Οι δύο κόκκινες αφετηρίες και οι αριθμητικές διαφορές

Ίσως οι αριθμοί όντως να είναι ο…επιστημονικός τρόπος να πεις ψέματα στο ποδόσφαιρο. Ίσως πάλι και να κάνουν συγκεκριμένες μικρές αλήθειες που εν τέλει χαρακτηρίζουν το ίδιο το παιχνίδι. Όπως και να έχει είναι αναπόσπαστο κομμάτι πλέον η στατιστική. Και κατ επέκταση τα συμπεράσματα μέσα από τις συγκρίσεις που προσφέρει. Με αφορμή λοιπόν την δεύτερη διακοπή της περιόδου που διανύουμε και με βάση τους αριθμούς μια απόπειρα να τοποθετηθούν δίπλα-δίπλα ο Ολυμπιακός του Μίτσελ και εκείνος του Ζαρντίμ. Στις δύο αφετηρίες. Έπειτα από επτά αγωνιστικές πρωταθλήματος και δύο αναμετρήσεις στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Ποιος έχει κάνει την καλύτερη εκκίνηση;

Πέρσι

Με τον Πορτογάλο στον πάγκο ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα είχε το απόλυτο έπειτα από 7 αναμετρήσεις. Μόνο νίκες. Δύο νίκες εντός με 4-0 (Λεβαδειακό, Ξάνθη), μια με 4-1 (Πανθρακικός) και τέσσερα τρίποντα…οριακά (1-2 τη Βέροια, 1-2 τον ΠΑΣ, 0-1 τον Ατρόμητο, 1-0 τον Αστέρα). Είχε συνολικά 18-3 τέρματα. Και μεγάλο πρωταγωνιστή τον Τζιμπούρ ο οποίος είχε προλάβει να σκοράρει οκτώ φορές. Με βάση την στατιστική είχε εκδηλώσει 89 τελικές στο πρωτάθλημα, ενώ είχε δεχτεί 53. Δηλαδή 12,5 τελικές ανά ματς στην επίθεση και 7,5 στην άμυνα. Αριθμοί νίκης αλλά σίγουρα σε καμία περίπτωση…χαρακτηριστικής κυριαρχίας. Σε αυτό το διάστημα ο κόουτς του Ολυμπιακού προσπαθούσε να τοποθετήσει σωστά τον Μασάντο στο χορτάρι. Να βρει λύσεις για το κενό που άφησε ο τραυματισμός του Αβραάμ. Να αλλάξει το αγωνιστικό πλάνο μιας ομάδας που μόλις είχε αποχωριστεί και τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της, τον Κέβιν Μιραλάς. Επί της ουσίας η διάταξη στην οποία επένδυε ήταν 4-3-3 και τα κυρίαρχα σημεία στις πρώτες στροφές πέραν της δεινότητας του Τρομοκράτη, σχετίζονταν με την εξαιρετική λειτουργία στις στημένες μπάλες και τη «συμμαχία» Χολέμπας-Αμπντούν αριστερά που ήταν ότι πιο δημιουργικό υπήρχε στο χορτάρι.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ πάλι είχε δύο ήττες από Σάλκε και Άρσεναλ με τέρματα 2-5 αλλά με τις τελικές 26-24 υπέρ του έχοντας κάνει ένα θαυμάσιο ματς στο Λονδίνο απέναντι στην ομάδα του Βενγκέρ. Ουσιαστικά στην Ευρώπη ήταν ήδη με την… πλάτη στον τοίχο. Και η αγωνιστική που έρχονταν (με τη Μονπελιέ εκτός έδρας) θα έκρινε τα πάντα.

