αφορά σε προσωπικό επίπεδο παραμένει ενθαρρυντική. Ο Παναθηναϊκός που φτιάχνει ο Γιάννης Αναστασίου αποκτά ταυτότητα, μορφή, τρόπο παιχνιδιού, μια μέθοδο για να αμυνθεί και να δημιουργήσει, να αναπτυχθεί. Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα καλά νέα που έφερε το φιλικό με την Νόριτς στον προπονητή. Και αρχίζουν τα ανησυχητικά.

Πρόβλημα πρώτο: όπως έχει δείξει σχεδόν σε όλη τη σειρά των αγώνων του, ο Παναθηναϊκός ζει με το πρόβλημα της έλλειψης συνεννόησης σε μια καινούργια άμυνα. Φυσιολογικό είναι που συμβαίνει, αλλά άκρως ανησυχητικό, διότι τώρα αρχίζουν τα επίσημα παιχνίδια, και σε αυτά τα λάθη θα κοστίζουν ακριβά. Οι Πράσινοι για την ώρα πληρώνουν την απραξία του Καπίνο, την καθυστερημένη άφιξη του Σίλντεφελντ, την απειρία του Μαρινάκη, και φυσικά το ότι δεν έχουν προλάβει να δέσουν και να συγχρονιστούν οι τέσσερις της άμυνας με τον τερματοφύλακα. Θα πρέπει να σταθεί πολύ τυχερός ο Παναθηναϊκός για να μην τα πληρώσει ακριβά όλα αυτά στα πρώτα του παιχνίδια, μέχρι να δέσει και να ωριμάσει η συνεργασία όλων αυτών και μέχρι να καλύψει κάθε ένας εξ αυτών τις αδυναμίες του.

Πρόβλημα δεύτερο: ο Παναθηναϊκός δεν πατάει περιοχή. Χθες που του έλειπαν ο Ζέκα και ο Μαυρίας, ο οποίος μπορεί και να του λείπει μόνιμα, ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπο. Αφενός επειδή είναι πολύ φρέσκος, με καινούργιους παίκτες που δεν έχουν μάθει ο ένας το παιχνίδι του άλλου και δεν έχουν γίνει μέρη μιας συγχρονισμένης ομάδας, και αφετέρου επειδή στερείται προσωπικότητας και αυτοπεποίθησης. Δεν έχει βαρύ όνομα στη σύνθεσή του, δεν έχει ψημένο παίκτη της “κάνω τη διαφορά” κατηγορίας. Δεν έχει τον παίκτη που θα αναλάβει την ευθύνη να κάνει με συνέπεια αυτό που έκανε ο Ντίνας στο φιλικό με τη Λάτσιο ή ο Μέντες στις στιγμές της προώθησής του, να σερβίρει γκολ.

Πρόβλημα τρίτο: ποιος θα σκοράρει; Ο Μπεργκ έφτασε αργά, ο Καρέλης είναι στοίχημα. Στο ρόστερ δεν υπάρχει παίκτης με “10+ γκολ ανά σεζόν” στην ούγια της φανέλας του. Κι ο Παναθηναϊκός δείχνει ότι θα δυσκολεύεται πάρα πολύ.

Πρόβλημα τέταρτο: το μεγαλύτερο, η έλλειψη ηγετών - προσωπικοτήτων. Η έλλειψη του παίκτη που θα πάρει πάνω του την ομάδα, που θα την ηρεμήσει όταν χρειάζεται, θα την ζορίσει ή θα την τσιτώσει όταν πρέπει, θα την εμψυχώσει όταν το ζητά η περίσταση, θα την παρασύρει με την ορμή του και το πνεύμα του. Δεν έχει ούτε έναν τέτοιο στο παιχνίδι του. Σε αυτό το ματς, που έλειπε ο Ζέκα, αρχηγός ήταν ο Λαγός. Και κάπου εκεί σταματά η συζήτηση... Αν υπάρχει ένας στο ρόστερ για να πάρει την ευθύνη, όσο και όπως μπορεί, είναι ο Σίλντεφελντ, στον οποίο θα πρέπει να πάει το περιβραχιόνιο. Αν ο Παναθηναϊκός κάνει το λάθος να μπει τόσο γυμνός από leaders στην επίσημη σεζόν, αναλαμβάνει το ρίσκο να δεινοπαθήσει.

Κάνει καλή δουλειά ο Αναστασίου, αλλά αυτή δεν αρκεί, όπως καλά διαπιστώσαμε σε αυτό το φιλικό απέναντι στην Νόριτς. Δεν αρκεί για να μασκαρέψει τις αμυντικές αδυναμίες, την εμπειρία που δεν έχουν, για παράδειγμα, ο Καπίνο και - κυρίως αυτός - ο Μαρινάκης. Ούτε αρκεί για λύσει με άμεση αποτελεσματικότητα τα προβλήματα του Παναθηναϊκού που οφείλονται στα παιχνίδια που δεν έχει ο Αμπέιντ, στην τελική προσπάθεια που δεν έχει δείξει ότι διαθέτει ο Μπαϊράμι, στην αμφιβολία σχετικά με το αν ο Καρέλης είναι ή όχι έτοιμος να σηκώσει το βάρος της φανέλας, στις μεταπτώσεις του Ντίνα, που δεν έχει την εμπειρία, στην έλλειψη ενός δημιουργικού μέσου υψηλών προδιαγραφών και μεγάλων παραστάσεων.

Είναι πασιφανές ότι αν δεν ενισχυθεί, κυρίως σε προσωπικότητα και εμπειρία, ο Παναθηναϊκός θα δυσκολευτεί. Οτι κι αν κάνει ο Αναστασίου. Εκτός και αν η τύχη αποφασίσει να χαμογελάσει και να ευνοήσει τον Παναθηναϊκό για όσο διάστημα θα χρειαστεί μέχρι να αναδειχθούν νεαροί ποδοσφαιριστές από τους οποίους μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κατοχυρωμένη και δικαιολογημένη απαίτηση να σηκώσουν εκείνοι το βάρος και να πάρουν από το χέρι την ομάδα για να την οδηγήσουν σε επιτυχίες.