Η χειρότερη Εθνική, φαβορί

Είναι δύο οι συζητήσεις που ακολουθούν αυτό που είδαμε στο Βαντούζ. Η μια, αυτή που αφορά το αποτέλεσμα και τις προοπτικές που δημιούργησε, σε συνδυασμό με την ήττα της Βοσνίας από την Σλοβακία. Η δεύτερη αφορά αυτό που είδαμε στο α’ ημίχρονο αυτού του παιχνιδιού.

Στην πρώτη συζήτηση, ο στόχος είναι πλέον προφανής: ο ίδιος με πριν. Η επιτυχής ολοκλήρωση της αποστολής, το “τρία στα τρία”. Διότι με αυτό θα βγούμε τουλάχιστον δεύτεροι, έως και πρώτοι. Πριν το γκολ του Μήτρογλου, με την τέταρτη, η Ελλάδα έβλεπε κολλημένη στην πλάτη της την Σλοβακία. Και τα φαντάσματα να ξυπνούν και να την κυνηγούν, διότι όπως κανείς εύκολα αντιλαμβάνεται, η Εθνική θα ζούσε με την γκρίνια και το “ανάθεμα” για την αποτυχία απέναντι στο Λιχτενστάιν, διότι η “δυο τσιγάρα χώρα” που δεν έχει καμιά ποδοσφαιρική ιστορία θα της είχε στερήσει τη νίκη. Με το γκολ του Μήτρογλου, χάρη στην ήττα της Βοσνίας, η Ελλάδα παίζει για ένα σερί που της εξασφαλίζει τη 2η θέση και, αν οι Βόσνιοι έχουν τόσο ζαλιστεί και χάσουν βαθμούς στη Σλοβακία, ακόμη και την πρωτιά.

Και πάμε στην δεύτερη συζήτηση, που είναι συνέχεια της πρώτης: με εμφάνιση σαν αυτή του α’ ημιχρόνου, η Εθνική ομάδα θα έχει δικαίωμα να δει το Μουντιάλ μόνο από τον τηλεοπτικό της δέκτη. Διότι ήταν κάτι παραπάνω από απαράδεκτη η εικόνα της. Ηταν η πιο μπλαζέ, η πιο ανόρεχτη, η πιο νωθρή, η πιο “αδιάφορη” εμφάνισή της σε επίσημο αγώνα. Αυτή ήταν η πιο φοβική και διστακτική Εθνική που εμφανίστηκε ποτέ κόντρα σε υποδεέστερο αντίπαλο. Μια μπλοκαρισμένη ομάδα που έμοιαζε να μην θέλει να παίξει, να δημιουργήσει, να εκτελέσει, να πετύχει. Αυτή η Εθνική δεν πάει Μουντιάλ. Και δεν της αξίζει να πάει.

Για καλή τύχη της Εθνικής, ο Φερνάντο Σάντος την χαρακτήρισε, μιλώντας στον ΟΤΕ TV λίγα λεπτά μετά από τη λήξη, μια εμφάνιση - ντροπή. Την χειρότερη, όπως σωστά σκέφτηκε, που έχει κάνει η Ελλάδα επί των δικών του ημερών στον πάγκο της. Δεν είχε, όπως αποκάλυψε, να πει πολλά στους ποδοσφαιριστές στην ανάπαυλα. “Σας τα είπα. Αν θέλετε, θέλετε. Αν δεν θέλετε, δεν θέλετε”. Ακριβώς αυτό ήταν. Ακριβώς αυτό είναι. Στην Εθνική πρέπει να βρίσκονται αυτοί που θέλουν. Αυτοί που σκοτώνονται για να δείξουν ότι θέλουν. Αυτοί που βγαίνουν από το τερέν δίχως κουράγιο να περπατήσουν, επειδή έχουν αφήσει στο αγωνιστικό έδαφος την τελευταία ικμάδα. Ναι, ο αντίπαλος ήταν χαμηλής δυναμικότητας, όμως το κίνητρο ήταν το μεγαλύτερο που μπορεί να υπάρξει στο ποδόσφαιρο: η συμμετοχή στο Μουντιάλ.

Χάρη στο σουλούπωμα του β’ ημιχρόνου, και την μαεστρία του Κατσουράνη, η Εθνική το ‘σωσε. Τα κατάφερε. Εφτιαξε την τύχη της, και τελικώς πήρε και μπόνους το δικαίωμα να ελπίζει πλέον ακόμη και στην πρωτιά. Φτάνει να πετάξει το α’ ημίχρονο, να μη μας το ξαναδείξει ποτέ, και να φορέσει την φανέλα του β’ ημιχρόνου ώστε να πανηγυρίσει το βράδυ της Τρίτης στο Καραϊσκάκη ακόμη μια νίκη, απέναντι στη Λετονία. Η Εθνική έχει δικαίωμα να ελπίζει ακόμη και στο εισιτήριο της απευθείας πρόκρισης. Και κάθε δικαίωμα να πιστεύει, σε τελική ανάλυση, ότι θα βρεθεί, έστω μέσα από την εξτρά δοκιμασία των μπαράζ, στο Μουντιάλ. Αρκεί ένας προς έναν οι διεθνείς, και ειδικά οι μικρότεροι, να παίξουν με το μυαλό στο κεφάλι και το μαχαίρι στα δόντια. Οχι με την νοοτροπία του πρώτου ημιχρόνου. Οχι με ανοησίες σαν αυτή του Χολέμπας. Οχι με πουλήματα της μπάλας και αδιάφορα κορδελάκια. Με διάθεση και πνεύμα αυτοθυσίας. Διαφορετικά, μόνο στην τηλεόραση, αν πάρει τα δικαιώματα η ΔΤ.