Φέτος

Τη χρονιά που διανύουμε ο Ολυμπιακός έχει έξι νίκες και μια ισοπαλία στο πρωτάθλημα. Με 20-1 γκολ και την δεύτερη καλύτερη άμυνα της Ευρώπης βρίσκεται στους 19 βαθμούς. Την…μουντζούρα στον έλεγχο την έφερε το Αγρίνιο και το 0-0 με τον Παναιτωλικό, σε ένα «πρόγραμμα» που έχει αρκετές ομοιότητες με το περσινό. Η αισθητή διαφορά υπάρχει στις τελικές σε άμυνα και επίθεση. Φέτος οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 105-31. Δηλαδή ακριβώς 15 τελικές στην επίθεση ανά ματς. Και μόλις 4,5 τελικές στην άμυνα. Επιπλέον οι Πειραιώτες έχουν μια… εξάρα (Βέροια), μια πεντάρα εκτός (Λεβαδειακός), μια…τεσσάρα (Ξάνθη). Έχουν την εύκολη νίκη με τον Πανιώνιο εκτός. Και δύο αποτελέσματα…οριακά για τρίποντο (Καλλονή 0-1 και Ατρόμητο 2-1). Η μεγάλη διαφορά εστιάζεται σε ένα ολοκαίνουργιο ρόστερ. Και πολλούς νέους πρωταγωνιστές. Ο Ρομπέρτο, ο Σιόβας, ο Σάμαρης, ο Σαβιόλα στον άξονα της ομάδας. Ο Βάις στα φτερά. Ο σεληνιασμένος Κώστας Μήτρογλου που έχει ήδη προλάβει να πετύχει εννέα γκολ στην λίγκα με τρία χατ τρικ. Η νέα διάταξη στο πρωτάθλημα τυπικά ξεκινά από 4-2-3-1. Η συνύπαρξη Σαβιόλα και Μήτρογλου όμως ουσιαστικά την μετατρέπει σε ένα ιδιαίτερο 4-2-2-2 με τους ακραίους να κινούνται πολύ πιο ψηλά από τους κεντρικούς χαφ. Με περισσότερα ρίσκα στο παιχνίδι, αλλά και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ τώρα, οι βαθμοί είναι ήδη 3. Μια ήττα εντός στην πρεμιέρα, αλλά και μια νίκη εκτός που ουσιαστικά έχει «κλειδώσει» από νωρίς την τρίτη θέση του ομίλου και έχει τοποθετήσει τον πήχη ψηλότερα. Τα γκολ είναι 5-5 στον πόλεμο των Άστρων ενώ οι τελικές είναι 20-30, ως δείγμα των ρίσκων «τακτικής» τα οποία προφανώς και φαίνονται πολύ περισσότερο σε αυτό το επίπεδο!

Στο ταμείο…

Στην πραγματικότητα των…αριθμών οι διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες. Πέρσι ο Ολυμπιακός είχε 7ν-2ήτ, φέτος 7ν-1ισ-1ητ. Και τις δύο χρονιές από την πρώτη στιγμή στην κορυφή της Σούπερ Λιγκ. Και τις δύο χρονιές με πολύ καλά ρεκόρ σε γκολ (18-3, 20-1). Σε ότι αφορά το πρωτάθλημα το καλύτερο ρεκόρ στις τελικές φέτος δείχνει κάτι, αλλά οι δύο λιγότεροι βαθμοί ας πούμε ότι…ισοφαρίζουν την κατάσταση.

Υπάρχει όμως μια ενότητα που σίγουρα δίνει άλλον χαρακτήρα στο ξεκίνημα. Και αυτή έρχεται από την Ευρώπη. Έχει άλλες προϋποθέσεις δημιουργήσει φέτος ο πρωταθλητής στο Τσάμπιονς Λιγκ σε έναν όμιλο που ουσιαστικά δεν έχει μεγάλες διαφορές δυναμικότητας με τον περσινό (Άρσεναλ-Παρί, Σάλκε-Μπενφίκα, Μονπελιέ-Άντερλεχτ). Γιατί πήρε νωρίτερα το «διπλό». Γιατί ήδη…καθάρισε με την Άντερλεχτ που πολύ δύσκολα θα αποφύγει την 4η θέση. Γιατί έχει πια την ψυχολογία να πάει για το παραπάνω στο «διπλό» αντάμωμα με την Μπενφίκα.

Παράλληλα υπάρχει πολύ καλύτερο υλικό σε σχέση με πέρσι. Και αυτό είναι επίσης ένα στοιχείο με ξεχωριστή σημασία. Έχει καλύτερους ποδοσφαιριστές φέτος, ο Μίτσελ. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερο βάθος. Και αναπόφευκτα η προσδοκία αυξάνεται. Τι ακολουθεί. Πολλά και σημαντικά. Επόμενο ταμείο όμως στην…επόμενη διακοπή.